Συζήτηση για το λήμμα ΜΠΑΓΙΑΝΤΕΡΑ

Πάντως είναι πιο πιθανό να είναι κόμμωση (κρίνοντας από τους στίχους) γιατί πιο εύκολα θα αποκαλούσαμε μια κοπέλα μπαγιαντέρα αν αυτή ήταν κόμμωση παρά αν ήταν μαντήλι…

Από κει και πέρα μου αρέσει η συζήτηση και αν μπορέσω κάπου θα βοηθήσω.

Το μόνο που έχω να προσθέσω είναι ότι από Ινδούς τότε η Ελλάδα δεν ξέρω πόσο σχέση είχε για να ταυτιστεί η ονομασία από τις ιερές πόρνες των Ινδών. Πως να το πω αυτό είναι οφ τελείως, δεν παίζει. Ίσως αν ψάχναμε αφίσες για το έργο από το οποίο πήρε ο Μπαγιαντέρας το όνομά του, η πληροφορίες για το πως είχε τα μαλλιά της η πρωταγωνίστρια να παίρναμε μια απάντηση. Πάντως αν υπάρχει ήδη σε λήμμα που έχει φτιαχτεί δεν νομίζω να είναι τόσο λάθος. Κρίνοντας και από την χρονολογία του έργου (νομίζω αναφέρθηκε 1922) τότε είναι σχεδόν σίγουρα το είδος της κόμμωσης.

Αυτά από μένα :slight_smile:

Άμεση σχέση, σίγουρα καμία. Έμμεση όμως, π.χ. παραστάσεις που να βάζουν και μια πινελιά (ή και παραπάνω) Ινδίας για εξωτισμό, γιατί όχι; Δε χρειάζεται να υποθέσουμε ότι αυτή η πινελιά ήταν και πιστή στην ινδική πραγματικότητα, Μπορούσε κάλλιστα να είναι επιπέδου «είμαι κινεζάκι, τρώω πολύ ρυζάκι».

1 «Μου αρέσει»

Πολύ δύσκολο. Επίσης εντάξει μιλάμε τώρα για πολύ εξειδικευμένο πράγμα. Όνομα ιερής πόρνης… Δεν ξέρω απλά δεν μου “κάθεται καλά”. Για την Ελλάδα του 1928. Θα πρέπει να δούμε πότε είναι οι πρώτες αναφορές σε “αραπιά και Ινδία” σε τραγούδια. Πορτ σαιντ και σκεντερία μου έρχεται στο μυαλό που είναι του 34; Αραπίνα μου σκερτσόζα (δεν θυμάμαι πότε - 1932;) Για Ινδίες νομίζω ο Τσιτσάνης ξεκίνησε να γράφει.

Πάντως είδαμε ήδη ότι το μπαλέτο με την Ινδή χορεύτρια (εδώ δεν ήταν ιερόδουλη, απ’ ό,τι κατάλαβα) που λεγόταν ρητά Μπαγιαντέρα ήταν σουξέ παγκοσμίως.

1 «Μου αρέσει»

(εικόνα 4 και 7)

Ανεβάζω την φωτογραφία από την ψηφιοποιημένη συλλογή του ΕΛΙΑ.

http://eliaserver.elia.org.gr:8080/lselia/listres.aspx?lsid=140136&fcode=p410a&ftext=ΣΕΙΡΑ%20ΜΟΥΣΙΚΟΥ%20ΚΟΜΜΑΤΙΟΥ&fval=Η%20μπαγιαντέρα.%20Οπερέτα%20του%20Emmerich%20Kalman&form=300006

Δεν ξέρω αν είναι το λιμπρέτο της οπερέτας, ή μεταγενέστερο εξώφυλλο παρτιτούρας.
Το θέμα είναι το εξής. Στο βίντεο που παρέθεσα στο #17 με τον Τέτο Δημητριάδη, από το 0:47 έως το 1:34 έχει επίσης σχεδόν την ίδια φωτογραφία με την διαφορά να είναι ακριβώς στα μαλλιά. Στην μία φαίνεται μια κοντοκουρεμένη κοπέλα με ένα είδος μαντηλιού ως στολίδι στα μαλλιά ενώ στην άλλη φωτογραφία είναι μια κοπέλα με μακρυά μαλλιά με ένα μικρότερο στολίδι. Δεν ξέρω ποια από τις δύο φωτογραφίες μπορεί να δώσει μια “απάντηση”.

1 «Μου αρέσει»

Υπάρχει και κούρεμα καπελάκι. Βάλε με το μυαλό σου λοιπόν 100 χρόνια μετά να ακούγαν στιχο που να λέει “και καπελάκι εχεις (σ)τα μαλλιά…”

Απλά σκεφτείτε το…

Το έχω ανεβάσει παραπάνω αυτό… όλο το τετρασέλιδο…

Δεν το είδα κάπου στα μηνύματά σου. Σε αυτή την περίπτωση ας σβήσουν το μήνυμά μου οι διαχειριστές.

Το είχε ανεβάσει εδώ:

Λουκά, δεν χρειάζεται να σβηστεί κάποιο μήνυμα, αφού προσθέτεις και την άποψή σου και παραθέτεις και την εικόνα οπότε προσθέτει στη συζήτηση, παρ’ όλο που είχε ανέβει ξανά η πηγή :slight_smile:

@Ανθιμος επειδή μερικές φορές είναι δύσκολο να διαβάζονται όλοι οι παρατιθέμενοι σύνδεσμοι απ’ όλους (και να θυμόμαστε και τι περιέχουν), θα βελτίωνε τη διαδικασία της συζήτησης αν έβαζες όπου χρειάζεται μαζί με τον σύνδεσμο και κάποια περιγραφή/εικόνα. Έτσι, θα είναι πιο εύκολο να φαίνεται τι έχει ήδη ανέβει.

1 «Μου αρέσει»

Το συγκεκριμένο λινκ μου το κόβει ως “επικίνδυνο” το firewall που έχουμε στη δουλειά, γι αυτό δεν το είδα.

Και όμως είναι ο σύνδεσμος του Ψηφιακού Αρχείου Κουνάδη… ίσως θα πρέπει να μιλήσεις με κάποιον IT εκεί να το ανοίξουν… (κάποια βλακεία θα έχουν κάνει και στην μεριά του ψηφιακού αρχείου για να το βγάζουν επικίνδυνο τα firewalls)

Τέλος πάντων, ας συνεχίσουμε τη συζήτηση στο θέμα μας :slight_smile:

2 «Μου αρέσει»

Η φράση «φαραώ και μπαγιαντέρα» λεγόταν κατά τη δεκαετία του 1920, σηματοδοτώντας τη σχετική μόδα στην ένδυση, ως προς αυτά τα δύο δημοφιλή μοτίβα.

Όσον αφορά τα «φαραώ», εύρισκες από πουκάμισα «φαραώ» έως μαντιλάκια «φαραώ» κλπ, καθώς το μοτίβο «φαραώ» είχε γίνει παγκόσμια μόδα λόγω της τότε ανακάλυψης του Τουταγχαμών (1922):

Όσον αφορά το μοτίβο «μπαγιαντέρα», αφορούσε πάλι τη μόδα στην ένδυση, όπως π.χ. οι γραβάτες «μπαγιαντέρα»:

και άλλα:


Ενδιαφέρον κειμενάκι και αυτό:

«Χριστούγεννα στην παλιά Λάρισα» (εφημ. ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ 23/12/2012)

Πολύ της μόδας τότε ήταν το φοξ - τροτ, οι καντρίλιες, το ταγκό, το βαλς εζιτασιόν και το τσάρλεστον. Γλεντούσαν με τα «Ούζα προλονζέ, τα προλονζέ απρέ μιντί» για τους γαλλομαθείς και πάντοτε ακολουθούσαν το χαρτοπαίγνιο, μπακαράς, πόκα, ρουλέτα κ.ά. Γλεντούσαν όμως και στα «ζουρφίξ» και άλλες συγκεντρώσεις που έκαναν τότε στα διάφορα κέντρα που διέθεταν μεγάλη αίθουσα, μουσική, ντιζέζ, νούμερα κ.λπ. όπως στην πλατεία το Πανελλήνιον, αργότερα «Ντορέ», το Βασιλικό, που ήταν όπου τώρα η Α΄ ΔΟΥ, ο Παράδεισος, ο Νέος Κόσμος, η Λέσχη Ασλάνη, Αλκαζάρ, Ανω και Κάτω Φρούριο, Κήπος Χαλήμαγα, στην πλατεία τότε Ανακτόρων (όπου σήμερα το Ωδείον), μπαρ ΣΕΚ, Οαση, Καρύδιο, Φάληρο, Μοκάμπο και άλλα. Σ΄ όσους όμως άρεσε το τραγούδι συνοδεία κιθάρας, μαντολίνου κ.λπ., συγκεντρώνονταν στις διάσπαρτες τότε ταβέρνες, τις τόσες πολλές. Στις συγκεντρώσεις, άντρες και γυναίκες ντύνονταν άψογα, οι άντρες με μαύρα κουστούμια και οι γυναίκες με μοντέρνο και σικ ντύσιμο και ακολουθούσαν πιστά τη μόδα. Θυμάμαι μια εποχή μόδας «Φαραώ και Μπαγιαντέρα», που οι γυναίκες, έπρεπε να φορούν καπέλα που να πλησιάζει το σχήμα του τρουμπάν και μπέρτες και οι άντρες να φορούν γραβάτα, κάλτσες και μαντιλάκι, στη μικρή τσέπη του σακκακιού, του ιδίου χρώματος και λουστρίνι παπούτσια, με την ιταλική ρεμπούμπλικα. Αλλά τι να θυμηθεί κανείς για τις άγιες ημέρες

Το μπαλέτο “Μπαγιαντέρα” με τους συντελεστές του επηρέασε σε τέτοιο σημείο, ώστε να δημιουργήσει μόδα.
Από μεταξωτά όλων των ειδών ρούχα, στολίδια κ.λπ., μέχρι και παπούτσια.

Θα μπορούσε να εμπνευστεί διαφορετικά ένας δημιουργός και να πει σε κάποιο στιχάκι:

“…μεταξωτό μπαγιαντέρα [ ή, παπούτσια μπαγιαντέρα] σου φόρεσε η μαμά σου…”

και να μην υπονοεί υποχρεωτικά γυναίκα, αλλά κάτι που επηρέασε τη μόδα της εποχής και να αποτέλεσε παράδειγμα μίμησης.