α) Μια εκτενή εισαγωγή με ιστορικά στοιχεία για τη μελέτη αυτών των ζητημάτων (δηλαδή στοιχεία για την ιστορία της μελέτης τους: ο Πυθαγόρας, Άραβες θεωρητικοί, κλπ. μέχρι σήμερα). Λέει τα πάντα, αλλά δε σημαίνει ότι θα καταλάβουν οι πάντες!
β) Ένα μεγάλο αλλά και πάλι όχι εξαντλητικό κατάλογο από μακάμια, με ανάλυση της δομής τους και της κίνησής τους (τετράχορδα - πεντάχορδα και λίγα για το σεΐρ).
γ) Αντίστοιχες ενότητες για τους βυζαντινούς ήχους.
Είναι εξαιρετικό βιβλίο, δεν είναι τυχαίο που παραμένει πρώτο έργο αναφοράς όταν έχουν κυκλοφορήσει και τόσα άλλα. Είναι μεν πολύ υψηλού (=δύσκολου) επιπέδου, αλλά ο καθένας που θα τα διαβάσει όλα και θα καταλάβει μόνο όσα φτάνει το δικό του επίπεδο, και πάλι κερδισμένος θα βγει.
Επειδή είδα κάπου ότι του Μαυροειδή καλόν είναι να συνοδεύεται αναγνωστικώς και από το κλασικόν του Κηλτζανίδη (1881), ιδού για τους ενδιαφερόμενους:
Μεθοδική διδασκαλία θεωρητική τε και πρακτική προς εκμάθησιν και διάδοσιν του γνησίου εξωτερικού μέλους της καθ’ ημάς Ελληνικής Μουσικής κατ’ αντιπαράθεσιν προς την Αραβοπερσικήν.http://openarchives.gr/view/486033
Ωραίος σύνδεσμος Παρασάνταλε! Θα έλεγα και συγκινητικός αν σκεφτεί κανείς την παλαιότητα και την προέλευση του βιβλίου. Αυτό το “Προυσσαέως” που λέει στον τίτλο με έστειλε τελείως! Για μας τους σύγχρονους Έλληνες είναι δύσκολο να φανταστεί κανείς την Προύσσα γραμμένη έτσι! Μάλιστα στα προλεγόμενα υπογράφει ως Προυσσαεύς!
Θου Κύριε…
Για τους σύγχρονους Έλληνες (ευτυχώς δεν ανήκω στους “σύγχρονους” αλλά στους αρχαίους του μέλλοντος…)γίνανε πολλά αγνώριστα -γλωσσικά- από, χοντρικά, το 1980 και εδώ…