Γειά σου Σπύρο,
λοιπόν, βγαίνω εντελώς off-topic τώρα αλλά λέω δυό πραγματάκια ακόμη για τον Λιλή και τελειώνω. Αυτό με τον πίνακα, ο ίδιος ο Λιλής μου είπε ότι τον είχε φτιάξει ένας Συριανός ζωγράφος (δεν θυμάμαι όνομα) και είναι από αυτή την φωτογραφία… (το site εντελώς τυχαίο αφού εκεί την βρήκα από το google!)
Αν έχει την καρέκλα τότε ίσως να την πήρε μετά τον θάνατο του Μάρκου, αλλά η καρέκλα δεν πρέπει να ήταν του μαγαζιού. Πλεόν στην κατώγα δεν υπάρχει ούτε η γωνιά που παίζαν κάπου το '56-'57 (ακριβή χρονολογία δεν θυμάμαι), τώρα υπάρχουν μόνο βαρέλια σε εκείνη την θέση (μόνος του ο Λιλής μου το είπε).
Επίσης, η φωτογραφία δεν ήταν εκείνης της εποχής αφού ο Μάρκος φαίνεται μεγαλύτερος από ότι ήταν την εποχή που έπαιξε στον Λιλή (μάλιστα είχε πάει σε μια άλλη ταβέρνα πρώτα στην Ερμούπολη και τον πήρε και ο Λιλής για κάποια βράδυα).
Το ότι είναι συγγενείς νομίζω δεν αληθεύει. Ο Λιλής μου χάρισε ένα βιβλίο με την αυτοβιογραφία του για να τον θυμάμαι και δεν πρέπει να λέει πουθενά ότι είχαν συγγένεια.
Ό,τι δεν θυμάμαι παραπάνω τά αναφέρει το βιβλίο αλλά το έχω αφήσει στην Αθήνα, επίσης πάντα να υπενθυμίσω και την πιθανότητα λάθους μου (Μπορεί σε εσενα Σπύρο να τα έχει πει αλλιώς).
Τέλος, επειδή πολλοί θα αναρωτιούνται αν αξίζει τόση κουβέντα για αυτόν τον ταβερνιάρη, ο Λιλής είναι ένας άνθρωπος της Σύρου που ήταν (και ίσως είναι ακόμη) ιδιαίτερα αγαπητός στην τοπική κοινωνία. Αν μη τι άλλο ο άνθρωπος μόχθησε στην ζωή του (από όσα λέει στο βιβλίο) και η αυτοβιογραφία του έχει ενδιαφέρον από ιστορικής πλευράς. Είναι μια σκιαγράφηση της κοινωνίας της Σύρου στο πέρασμα του χρόνου.
Εάν πάτε στην Άνω Σύρο, επισκεφθείτε τον. Δεν ξέρω αν θα έχει την ίδια όρεξη που είχε όταν πήγα εγώ (πριν το Πάσχα δεν είχε πολύ κοσμο στο πηγαιν-έλα στην χώρα) μου είπε πολλές ιστορίες του νησιού, και κάνα-δυό για τον Μάρκο μετά από επιμονή μου.
Αν μη τι άλλο, ότιδήποτε και αν είναι αλήθεια, ψέμματα ή απλώς marketing, είναι ένα γερόντι που μου έδωσε τις ευχές του με καλοσύνη και ειλικρίνεια (μαζί και η γυναίκα του)και φυσικά, ένα πρόσωπο εν ζωή που έζησε από κοντά, έστω και για λίγο, τον Μάρκο.
Και για να ξαναμπώ στο topic,
τον Σεπτέμβρη εκανα road tripping στην Πελοπόννησο και βρέθηκα σε μια παραλιακή κοινότητα πριν την Πάτρα που λέγεται Ψαθόπυργος (;;; χωρίς να είμαι καθόλου σίγουρος) και πας από την παλιά Εθνική.
Είναι στην ουσία ένας δρόμος πάνω στην παραλία και τίποτε άλλο όπως όλα τα μέρη από αυτή την μεριά. Είναι πολύ ωραία, ήσυχα, ίσως έχει ωραία παραλία, αλλά δεν είχα “μπανιαριστεί”, και το προτείνω ΜΟΝΟ σε όσους μένουν κοντά για να πάνε μια εκδρομούλα (αφού δεν ξέρω αν υπάρχει μέρος ή ενοικιαζόμενα για να μείνετε). Όσοι μένουν μακρυά δεν νομίζω ότι αξίζει.
Στο τέλος της παραλιακής είναι ένα μεζεδωπολείο που έχει καλά της ώρας και αυτός που το 'χει πιάνει το μπουζούκι στα μεράκια.
Μετά είναι και το καζίνο στο Ρίο για να μας αποτελειώσει:112::112:.