Μουσική εκδήλωση με τίτλο «Ρεμπέτες - “Ρεπόρτερ”» oργανώνει το Μορφωτικό Ίδρυμα της ΕΣΗΕΑ την Τρίτη, 16 Απριλίου, ώρα 8 μ.μ. στο αμφιθέατρο του Γαλλικού Ινστιτούτο (Σίνα 31).
Η εκδήλωση περιλαμβάνει τραγούδια που κατέγραψαν την επικαιρότητα της εποχής 1917-1949, σε επιμέλεια και παρουσίαση Πάνου Σαββόπουλου, με αυθεντικό ηχητικό και φωτογραφικό υλικό. Ρεμπέτες που, χωρίς ίσως να το επιδιώκουν έγιναν με τα τραγούδια τους -τραγούδια πάνω σε πραγματικά συμβάντα- δημοσιογράφοι της εποχής τους.
Όπως σημειώνει ο επιμελητής της μουσικής εκδήλωσης Π. Σαββόπουλος: “Η περιγραφικότητα των ρεμπέτικων τραγουδιών είναι γεγονός πέραν πάσης αμφισβητήσεως, αφού τα κύρια χαρακτηριστικά των τραγουδιών αυτών, έξω από την ‘ηδονική’ ομορφιά τους και την προκλητική μακροζωία τους, είναι η αμεσότητα και περιγραφικότητα”.
Θέλει δηλαδή να πει, ο κύριος Σαββόπουλος, πως χωρίς τους “ρεπόρτερ” αυτούς, ίσως τα συμβάντα να μην είχαν γίνει γνωστά; Διορθώστε με αν δεν καταλαβαίνω σωστά, γιατί εγώ ξέρω ότι και οι εφημερίδες της εποχής είχαν ρεπόρτερ, που δεν τους ξέφευγε τίποτα και για όλα τα συμβάντα που καταγράφηκαν στη δισκογραφία, υπάρχουν ανάλογα στοιχεία στον γραπτό τύπο της εποχής.
Κύριε Νίκο δε θα διαφωνήσω μαζί σας, σίγουρα ο τύπος της εποχής είχε καταγράψει πολλά περιστατικά. Απλά, υποψιάζομαι, ότι αυτό που θέλει να πει ο Σαββόπουλος είναι ότι οι “τραγουδοποιοί” της εποχής (ας μου επιτραπεί ο όρος) μέσα από τις δημιουργίες τους μετέφεραν (ηθελημένα ή μη) την καθημερινότητα, τις επιρροές και το κλίμα της εποχής.
Εάν παρατηρήσετε η εκδήλωση είναι από το Μορφωτικό Ίδρυμα της ΕΣΗΕΑ, επομένως με κάποιο τρόπο θέλουν να παρουσιάσουν το περιεχόμενο των τραγουδιών ως ένα σύνολο καταγεγραμμένων γεγονότων που παρουσιάστηκαν (και έμειναν στην ιστορία) όχι μόνο γραπτά αλλά μέσα από τον προφορικό λόγο και τις μουσικές της εποχής και κατά κάποιο τρόπο παρομοιάζουν τους συνθέτες / στιχουργούς ως ένα είδος “ρεπόρτερ”. Δεν νομίζω ότι είναι κάτι κακοπροαίρετο.
Μα, για τ’ όνομα του θεού, φυσικά και δεν είναι κακοπροαίρετο. Να διευκρινίσουμε όμως, ότι ο οποιοσδήποτε τραγουδοποιός, καλός ή κακός, “ρεμπέτης” ή χιπχοπίστας, όταν δεν ασχολείται με τη φαντασία ή τον έρωτα, θα ασχοληθεί με την καθημερινότητα της εποχής στην οποία ζή. Θα διαφωνήσω μόνο με αυτό που λές, ότι κάποια γεγονότα έμειναν στην ιστορία μέσα απ’ τον προφορικό λόγο και τις μουσικές της εποχής: Για ηχογραφήματα πρόκειται, άρα δεν είναι προφορικός λόγος, είναι καταγεγραμμένος λόγος. Όπως και ο γραπτός.
Φαντάζομαι εννοούνε τραγούδια όπως “η πλημμύρα” , ή “η κακούργα πεθερά”, τραγούδια που περιγράφουν όχι απλά την καθημερινότητα,αλλά ένα συγκεκριμένο γεγονός.
Δεν είναι πολλά τα τραγούδια αυτά.
Aν εξαιρέσουμε το φωτογραφικό υλικό και άλλα τέτοια ντοκουμέντα (ίσως και ηχογραφήματα συλλεκτών, όπως του Κύριου Σαββόπουλου, που δεν έρχονται στην επιφάνεια) θαρρώ πώς θα είναι άλλη μια ρεμπετοκουλτουρέ κατάσταση…Απλά να μιλάνε με τις ώρες για πράματα τα οποία δε θέλει κάτι παραπάνω από το να ακούσεις τα τραγούδια για να το καταλάβεις…Έχω παρατηρήσει τώρα τελευταία ότι πλυθαίνουν αυτά…(βλέπε διάφορες κουλτουροεκπομπές κ.λ.π.)Όλα αυτά χωρίς να αμφισβητώ τον ερευνητή Σαββόπουλο με τα όποια αρνητικά ή θετικά στοιχεία που αναφέρονται για αυτόν…