Ενδιαφέρουσα συζήτηση. Και ο Αλέξανδρος έχει δίκιο από την μερια του μουσικού αλλά και οι υπόλοιποι όταν λένε ότι 20+ ευρώ για ένα cd είναι πάρα πολλα, όταν την ίδια στιγμή με τα ίδια χρήματα μπορείς να αγοράσεις τρόφιμα π.χ. για 3+ μέρες (το άτομο).
Από την άλλη, όταν λέμε πειρατεία -ειδικά τα τελευταία χρόνια, μετά το τέλος του ενθουσιασμού με το napster κλπ το 2001 - τί εννοούμε;;
Έχει κάποιος στοιχεία να μας δείξει ότι (α)+(β)=(γ), ότι αποδεδειγμένα η πειρατεία ευθύνεται για τον παράγοντα (χ) ο οποίος επηρρεάζει τον μισθό του Alk και του κάθε μουσικού, ή είναι απλώς μια δικαιολογία που στο μυαλό όλων φαντάζει φυσιολογική για περαιτέρω μείωση μισθών και άρα αύξηση του κέρδους της επιχείρησης;;;;
Εξηγούμαι.
Πολύ συχνά (και εγώ ο ίδιος μερικές φορές) ακούω τους γύρω μου που κατεβάζουν απλώς επειδή βρήκαν κάτι τυχαία. Δηλαδή, βγαίνει π.χ. μια ταινία στο σινεμά, ε, αυτοί που θα πήγαιναν με - ή χωρίς πειρατεία (επαναλαμβάνω -ειδικά τα τελευταία 3 χρόνια) - και πάλι θα πάνε. Θα πούνε “δεν θέλω να κατεβάσω το mpeg αλλά θέλω να το δώ σε πλήρη ανάλυση γιατί γουστάρω έτσι οπώς παίζει ο τάδε ή τον τάδε σκηνοθέτη.”.
Συνεπώς, από μια οπτική μεριά τα έσοδα της εταιρείας μένουν τα ίδια (ίσως λίγο μειωμένα - αλλά σαφώς όχι το 1/2 ή λιγότερα).
Από την άλλη, ποιοί είναι οι “πειρατές” στην παραπάνω περίπτωση και πώς η εταιρεία χάνει χρήματα και άρα όλοι όσοι εξαρτώνται από αυτήν χάνουν;; Και απαντώ, “ωχ, καινούρια είναι αυτή η ταινία… Χμ, παρότι δεν τρελλαίνομαι ας την κατεβάσω να δω τι παίζει”, και οι οποίοι δεν θα πήγαιναν ούτως ή άλλως στο σινεμά να την δούν ή δεν θα άκουγαν όυτως ή άλλως τα τραγούδια.
Συνεπώς, εφόσον αυτό το μερίδιο πειρατών δεν θα τα αγοράζε ούτως ή άλλως, και τα κατεβάζει για την πλάκα του. Άρα οι επιχειρήσεις δεν θα είχαν κέρδος από αυτούς σε καμία περίπτωση αφού αν δεν υπήρχε πειρατεία αυτή η μερίδα ανθρώπων πολύ απλά δεν θα πήγαινε στο σινεμά να δει την ταινία.
Και συνεχίζω διότι κάποιος θα ρωτήσει “αν δεν υπήρχε η πειρατεία τότε η παραπάνω μερίδα ανθρώπων ακολουθώντας την τάση και την μόδα θα πήγαινε στο σινεμά και θα πλήρωνε να δει ταινία ακόμα και όταν δεν το θέλει πολύ”.
Μερικώς είναι σωστό. Αλλά είναι και λάθος. Είναι σωστό όταν ο εισοδηματικός περιορισμός είναι πολύ ελαστικός. Δηλαδή όταν η οικονομία είναι σε άνθηση, οι μισθοί υψηλοί, ο πληθωρισμός σε ανεκτά επίπεδα κλπ κλπ. Τότε, ο μέσος καταναλωτής (ΟΧΙ ο ορθολογικός) θα πεί “δεν βαριέσαι, χρήματα υπάρχουν… πάμε στην τάδε ταινία ακόμα και αν δεν μας αρέσει πάρα πολύ”.
όταν όμως η κατάσταση της οικονομίας είναι το ακριβώς αντίθετο, τότε ο μέσος καταναλωτής ταυτίζεται με τον ορθολογικό που θα πάει κάπου ή θα αγοράσει κάτι αν και μόνο αν μεγιστοποιεί την χρησιμότητά του.