Πολλές φορες έχουμε ακούσει από τους οργανοποιούς, πως : “Το μπουζούκι πρέπει να μένει κουρδισμένο όταν παίζεται συχνά. Όταν όμως μένει αχρησιμοποίητο για μεγάλα διαστήματα τότε το όργανο θα είναι καλο να ξεκουρντίζεται.”
Kαι εγώ ερωτώ:
Όταν ο οργανοποιός κατασκευάζει ένα μπουζούκι, προσπαθεί να δημιουργήσει μια ισορροπία τάσεων / δυνάμεων μεταξύ αυτών που αναπτύσσονται από τις χορδές και αυτόν που δημιουργούνται από τις κόντρες ξύλων, κλίση στατικών στοιχειων του οργανου, και γενικά την όλη κατασκευαστική τεχνοτροπία. Όταν ένα όργανο παίζεται (πατώντας πάνω στις χορδές), δημιουργούμε ακόμα μεγαλύτερη τάση /δύναμη από τις χορδές προς το μανικο.
Εάν ένα όργανο όταν παίζεται συχνά πρέπει να έιναι κουρδισμένο, τότε γιατί ένα όργανο που δεν παίζεται, πρέπει να ξεκουρντιστεί ( αφού οι τάσεις που αναπτύσσονται είναι λιγότερες από όταν παίζεται και αφού θα έπρεπε κατασκευαστικά το όργανο να βρίσκετε στην πλήρη φαση ισορροπίας του όταν είναι κουρδισμένο )
Πολλοί επίσης προτιμούν να προμηθευτεί κάποιος όργανο είδη φτιαγμένο από τον οργανοποιό, (και όχι παραγγελια), το οποιο μπορεί να κάθεται στο μαγαζί του οργανοποιού και 6 μήνες αλλα και χρόνο. Σύμφωνα με την κοινή ομολογία ένα κουρδισμένο όργανο, κρεμασμένο στο μαγαζί και άπαιχτο για 6 μήνες μάλλον κακό κάνει, παρα καλο.
Τελικά ποια είναι η φυσικη κατασταση ισορροπίας ενός οργανου? Κουρδισμένο, η ξεκούρδιστο? Οταν παιζεται ή οταν “αναπαυεται” ? και γιατί?
Ευχαριστώ