Καλησπέρα σε ολους. Θα ήθελα να ρωτήσω αν υπαρχουν βίντεο, ή εστω καποια tips -συμβουλές απο τους γνώστες εδω μέσα, για να μας βοηθήσει (εμας τους αρχάριους) να βγει το υφος του προπολεμικου ρεμπέτικου στο μπουζουκι
Σας ευχαριστω εκ των προτέρων.
1 «Μου αρέσει»
Υπαρχουν βιντεο που παιζουν διαφοροι παλιοι, δες τον χειρισμο και πως κραταν την πενα.
1 «Μου αρέσει»
επισεις να ακους παρα πολυ τις παλιες πρωτοτυπες ηχογραφησεις και να αποφευγεις τα μεταπολεμικα ολα μεχρι το σημερα… τοτε μετα απο καιρο εφοσον εχει μπει καλα μεσα σου το ακουσμα θα βγει και στο παιξιμο. αλλιως, μονο παπαγαλια. περνα τα κομματια και τα ταξιμια ακριβως οτι παιζουν.
2 «Μου αρέσει»
Σωστός βέβαια ο Μιχάλης: δεν υπάρχουν καλύτεροι δασκάλοι για το προπολεμικό ύφος από τους ίδιους τους προπολεμικούς. Και η ιδέα να σου μπει στο πετσί το άκουσμα είναι βασική.
Παρά ταύτα, αν υπάρχουν και βιντεάκια (καλά όμως) με μάθημα και οδηγίες, τύπου π.χ. «αν βάλω αυτό το στολίδι είμαι στο στυλ της τάδε εποχής, αν βάλω το άλλο στολίδι στην ίδια μελωδία είμαι στο στυλ της δείνα εποχής», είμαι σίγουρος ότι θα ενδιαφέρουν πολλούς.
Πάντως, Arbigo, ένα από τα κλειδιά είναι τα ντουζένια. Έχουμε αρκετά νήματα με συζητήσεις όπου κάποιος, όταν ανακάλυψε σε τι ντουζένι είναι παιγμένη μια ηχογράφηση -ενώ το τραγούδι το ήξερε από χρόνια και το έπαιζε- αναφωνεί «μα επιτέλους, τώρα το έπιασα! - τόσο καιρό έκανα κάθε πενιά σωστά κι όμως κάτι έλειπε…»
5 «Μου αρέσει»
Με το προπολεμικό ρεμπέτικο ασχολείται ο Βαγγέλης Πετρινιώτης, έγραψε βιβλίο, δίνει παραστάσεις και είναι υποψήφιος διδάκτορας για το πανεπιστήμιο Μακεδονίας νομίζω.
1 «Μου αρέσει»
Ευχαριστώ για τις πληροφοριες. Η αλήθεια ειναι πως επειδή μιλησα με 2 μπουζουξιδες χωριστά, και μου ειπαν πως δεν ειναι καλο για το όργανο να αλλαζω το κουρδισμα, μου κοπηκαν τα φτερά και φοβάμαι να κουρδισω καποιο ντουζενι (δεν εχω παιξει ποτε, αλλα θελω πολυ)
Καλησπέρα!
Μεγάλο ζήτημα το προπολεμικό παίξιμο, αλλά λίγοι το έχουν. Αν βρεις βίντεο από Σταύρο Κουρούση και Κώστα Ζαφειρίου, ή ακόμα καλύτερα αν τους πετύχεις από κοντά, θα έχεις μια πολύ καλή εικόνα.
Γενικά θέλει τοποθέτηση πένας, λιτό πάιξιμο, γεμάτες, δάχτυλα 1-2/1-3, και φυσικά μελέτη των πρώτων εκτελέσεων. Επίσης διάφορα ντοκουμέντα που κυκλοφορούν με Μάρκο, Κερομύτη, Γενίτσαρη, και άλλους.
Τα ντουζένια όντως θα σε βάλουν πολύ καλά στο κλίμα και το ύφος, στο φόρουμ υπάρχει αρκετό υλικό και ό,τι θες εδώ είμαστε. Ιδανικά μπορείς να έχεις ένα δεύτερο όργανο για να αλλάζεις ντουζένια, πχ ένα μπαγλαμά.
3 «Μου αρέσει»
Γιατί υπάρχει φόβος? Τα ντουζενια πάντα κουρδιζονται προς τα κάτω τι κακό μπορεί να έχει αυτό για το όργανο?!
Αλλάζουν οι τάσεις των χορδών, επομένως και η ισορροπία του οργάνου. Η αλλαγή των τάσεων μπορεί να επηρεάσει ένα όργανο. Δεν κάνουν όλα τα όργανα για εναλλακτικά κουρδίσματα. Και δεν αναφέρομαι για μια φόρα / δοκιμή, αλλά συχνή χρήση των εναλλακτικών κουρδισμάτων.
2 «Μου αρέσει»
Πιστευω πως ειναι ενα σύνολο πολλών παραμέτρων, για τα οποία αν ανατρέξεις εδω μέσα θα βρεις πολυ υλικό.
Ενδεικτικά : πένα & υλικό, απόσταση πένας απο τρύπα, κράτημα πένας, χτύπημα πένας, όργανο και υλικά, παίξιμο οριζόντιο - κάθετο, ντουζένια, πίστες εκτελέσεις απο τις πρώτες ηχογραφήσεις κ.τ.λ.
Σιγουρα όλα τα παραπάνω και αλλα τόσα ειναι κάτι χιλιάδες αναρτήσεις εδώ μέσα.
Δεν ξέρω αν αξίζει μια τέτοια προσπάθεια αντιγραφής η προσέγγισης, την θεωρώ άτοπη γιατί πολύ απλά σημασία έχει να απολαμβάνεις αυτό που παίζεις και ηχητικά και παικτικά. Σημασία έχει να ξεχωρίζεις τον εαυτό σού, να αναγνωρίζεις το παίξιμο σου, να γουστάρεις με το παίξιμο σου. Δεν χρειάζεται να εισαι επαγγελματίας η φτασμενος παίκτης για κατι τέτοιο.
Έχουμε άπειρους παιχταράδες, πόσους αναγνωριζουμε με κλειστά μάτια,? Πόσοι μας “φτιάχνουν” με το παίξιμο τους?
Θα σου πω ότι εχω πειραματιστει αρκετά, θέλεις πένες, θέλεις χορδές, αποστάσεις και ολα οσα ανέφερα και μη, εχω στην συλλογή μου πλέον αρκετά σεμινάρια απο παίκτες που θαυμάζω και θα συνεχίσω να παρακολουθώ και να πειραματιζομαι, οχι γιατί ψάχνω εκείνο τον ήχο η το παίξιμο αλλά γιατί μου αρέσει απο τον κάθε ενα να παίρνω ένα λιθαράκι και ας μην το κάνω τίποτα στο τελος.
Αν θέλεις να ψαχτείς υπάρχει πολυ υλικό και δωρεάν και επι πληρωμή (το φόρουμ έχει ατελείωτη πληροφορία, το καναλι του Τριγκα στο YT, webinartists με Κορακακη, Βεργόπουλο και Στουγιο, σεμιναρια του Πετρινιωτη που κάνει ανα διαστήματα και άλλα πάρα πολλά).
Υπόψιν υπάρχει και φάκα, οταν ενας αρχάριος ξεκινήσει με το καλημέρα να ψάχνει ολα αυτά αν δεν έχει άπειρη διάθεση - μεράκι και χρόνο, πολυ πιθανόν να “κάψει” την προσπάθεια του να μάθει μπουζούκι και σε 6 μήνες να μην το ακουμπάει καν, δεν ειναι τυχαίο οτι όλα θέλουν ενα μπούσουλα και ένα βήμα την φορά, είτε με δάσκαλο είτε μόνος.
Για να μην κάνω το σεντόνι υπερδιπλο, θα συμφωνήσω με τους παραπάνω και θα σου πρότεινα να ακούς πολλή μουσική απο αυτήν που θέλεις να παίξεις αλλα το σημαντικότερο ειναι αυτο που φώναζε ο Ζαμπέτας, ο Μπαρμπαγιαννης και άλλοι πολλοί, η ψυχούλα!
Σου εύχομαι να παίζεις και να γουστάρεις!
3 «Μου αρέσει»
Θεωρώ ότι αξίζει υπό την εξής οπτική:
Έστω ότι για μένα μπουζούκι σημαίνει αποκλειστικά προπολεμικό ύφος. Αυτό μ’ αρέσει βρε αδερφέ, τι να κάνουμε. Οτιδήποτε εκτός αυτού του ύφους το θεωρώ ωσεί ανύπαρκτο.
Οπότε, όταν λέω «θέλω να μάθω μπουζούκι» εννοώ ότι θέλω να μάθω αυστηρά αυτό το ύφος. Πώς μαθαίνεται; Με όλους τους παραπάνω τρόπους (+ποιος ξέρει πόσους ακόμα). Θα τους ψάξω, θα τους μάθω, θα τους εφαρμόζω, και όσο βελτιώνομαι και εμπεδώνω στο τέλος θα καταλήξω να παίζω αυθόρμητα έτσι, κι όχι σαν άσκηση.
Όλο το παραπάνω είναι ακριβώς η ίδια διαδικασία όπως για να μάθει κανείς ένα πιο στάνταρ ύφος της εποχής του: πώς κρατάω την πένα; σε ποιο σημείο της χορδής τη χτυπώ; πώς τη χτυπώ; τι κάνω με τις ανοιχτές; Δεν υπάρχει εκμάθηση οργάνου που να παρακάμπτει τέτοια ερωτήματα, το θέμα είναι πώς τα απαντάει. Η μόνη διαφορά είναι ότι εδώ μιλάμε για ένα ύφος που σήμερα δεν είναι το στάνταρ αλλά μια ψαγμένη εναλλακτική.
1 «Μου αρέσει»
Το υφος των προπολεμικων τραγουδιων, θελει ορχηστρα ολοκληρη για να βγει! Δεν ειναι μονο το μπουζουκι. Ειναι και η κιθαρα και ο μπαγλαμας και διαφορα αλλα, οχι πολλα. Πρεπει ολοι μαζι να παιζουν. Η αληθεια ειναι οτι η πλειοψηφια των παλιων μπουζουξηδων, παιζαν ιδιαιτερα γιατι ολοι κατα βαθος (σχεδον) ηταν ερασιτεχνες. Ειναι το μπουζουκι στα πρωτα του.
Οι προπολεμικοι ομως διαφερουν και μεταξυ τους.
Προπολεμικα βγαιναν τα τραγουδια και το υφος που επικρατησε γενικα και μετα τον πολεμο για λιγα χρονια. Προπολεμικο ειναι ομως και πριν τις λογοκρισιες που ειναι αλλο πραγμα.
Αν μιλαμε για πειραιωτικο, αποφυγε τις πολλες συγχορδιες, προσπαθησε πιο πολυ να παιζεις οριζοντια, ανοικτες μαλακά, αλλα σταθερα και αναλογα τι παιζει η κιθαρα.
Η πενα ειναι το θεμα κατα βαθος. Το ‘‘λαθος’’ παιξιμο των παλιων ειναι ιδιαιτερο, αλλα ισως λαθος να μαθεις να βασιζεσαι μονο σ’αυτο. Γενικα η μουσικη ειναι τοσο απειρη που ειναι κριμα να πιασεις ενα υφος μονο.
ΤΟ καλυτερο ειναι να βρεις την πενα μεσω ελαχιστων καθαρων ηχογραφησεων και να ακους γενικα. Οπως ειπαν οι συμφορουμιτες, οι καταλληλοι δασκαλοι ειναι οι παλιοι οι ιδιοι.
Καποιοι ηταν υπερπολυπλοκοι (Τζακ, Τσιτσανης) και καποιοι λιτοι-αλλα με γεματο ωραιο ηχο.
Αμα αγαπας το οργανο θα τα βρεις.
Τα ντουζενια ειναι κυριως του μπαγλαμα σκελος. Αλλα παιζονται πολλα και στο μπουζουκι (αν οχι ολα). Υπαρχουν ομως και καποια που ειναι του μπουζουκιου! Ρε Μι Ρε ενα πολυ ωραιο. Ρε σι Σολ ενα αλλο και Ρε σολ ντο, αυτο που λεμε του ταμπουρα ας πουμε.
Σου ευχομαι να εχεις το παθος να ασχοληθεις. Δεν ειναι τοσο βαθεια νερα, γιατι ειναι περιορισμενο το υλικο, αλλα ειναι αρκετα βαθεια για αρχη. Οπως ειπε ο συμφορουμιτης, θελει μπουσουλα. Βγαλε πρωτα τον Ισοβιτη του Μαρκου και το Μουρμουρικο του Τζακ και μετα θα εχεις αρκετα οπλα για να παιξεις πολλα προπολεμικα.
Τα ταξιμια ειναι αλλη ιστορια!!!
Παπαιωαννου <3
4 «Μου αρέσει»
Νομίζω το κλειδί είναι να εμμένεις πάνω στη λεπτομέρεια κάθε κομματιού και να κυνηγάς να βγάλεις λίγα κομμάτια και καλά βγαλμένα.
Η ποσότητα -ίσως κ ο χρόνος όσο περνάει- ουδετεροποιούν τα πράγματα γτ δεν μπορείς να θυμάσαι τις λεπτομέρειες, οπότε γίνεσαι σε επίπεδο πενιάς και ύψους αυτό που σου είναι γραφτό σου να γίνεις…
Επίσης, λέμε ότι το προπολεμικό ύφος είναι μόνο οι ανοιχτές και το κοπανημα, οπως έπαιζε αργότερα ο Βραχνάς, αλλά δεν είναι μόνο αυτό…
το προπολεμικο ύφος δεν είναι ένα, είναι πολλοί κόσμοι που πολλές φορές συγκρούονται.
Έχεις
- Ύφος ντουζενιών
- Σχολή Περιστέρη (Μαντολινατη πενιά κυρίως σε Σκαρβέλη)
- Σχολή Μάρκου/Δελια/ Πειραιωτων σε ρε λα ρε (αλα βραχνάς)
- Τσιτσάνης
- Χιώτης
- Βάζω σε μια κατηγορία τους Μπαγιαντερα/Χατζηχρήστο/Παπαιωαννου κ.α.
Σήμερα ένας παίχτης μπορεί να έχει έντονο ένα χαρακτηριστικό από τα παραπάνω, όπως πχ ο Γκολες το μαντολινάτο, και λέμε έχει προπολεμικο στυλ.
Δλδ, κάτι που μας παραπέμπει στο παλιό παίξιμο και που τον διαφοροποιει από τους Ζαμπετικους/δεξιοτέχνες μπουζουξήδες που παίζουν όλοι το ίδιο…
Τέλος, να συμπληρώσω έναν παίχτη με υπέροχο προπολεμικο ύφος που δεν αναφέρθηκε από τους προλαλήσαντες: ο Νίκος Κοντάλιπος
9 «Μου αρέσει»
Πάντως είναι κακό κάποιος πέρα από το προπολεμικό ύφος να γουστάρει μόνο προπολεμικό ρεπερτόριο παιδιά?
Κακό είναι μόνο αν καταλήξει να σε περιορίζει ακουστικά ή/και παικτικά. Αν φτάσεις στο σημείο αυτό θα το καταλάβεις και θα ψαχτείς παραπέρα (πιό πριν/πιό μετά). Αν δεν φτάσεις στο σημείο αυτό, σίγουρα δεν είναι κακό για σένα. Στους υπόλοιπους τί λόγος πέφτει; 
3 «Μου αρέσει»
Προσωπικά, επειδή είχα φάει (και έχω ακόμα) μεγάλο “κόλλημα” με το ύφος παιξίματος του προπολεμικού Τσιτσάνη, προτείνω ανεπιφύλακτα τις εκτελέσεις του Νίκου Στρουθόπουλου με την “Παρέα του Τσιτσάνη”.
5 «Μου αρέσει»
Οριστε τωρα ειδες τι εκανες φιλε με αυτο το θεμα?
εβαλες τωρα ολους τους καμμενους, λιωμενους, ψαγμενους ρεμπετοαρουραιους να σου πουν το ποιημα!
οτι ειπε ο μπαμπης προσυπογραφω και το σκελος με το να βγαλεις λιγα αλλα ΚΑΛΑ (φουλ δυσκολο), ειναι συμβουλη πολλων κιλων.
Παντως σε αντιθεση με το σημερινο πιστευω περι κοπανηματος. Εχω ακουσει κυριολεκτικα ελαχιστα κομματια προπολεμικα, που να εχουν κοπανημα. Και εννοω τις δυνατες ανοικτες κλπ. Οι πιο πολλοι, παιζαν μαλακα και γλυκα. Αλλωστε το μπουζουκι και ο μπαγλαμας, ειναι οργανα μουσικης δωματιου! Και μαλιστα παρανομου (χοχοχο). Εννοω οτι παιζονται για λιγους κανονικα και σε μικρο χωρο, ασχετα απο τις σημερινες δυνατοτητες. Αυτο σε βαζει να παιξεις πιο γλυκα και ησυχα απο μονο του.
‘‘το προπολεμικο ύφος δεν είναι ένα, είναι πολλοί κόσμοι που πολλές φορές συγκρούονται.’’
Αληθεια! Καταρχας εχει το εξης ομορφο.
Το προπολεμικο μπουζουκι το πιασαν ελληνες απο τα βαθη της τουρκιας και τα παραλληλα της μικρασιας, νησιωτες, βλαχοι, πειραιωτες, κρητικοι, αρβανιτες κλπ κλπ κλπ Τοτε αυτα μετραγανε. Υπηρχανε τα ακουσματα! ο παπαιωαννου στο ταξιμι, ειναι ψαλτης καθαρος και μακαμιστης μεγαλος. Ο τσιτσανης ειναι δημοτικο τραγουδι! Και ολοι ερχονται απο το σπουδαιο για τα δεδομενα της εποχης genius παιξιμο του Χαλικια, αλλα και της πιο ταμπουρας φαση σχολης του πειραια, Σκριβανος Ζυμαριτης κλπ. ΥΠηρχε το μαντολινατο παιξιμο βεβαιως! Ο τσιτσανης εβαλε και λιγο βιολι και λιγο κλαρινο σε καποια θεματα κλπ. Το μπουζουκι εχει δυο μπαμπαδες και στη μουσικη και την κατασκευη. Το μαντολινο (σωμα) και τον ταμπουρα (μανικι). Μουσικα ειναι η αποδοση του μακαμ σε μαντολινο! Και βεβαιως δυτικη μουσικη.
Να σε ενημερωσω οτι αυριο μεθαυριο θα ανεβασουμε στο φορουμ μια δουλεια μας, πανω στα ντουζενια. Keep in touch
6 «Μου αρέσει»
Να προσθεσω για τον σπουδαιο Βραχνα, οτι ηταν παικτης που επαιζει παραδοσιακο μπουζουκι, δηλαδη σολο. Δεν συνηθιζε να παιζει με κιθαριστα-προφανως και επαιξε πολλες φορες-καθως ειχε την κουλτουρα του τοπικου μαγκα μπουζουξη. Επαιζε και τραγουδουσε με γνησιοτατο τροπο και αν και κοπανιστης, η πενια στα καντινια ηταν 100% εκει που πρεπει. Ο δισκος με αθανασιου ειναι απολαυση και φουλ ρεμπετικος.
Βραχνας γνησιος μπουζουξης παλιος! Δεν το γραφω επειδη πιστευω οτι τον εθιξε ο Μπαμπης, ισα ισα ξερω οτι εκτιμαει κανονικα, αλλα για να τον ψαξεις!
3 «Μου αρέσει»
Δηλαδή στο Καραντουζένι του Μάρκου που παίζει δυνατά σε χαλάει ρε φίλος?
Ναι!!! Το ανυπομονώ είναι λίγο!!!
1 «Μου αρέσει»