Ωχ!!! Ο ΚΚ(ΤΜ) κι η παρέα του ξεσπάθωσε!!! Τι να κάνω κι εγώ; Είμαι υποχρεωμένος να κατευνάσω τα πνεύματα, γιατί τα σκρίπτα μάνεντ, μας διαβάζουν και άλλοι, και η πρωτόπειρη Μάρθα θα μπερδευτεί… Λοιπόν:
- Δε μπορείς να χωρέσεις τον κόσμον όλο σε μία φράση.
- Γιά πρώτη φορά αναγρφαέται η λέξη “ρεμπέτικο” στον δίσκο “Τικ Τακ” με τη Σμυρνέϊκη Εστουδιαντίνα, το 1897 αν θυμάμαι καλά. Το αστείο είναι πως αυτό το τραγούδι δεν έχει καμιά σχέση με “ρεμπέτικο”, κι είναι μάλλον καντάδα-μαντολινάτα. Προφανώς όμως το είπαν έτσι, επειδή τραγουδάει ο γνωστός μπουρδελιάρης (άρα ρεμπέτης) τραγουδιστής, Γιάγκος Ψαμματιανός.
- ʼλλα τ’ αδέσποτα ρεμπέτικα των περιθωριακών, που δεν τα λέγανε μόνο “ρεμπέτικα”, αλλά κυρίως μάγκικα, μόρτικα κ.λ., και άλλος ο “Αστικός κύκλος της ελληνικής λαϊκής μουσικής” που λέει κι ο Ιουλιανός, 1922, 1932, 1940, που αφορά την εξέλιξη του ρεμπέτικου σε ΟΡΓΑΝΩΜΕΝΟ ΔΟΜΗΜΕΝΟ ΚΑΙ ΕΝΤΑΧΝΟ ΛΑΪΚΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ. Αυτός ο “κύκλος” εξέφρασε (στιχουργικά τουλάχιστον) την κίνηση των περιθωριακών και της φτωχολογιάς, από την περιφέρεια προς το κέβτρο της πόλης, και την επιθυμία τους γιά ένταξη στην κοινωνία του άστεως.
- Το “Σκύλλα μ’ έκανες και λυώνω” λέμε πως είναι χασικλίδικο, κι ας μην έχουν καμμία σχέση οι στίχοι με το χασίς, μόνο και μόνο επειδή ο Μάρκος μαστούρης ξεχνάει να μπει στο “Σκυ” και αρχίζει καθυστερημένα και βιαστικα “-λλα μ’ έκανες και λειώνω”…
Από κει και πέρα, που να σου εξηγώ, που θάλεγε κι ο Μπιθικώτσης…
4.