Μιας και το ψιλοπαρατήσαμε το θέμα,ας επανέλθω.Είδα πριν από λίγο στο youtube τα βίντεο που έχει ανεβάσει ο φίλος KikwnOudist και εξεπλάγην ευχάριστα.Χαίρομαι ιδιαίτερα που οι νέοι δεν παρατάν την παραδοσιακή μουσική και πιο γενικά την παράδοση.Για αυτό και σας παραθέτω το παρακάτω βίντεο(για όσους δεν το έχουν δει). Και φυσικά υπάρχει και συνέχεια καθώς υπάρχουν αρκετά βίντεο που εύκολα θα βρείτε.
Είναι πάρα πολύ καλό το όλο συγκρότημα. 100000000000000000000000000000000000000000 Μπράβο! Και λίγα λέω.
Ευχαριστούμε φίλε Gilles! Αν και έχουμε πολύ δρόμο μπροστά μας ακόμα, σημασία έχει το μεράκι πρώτα όλων μας, και έπειτα η υποστήριξη της προσπάθειας αυτής από μερικούς που αναγνωρίζουν την αναγκαιότητα της συνέχισης αυτού του θαυμάσιου είδους μουσικής. Χωρίς μεράκι και αγνή διάθεση όμως δεν γίνεται τίποτα!
Το μόνο που με ανησυχεί είναι το γεγονός ότι στη Θράκη και συγκεκριμένα στον ακριτικό Έβρο που βρισκόμαστε οι περισσότεροι υπάρχει μια γενικότερη εχθρική και αρνητική αντιμετώπιση από ανθρώπους και φορείς, η οποία πέρα από τον ανταγωνισμό και το συμφέρον που υπάρχει παντού γενικά έχει να κάνει και με την ίδια την παράδοση! Ως παράδειγμα θα αναφέρω τα τραγούδια που χάνονται, τα οποία αντί να τα σώσουν και να τα βγάλουν προς τα έξω όσο μπορούνε, κάποιοι “προλαβαίνουν” και τα καταγράφουν από πηγές αποκλειστικά για τον εαυτό τους με ιδιοτελείς σκοπούς πάσης φύσεως…και άλλα παρόμοια τινα!
Όσο μας το επιτρέπουν οι δυνάμεις μας, εμείς οι νέοι θα προσπαθούμε διαρκώς για τη διατήρηση και τη συνέχιση της παραδοσιακής μουσικής της Θράκης και όχι μόνο. Μεράκι να υπάρχει…:088:
Καλό Πάσχα και καλή Ανάσταση σε όλους με πολλά παραδοσιακά πανηγύρια και χορούς σε όλη την Ελλάδα!:246::127::102::78:
Είναι παράξενο το πως σε τραβάει κάποιο είδος μουσικής ,κρίνοντας από τα παιδιά μου που ενώ άκουγαν στο σπίτι να παίζω μπουζούκι ,μπαγλαμά πίστευα ότι θα ακολουθήσουν σε ακούσματα εμένα… γελάστηκα.τελικά είναι θέμα γενιάς , γονιδίων και αποδοχής ή μη του οικογενειακού περίγυρου.Οπως είναι άβυσσος η ψυχή μας έτσι είναι και με την μουσική
Εγώ με ρεμπέτικο και καλο λαικό μερακλώνομαι και έτσι θα συνεχίσω ,όσο αφορά τις νέες γενιές ας βρούν το δρόμο τους
Παρ’οτι νεος και ασχολουμενος με το γνησιο λαικο και ρεμπετικο τραγουδι νιωθω την αναγκη να ακουω παραδοσιακη μουσικη…Και βεβαια παιζουν πολυ μεγαλο ρολο τα οικογενειακα ακουσματα…Απο τοτε που καταλαβα τη ζωη μου ακουω τη φωνη του Καζαντζιδη και αλλων μεγαλων τραγουδιστων μεσα στο σπιτι μου.Ετσι και με τα παραδοσικα τραγουδια με τα ακουσματα των οποιων εχω μεγαλωσει…Βλεπω ατομα της ηλικιας μου,της νεας γενιας,και δε μπορουν να καταλαβουν τι ακριβως ειναι και σημαινει το παραδοσιακο τραγουδι…Υπαρχει μια ταση στις μερες μας να ισοπεδωνονται ολα πολυ ευκολα και αυτο ειναι πολυ ασχημο…Δηστυχως πολυ λιγα ατομα τις νεας γενιας,τα οποια δεν ασχολουνται με καποιο μουσικο οργανο,δινουν βαρυτητα στα παραδοσιακα μας τραγουδια και αυτο με θλιβει αφανταστα!
Δεν είναι φαινόμενο μόνο στην Ελλάδα αυτό.Είχα μια κουβέντα με κάτι ξένους και τους ρώταγα αν θα βάλουν ποτέ να ακούσουν σπίτι τους την παραδοσιακή μουσική της χώρας τους.Μου είπαν οχι.Είναι λογικό.Οσο απομακρύνεσαι απο μια εποχή,ικανή να σε συνδέσει με το κλίμα του τραγουδιού,και με το ίδιο το τραγούδι,λογικό είναι να ακούγεται πιο ξένο στα αυτιά.Και για μένα και για πολύ κόσμο.Δεν μεγάλωσα με τραγούδια της τάβλας,αλλά με κιθάρες…και μάλιστα στην Αθήνα,οχι στα ορεινά των Τρικάλων.
Αυτοί είναι οι παράγοντες πουσε αφήνουν πίσω απο τα ακούσματα αυτά σε μεγάλο βαθμό.Ε, δεν μπορεί να μας εκφράσει το δημοτικό τραγούδι(το λαϊκό είναι συγχρονο!!)σήμερα.
Απο εκει και πέρα είναι αυτό που γράψαν πολύ πιο πρίν πάνω κάτω,να αγγίξουμε το τραγούδια αυτά με σοβαρότητα και οχι σαν σκυλοεύκολα τραγουδάκια του χορού και του κρασιού. Εχω γνωρίσει πανυγήρια που ούτε κατα διάνια δεν έπαιξαν τα σύγχρονα δημοτικά άσματα ασμάτων…πολύ σοβαρά πανυγήρια…και με κόσμο,τελειώνοντας που χόρευε χωρίς να έχει σχέση(της αγγλικής παιδείας μουσικής).Θέλω να πω οτι είναι μέσα στα γονιδιά μας,γι αυτο και καμιά φορά μας γίνεται τόσο οικείο να θέλουμε αν γλεντήσουμε με αυτά.
Και το ερώτημα που απασχολεί εμένα είναι οχι τόσο για την παραδοσική μουσική αλλα για το λαϊκό που είναι πιο κοντά.Και όμως μια μεγάλη μερίδα το έχει μόνο για γιορτές,εξόδους βραδυνές,και πανυγήρια.Η παρέα μου με θεωρεί γραφικό.Φανταστείτε.
Πολλές καλησπέρες
Σαφως και μπορει να μας εκφρασει ακομα το παραδοσιακο τραγουδι,μπορει να μη ζουμε πολεμους,ξεριζωμους και μεγαλες αρρωστιες αλλα δεν παυουμε να ειμαστε ανθρωποι.Μεσα στο παραδοσιακο τραγουδι υπαρχουν θεματα(οπως ο ερωτας,η αδικια π.χ.) που παντα θα ειναι επικαιρα…επειδη παντα θα ειμαστε ανθρωποι.
Κοιτωντας τους συνομιληκους μου βλεπω ενα μικρο ποσοστο να εχει επαφη με την παραδοσιακη μουσικη (περα απο τις γιορτες που ειναι must:090:).Πιστευω οτι παντα θα υπαρχει αυτο το ποσοστο...σταθερα.Οπως και να'χει η παραδοση ειναι βαρια.....δε μπορει να τη σηκωσει ο καθενας:)
Παιδια,οσο και να φανω ελιτιστης δεν ειναι ολα για ολους!!Η παραδοσιακη μουσικη προυποθετει μια καθαροτητα ψυχης,μια αγνοτητα και ενα μερακι που ενω τα ειχαν πολλοι αγραμματοι ανθρωποι εχει εν πολλοις εκλειψει ακομα και απ’τους σημερινους φυσικους φορεις της!Ευτυχως πολλα παιδια των πολεων απηλλαγμενα απο το κομπλεξ του χωριατη ,την προσεγγιζουν αγνα και με παθος εχοντας ομως (χωρις να φταινε) χασει την ευλογια της προφορικης παραδοσης και της αμεσης σχεσης με τις προηγουμενες γιεννιες!Και γω στην εφηβεια μου οταν μιλουσα για Παπασιδερη και Νταλγκα ενω ολοι ακουγαν ντισκο,αισθανιμουν ουφο!!Κερδισα ομως πολλα με την επιμονη μου!Ψηλα το κεφαλι λοιπον και ψυχαγωγια με καλες μουσικες τραγουδια και μερακια!!:088:
Αλοίμονο αν η νεα γενιά ακούει την ίδια μουσική με τις προηγούμενες.
Και τι εννοούμε παράδοση; Σε παλιότερες δεκαετίες στην Κύπρο το ακκορντεόν χρησιμοποιήθηκε στην παραδοσιακή μουσική, ενώ σήμερα οι “ειδικοί” που αναβιώνουν την παράδοση το έχουν καταδικάσει σαν ευρωπαϊκό όργανο και χρησιμοποιούν μόνο βιολί και λαούτο. Όσο η παραδοσιακή μουσική επιτελούσε τη λειτουργία της, δηλαδή παιζόταν σε γάμους για να χορεύει ο κόσμος, ακολούθησε τις εξελίξεις της εποχής. Έχω ακούσει ηχογραφήσεις της δεκαετίας του 70 να παίζουν την Ψιντρή βασιλιτζιά με ηλεκτρικό μπουζούκι, ηλεκτρική κιθάρα, φαρφίσα και ντράμς. Σήμερα παίζουν μόνο με παραδοσιακά όργανα, και φέρνουν δανεικούς χορευτές από τις σχολές χορού για να χορέψουν τις χορογραφίες του δασκάλου τους στις χοροσπερίδες των διάφορων χωριών. Μερικές φορές η “επιστροφή στην παράδοση” είναι η μεγαλύτερη απόκλιση από την παράδοση
Ετσι μπραβο! Πες τα! Εκτος απο μερακι, οπως προανεφερες, θελει και πεισμα και μια αλφα κριτικη ικανοτητα απο το ατομο προκειμενου να αντισταθει σε ολους αυτους που το παιζουν κριτες του γουστου του καθενος. Οταν πηγαινα σχολειο ακομα ξερεις ποσες φορες με ειχαν αποκαλεσει ξενερωτο και φλωρο επειδη σιχαινομουν το σκυλολαικοποπ που ολοι οι φιλοι μου ακουγαν (και ακουν ακομα) και απεχθανομουν (και συνεχιζω ακομα) να γυριζω στα διαφορα κλαμπ που με σερνανε; Επισης δεν καταλαβαινω αυτη τη φιλοσοφια, οποιος γουσταρει να ασχολειται με την παραδοση και πηγαινει κοντρα στα γουστα της μαζας να θεωρειται “γερος”. Ποσες φορες δε μου εχουν πει μετα, απο αρνηση μου να ακολουθησω την παρεα σε ενα θορυβωδες, σκοτεινο κλαμπ, “Ζησε ρε! Εικοσι χρονων εισαι, μη φερεσαι σα γερος!” Τι να κανω ρε παιδια; Δε μου αρεσει να ειμαι ορθιος και στριμωγμενος, ενω την ιδια στιγμη ενα διαολεμενο μπιτακι στη διαπασων να μου τρυπαει τα τυμπανα. Ευτυχως στη επαρχια τα πραγματα ειναι πολυ καλυτερα, απ’ οτι εχω παρατηρησει. Βλεπω μεγαλο αριθμο παιδιων να ασχολουνται με την παραδοσιακη μουσικη και το κυριοτερο να τη σεβονται. Και τωρα θυμηθηκα. Οσο ημουν φοιτητης στην Αθηνα καθε Παρασκευη στο χωρο της Φοιτητικης Ενωσης Κρητων γινοταν της κακομοιρας. Σχεδον ολα τα ατομα που μαζευονταν εκει ηξεραν να παιζουν καποιο παραδοσιακο οργανο. Εκει να δειτε γλεντια:246::102:!
Παιδια μη μασατε!!!Παιξτε στα οργανακια σας ωραιες μουσικες!!! Η παραδοση ειναι για να παραδιδεται και οχι για να παραδινεται!!! Οτι αξιζει θα μεινει οπως γινοταν παντα!!!
Πράγματι. Ομως είναι απαραίτητη και μια νέα προσέγγιση. Παραδοσιακή μουσική, δεν σημαίνει και “παραδοσιακές συμπεριφορές”, ούτε καν παραδοσιακό παίξιμο. Παραδοσιακή μουσική -νομιζω- είναι η μελωδία. Το άκουσμα…
Με ενδιαφέρουν όλα τα ακούσματα και κάποια απο αυτά, θελω να τα γνωρίσω καλύτερα. Ετσι και το ρεμπέτικο -και γι αυτό μπήκα και καλώς σας βρήκα. Ο τρόπος ομως που το “πλασαρουν” στα μαγαζια, όπου και αν έχω πάει, δεν έχει σχέση με τους σημερινούς καιρούς.
Σαν να προσπαθούν να αναβιώσουν -με άκομψο τρόπο- παλιές εποχές. Αυτη, ειναι “τουριστική” προσέγγιση και δεν μπορεί να συγκινήσει εμένα που είμαι νέος ανθρωπος. Θα ήταν διαφορετικά αν ηταν παράσταση, οπου θα ηταν σαν να υπαρχουν και ρόλοι.
Ομως, ο μουσικός με το τσιγάρο κρεμασμενο στα χείλη, που φλερτάρει με την ξανθια που καθεται απέναντι και δεν σταματά να τον χειροκροτεί, εμένα με προσβαλει. Οπως με πρόσβαλε τις προάλλες, που σε μαγαζί της Θεσσαλονίκης, βρέθηκα -σχεδόν- αγκαλια με τον 50ρη της διπλανής παρέας, για να βολευτούν επιπλέον άτομα. Και έκαναν παράπονα οι μουσικοί για την φασαρία, ενώ υπήρχαν τα διπλάσια άτομα απ όσα η αίθουσα άντεχε, οπότε φυσικό ήταν να “παράγουν” τον τριπλάσιο(!!!) θόρυβο. Τον σεβασμο, τον επιβάλει ο χώρος και η συμπεριφορά αυτών που τον έχουν, οπως και η στάση των μουσικων. Γιατί να σεβαστώ, αυτόν που δεν με σεβεται; Τι σχέση έχει αυτό με το θέμα; Αν είναι έντεχνο αυτό που ακούω, θέλω και τις συνθήκες. Aν χανω τις μισές νότες, άρα δεν έχουν αξία και γι αυτούς που τις προσφέρουν… Άρα, δεν φροντίζουμε για το καλύτερο δυνατόν προσωπο του προιοντος μας. Αρα, δεν μας ενδιαφερει το μελλον του, παρα μόνο πως θα το εκμεταλευτούμε…
Θα ήταν πολύ χρήσιμο να δούμε πως οι άλλοι λαοί, προωθούν την κουλτούρα τους. Εγώ πιστεύω, πως και ο ήχος οφείλει να γίνει πιο “φρέσκος” και οι ερμηνείες, αλλά και ο τρόπος που μας προσφέρουν το προϊόν. Εκτός και αν μιλάμε για κάτι, που είναι νεκρο.
Το blues έχει εξελιχθεί μέσα στα χρόνια, για να μην κουράσει και πάλι κούρασε. Το ρεμπέτικο -αλλά και το δημοτικό- γιατί όχι; Ακόμη και το πως στέκονται αυτοί οι μουσικοί απέναντι στο κοινό τους, αλλά και σε αυτό που υπηρετούν, θα βοηθούσε… Έβαλα πολλα…
Αγαπητη Δαναη καλως ηρθες στο φορουμ…
Οσων αφορα το ρεμπετικο καταρχας…Το ρεμπετικο αντιπροσωπευει μια εποχη,ηθη κτλ.Τι ακριβως εννοειες ο τροπος που το πλασαρουν δεν εχει σχεση με τους σημερινους καιρους?
Οσων αφορα το παιξιμο που ανεφερες…Ειναι πολυ ευκολο καποιο τραγουδι απο την ομαδα του ρεμεπτικου να παιχτει πολυ εντυπωσιακα και εκ συγχρονισμενα…Η δυσκολια και η μαγκια ειναι να μπορεσεις να ανβιωσεις τον αυθεντικο ηχο…Το παιξιμο καθε παιχτη ειναι καταθεση ψυχης δεν ειναι κατι τοσο απλο…
Σχετικα με το φλερτ,δε με ενοχλει και δε με προσβαλλει καθολου,αρκει να γινεται με τροπο που να μην το καθιστα σαχλο και να μην επηρρεαζει αρνητικα την αποδοση του μουσικου.Το φλερτ ειναι απο τα πιο ομορφα πραγματα!!!
Οσον αφορα χωρο που σε χαλασε,ειτε επειδη στριμωχτηκες,ειτε επειδη δεν ακουγες…“οπου με χαλαει…δεν εχω ξαναπαει”…δε σημαινει πως οπου πουλανε ρεμπετικο παει να πει οτι ειναι και σωστο.Μη φερνεις την καταστροφη.Ψαξου λιγο δεν κανει κακο!!!
Και παμε στο κομματι του φρεσκαρισματος-εκσυγχρονισμου…πραγματικα δεν ξερω αν επιασα αυτο που ηθελες να πεις.Εννοεις να αλλαξουν τα οργανα;…Αντι για μπουζουκι φερ’ειπειν αρμονιο???:019:…Εννοια σου και εχω πετυχει σε κερκυραικο πανηγυρι να παιζουν φραγκοσυριανη,ησουνα ξυπολυτη κλπ ρεμπετικα hits με αρμονιο,ντραμς,κιθαρα…ΕΛΕΟΣ!!!..
Τα δημοτικα σε πολλα πανηγυρια επισης γεματα αρμονια και δε συμαζευεται!!!
Συγγνωμη αλλα εμενα αν κατι προσβαλλει την αισθητικη μου ειναι νεωτερισμοι τετοιου τυπου.Οταν μιλαμε για παραδοσιακη μουσικη…θελω παραδοσιακη μουσικη…κι οχι παραδοσιακη με ηχους απο gameboy!!!
Αν κατι με ενδιαφερει ειναι να ακουσω μουσικη που να αποδιδεται σωστα σε σχεση με το πρωτοτυπο(εφοσον μιλαμε για παραδοσιακη),ατομα που να εχουν ψυχη οταν παιζουν κι οχι jukebox.
Απο τα λεγομενα σου,δυο μπορω να συμπερανω…
1)Οτι γενικοτερα δεν εχεις ψαξει τα μαγαζια που παιζουν γυρω σου…οποτε πας σε τουριστομαγαζα και “ρεμπεταδικα”…και σπαζεσαι!!!
Η
2)Δε σου αρεσουν τα παραδοσιακα οταν αποδιδονται οσο γινεται πιο πιστα στην αρχικη τους μορφη…προτιμας ας πουμε τις διασκευες!
παλευω με το μυαλο μου να μαντεψω , ποιο μαγαζι της Σαλονικης μας , κακοποιησε
την αισθητικη των ματιων και των αυτιων σου … (ειλικρινα χωρις “ειρωνια”)
ηλικιακα ειμαι πολυυυυ μεγαλυτερη σου και καθε Παρασκευη πηγαινω σε ταβερνακια , οπου με καλο μεζε και ρετσινουλα απολαμβανω ρεμπετικα τραγουδακια … “κανενα προβλημα” , μεμπτον ουδεν !!!
ολα κυλουν αρμονικα και γουσταρουν ολοι οι παρευρισκομενοι , αλλοτε με περισσοτερη και αλλοτε με λιγοτερη φασαρια , αναλογα τις παρεες …
οι μουσικοι “αψογοι” , τα τραγουδια παιγμενα “σωστα” και το μερακι στο “ζενιθ” …
οσο για το “φλερτ” , απο την πλευρα των μουσικων τοοοοοσες φορες θαμωνας ,
μεχρι στιγμης δεν υπεπεσε στην αντιληψη μου …
μεταξυ των πελατων , μιλαει η νιοτη και χαλαλι τους … βραζει το αιμα Δαναη μου
και τα ρεμπετικα - μονο σε τετοια μαγαζια πηγαινω - ειναι ενα κι ενα για να σου
δημιουργουν συναισθηματα , ιδιως “ερωτικα” …
ουτε το στριμωγμα ισχυει στα ταβερνακια που συχναζω , καθομαστε πολυ αξιοπρεπως , χωρις κανενα προβλημα , μεχρι στιγμης τουλαχιστον …
μετα απο αυτα που διαβασα στο ποστακι σου , αναρωτιεμαι που συναντησες
αυτη την κατασταση … ειλικρινα …:084:
Υ.Σ. εαν βρεθεις σε καποιο απο τα ρεμπετικα στεκια της Σαλονικης , πιες οτι
εσυ γουσταρεις , απολαυσε τις πενιες και τα τραγουδια και το σπουδαιοτερο ,
εαν κατσει φαση , φλερταρε , διακριτικα , εξυπνα , γιατι τα νιατα Δαναη μου
φευγουν , δυστυχως και πρεπει να τα ρουφαμε σαν “νεκταρ” , πιστεψε με …:106:
Καλημέρα Στέλιο
Και το Blues αντιπροσωπεύει αλλες εποχες και άλλα ήθη. Δεν το παίζουν ομως πλέον όπως το έπαιζαν οι σκλάβοι. Αν έβγαζαν σήμερα τον ήχο του 20 και ερμήνευαν τα κομματια όπως τότε, δεν θα τ άκουγε κανείς.
Είναι δυο διαφορετικά πράγματα, το να προσπαθήσεις να έρθεις πιο κοντά στο πρωτογεννές υλικό, απ το να γίνεις ελκυστικός στα καινούρια αυτιά και εδω, γι αυτά μιλάμε…
Να κάνεις το πρώτο, αλλα εν γνώση σου θα θυσιάσεις το δεύτερο, οπότε και το μέλλον αυτού που υπηρετείς. Αν παλι επιλέξεις να το κάνεις, τουλαχιστον καντο σωστα. Δεν μπορει να σε απασχολεί μονο ο ήχος. Είναι και η εικονα που παίζει ρόλο και μάλιστα σημαντικο. Ένας νέος άνθρωπος, που πρώτη φορά το προσεγγίζει, βλέπει αν ολο το πακέτο αν είναι ελκυστικο.
Και “αναβιωση”, δεν υπάρχει. Δεν είναι δυνατον να περιμένουμε να ταυτιστεί κανείς σήμερα, με τα βιώματα εκείνων των ανθρώπων, εκείνης της εποχής. Ακόμη και τα ίδια “χούγια”, γίνονται με άλλους τρόπους…
Aυτό Στέλιο, αφορά όλους τους παίχτες και συμβαίνει σε όλα τα είδη. Δεν είναι προνόμιο κανενός. Είναι ηδονή να το βλέπεις να συμβαίνει, επειδή ακριβώς συμβαίνει σπάνια.
Τρέφω απέραντη εκτίμηση απέναντι στους μουσικούς, αν και δεν είμαι, επειδη γνωριζω τις θυσίες τους και τις επίπονες επιλογές τους. Ομως εδώ υπάρχει ενας καινούριος κόσμος και δεν βλέπω να τους απασχολεί. Δεν τους απασχολεί καν, αν σε 10 χρόνια, θα ενδιαφέρει κανέναν αυτο που κανουν.
Γειά σου Πελαγία
Νομίζω οτι δεν θα ήταν φρόνιμο να ονομάσω το μαγαζι που συνέβη. Δεν ειναι ο σκοπός μου να στοχοποιησω καποιον. Το οτι συμβαίνει, ειναι γνωστο και εχει ομολογηθεί σε αλλη κουβέντα εδω μέσα, με την προτροπή “ελάτε καθημερινές”. Επίσης, αυτο στο οποίο εσυ έχεις συνηθησει, δεν ειναι απαραίτητα και το “σωστο”, οπως ούτε το δικό μου είναι. Πιθανόν και η μάνα μου να μην είχε προβλημα εκει, αλλα να ειχε αλλου, όπου συχνάζω εγω. Δεν νομιζω ομως οτι καποιος εκει, θα την ήθελε για πελατη…
Ρωτάτε για τους νέους την τυχη αυτων των πραγμάτων στο μελλον και γι αυτο μπήκα στην διαδικασια να πω την γνώμη μου.
Στην Θεσσαλονίκη ζω και γνωρίζω αρκετα καλά τι συμβαίνει και ποια τα προβλήματα, όπως πρόσωπα και πράγματα.
Ο τρόπος με τον οποίο παίζονται σήμερα τα παραδοσιακά κομμάτια, Δανάη (αλλά και Μπλέκο, Ζορμπά Έλληνα και όλοι που ασχοληθήκατε), είναι ριζικά διαφορετικός από εκείνον που επικρατούσε τη δεκαετία του ʼ10 π.χ., από την οποία έχω ένα δείγμα, νομίζω είναι το Ένας αητός καθόντανε, αλλά δυστυχώς είναι σε κασέτα και να δούμε πότε θα αξιωθώ να ψηφιοποιήσω το παλιό μου υλικό. Το κομμάτι για το οποίο μιλάω έχει μιαν απίστευτη αγριάδα, ένα πρωτογονισμό και στη φωνή και στην ορχήστρα, για να μη μιλήσουμε βεβαίως για το γρατζούνισμα και το θόρυβο και άλλα γνωστά. Αν έδινες αυτό το κομμάτι να το ακούσουν όσοι ακούνε σήμερα ευχάριστα παραδοσιακή μουσική, οι περισσότεροι δεν θα το άντεχαν για πάνω από είκοσι δευτερόλεπτα.
Δεν χρειάζεται να βάλουμε όργανα «μοντέρνα», να μπιτοποιήσουμε το άκουσμα και άλλα κατά τη γνώμη μου αφελή και γελοία. Οι καλλιεργημένες τεχνικά, σήμερα, φωνές των τραγουδιστών, τα προσεγμένα στον ήχο τους και τα κουρδίσματα όργανα, οι σωστές ενορχηστρώσεις με αποχή από στοιχεία σκυλάδικου (ηλεκτρική κιθάρα «μπάσο κοντίνοο» στα τσάμικα, τα ντράμς και τα τουμπελέκια που σκεπάζουν τα πάντα και τα κλαρίνα με κακώς εννοούμενους «λυγμούς» δεν είναι οι απαντήσεις για ελκυστικό άκουσμα. Δεν θα μπούμε στη φιλοσοφία κάποιων και πάλι αφελών παπάδων που σκέφτονται να βάλουν νεανικά συγκροτηματάκια στις εκκλησίες για να προσελκύσουν τους νεαρούς «πιστούς». Σʼ όποιον αρέσουμε, το έχω ξαναπεί πρόσφατα, και είναι καλύτερα έτσι.
Επίσης, δε συμφωνώ μαζί σου όταν προβληματίζεσαι, αν οι μουσικοί που υπηρετούν την παραδοσιακή μουσική δεν ενδιαφέρονται για τον καινούργιο κόσμο, ούτε τους απασχολεί τι θα γίνει σε δέκα χρόνια. Τους απασχολεί και πολύ μάλιστα, και ενδιαφέρονται. Ψάξε με μίαν αναζήτηση, να βρείς το σιντάκι του Kikon Oudist με θρακιώτικα και διάβασε και τη σχετική συζήτηση, ένα παράδειγμα μόνο είναι αλλά καλό παράδειγμα. Ψάξε και για το συγκρότημα Θρία από την Ελευσίνα. Θα δείς ότι τα νέα παιδιά ενδιαφέρονται πάρα πολύ για την προβολή της παραδοσιακής μουσικής και συχνά, όλο και συχνότερα τελευταία, έχουν ωραιότατα αποτελέσματα.
Δαναη το ονομα μου ειναι Γρηγορης και οχι Στελιος!Στην υπογραφη μου αναφερομαι στο Στελιο Καζαντζιδη…
Αγαπητε κυριε Πολιτη…
Ισχυει αυτο που λετε…Εγω συμφωνω…Εννοω πως με τα συγχρονα μεσα που υπαρχουν πλεον να γινοντε ομορφες και σωστες ενορχηστρωσεις ικανες να αντιπροσωπευσουν το ηθος αυτων των τραγουδιων…Ειμαι κατα τις <<σκυλοποιησης>> αυτων των τραγουδιων…Ειναι πολυ ασχημο αυτο…
Η συζήτηση απ οτι αντιλαμβάνομαι έχει αλλάξει,γίνεται για το πως πρέπει να προσεγγίζουμε τα τραγούδια και οχι για το αν τώρα η νεολαία ακούει.Ή πως πρέπει να παίζονται για να τα προσεγγίσει η νεολαία. Ο κόσμος που τρέχει στα καθε είδυς σκυλάδικα και γι αυτούς δεν γίνεται λόγος στη κουβέντα,δεν θα είχαν κανένα πρόβλημα να ακούσουν και Βαμβακάρη ή όποιον άλλο με κλαπτσίμπανα,κακώς βιασμένα εκτελεσμένα. Περιαστασιακά ακουν και ουδέν λόγος.Γιατί όμως δεν ακούν.Αυτό μας απασχολεί.
Οι υπόλοιποι έχουν ανάγκη την απλότητα. Όσον αφορά στο πως το πλασάρουμε.
Και οι μουσικοί μέσα απο το παίξιμο σιγά θα δόσουν άλλο χρώμα ο καθένας στο παίξιμο και την εκτέλεση κάθε τραγουδιού,που στο σιντάκι ακούγετα με παράσιτα.Λογικό είναι.Μπορεί να αποδώσει στην αρχή τον Βαμβακάρη με τρόπο που να σε ταξιδεύει πίσω.Σιγά σιγά η ανάγκη του θα στο φέρει στο τώρα χωρίς βέβαια να αλλάζει τίποτα.
Όπως είπε ο κ.Νίκος δεν μπορούμε να κάνουμε κάτι άλλο.Ειδικά εκπτώσεις.Καμία.Ε, τότε θα είχαμε αλλάξει τελείως τι υφος τελείως το ιδιο το τραγούδι.
Υπήρχε περίοδος που είχε πέσει ενα σιντάκι απο μια συναυλία κάποιον παιδιών στην Άρτα απο το ΤΕΙ,με αφιέρωμα στον Βαμβακάτη,που το άκουγα πιο πολύ απο τα ίδια τα τραγούδια του Βαμβακάρη.Ήταν υπέροχες εκτελέσεις του σήμερα.
Αρκετός κόσμος μπερδεύεται αλλα εχω την εντύπωσει πως ολο και περισότερος κόσμος και παιδιά της ηλικίας μου ασχολούνται ή έστω ζητάνε να ακούσουν.
Μα πολλες απο τις πρωτες εκτελεσεις που εχουμε στη διαθεση μας εχουν αυτα τα στοιχεια,πολλες εκτελεσεις εχουν "σκληρο ηχο".Το ειπαμε,καποια πραγματα ευτυχως η δυστυχως δεν ειναι για ολους.Αμετρητες φορες γονεις και φιλοι με εχουν πετυχει να ακουω μουσικη και κανουν ερωτησεις του τυπου..."τι λεει ο μακαριτης;:019:"...."τι φωνες ειναι αυτες;"......"ειναι δυνατον να ακους τετοια πραγματα;....ειναι μουσικη;"....."βιαζεσαι να γερασεις;"....."τωρα εσυ εχεις γουστο;"
Ειναι τα ιδια ατομα που οταν ακουν τα ιδια κομματια σε σημερινες εκτελεσεις δεν παιρνουν χαμπαρι,ισα-ισα μπορει και να τη βρισκουν.Δεν ειναι τα ατομα που θα νοιαστουν για το πως αποδιδεται ενα τραγουδι σε σχεση με το αρχικο υλικο,και δεν τους κατακρινω…δεν ειναι για ολους:083: