Πιστεύετε ότι η νεολαία απομακρύνεται απο τα ακουσματα της Παραδοσιακής μουσικής;
Εσυ τι πιστευεις Κρίστεν??
Επειδή είσαστε νέοι, μάλλον δεν ξέρετε πώς ήταν η κατάσταση κάποιες δεκαετίες πριν. Όχι μόνο η νεολαία, ολόκληρη η κοινωνία (επισήμως, τουλάχιστον) θεωρούσε ότι η μοναδική θέση που αρμόζει στην παραδοσιακή μουσική είναι το μπαούλο, όπου μπορεί και να βρίσκεται ξεχασμένη και καμμιά ποδιά της γιαγιάς, ένα σιγκούνι ή ένα κεφαλομάντηλο, να κάνουν παρέα. Άντε το μουσείο, στην καλύτερη περίπτωση. Και όταν σε γλέντια, πανηγύρια κλπ. χόρευαν παραδοσιακούς χορούς παρουσία «ξένων», αισθάνονταν την ανάγκη περίπου να ζητήσουν συγνώμη που χορεύουν τέτοια «απολίτιστα» πράγματα.
Αν, τώρα, σήμερα βλέπετε την πλειοψηφία οπωσδήποτε των νέων παιδιών να ακούν και να χορεύουν αυτά που ακούν και χορεύουν και λιγότερη, σίγουρα, παραδοσιακή μουσική από αυτό που εμείς θα θέλαμε, ευχαριστημένοι να είσαστε που τουλάχιστον, δεν θα σας δικαιολογηθούν λέγοντας ότι δεν έχουν καμμία όρεξη να χαρακτηριστούν «βλαχαντερά», όπως θα σας έλεγαν τριάντα χρόνια πίσω.
Υ.Γ. ο σύνδεσμος που παραθέτεις, Christen από το Athens, ή ελλιπής είναι ή εγώ δεν τον χειρίστηκα σωστά: ένα σκέτο Αutopedia δεν λέει κάτι.
1 «Μου αρέσει»
Καταρχή, συμφωνώ με το Νίκο. Όντως αυτό συνέβαινε παλιότερα και νομίζω πως όλοι οι σημερινοί σαραντάρηδες μπορούν να το επιβεβαιώσουν. Στα 20 μου (ε ρε χρόνια :106:) “ντρεπόμασταν” να πούμε πως ακούμε ελληνικά. Από παραδοσιακά, δεν ξέρω να χορεύω ούτε καλαματιανό! Σήμερα, τα πράγματα δεν είναι έτσι! Πέρσι το Σεπτέβρη, βρέθηκα σ’ ένα ρεμπετάδικο στα Εξάρχεια. Το μαγαζί, γεμάτο φοιτητές. Σε κάποια φάση, βγήκαν τα κλαρίνα! Το τι χορό ρίξαν οι πιτσιρικάδες - πραγματικά τους χάρηκα! Ωριμάζει η κοινωνία και πλέον έχει ξεπεράσει τη φάση της “βίαιης” αστικοποίησης των προηγούμενων δεκαετιών που θεωρούσε καθετί παραδοσιακό, ''βλαχιά". Και οι Πολιτιστικοί Σύλλογοι, γνωρίζουν καλύτερες μέρες. Νομίζω πως υπάρχει μια στροφή προς την παράδοση (συγκριτικά πάντα). Ελπίζω να μην είναι ιδέα μου…
Το επιβεβαιώνω και εγώ για το πως αλλάζει η συμπεριφορά των νέων απέναντι στην παράδοση…(συγκριτικά πάντα).
Και μην πάμε μακριά, δηλαδή στη δεκαετία του '80 όπου όντως το παραδοσιακό είχε μπει στο περιθώριο και παρακολουθουσε το “δίπολο” ροκ-ντίσκο, με σφήνες από σκυλάδικο…
Στα χρόνια που θυμάμαι καλύτερα, δηλ. τα 90’s, σε μεγάλο βαθμό ήταν ακόμη παραγκωνισμένο εντελώς το παραδοσιακό στοιχείο…να βγούμε έξω μεγάλη παρέα και να ακούσουμε δημοτικό ή γνήσιο λαϊκό σε μαγαζί?..ούτε καν…έπεφτε γέλιο…θα μου πεις είμασταν και μικροί, δεν ξέραμε την αξία…
αλλά και σπίτια μας όταν μαζευόμασταν οι περισσότεροι, όταν πιάναμε έστω στο ραδιόφωνο έναν σταθμό με κλαρίνα έπεφτε αμέσως η παρακίνηση “άλλαξέ το!!” από όλους…
Θυμάμαι χαρακτηριστικά την ερώτηση ενός μεγάλου σε έναν συνομήλικό μου τότε:
- Δεν σας αρέσουν τα δημοτικά, παιδιά? Δεν τ’ ακούτε?
- Ε, μόνο το Πάσχα, στο χωριό…
Ή στις 3ήμερες εκδρομές:
- Πάμε σε ρεμπετάδικο σήμερα το βράδυ?
- Αυτά είναι για 50άρηδες…
Αλλά η ζωή προχωρά, η εμπειρία αυξάνεται, μεταδίδεται στη νέα γενιά (στο μέτρο του δυνατού), καταργεί στερεότυπα και αντιλήψεις. Σίγουρα τα ακούσματα έχουν καλυτερέψει, συγκριτικά πάντα
Παρ οτι τα προηγουμενα χρονια τα πραγματα ηταν χειροτερα οσον αφορα τον τροπο που προσεγγιζαν οι νεοι την ελληνικη μουσικη,σημερα απλα την ανακαλυπτουν
δεν μου αρεσει το παραδοσιακη,ακουγεται σαν να ειμαστε λατρεις ενος παλιου μυστικιστικου εθιμου
προτιμω το ελληνικη μουσικη
οι νεοι λοιπον δεν ξαναγυρνουν στην ελληνικη μουσικη γιατι απλα δεν την γνωρισαν ποτε
τωρα την ανακαλυπτουν
αλλα ας μην χρεωνω τους αλλους
ας πω και για μενα
μιας και ειμαι 25 μεγαλωσα με ελαφρο-λαικο-ποπ-εντεχνο-ευρωπαικα τραγουδακια
λογω συγκυριων εμαθα να ακουω και αλλα πραγματα τα οποια τα ακουγαμε σχεδον κρυφα,λες και ακουγαμε τραγουδια στην χουντα
ακομα υπαρχει κοσμος που μας θεωρει εξωγηινους με αυτα που ακουμε
ξερετε,ο κοσμος τα ακουει και τα ονομαζει απλα καταθληπτικα
και απ την αλλη βαζει στο ραδιο το ¨θα κοψω την φλεβα και θα κλαψω για σενα¨ του ταδε hitατζη
για να ξαναερθω ομως στο θεμα γιατι πλατιαζω θα πω πως OXI
δεν ξαναγυρναει γιατι δεν μπορουμε να μιλαμε σημερα με τους ορους του χθες
υπαρχει κοσμος που ψαχνει νεα και παλια ακουσματα με ουσια
παντα υπηρχε
το ερωτημα ειναι αν θα καταφερει να τα ακουει και αυριο,και αυτο γιατι οσοι σαρανταρηδες ακουνε σημερα σουξεδακια,καποτε ακουγαν τα σημερινα ¨παραδοσιακᨴ
Εδώ κάνεις λάθος φίλε μου! Οι περισσότεροι σημερινοί σαραντάρηδες ακούγανε ροκ και ποπ στα νιάτα τους και σήμερα ακούνε ρεμπέτικα και παραδοσιακά! Μεγαλώνοντας ανακαλύψαμε ότι πρέπει να γνωρίσεις τις ρίζες σου για να δεις ποιός είσαι, όσο “κοσμοπολίτης” και "οικουμενικός " γίνεσαι, τόσο περισσότερη ανάγκη έχεις να γυρνάς στον τόπο σου και στις παραδόσεις σου. Δεν είναι τυχαία η στροφή της νεολαίας στα παραδοσιακά ακούσματα εν μέσω παγκοσμιοποίησης και mtv και παρά την καθημερινή πλύση εγκεφάλου από τα ΜΜΕ. Βέβαια βοήθησαν και τα μουσικά σχολεία οπου για πρώτη φορά διδάχτηκαν τα παραδοσιακά μουσικά όργανα, πέρα από τους τοπικούς συλλόγους.
δεν μπορούμε να μην αναφέρουμε τον όρο παραδοσιακή μουσική…ελληνική μουσική άν πω πως ακούω ή χορεύω,ποιός θα καταλλάβει σε τί αναφέρομαι?δεν μπορούνε να μην μπούνε ταμπέλες,κάπως πρέπει να δηλωθεί το είδος της μουσικής που ενδιαφέρει τον καθέναμας.στα νεότερα χρόνια των σαραντάρηδων πολλοί ακούγαμε ξένη μουσική.άλλοι ρόκ,άλλοι ντίσκο,άλλοι χέβυ μέταλ,άλλοι πάνκ…ξένη μουσική αλλά όχι την ίδια μουσική.για να επανέλθω στο θέμα μας.η παραδοσιακή ελληνική μουσική,κρατά γερά.οι άνθρωποι που την αγαπήσανε την στηρίξανε σε αντίξοες συνθήκες.σήμερα,είναι υπολογίσιμη και έχει λάτρεις όχι μόνο έλληνες αλλά και ξένους(όπως και το ρεμπέτικο).πιστευω πως σήμερα έχει δύναμη γερή και ανθρώπους που παλεύουνε συνηδειτά και υποστηρίζουνε το συγκεκριμένο είδος απο αναγκη και μόνο(γιατί κέρδος υλικό δεν υπαρχει!)να μεταφέρουνε αυτό το γέμισμα ψυχής που αισθάνονται οι ίδιοι.
1 «Μου αρέσει»
σα να βγενουν πολλες ενοχες…
πλακιτσα κανω βεβαια
Συμφωνώ. Υπήρξα καρεκλάς και ροκάς:)
Παράλληλα άκουγα και λαϊκά του ΄50, του ΄60 καθώς και Ολύμπιανς, ιταλικά τραγούδια κ.α
Δημοτικά άκουγα αλλά όχι επειδή την έψαχνα. Πολύ αργότερα κατάλαβα την αξία τους, όπως αναφέρεις και συ:)
Και εγώ υπήρξα ροκάς (έχει συζητηθεί εδώ…) αλλά συγχρόνως άκουγα μετά μανίας και δημοτικά από το ραδιόφωνο, προς κακοφανισμόν του πατέρα μου που θα προτιμούσε να άκουγα Μπετόβεν. Και για όσους απορήσουν (δεδομένης της οικογενειακής μου παράδοσης), να πώ και την «κακία» μου: Ο Νικόλαος Πολίτης ποτέ δεν χόρεψε καλαματιανό ή τσάμικο, δεν αγάπησε, ούτε καν γνώρισε τη δημοτική μουσική. Σε ένα στιχούργημά του στο «Ρωμηό», ο Σουρής παραθέτοντας τα συμβάντα σε μία χοροεσπερίδα στον «Παρνασσό», εξιστορεί πώς ανάβει το γλέντι, με τη γυναίκα του προέδρου του συλλόγου («Κοκκώνα Προεδρίνα», Μαρία, σημειώνω εγώ) να σέρνει τον καλαματιανό και «στης Μαρίας την ποδιά (να) σφάζονται παλικάρια», τη στιγμή που ο Πρόεδρος, ψυχρός και αμέτοχος του γλεντιού, παίζει λίγο παράμερα χαρτιά, με φίλους του.
Ρε Νίκο, μη μου πεις ότι είσαι εγγονός, του ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΠΟΛΙΤΗ??? (συγγνώμη για τα κεφαλαία αλλά είναι η φόρτιση της στιγμής!!!):109::109:
Έχει και αυτό συζητηθεί…
jamal,που πήγε το μυαλό σου αναφερόμενος σε ενοχές?ειλικρινά δεν κατάλλαβα κι επειδή έχει ενδιαφερον η κουβέντα γι αυτό ρωτάω…καλημ’έρα σε όλους(μέρα για βόλτα αλλά έτσι μια πρωινή καλημέρα στους φίλους εδώ επιβάλλεται…να περάσετε καλά όσοι βολτάρετε,καλή ξεκούραση σε όσους μείνουν μέσα)
Απ ότι φαίνεται, εμείς που μπήκαμε τώρα τελευταία στο φόρουμ , χάσαμε πολλές ενδιαφέρουσες συζητήσεις! Γι αυτό…δεν πειράζει αν τα ξανασυζητάμε κ. Πολίτη…:109:
Μάλλον παρεξήγησες tountas priest! Ο Νίκος προφανώς αναφερόταν στο δικό μου μήνυμα, σχετικά με τη συγγένειά του με τον Νικόλαο Πολίτη και όχι στο θέμα της σχέσης των νέων με την παράδοση. Πάντως, είναι αλήθεια, πως εμείς οι νέοι στο φόρουμ, έχουμε “χάσει” πολλές ενδιαφέρουσες συζητήσεις…
δεν παρεξήγησα Δημήτρη, σ΄αυτό αναφερόμουν κι εγώ, στο “κι αυτό έχει συζητηθει” γιατί προφανώς έχει ξαναγίνει κουβέντα για τη συγγένεια , την οποία αγνοούσαμε οι “νεοφορουμίτες”, εξ ού και η υπόκλιση:109:
Ρε παιδιά, κόφτε τις υποκλίσεις και τέτοια αχρείαστα! Είμαι εγγονός κάποιου που είχε το ίδιο όνομα. Και; Σας πληροφορώ ότι δεν συνέβαλα στο παραμικρό για να συμβεί αυτό!:019:
Πράγματι είστε;
Τεράστιο μέγεθος
Εγγονός κάποιου είναι ο κάθε άνθρωπος, και μάλιστα χωρίς να χρειαστεί να κουνήσει ούτε το μικρό του δαχτυλάκι. Αν, τώρα, συμβαίνει να είναι πρωτότοκος και αγόρι, οι πιθανότητες να έχει και το ίδιο όνομα με τον παπού του είναι μεγάλες. Ως εκεί. Μην το κάνουμε και θέμα…. Ας πιάσουμε καλύτερα κάποια δημιουργική συζήτηση! Σε θέμα ακουσμάτων παραδοσιακής μουσικής βρισκόμαστε.