Πιστεύετε ότι η νεολαία απομακρύνεται απο τα ακουσματα της Παραδοσιακής μουσικής;

Μπορεί να μην συμβάλλατε στην συγγένεια, είσθε κατιών κλάδος όμως. Και κάτι…:78: θα πήρατε! Το παρατιθέμενο σχόλιο με έχει εξιτάρει. Αν δεν είναι αδιακρισία, από ειλικρινές ενδιαφέρον για ανθρώπους αυτού του μεγέθους, θα ήθελα να ακούσω πώς κατάφερνε να ασχολείται και να μελετά - στο επίπεδο μάλιστα που το έπραττε - την παράδοση και την λαογραφία χωρίς να αγαπά έστω και με τον τρόπο του το συγκεκριμμένο είδος τραγουδιού. Η μεταφορά της “οπτικής” του απέναντι στο θέμα, θα ήταν πολύτιμη για να κατανοήσουμε τον άνθρωπο.

Αγαπητε Γρηγορη

πηρε και πηρε πολλα και μυαλο ξυραφι , μεστο με γνωσεις και μνημη ελεφαντα ,
( Νικολα προσεξε , εγω μιλω τωρα και μη τολμησεις να βγαλεις αχνα , που εμαθες
να βαζεις και μπαρμπαδακια , του τυπου …:019:, εσυ ποτε σου δεν χρησιμοποιουσες
τετοια ) … αλλα δεν θελει , για να επανελθω , εγκωμια και τα τοιαυτα , ουτε τα
μπραβο … υποφερει απο χρονια “μπραβοκουμπιαση” , αντιπαθει κατι τετοια …

Ειναι αδιαμφισβητητα ανθρωπος “ευγενης” , εκτος των αλλων και “αξιολογοτατος” …

Δοξάζω το θεό πάντως, που δεν προέκυψα “σοφολογιότατος”…

αλλά κάπου, νοιώθω να με τριγυρίζουν τα αλόγατα του Άκη Πάνου!

Σε μένα κάτι πήγε σταβά μάλλον.
Στα 14 μου αγόρασα με το χαρτζιλίκι μου την πρώτη μου κασέτα με τραγούδια του Καζαντζίδη.
Μέχρι τα 20 άκουγα σταθερά και μόνο Καζαντζίδη, Αγγελόπουλο, Γαβαλά, Μενιδιάτη κλπ.
Από 20 μέχρι 38 κόλλησα με τα κρητικά .
Τα τελευταία 3 χρόνια με τα ρεμπέτικα.

Το στάδιο αυτό με τα ποπ, ροκ, ντίσκο κλπ δεν το πέρασα ποτέ. Λέτε να μου συμβαίνει κάτι. Μήπως να ψαχτώ;:089:

Εγώ πάντως πιστεύω πως το 80% της σημερινής νεολαίας δεν ξέρει τι εστί ρεμπέτικο και το μόνο τραγούδι που τους έρχεται στο μυαλό είναι το ζειμπέκικο της Ευδοκιας.

Εγώ πάντως πιστεύω πως το 80% της σημερινής νεολαίας δεν ξέρει τι εστί ρεμπέτικο και το μόνο τραγούδι που τους έρχεται στο μυαλό είναι το ζειμπέκικο της Ευδοκιας.

Μή σου πώ και η πριγκηπέσσα το Μάλαμα!:019:

Το πίνω και μεθώ τους έρχεται τους πιο πολλούς και τα δαχτυλίδια βαριά βαριά και κανέναν αλήτη με είπες μια βραδιά ….. βασικά πολλά τα γνωρίζουν από επανεκτελέσεις το οποίο πολλές φορές δεν είναι   αναγκαία κακό…

Αυτή είναι μια άλλη πονεμένη ιστορία και αφορά και την παραδοσιακή μουσική (την κρητική πάντως σίγουρα).

Δυστυχώς έχεις δίκιο.σκέψου πως στη θεσσαλία πολλοί δηλώνουν λάτρεις του παραδοσιακού ειδικά δέ!όταν '‘εκτελείται’'απο τη θωδη!

Η πλειοψηφία της νεολαίας ,πιστεύω πως δεν απομακρύνθηκε γιατί ποτέ δεν ήταν κοντά. Οι υπόλοιποι, έχουν μια εντελώς στρεβλή άποψη ,δηλαδή θεωρούν πως παραδοσιακή μουσική είναι τα τραγούδια που λέει η Θώδη,η Νάσια Κονιτοπούλου,η ο Περιβολάκης η κάπως ετσι μου φαίνεται πως λέγεται .Οι προσλαμβάνουσες των παιδιών αυτών ,είναι οι χαζοχαρούμενες εκπομπές της tv. Γλέντια δε γίνονται στα σπίτια πλέον. Οι γονείς γυρίζουν αργά κουρασμένοι. Πήραν ένα αμάξι μεγάλου κυβισμού ,μ΄ ένα κολοδάνειο και νομίζουν, ότι έπιασαν τον Πάππα απ΄τα αχαμνά, τρομάρα τους. Σιγά τώρα μη βάλουμε κλαρίνα να ακούσουμε… Και μένει το υπόλοιπο κομμάτι της νεολαίας που τη ψάχνει ,είτε γιατί έχει μείνει κάποιο δέσιμο με το χωριό , είτε γιατί στο σπίτι ακούν οι γονείς τους κλπ.

Και αυτά τα κατά τύχη ξέρουν ότι είναι ρεμπέτικα γιατί δεν γνωρίζουν πότε γράφτηκαν αυτά τα τραγούδια.

Όσο για την παράδοση,το 95% της νεολαίας δεν έχει καμία σχέση και δεν γνωρίζει τίποτα για την παράδοση(ήθη και έθιμα,φαγητά,ρούχα,χορούς,μουσική κ.α.).Δυστυχώς όπως και με την παιδεία,τα παιδιά-η νεολαία είναι οι τελευταίοι που φταίνε.Φταίνε κυρίως οι γονείς.Καμιά φορά πιστεύω πως πρέπει να πιέζουμε τα παιδιά να κάνουν πράγματα που δεν θέλουν αλλά μετά θα καταλάβουν(όχι πάντα) γιατί οι γονείς τα πίεζαν να το κάνουν(και κατα 100% θα τους ευχαρηστούν αν ασχοληθούν και καταλάβουν τι είναι παράδοση).

Κατ’ αρχήν θα συμφωνήσω με το μπάμπη καπουλα σε ότι αφορά τη ‘‘στρεβλή άποψη’’. Επαυξάνοντας θα θυμήσω τον Φίλιππο Νικολάου και το τσιφτετελοειδές ‘‘μες της πόλης το Χαμάμ’’. Θα συμφωνήσω επίσης για τις τηλεοπτικές εκπομπές, αλλα εν μέρει, διότι σε ορισμένες περιπτώσεις έχουμε δει και πολύ ενδιαφέροντα πράγματα. Όσο για τις επανεκτελέσεις, υπάρχουν τρείς κατηγορίες: αυτές που αναπαράγουν το παλιό τραγούδι αυτούσιο και παιγμένο με τον ίδιο τρόπο (απόλυτα αποδεκτό) αυτές που μεταφέρουν στην εποχή μας με ενδιαφέροντα τρόπο κατι που γράφτηκε πρίν πολλά χρόνια (όπως πχ κάποιες εξαιρετικές επανεκτελέσεις της Ν. Βενετσάνου), οι οποίες είναι άγνωστες στο ευρύ κοινό και αυτές με τις παρωχημένες ενορχηστρώσεις της δεκαετίας του 70 και του 80 με ντράμς κλπ (όπως του Γ.Νταλάρα), οι οποίες δυστυχώς προωθούνται περισσότερο. Θέλω να συμπληρώσω επίσης, συμφωνώντας με τους παραπάνω γράφοντες, μπαμπη καπουλα και gilles πως τίθεται τελικά ζήτημα παιδείας. Και είναι τυχεροί αυτοί που απο μικρή ηλικία είχαν ενδιαφέροντα ακούσματα αλλα και εικόνες, παραστάσεις κλπ. Τέλος, ένα σχόλιο (όχι διαφωνία) με αφορμή τα γραφόμενα του ρε μινόρε. Δεν είναι κακό να έχει κανείς διάφορα ακούσματα και επιροές. Αντιθέτως μπορει να είναι ευεργετικό. Κάθε είδος μουσικής σίγουρα έχει κάτι να σου δώσει, ελάχιστο ή ίσως κάτι περισσότερο. Η ορθή κρίση είναι που έχει σημασία, το φίλτρο του καθένα.

Σαν μέλος της νεολαίας και εγώ, θεωρώ οτι ο Μπάμπης τα είπε όλα με την παραπάνω του κουβέντα.:110:

Δεν διαφωνώ μαζί σου, πρέπει όμως να σου πω ότι βλέποντας τα νεαρά παιδιά που παίζουν παραδοσιακά όργανα στο Εφήμερο (αλλά και σε άλλα σχετικά στέκια), καθώς και τις ηλικίες των θαμώνων, αισιοδοξώ ότι τα πράγματα είναι καλλίτερα απ΄ότι κάποια χρόνια πριν, που η παραδοσιακή μουσική ήταν τελείως “ντεμοντέ”!
Τελικά είμαστε πολλοί, μόνο που οι “άλλοι” ακούγονται περισσότερο!
Επί τη ευκαιρία η Ξ. Καραθανάση με τον Ζ. Καρούνη στο Χαμάμ…

Συμφωνώ με τον Gilles γιατί οι πιό πολοί μου φίλοι έτσι είναι την έχουν δει ράπ και χιπ-χόπ και όταν τους μιλάς για λαικά δεν ξερουν κάν το είδος

Φταίνε κ οι γονείς αλλά δεν μπορούμε να του χρεώνουμε τα πάντα ειδικά όταν δουλεύουν από την νύχτα μέχρι την νύχτα οι άνθρωποι… η παιδία είναι το θέμα και αυτή πρέπει να αρχίζει από το σχολείο από τα πρώτα χρόνια. Όταν είχα ρωτήσει την γυναίκα μου τι έκαναν στο σχολείο από παράδοση μου απάντησε ʽʼΤίποτα δεν κάναμεʼʼ ούτε τραγούδια έμαθαν ούτε χορούς απολύτως τίποτα. Σε αντίθεση εμείς είχαμε μάθει στο σχολείο πολλά παραδοσιακά τραγούδια κυρίως της Θράκης γιατί ήμασταν οι πιο πολλοί μαθητές Θρακιώτες ( το τι Στέργιο είχαμε τραγουδήσει κ χορεύαμε σαν δαιμονισμένα από την χαρά μας δεν λέγετε )  μπήκε στο DNA μας από πολύ μικρή ηλικία και αυτά τα προσέχαμε… μια φίλη μου από την άλλη όταν την είχα πει πάμε ρε παιδί μου στην πλατεία να δούμε κανένα χορό ( ήταν μια εκδήλωση με Κριτικούς Χορούς εδώ στην Σητεία σκέτη μαγεία με κάτι πιτσιρίκια που δεν καταλάβαιναν Χριστό!!! Με είπε σιγά μην πάω να δω παραδοσιακούς χορούς τι είμαι 50 χρονών ; Άντε βγάλε άκρη …. Αν δεν στο καρφώσουν τον ιό της παράδοσης από πιτσιρίκι μετά πρέπει όντως να ωριμάσει η σκέψη μέσα σου για το τι είναι παράδοση και να την αγαπήσεις συνειδητά … αν στον έχουν βάλει τον ιό από πιτσιρικά καθώς μεγαλώνεις και ωριμάζεις ευγνωμονείς τους δασκάλους σου…

Δεν έγινε καμία αναφορα στην παγκοσμιοποίηση και παραξενεύομαι…Οι γονείς λοιπόν, μπορεί να δουλεύουν απο το πρωι μεχρι το βραδυ, εμεις οι νέοι παρ’ ολα αυτα περναμε πολλές ωρες στο σχολειο, φορέας που δυστυχώς λειτουργει συμφωνα με τις προδιαγραφές της παγκοσμιοποίησης…Με λίγα λόγια, η παιδεια που δεχονται οι νεοι τους απομακρύνει απο την παράδοση και τον πολιτισμό και αλλοτριωνει τα χαρακτηριστικα καθε κοινωνιας. Το περιεχόμενο των σχολικών βιβλίων δηλαδη, φυτεύει μια διαφορετικη και ισοπεδωτικη νοοτροπία που ξεφεύγει απο τα πλαισια της παράδοσης και του πολιτισμου…Ετσι οι πολιτιστικοί συλλογοι θα ελεγε κανεις, ειναι οι ‘πυροσβέστες’ της λαιλαπας που λεγεται παγκοσμιοποιηση και ερχεται να καψει τις ριζες μας…Στα σχολεία λοιπόν δεν υπάρχει ουτε καν η στοιχειώδης παιδεία περι παράδοσης…

Ένα χαρακτηριστικό παραδειγμα: στις 24/3 στα σχολεια γινεται γιορτη για την επετειο της 25ης Μαρτιου…Στο σχολειο που πηγαίνω λοιπόν, οι καθηγητες που διοργανωσαν τη γιορτη, θέλησαν να δωσουν καποια κείμενα σε 5 μαθητες να τα απαγγείλουν, να πουμε και 5 τραγουδια και τελείωσε η υποθεση. Ίχνος παραδοσιακου δρωμενου. Παρ’ όλα αυτα, οι μαθητές με δικια τους πρωτοβουλία αποφασισαν να παρουσιασουν χορους απο Πόντο, Μακεδονία και Θράκη τους οποίους γνώριζαν ήδη απο πολιτιστικούς συλλογους και κατ’ επέκταση -για να μην ξεφευγω και πολυ- να παρουσιασουν και παραδοσιακη μουσικη καθώς ειχαμε και “ζωντανή” μουσικη…Αυτο δε, που με εντυπωσιασε ήταν πως, ενώ οι περισσοτεροι από τους μαθητες δεν συμμετέχουν σε τετοιου είδους συλλόγους και πολλες φορες μάλιστα σνομπαρουν τα εθιμα και τις παραδόσεις, κατα τη διαρκεια της γιορτης δε κουνηθηκε κανεις…Μάλιστα το χειροκροτημα ήταν απιστευτα θερμο. Αυτο μου έδωσε να καταλαβω πως η φλογα δεν εχει σβήσει και πως αν υπήρχε η κατάλληλη παιδεια οι πολιτιστικοί συλλογοι θα ήταν γεμάτοι και οι νεοι θα ζουσαν με την παράδοση και δε θα διέγραφαν τις ρίζες τους…

Λάθος.Αν είχαμε παιδεία οι σύλλογοι θα ήταν αδιοι και τα παιδιά θα ήξεραν τι εστί παράδοση και θα ήταν αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής τους και ίσως πιο γενικά αναπόσπαστο κομμάτι της καθημερινότητας τους.

Ίσως εμείς στο εξωτερικό εξιδανικεύουμε λίγο την κατάσταση στην Ελλάδα. Μας λένε ότι η παραδοσιακή μουσική και ο παραδοσιακός χορός ακόμα είναι πολύ ζωντανές… Μάλλον αυτό συμβαίνει μόνο στα χωριά στα γλέντια? Επίσης μάθαμε ότι τα παιδιά μαθαίνουν χορό στα σχολεία, είναι λάθος αυτό?

Υπάρχουν ακόμα καποια σχολεια που διδάσκουν παραδοσιακούς χορούς αλλα αυτο εξαρταται απο τον γυμναστη…Υπαρχουν γυμναστες ειδικευμενοι στους παραδοσιακους χορους αλλα ειναι πολλοι λιγοι…οι περισσοτεροι ειδικευονται στα αθληματα οι οποιοι ξερουν ελαχιστους παραδοσιακους χορους τους οποιους δε διδασκουν ποτε…:083: