καλησπερα το λινκ δεν ανοιγει πια,μηπως θυμαστε συντελεστες,ή κατι?
Εδώ είναι η σελίδα του project. Το συγκεκριμένο βίντεο δε θυμάμαι τί ακριβώς έδειχνε!
Ελπίζω να βοηθάει.
1 «Μου αρέσει»
στα αρμονια το εχουν λυσει απο χρονια αυτο το θεμα…
Μπορούν τα αρμόνια να ρυθμίζουν μόρια;
Για δώσε παραπάνω πληροφορίες. Γιατί με πιάνεις “αδιάβαστο”.
1 «Μου αρέσει»
Έχουν την ροδέλα που ανεβοκατεβαζει το pitch. Ένας πανηγυρτζης μουσικός είχε γράψει δίπλα με μαρκαδόρο “κλάμα” και “πολύ κλάμα” για να θυμάται τις ρυθμίσεις.
6 «Μου αρέσει»
Τη μοναδική πληροφορία που έχω για ασυγκέραστο αρμόνιο, την άκουσα πριν 10+ χρόνια και την μετέφερα εδώ:
με επιπλέον πληροφορίες στην εξέλιξη της σχετικής συζήτησης, αν και έχουν αφαιρεθεί δημοσιεύσεις.
Έχεις, Μιχάλη, περισσότερες πληροφορίες; Είμαστε βεβαίως όλοι, όλο αφτιά!
Αυτό είναι όλο; Αυτό είναι σαν να κάνεις σηκώματα με την κιθάρα (μόνο που η ροδέλα κάνει και χαμηλώματα). Ένα συγκερασμένο όργανο, που παραμένει συγκερασμένο, παίζει μια συγκερασμένη μουσική στην οποία για συγκεκριμένα εφέ χρησιμοποιούνται και αποκλίνουσες, «φάλτσες» νότες. Είναι τελείως διαφορετικό από το να έχω π.χ. το σι και το μι μόνιμα χαμηλωμένα κατα Χ σεντς και να μπορώ να τα παίξω όσο καρφωτά θέλω.
Επομένως:
Προσυπογράφω.
Μα και στα “τυφλά” όργανα έτσι δεν πάει; Ούτι, βιολί, φωνή…
Δεν είμαι πληκτράς, πιθανόν να υπάρχουν και πιο συγκεκριμένες εφαρμογές. Οπότε @gibson355 προσυπογράφω κι εγώ.
1 «Μου αρέσει»
τιποτα το ιδιαιτερο… ηλεκτρονικα συστηματα ειναι. πατας το κουμπι και εχεις οτι κλιμακα θες με τις αλλοιωσεις που προβλεπονται. ο μοχλος και η ροδα παλια, ειναι για να ανεβοκατεβαζει ο μουσικος την νοτα οπως θελει. αυτο ειναι για ολα τα ειδη μουσικης. απ’ τη δεκαετια του 90’ θυμαμαι κατι μοντελα που ειχαν επανω και αραβικα γραμματα. τωρα δεν ξερω αν ηταν δικης τους κατασκευης η απο τις εταιριες για την αραβικη αγορα. μαλλον το δευτερο… μεχρι και ακκορντεον εχουν φτιαξει να παιζει με αλλοιωσεις. δλδ με μια λεξη… τεχνολογια.
1 «Μου αρέσει»
Μάλιστα, έτσι βγάζει νόημα. Για το αρμόνιο εννοώ. Για το ακορντεόν δεν είμαι σίγουρος αν το καταλαβαίνω: πατάς πάλι ένα κουμπί (όπως για ν’ αλλάξεις ρεζίστρα) και σου μικροαλλοιώνει ορισμένες νότες, και πατάς άλλο και σου αλλοιώνει άλλες, ή απλώς έχει κάποιες μόνιμα αλλοιωμένες; Διότι αν μεν ισχύει το πρώτο, 
. Αλλά αν ισχύει το δεύτερο τότε είναι απλά πισωγύρισμα στην εποχή που ήταν ακόμη άλυτα τα προβλήματα που έλυσε τελικά ο συγκερασμός, δηλαδή κυρίως το πρόβλημα της απεριόριστης επιλογής τονικότητας.
Ναι, αλλά από ποιόν προβλέπονται; Αν από το δυτικό μουσικό σύστημα, τότε οι ιδιαιτερότητες του τροπικού συστήματος δεν καλύπτονται. Το «δικό μου» όργανο, αυτό των Εύας Σικελιανού / Κ. Ψάχου τις καλύπτει πλήρως, τουλάχιστον στην κλίμακα (νομίζω, διατονική ήταν) όπου έγινε η παρουσίαση. Αυτό που δεν ξέρω είναι αν αυτό ισχύει για όλα τα 4/5άχορδα που μπορούν να παραχθούν με βάση κάθε μία νότα του ρεγκίστρου του οργάνου.
;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;
;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;
;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;
Αυτό δε μας εξηγεί τι και πώς κάνει το αρμόνιο. Ντάξει, το αποτέλεσμα το ακούμε, αλλά τι έχει προηγηθεί; Έχει κουρδίσει ο μουσικός μία μία τις νότες που ήθελε; Μπορεί να κάνει τρανσπόρτο; Αλλαγή σε άλλο δρόμο με άλλες μικροδιαστηματικές προδιαγραφές;
Δεν αμφιβάλλω ότι θα μπορεί, αλλά έχω την περιέργεια πώς το κάνει.
Αυτό που αμφιβάλλω αν μπορεί είναι να πετύχει τη ρευστότητα των κινητών βαθμίδων, ότι π.χ. το Σι σ’ ένα Λα ουσάκ, πέρα από το να είναι χαμηλότερο από το συγκερασμένο, ψηλώνει ελαφρώς στο Λα-Σι-Ντο και χαμηλώνει ελαφρώς στο Ντο-Σι-Λα.
Γενικά το σύστημα των πληκτροφόρων οργάνων δεν ενδείκνυται για τέτοιες μουσικές, όσο κι αν είναι εφικτό να βρεθούν λύσεις. Σ’ ένα έγχορδο άταστο ή με πυκνούς μπερντέδες (π.χ. λάφτα) είναι οφθαλμοφανές τι κάνεις για να πετύχεις το ακριβές ύψος που εκάστοτε θες - στα άταστα μάλιστα σε τέτοιο βαθμό ώστε σίγουρα πολλοί πρακτικοί λαϊκοί ουτίστες, βιολιτζήδες κλπ. τα πετυχαίνουν χωρίς καν να συνειδητοποιούν ποτέ ότι προσπάθησαν. Στο ιδιοφυές σύστημα του κανονακιού (8 χορδές ανά οκτάβα, που η καθεμία έχει δυνατότητα να μικροκουρδίζεται αστραπιαία και προσωρινά σε κάθε ύψος που μπορεί να χρειαστεί), επίσης. Στα πνευστά, διαφορετικός τρόπος αλλά εξίσου εύγλωττος και εύληπτος.
Με δώδεκα όμως χορδές ανά οκτάβα (ή τέλος πάντων στο πιάνο χορδές, στο ακορντεόν γλωσσίδια, στο αρμόνιο απλώς πλήκτρα) το πράγμα περιπλέκεται. Ο Ψάχος βρήκε αυτή τη λύση με το παναρμόνιο (καμιά ντουζίνα πλήκτρα όχι στην οκτάβα αλλά στον τόνο!), και δεν είναι τυχαίο ότι δεν έπιασε.
Μα γιατί εμένα μου δείχνει μόνο κάποιες κυρίες και κυρίους από αραβόφωνη μεριά, να χορεύουν απλώς τσισφτετέλι, χωρίς να φαίνονται όργανα; (γι αυτό και τα ερωτηματικά)
Τα επαγγελματικά workstations ή/και synthesizers έχουν γενικά αυτή τη δυνατότητα, να αλλάξεις “μόνιμα” το pitch της κάθε νότας για X,Υ “μόρια” πάνω ή κάτω.
Για ελληνική μουσική δε νομίζω πως χρειάζεται ιδιαίτερα αυτή η λειτουργία πάντως, το προσωρινό pitch shift με τη “ροδέλα” είναι αρκετό.
Παρεπιπτόντως, η ονομασία “αρμόνιο” πρέπει να είναι ελληνική εφεύρεση.
1 «Μου αρέσει»
Δύσκολο το βλέπω, αφού η λέξη harmonium, armonio κλπ. υπάρχει και στις άλλες ευρωπαϊκές γλώσσες. Να το εφηύρε Έλληνας; 
Το εκκλησιαστικό όργανο πάντως δεν ονομάζεται «αρμόνιο» σε καμμία, νομίζω, γλώσσα, την ονομασία «όργανο» έχουν παραλάβει όλοι.
1 «Μου αρέσει»
Η λέξη μπορεί να υπάρχει, αλλά δεν έχω ακούσει ποτέ να τη χρησιμοποιεί ξένος για να αναφερθεί στο συγκεκριμένο μουσικό όργανο που στην Ελλάδα ονομάζουμε “αρμόνιο”.
Δηλαδή σε κάτι τέτοιο.
:format(jpeg)/f/49568/2591x2362/48d7f86e34/353428_01.jpg){kind=link}
Για harmonium το google μου δείχνει αυτό ή αυτό. Συγγενικό φαίνεται, από εκεί θα το τσιμπήσαμε μάλλον το όνομα 
1 «Μου αρέσει»
Tο λέμε και συνθεσάιζερ…
είναι ουσιαστικά ένα ινδικό όργανο, που βέβαια παρήχθη από το κλασικό ακορντεόν.
Που κι αυτό είναι πολλές φορές λάθος, αφού ο Έλληνας όταν λέει “αρμόνιο” δεν εννοεί συνήθως το synthesizer αλλά αυτό που οι αγγλόφωνοι λένε “Keyboard Workstation”.
1 «Μου αρέσει»