Παντού εκτός από την παραλογή «Του Μαυριανού και της αδερφής του» που (δεν) θυμόμουν (καλά). Για την ιστορία, ο Μαυριανός όντως στοιχηματίζει, με τον βασιλά παρακαλώ, το κεφάλι του για το βασιλίκι και την χρυσή κορώνα, ότι ο βασιλιάς δεν θα μπορέσει να του πλανέσει την αδερφή, η οποία στολίζει και αφήνει στη θέση της την βάγια της Μαρία, την και πιο μικρότερη από τις σαράντα και μόνη που προσφέρθηκε, αλλά ο βασιλιάς δεν πήρε το δαχτυλίδι, αλλά το δάχτυλο «με κοφτερό ξυράφι», όπως και την πλεξούδα. Χάνοντας όμως το στοίχημα όταν η αδερφή Μαυριανού δείχνει χέρια και μαλλιά ιντάκτ, στέλνεται με το μουλάρι για ξύλα ενώ του ανακοινώνεται ότι θα τον παντρέψουν με την Μαρία, σαν δουλευτή τους με την αναθρεφτή τους.
Ντάξει, δεν πειράζει. Έχει δαχτυλίδι στον Γυρισμό του ξενιτεμένου. Γενικά έχει πολλά δαχτυλίδια. Στον Μαυριανό έχει δάχτυλο (ούτε εγώ το κοίταξα - το σκέφτηκα μεν αλλά ολιγώρησα), κοντά είμαστε. Η διαφορά είναι ότι με το δαχτυλίδι αναγνωρίζεσαι όταν το έχεις, ενώ με το δάχτυλο όταν σου λείπει!
Λοιπόν, κοίτα να δεις…
Μόλις άνοιξε ένα νέο νήμα σχετικά με άλλη παραλλαγή του ίδιου τραγουδιού. Και είναι όντως στον σκοπό «Δώδεκα ευζωνάκια». Η Πεφρωνία δεν είναι στον ίδιο σκοπό, γιατί δεν είναι στον ίδιο δρόμο. Η μελωδική πορεία όμως είναι η ίδια, όθεν και η ομοιότητα. Ενώ με το Στενό-φαρδύ σοκάκι ο δρόμος είναι ο ίδιος, αλλά η ομοιότητα περιορίζεται ακριβώς σ’ αυτό, στον κοινό δρόμο.
Ίσως λοιπόν ο σκοπός της Πεφρωνίας να είναι όντως τα «Ευζωνάκια» σε παραλλαγή (ή μετάλλαξη) Χουζάμ.
Δεδομένου ότι:
- κατά κανόνα κάθε σκοπός ταιριάζει σ’ ένα συγκεκριμένο ποιητικό μέτρο,
- στην Πεφρωνία/Αντρονίκη οι στίχοι σε όλες τις παραλλαγές είναι σ’ αυτό το συγκεκριμένο μέτρο (13σύλλαβο ιαμβικό «χασματικό» όπως λέγεται φιλολογικά),
- πρόκειται για σχετικά σπάνιο μέτρο, και ακόμη πιο σπάνιο σε πολύστιχα τραγούδια - συνήθως το βρίσκουμε σε αυτοτελή δίστιχα,
- επομένως κι οι σκοποί για στίχους αυτού του μέτρου δεν είναι πολλοί,
…θα μπορούσε κανείς να κάνει μια τέτοια υπόθεση.
1 «Μου αρέσει»