Και το «ουτίστας» ακριβώς έτσι βγήκε: κατά το πιανίστας, κιθαρίστας κλπ.
Η διαφορά είναι ότι το «ουτίστας» έτυχε γενικής αποδοχής, ενώ το «μπουζουκίστας» μάλλον γέλια προκάλεσε. Και γιατί; Πέρα απ’ τα υπόλοιπα, γιατί το «ουτίστας» ήρθε να καλύψει ένα κενό, αφού δεν υπήρχε (με την έννοια «δεν ξέραμε») άλλη λέξη για τον μουσικό του ουτιού, ενώ για τον μπουζουξή υπήρχε η απολύτως καθιερωμένη λέξη «μπουζουξής» (μπουζουκτσής, μπουζουκτζής, δε θα τα χαλάσουμε τώρα στις λεπτομέρειες) και δεν ψάχναμε λέξη.
Το σωστό στη γλώσσα δεν είναι αυτό που αποδεικνύεται σωστότερο με βάση γλωσσολογικές αναλύσεις, αλλά αυτό που υιοθετεί η γλωσσική κοινότητα.