Με τον Λ. Οικονόμου ο Καζαντζίδης γίνεται για πρώτη φορά αντικείμενο έρευνας σε ακαδημαϊκό επίπεδο. Εδώ δύο χορταστικά βιβλία του:
Όταν ζητούσαν τη γνώμη του Μάρκου για κάποιον, και η γνώμη του ήταν θετική, έλεγε: Αυτός ήταν μάγκας! Δεν πείραξε ποτέ κανέναν!
Κυριε Νικο, μπορω να σου παραθεσω χιλια νοηματα της λεξης μαγκας και να συμφωνουν πολλοι με πολλα μαζι… XD
Αξία θα είχε, Ανεστάκο μου, να τα παρέθετες αυτά στον Μάρκο και, εκείνος να τα αποδεχόταν. Ήταν διαφορετικές οι εποχές…
Ντάξει, δεν έχει κι άδικο ο Ανεστάκος. Επειδή ο Μάρκος είπε κάποτε, ανάμεσα σ’ όλα όσα ξέρουμε να είπε, ότι «μάγκας=Χ», δε σημαίνει ότι ειδικά για τον Μάρκο, ή για την εποχή του ή για το ταράφι του, η λέξη είχε αποκλειστικά αυτό το συγκεκριμένο νόημα, όταν για όλους τους άλλους είναι μια τόσο σχετική και γενική έννοια.
Το ξερει απλα ειναι πειραχτηρι και θελει να με πειραξει. Απο την αλλη, ειμαι σιγουρος οτι μαγκας και τοτε σημαινε πολλα και ο ιδιος ο Μαρκος χρησιμοποιουσε τον ορο με διαφορα νοηματα… Δεν ειναι κακο, πολιτισμος ειναι
Κυριε Νικο θυμηθηκα ενα σκηνικο απο τη βιογραφια του Μαρκου, ειχε πιει λεει τοσο μαυρο που αρχισε να τρεχει στα τεσσερα σα σκυλι και να ανηφοριζει τρελαμενος μεχρι που επεσε μπροστα σε τεσσερεις σμυρνιους χασικληδες. Και τοτε τους ακουγε μισοψοφιος να λενε να τον γδυσουν να τον κλεψουν κλπ. Και ο ενας ειπε τον ξερω ειναι Συριανος καλο παιδι οποιος τον πειραξει θα χει με μενα να κανει. Τα καλυτερα λογια ειπε ο Μαρκος γιαυτον. Γιατι? Γιατι δεν πειραξε τον Μαρκο, προφανως εκλεβε και κεινος κλπ κλπ χαχαχαχα
Για την ακρίβεια, ο Μπουντρούμης δεν είπε κάτι τέτοιο.
Είπε:“[…] ήθελες να ήσουνα στη θέση αυτουνού εσύ και σου ξηγιόντουσαν έτσι;. Όποιος το κάνει, θα του βγάλω το μάτι”.
Point taken.
Μαγκα θα τον θεωρουσε, αλλα ο Μπουντρουμης (εδω κλαιμε) δε θα ηταν και κανα αρνι δηλαδη…
Θελω να πω μαγκας θα πει πολλα, οχι μονο φιλοτιμο.
Νομίζω ότι όπως το «μάγκας» σημαίνει διάφορα για τον καθένα, έτσι και το «δεν πειράζει κανέναν» χωράει νερό. Μπορεί κατά περίπτωση να σημαίνει «δεν πειράζει κανέναν άδικα / απρόκλητα / δεν τα βάζει με ασθενέστερους» κλπ., χωρίς κατ’ ανάγκην να εννοείται ότι πρόκειται για ειρηνικό άτομο που δεν ασκεί ποτέ βία. Συνηθισμένο και το «δεν πειράζει ούτε μύγα, όμως αλίμονο αν… [γιατί τότε πειράζει!]».
Ε δεν ειναι μαγκας ενας που ειναι ειρηνικο τοπιο και δεν αντιδραει σε τιποτα και δεν πειραζει. Ειναι ενας που οταν μπορει κραταει χαρακτηρα. Συμφωνω απολυτα Πεπ σε οσα λες παραπανω
Συγνώμη αλλά βγήκατε εντελώς εκτός θέματος.
Ο ίδιος είχε πει σε συνέντευξή του ότι στη θεματολογία των τραγουδιών που ερμήνευε οφείλεται στο μεγαλύτερο βαθμό η αποδοχή του από τον κόσμο.
Στην αρχή λέει τον προορίζανε για ρεμπέτη τραγουδιστή και του δώσανε τραγούδια για τέτοιο ύφος κάτι που δεν του άρεσε καθόλου, όπως βλέπουμε να τοποθετείται και εδώ για τα ρεμπέτικα.https://www.youtube.com/watch?v=XzXDKQ7IB7U
Η φωνή του για μένα ήταν καλή, αλλά όχι ένα μοναδικό φαινόμενο όπως υποστηρίζουν κάποιοι.
Φωνή με μοναδική τεχνική υπήρξε για μένα ο πόντιος Χρύσανθος Θεοδωρίδης.
Ο Καζαντζίδης στα στεριανά δημοτικά και στα ποντιακά που δοκιμάστηκε δεν ήταν κάτι το ιδιαίτερο, όπως άλλοι…
Τον θεωρώ έναν καλό λαικό τραγουδιστή, όπως και άλλους π.χ. Γαβαλά, Περπινιάδη, Αγγελόπουλο, Διονυσίου.
Την ταινία την είδα, μου φάνηκε πολύ λειψή και με κάλυψε ελάχιστα.
Πιο πολύ με χάλασε που σταματά κάπου το 1974 με τον δίσκο '‘Υπάρχω’'και δεν υπάρχει η συνέχεια για το υπόλοιπο της ζωής του, ενώ είχε κάνει και άλλους δίσκους τις επόμενες δεκαετίες.
Εγώ δεν έχω πρόβλημα μ’ αυτό: υπάρχει ένα μέρος της ζωής του Καζαντζίδη, από τα παιδικά του χρόνια μέχρι κάποια συγκεκριμένη στιγμή, που αυτό και όχι άλλο έδωσε στον σκηνοθέτη μια έμπνευση. Θεμιτό.
Κάτι που πραγματικά μ’ ενόχλησε ήταν μια θεωρία, ξεπλυματική και εντελώς αναληθοφανής, σχετικά με το νόημα του τραγουδιού Υπάρχω (η σχέση του καλλιτέχνη με το κοινό και δεν ξερωτί). Το Υπάρχω είναι απλά ο ύμνος του παθολογικού εγωκεντρισμού. (Και όνομα καφετέριας στις Γωνιές Πεδιάδος, Κρήτη, και σίγουρα πολλών ακόμη ανά την επικράτεια.)
Πασίγνωστο είναι εδώ μέσα ότι ο Καζαντζίδης δεν με αγγίζει με τίποτα, όμως προσωπικά θεωρώ ότι το «Υπάρχω» φτιάχτηκε, πράγματι, για να θυμίσει ο συγκεκριμένος καλλιτέχνης στο κοινό του ότι υπάρχει, και το ότι δεν τραγουδάει σε κέντρα και στη δισκογραφία είναι γούστο του και καπέλο του απλά και μόνο, όμως «Έεε, εδώ είμαι, δεν πέθανα ακόμα!!!».
υ.γ. Το «Υπάρχω» της καφετέριας και, στον όποιον βαθμό, της επικράτειας, απλά και μόνο μας προσγειώνει στην πραγματικότητα του ότι ο Καζαντζίδης αρέσει ακόμα, και αρέσει πολύ…
Σύμφωνα με τον συνθέτη Νικολόπουλο το Υπάρχω αρχικά το προόριζε για τον Μητροπάνο. Ο Καζαντζίδης εκείνη την εποχή δεν ήταν ενεργός στη δισκογραφία. Το είχε στείλει σε κάποια εταιρεία και μη λαμβάνοντας κάποια απάντηση έτυχε να βρεθεί αργότερα στον Καζαντζίδη, που όταν το άκουσε, αρχικά δεν του άρεσε.
Την απόφαση να το πει την πήρε όταν άκουσε τους στίχους, που είναι του Πυθαγόρα.
Στην ταινία το παρουσιάζουν περίπου ανάποδα από αυτή την ιστορία: πρώτα έγινε η επιλογή του Καζαντζίδη, και μετά γράφτηκε το τραγούδι.
Όσο γι’ αυτό που λέει ο Νίκος Π., συμφωνώντας με την ταινία: έστω, στη φάση που βγήκε έβγαλε αυτό το νόημα, το οποίο μπορεί να ήταν και στις προθέσεις των δημιουργών. Αλλά το τραγούδι είναι διαχρονικό τοπ σουξέ: αυτό το νόημα του δίνει ο καθένας που το ακούει, το τραγουδάει ή το ζητάει, όλα αυτά τα χρόνια; Δε νομίζω…
Αγαπητό κοινό, υπάρχω. Κι ας νόμιζες ότι δεν υπάρχω επειδή είχες καιρό να με ακούσεις. Θα εξακολουθήσω να υπάρχω όσο υπάρχεις κι εσύ. Ωραία μέχρι εδώ (πράγματι, ακόμη και μετά θάνατον υπάρχει γιατί υπάρχει κοινό που τον ακούει και τον αγαπά). Αλλά «σκλάβα τη ζωή σου θα 'χω»;;!! Κι αν κάνεις δεσμό (με ποιον;) θα χωρίσεις γιατί θα υπάρχω εγώ;
Φιλε ο Καζαντζιδης στα νεοδημοτικα ποντιακα που ειπε με το Χρυσανθο, δεν πηγε ως τραγουδιστης παραδοσιακος. Ως λαικος πηγε και κατα την αποψη μου, εσκισε. Αυτα υποκειμενικα ειναι. Αμα βαλουμε κατω την ‘‘τεχνικη’’ ο Καζαντζιδης δεν φτανει ουτε τον Καβουρα, ουτε τον Ρουκουνα ουτε πολλους αλλους, μαστορες στο μοριο και τις τεχνικες φωνης. Ειχε εξαιρετικη εκταση και φοβερη αρθρωση και η χροια του αγγιζει.
Πεπε, αμα το παμε στο νοημα και μιλαμε για συναισθηματα, πιστευω ειλικρινα οτι αυτο που λεει στο Υπαρχω, ειναι αυτα που λεει ο αλλος στον εαυτο του για να αντεξει το χωρισμο. Θελει να πιστευει οτι ετσι ειναι. Το αστειο ειναι οτι ο καθενας οτι θελει καταλαβαινει και αυτο μαρεσει εμενα. Αλλα απο την αλλη κα ιτο εγωκεντρικοι στοιχειο που λες, ανετα καποιος το εκλαμβανει ετσι. Δεν ειναι και απο τα αγαπημενα μου τραγουδια. Μαρεσε πολυ ομως στον Δρακουλα των εξαρχειων, που ο πουλικακος το ειπε ΤΟΣΟ ΡΟΚ (φοβερος εκει) και ηταν ζομπι αστυνομικος σε αναρχολαιβ.
Υπαρχω (καταστολη)
και οσο υπαρχεις (ανθρωπε-αναρχικε-οτιδηποτε θελει ο καθενας)
θα υπαρχω,
σκλαβα τη ζωη σου να χω
και ας βαδιζουμε σε δρομους χωριστους
XD XD