Πέντε χρόνια δικασμένος

Δεν νομίζω πως μπορεί να προσδιοριστεί επακριβώς το που γίνεται ο διάλογος.Τα λόγια του Β. Παπάζογλου " μα αιωνίως,μωρ’ αδρεφέ μου Στελάκη,όποτε έρθω να σε βρω όλο με τον αργιλέ στα χέρια σε βρίσκω" ίσως δείχνουν ότι δεν πρόκειται για τυχαία συνάντηση,αλλά για επίσκεψη. Το μόνο σίγουρο είναι πρόκειται για ένα απ΄τα καλύτερα δείγματα συνομιλίας μάγκικου ύφους.

Έχει δίκιο ο Παναγιώτης (παίρνει και το πρώτο του μπράβο με το καλημέρα, καλωσόρισες, Παναγιώτη!). Δεν είχα προσέξει το «όποτε έρθω να σε βρώ». Βέβαια, δευτερεύουσα σημασία έχει το που ακριβώς γίνεται η συνάντηση. Ο διάλογος πάντως είναι πράγματι ωραίος, γιατί είναι όσο φυσικός μπορεί να είναι υπό τις περιστάσεις, ενώ αντίστοιχοι «μάγκικοι» διάλογοι στην επιθεώρηση είναι συνήθως υπερβολικά στιλιζαρισμένοι και βγάζουν και κάποιο «μανιερισμό», που ίσως να οφείλεται στο ιδιαίτερο ύφος του Πέτρου Κυριακού.

Μπάμπη, μην μπερδεύεσαι…διαπίστωση κάνω, δεν εκφέρω άποψη για κάτι, οπότε τι μου λες για σεξιστικό κι αφοριστικό!!!
Εσύ στον φίλο σου πώς του μιλάς, δηλαδή…“ΚΑΛΕ Γιώργο, πέτα μου μια μπύρα” ή “ΡΕ γιώργο, πέτα μου μια μπύρα”?

Εγώ μίλησα για την χρήση της λέξης στην καθημερινότητα και όχι σε τραγούδια.

Για τον Παπαζογλου. Μολις προσφατα εγινε μια πολυ σημαντικη ανακαλυψη στο χωρο των συλλεκτων.Ενας δισκος ο οποιος δεν ειχε βρεθει για 70 χρονια και ηταν στο στοχαστρο της αναζητησης πολυ μαλιστα συλλεκτες το θεωρουσαν φανταστικο, βρεθηκε λιγο πριν το καλοκαιρι και πιστευω οτι αποτελει οροσημο για την ιστορια του λαικου μας πολιτισμου και του ρεμπετικου τραγουδιου.Προκειται για δισκο λοιπον το με το τραγουδι Τεχνιτης και κατεργαρης columbia Dg 6119 το οποιο ειναi το μοναδικο που τραγουδαει ο ιδιος ο Bαγγελης Παπαζογλου παρεα με τον παντα πιστο συνεργατη του Στελλακη ΠερπινιαδηΟ Στελλακης αναφερει στην αυτοβιογραφια του για το εν λογω κομματι και πως με χιλια ζορια επεισε τον Παπαζογλου να το πει.Αναφερει επισης οτι ηταν στο ονομα του Σκαρβελη που πραγματι επιβεβαιωνω εχοντας δει το δισκο και οτι το χαρισε στο Σκαρβελη που το θεωρουσε απο τα αγαπημενα του.Πραγματι το τραγουδι to opoio ειμαι περηφανος που ημουν απο τους πρωτους που το ακουσα, ειναι ενα αριστουργημα και μονο ετσι μπορει να χαρακτηριστει.Η φωνη του Παπαζογλου τα λεει ολα κατ εμε ,κρυβει ολο το υφος της Σμυρνης με πολη μεγαλη δοση ρεμπετικου μεσα κατι πρωτοτυπο και ξεχωριστο και ειναι κριμα που δεν ειπε και αλλα.Το κομματι θα εκδοθει συντομα στο περιοδικο που εκδιδει Ο Γρηγορης Φαληρεας οποτε δεν πρεπει να λειψει απο κανενα ενδιαφερομενο,επισης θα εκδοθουν και μερικα ακομα ανεκδοτα οπως οι Λαχαναδες και Μπαμπεσσα στην 5η και τελευταια εκδοση τους απο τα Πολιτακια του Σπυρου Πειρστερη.</p>

Ποιο είναι το περιοδικό αυτό;
Για το πόσο σημαντικό είναι ούτε συζήτηση… και πώς να σ’ ευχαριστήσουμε, Σταύρο, για την ενημέρωση!
Επιτέλους, να ακούσουμε τη φωνή του Παπάζογλου.
Μόνο στην εισαγωγή αυτού του τραγουδιού για το οποίο συζητάμε σ’ αυτό το topic τον έχουμε μέχρι τώρα ακούσει.

Λογικά είναι το POP ELEVEN,έχει ξανασυζητηθεί στο Φόρουμ.