κοιτα υπαρχει ολοκληρη θεωρια στο κρατημα του μπουζουκιου.το πιο επιθυμητο θα ηταν να παιζαμε ολοι με λουρακια για να υπαρχει η ανεση που θελουμε στο δεξι…να μην πεφτει το βαρος…αλλα αυτο ειναι δευτερευον μπροστα στο πως θα χτυπαει η πενα…για την πενα εγω ξερω 2 κανονες τους οποιους παντα εφαρμοζω…παντα η πρωτη νοτα του μετρου προς τα κατω και οταν ειναι να παιξουμε 2 ιδιες αξιες παντα η πενα ξεκιναει προς τα κατω…αυτη ειναι ολη η ιστορια…τωρα υπαρχουν και οι ιδιομορφιες αναλογα με το τραγουδι…αυτο θελει εξασκηση και του αυτιου πανω απ’όλα…
Ναι, βέβαια είναι άσχετο από το δεξί χέρι αυτό που ανέφερα.Απλά, για πλάκα σημείωσα πόσο μια ασήμαντη λεπτομέρεια μπορεί να βοηθήσει τόσο θεαματικά.Εγώ παίζω καθιστός,αλλά να μην επεκταθούμε στη θέση του παίκτη και του μπουζουκιού αφού τώρα το φλέγον είναι το δεξί χέρι.(Παρεμπιπτόντως βέβαια να πούμε ότι κι η θέση που κρατιέται το μπουζούκι επηρεάζει τον ήχο με την έννοια ότι αν εγώ κρατήσω κάθετα το όργανο στο στομάχι αυτόματα κι η θέση του αριστερού χεριού προσαρμόζεται και η πένα πέφτει πιο κάθετα στη χορδή, οπότε πχ η φράση που ανοίγει την εισαγωγή στο “φτωχομπούζουκο” βγαίνει πιο βολικά και ο ήχος μοιάζει στου Χιώτη).
Μην πειραματιζεσαι βρες τη θεση που σου δίνει τον καλυτερο ήχο και δούλεψε πανω σ’αυτη
Ενδιαφερουσα η εισαγωγή του φτωχομπούζουκου.Απο φα δίεση συνήθως.Το πρώτο δίλλημα είναι αν στο ανεβοκατέβασμα της κλιμακας θα παίξουμε τη ρε ανοιχτη ή θα την παιξουμε στη λα χορδή.Με ανοιχτη ρε η αλλαγή χορδής ποιοτικά είναι πολύ άβολή, ενώ με μια ασήμαντη επιβάρυνση στα δάχτυλα, περνάμε τη νότα ρε στη λα χορδή και κατεβαίνουμε βολικά στη ρε χορδή παίζοντας μι με την πένα κάτω.ομοίως, καθώς επιστρέφουμε απο τη ρε στη λα, το πατημένο ρε θα έρθει με την πένα προς τα πάνω επίσης βολικά.Δηλαδή στη λά χορδή τελικα θα παιχτούν 4 νότες, λα σι ντοδίεση ρε…Αφού ανεβοκατεβεί η κλίμακα συνεχίζει η φράση φαδ σολ λα σι ντοδ ρε μι ρε μτοδ.Εδώ η καλύτερη πενιά θα ακουστεί αν, εκτος απο το φαδ και σολ, όλες οι άλλες παιχτούν στή λά χορδή.καί το καλύτερο είναι να γλυστρήσει ο δείκτης απο το σι στο ντοδ και όχι να παίξει ο μέσος το ντοδ και να γλυστρήσει στο ρε.παρόλο που με το δείκτη θα ολισθήσουμε τόνο, πάντα βγαίνει καλύτερος ήχος, όταν η κατάληξη της ολίσθησης μας βρίσκει με κάτω πενιά.Μόλις τα δάχτυλα συνηθίσουν αυτό το χειρισμό, η πένα θα αποκτήσει ένα σημαντικό απόθεμα άνεσης, και θά αφήσει περιθώρια έκφρασης και χρωματισμού σε μια φράση που αλλιώς, παίζεται σχετικα βεβιασμένα.Ας σχολιάσουμε αυτό το χειρισμο καλύτερα, πρίν σκαλίσουμε τη συνέχεια.Ωραίο είναι κάθε αντιπρόταση να την δοκιμάσουμε στην πράξη.
καλησπερα σ’ολους,κατι που ειναι επισης σημαντικο ειναι που χτυπαει η πενα,κοντα στο ηχειο η οχι?παλια χτυπουσα την πενα πανω ακριβως απτο ηχειο αλλα τωρα πια πισω ελαφρα απτο ηχειο!τι λετε?
βαγγέλη όταν παίζεις στο ρεύμα και χτυπάς πολύ δίπλα στο ηχείο ακους ένα τακ τακ που είναι ενοχλητικό…
Αυτό που έχω καταλάβει εγώ από τη μικρή μου πείρα, είναι ότι για να παίξεις το οτιδήποτε θα πρέπει πρωτίστως να διερευνήσεις τη βέλτιστη δακτυλοθεσία… Πολλές φορές είναι σαφώς προτιμότερο να επιλέξεις τη φαινομενικά δύσκολη δακτυλοθεσία προκειμένου η πένα σου να κρατήσει τη σωστή ροή της… Αυτή η σωστή ροή της πένας έχει να κάνει, ως επί το πλείστον, με τις “ορθές” μεταβάσεις από χορδή σε χορδή… Το επιθυμητό είναι όταν κατεβαίνεις χορδή αυτό να γίνεται με “θέση”, ενώ όταν ανεβαίνεις χορδή αυτό να γίνεται με “άρση”… Οι περισσότεροι από μας που ασχολούμαστε με το όργανο δεν έχουμε ως νόμο το παραπάνω, και συχνά παρασυρόμαστε από την διευκόλυνση του αριστερού μας χεριού…
Το δια ταύτα, κατά τη γνώμη μου, είναι ότι η επιλογή της βέλτιστης δακτυλοθεσίας είναι εξαιρετικής σημασίας, για την οποία συχνά θα πρέπει να θυσιάζουμε τη φαινομενικά εύκολη “αριστερή” τοποθέτηση προκειμένου να εξυπηρετήσουμε την κυριαρχική “δεξιά” αντιμετώπιση του θέματος…
ΥΓ1: Θεωρώ ότι τα θέματα αυτά είναι αρκετά δύσκολα να συζητηθούν και να αναλυθούν θεωρητικά, χωρίς την αντίστοιχη πρακτική εφαρμογή τους…
ΥΓ2: Μακριά από μένα οι πιθανοί πολιτικοί υπαινιγμοί που μπορεί να προκύψουν από τα “αριστερά - δεξιά”…
Να το δώ λίγο το τραγουδάκι… στα χέρια μου να το θυμηθώ στη λεπτομέρεια…Το παίζω συνήθως από σολ και ανεβαίνω στο πρώτο θέμα χωρίς ανοιχτές.Στο δεύτερο μέρος ανεβαίνω μέχρι χαμηλά στη λα(το μέρος του ακκορντεόν;)Αύριο θα το δώ(στο γραφείο δεν έχω μπουζούκι) από φαδ να θυμηθώ ακριβώς και τη κίνηση της πένας.
Σωστα βέβαια τα λέει και ο Θανάσης.Πρέπει να εξαντλούμε τις παραλλαγές της δακτυλοθεσίας, πρίν αποφασίσουμε να χρησιμοποιήσουμε άβολες μεταβάσεις απο χορδή σε χορδή.όσο για το φτωχομπούζουκο απο σολ στο τρίχορδο, ποτέ δεν θα ακουστεί τοσο καλά όσο απο φαδ.
Το θέμα Γιωργο είναι να το παίζουμε συνέχεια όμως από αυτή τη θέση για να μπορόυμε και να βελτιωνόμαστε
1.Στο “φτωχομπούζουκο” στην εκτέλεση με το Τζουανάκο παίζει ο Σπόρος; Η πρώτη εκτέλεση ποιά είναι;
2.Το φαδίεση είναι καλύτερη εκδοχή από το σολ.Στη κατιούσα χρησιμοποιώ το μι της λα χορδής ωστόσο ομολογουμένως στη μετάβαση από το ντο δίεση στο σι με σύρσιμο του δείκτη του αριστερού χεριού και τη πένα στην άρση φτωχαίνει το αποτέλεσμα που βγάζω.
Παναγιώτη η πρώτη εκτέλεση είναι Χιώτης με τρίχορδο αν δεν κάνω λάθος…έτσι δεν είναι κύριε Νικολέρη;
Ναι ο Χιώτης είναι, με τρίχορδο απο φαδιεση αλλα και σολ να ήταν θα κούρδιζε το τρίχορδο ρεδίεση για την ηχογράφηση.Ειναι απαραίτητο για την πένα να χρησιμοποιηθεί η ίδια διαδρομή δακτυλισμού στην ανιούσα και την κατιούσα και το μι πρέπει να παιχτεί στη ρε χορδή Παναγιώτη.Αν, όπως λές περνάς το μι στη λα, τότε η μετάβαση στη ρε χορδή θα σου έρθει πολύ άβολα.Προσπάθησε να σταθείς στην δακτυλοθεσία που έγραψα παραπάνω, μόνο με τις λα σι ντοδ και ρε στη λα χορδή.
Τό επόμενο σχήμα είναι ανάλυση του ακόρντου μι μινορε σε τρίηχα.σι μι σι μι σολ μι σολ σι σολ σι μι σι σολ μι.Τα χαμηλά σι στη μουργκάνα, τα χαμηλά μι και σολ στη λα χορδή, και τα ψηλά σι και μι στην ρέ χορδή.Και εδώ η διαδρομή ανόδου και καθόδου είναι καλό να είναι ίδιες. Η πένα προλαβαίνει να τις παιξει όλες προς τα κάτω, αλλα δεν θα ακουστεί καλή άρθρωση.Καλύτερα να παιχτεί όλο πάνω κάτω.Εχω δοκιμάσει όλες τις εκδοχές και, προσωπικά, μου αρέσει περισσότερο η έξής. σι στη μουργκάνα πένα κάτω, μι στη λα πενα πάλι κάτω σαν συνέχεια της προηγούμενης πενιάς, σι στη μουργκάνα πενα πάνω, μι στη λα πενα κάτω, σολ στη λα πενα πάνω, μι στη λα πενα κάτω σολ στη λα πενα πανω, σι στη ρε πένα κατω, σολ στη λα πενα πανω, σι στη ρε πενα κάτω, μι στη ρε ΠΑΛΙ πενα κατω, σι στη ρε πάνω, σολ στη λα πάλι πάνω σαν συνέχεια της προηγούμενης πενιάς, και μι στη λα πενα κάτω…Αν παιχτεί έτσι, η πενιά ακούγεται πολύ δυναμική και ορμητική.Αν όμως δεν παιχτεί άνετα η φράση και κομπιάζει, είναι προτιμώτερο να παιχτούν όλες πανω κάτω κιας είναι χαλαρώτερο το αποτέλεσμα.
Η πρώτη εκτέλσεση του “Φτωχομπούζουκου” είναι με τον Ευγενικό και μπουζούκι το Χιώτη. Η εκτέλεση με τον Τζουανάκο έπεται (πολύ κοντά χρονικά) και μπουζούκι παίζει ο Τατασόπουλος.
Οταν πριν μερικά χρόνια είχα κι εγώ την ίδια απορία, έτυχε να συναντήσω τον Σταματίου και τον ρώτησα:
- Ποιος παίζει μπουζούκι στην εκτέλεση με τον Τζουανάκο;
- Ο Τατασόπουλος.
- Είστε σίγουρος;
- Ε βέβαια, αφού εγώ έπαιξα κιθάρα…
Η συζήτηση θυμάμαι είχε γίνει στο αυτοκίνητο του Σώτου!
Με ένα φίλο επαγγελματία μουσικό έτυχε και κάτσαμε στον υπολογιστή να ακούσουμε “το φτωχομπούζουκο”, κατεβάζοντας την ταχύτητά του κατά 300%…
Εκεί, λοιπόν, διαπιστώσαμε ότι η λα χορδή παίζεται ανοικτή, άρα το κομμάτι είναι παιγμένο σε φα δίεση, το ηχητικό αποτέλεσμα του σολ αποδίδεται στην αρχική αλλαγή του κουρδίσματος κατά ένα ημιτόνιο…
πως ποιανεται η πενα επιτελους;
στα ωδεια λενε οτι σφιγγουμε το χερι σαν γροθια αλλα εγω ειδα σε βιντεο ακομα και τον τσιτσανη να την πιανει με τον απλο τροπο του πρωταρη δλδ με τις ακρες του αντιχειρα και του δεικτη.
εσεις τι λετε;
Το βασικότερο είναι να πέφτει η πέννα όσο πιο παράλληλα γίνεται πάνω στις χορδές. Και το πιάσιμο, όχι με τις άκρες των δάχτυλων αλλά με ολόκληρη την ψύχα και των δύο. Τα υπόλοιπα δάχτυλα κάμπτονται χαλαρά , όχι γροθιές και σφιξίματα. Οι παλαιοί μπουζουξήδες συχνά ακουμπούσαν το μικρό δάχτυλο πάνω στο καπάκι, κάτι που στα ωδεία το απορρίπτουν κατηγορηματικά. Την ψυχή όμως που θα δώσει ο καλός παίκτης, έστω και «φρενάροντας» με το μικρό δάχτυλο, κανένα ωδείο δεν θα στη μάθει.
…και νομίζω ότι πρέπει να αποφεύγεται η επαφή του χεριού (παλάμη) με τον καβαλάρη, έτσι?
τραβηξα φωτο το βρωμοχερο μου για να δειτε πως πιανω την πενα.
νικος πολιτης οταν λες την ψυχα τι εννοεις λιγο πριν την ακρη του δακτυλου;
άλλη φωτογραφία, να φαίνονται τα δάχτυλα; και πιό καθαρή;
— Νέο μήνυμα προστέθηκε στις 15:45 ::: Το προηγούμενο μήνυμα δημοσιεύθηκε στις 15:14 —
ποιο καθαρα δεν γινεται ,ειναι απο κινητο.