Σάκη ο Νίκος έχει δίκιο.Χώρια που πρέπει τα τραγούδια να τα μοιράζεσαι.
Ρε παιδια να πατε στον Κατή να σας λυσει τη διαφορα !!!
Σακη εταξες, κατι πρεπει να δωσεις τωρα …
Οταν παραπονιόμαστε για το παρόν και το μέλλον της αγαπημένης μας μουσικής πρέπει να αναλογιστούμε και τα λάθη τα δικά μας και όχι μόνο το πόλεμο των άλλων.
Παρακολουθόντας αρκετές συζητήσεις στο forum παρατηρώ οτι μόλις ξεκινάει ένα θέμα στο καπάκι έρχεται μια διαφωνία και γυρνάει η συζήτηση αλλού.
Το χρέος μας είναι όχι να συνγκρίνουμε τα ιερά τέρατα που δημιούργησαν την μουσική που λατρεύουμε, αλλά ως οργανοπαίχτες να προσπαθήσουμε να κρατήσουμε τα καλύτερα στοιχεία απο τον καθένα και άν είμαστε μάγκες να τα συνδιάσουμε ή και για να το χοντρύνω να βάλουμε και τη δική μας σφραγίδα ώστε να ύπάρξει κάποια εξέλιξη και όχι απλά μουσιακή αναπαραγωγή.
Η απόλυτη εμμονή στις προτιμήσεις μας δεν θα μας βγάλει απο το τέλμα.
Νίκο σσσσ. Είσαι πολύ ζωηρός και άτακτος.
Αν είσαι καλό και φρόνιμο παιδί, …κάτι μπορεί να γίνει… Λέμε, αν… Εντάξει;
Σ.Π.
Εντάξει εντάξει.
Θα είμαι υπόδειγμα φρόνιμου παιδιού!!!
Θεωρώ την παρέμβαση (αρ. μην. 59) του Παναγιώτη πολύ σοβαρή, παρά τη σατιρική της διάθεση. Η ολική αποστείρωση στην οποία προσπαθούν κάποιοι να υποβάλουν το μπουζούκι είναι το ίδιο -ίσως και περισσότερο- επικίνδυνη με τον εξευτελισμό του στις “μεγάλες” πίστες. Οσο για τον τίτλο “μπουζουκίστας”, νομίζω ότι ο εν λόγω μουσικός τον κέρδισε με το σπαθί του.
Αντίθετα, κάποιοι άλλοι λαϊκοί μουσικοί (π.χ. Γρ. Βασίλας) φροντίζουν να τονίζουν σε κάθε περίπτωση τη λέξη “μπουζουξής”. Μπράβο τους!
Πριν καναδυό χρόνια, σε μια επίσκεψή μου στο σπίτι του Στέλιου Βαμβακάρη, ο Στέλιος μού έβαλε να ακούσω κάποιους πειραματισμούς του με το μπουζούκι πάνω σε κλασσικό ρεπερτόριο. “Κονσέρτο για μπουζούκι” το ονόμαζε. Χίλιες νότες το λεπτό!
Μετά από λίγο καιρό άκουσα έναν παρόμοιο πειραματισμό από το Λαφτσή. Εκατό χιλιάδες νότες το λεπτό!
Είναι κι εκείνος ο μπουζουξής του Κουρκούλη… Πολλές χιλιάδες νότες το λεπτό.
Τελικά, αν αυτό είναι το ζητούμενο, γιατί δεν παίζουν τα τραγούδια που θέλουν με ένα ακορντεόν; Θα έχουν στο δεξί χέρι πέντε πένες και θα τρέχουν όσο θέλουν! Αν έβαζες τον Κουλαξίζη να παίξει τα γρήγορα σόλα των μπουζουξήδων στο ακορντεόν, θα τα έπαιζε χαλαρά, ενώ την ίδια στιγμή θα μπορούσε να σχολιάζει με τον κιθαρίστα το κιλοτάκι της σερβιτόρας που πέρναγε από μπροστά τους…
Περιττό να σας μιλήσω για κάποιους Ρουμάνους δεξιοτέχνες του ακορντεόν.
Στη μουσική υπάρχουν λέει τα /64α και τα /128α… Δε διαφωνώ. Ομως αυτό με σπρώχνει να ποδοσφαιροποιήσω τη συζήτηση.
Στην Εθνική Γερμανίας, στα τέλη της δεκαετίας του '70, υπήρξε ένα δεξί εξτρέμ, ο Ντελχάγιε, ο οποίος είχε 10,40 δεύτερα τα εκατό μέτρα (το πανελλήνιο ρεκόρ ήταν τότε 10,45)! Τον θυμάται κανείς;
Τον Μπεκενμπάουερ, που κυκλοφορούσε στο γήπεδο λες και πήγαινε περίπατο, τον θυμούνται ακόμα και οι άσχετοι…
ΥΓ. Σε μια συνέντευξη που μας έδωσε πέρσι ο Δημητριανάκης, ανέφερε ένα περιστατικό.
Νέοι και ψαχνόμενοι τότε φοιτητές (κοντά στο '70) ήταν μόνιμοι θαμμώνες στο μαγαζί που έπαιζε ο Τσιτσάνης και είχαν γίνει φίλοι του. Μια μέρα πάνω στην κουβέντα κάποιος αμφισβήτησε τις “μπουζουκικές” ικανότητες του Μάρκου, κι ο Τσιτσάνης απάντησε:
«Ποιος δεν ήξερε μπουζούκι; Ο Μάρκος; Δεν ξέρουν τι λένε. Μπορεί κανείς τα παίξει τα τραγούδια του Μάρκου όπως τα έπαιζε ο Μάρκος; Τέτοιο παίξιμο μπορεί να το κάνει κανείς; Όλους εμάς μπορεί κάποιος καλός μπουζουξής να μας μιμηθεί. Το Μάρκο κανείς!».
Σε μια άλλη συνέντευξη ο Θύμιος Στουραΐτης δηλώνει:
“Είναι πολύ δύσκολο να παίξεις Μάρκο…”.
Προς συμπλήρωση των τελευταίων να πώ ένα παράδειγμα που έτυχε να το ακούσω ξανά μετά απο χρόνια και ξαφνιάστηκα ευχάριστα…
Αναφέρομαι στο “Ματόκλαδά σου λάμπουν” .Την γνωστή εμπορική εκτέλεση με τον Μπιθικώτση στο τραγούδι και διεύ8υνση ορχήστρας Τσιτσάνης (νομίζω…αν κάνω λάθος διορθώστε με).Στην αρχή του τραγουδιού υπάρχει εισαγωγικό ταξίμι απ τον Μάρκο με ελαφρώς ξεκούρδιστο μπουζουκάκι…Παίζει 4 νότες όλες κ όλες και πολύ πιθανό να τις παίζει με 2 δάχτυλα αλλά ο ήχος και το ύφος που βγάζει κάνει μπαμ στα δέκα χιλιόμετρα…
Μετά την εισαγωγή ξεκινάνε τα καλοκουρδισμένα μπουζούκια…και ξυπνάς λιγάκι και αλλάζεις τραγούδι με πολύ σεβασμό
Νίκος
Αψογος ο Moulti. Σου έστειλα δωράκι.
Αρη μενω στην Αυστραλια και για να κατευασουν τα τροχαια διαφημιζουν “Speed kills!” αυτο θα αρμοζε και στο μπουζουκι.
Πρεπει ομως να πειραματιστουν αυτοι με τα καταλληλα ταλεντα, δε μπορω να δω ομως γιατι πρεπει να ριξουν τοσες νοτες ανα λεπτο για να γραψουν κονσερτο. Την κιθαρα πως την αλλαξε ο Σεγκοβια και την εκανε κλασσικο οργανο; Πουθενα δεν χρειαστηκε τοσες νοτες ανα λεπτο. Εξαλου αυτοι που θελουν πολυ φασαρια σ’ ενα κομματι δεν τους ενδιαφερει η μουσικη.
Για το Μαρκο πρεπει να καταλαβουν ολοι οτι δεν ηταν μονο μπουζουξης αλλα δημιουργικος χειμαρος και αν πιστευουν πως ενα ατομο που μαθαινει μπουζουκι σχετικα μεγαλος, εργαζεται με τα χερια του σε δυσκολες δουλειες και μπορει και αφομοιωνει το οργανο και το εσωτερικευει σε τετοιο επιπεδο και γραφει απο τα πιο ομορφα τραγουδια που εχουν γραφτει, δεν ειχε ικανοτητες τοτε τι να πω.
Πολυ σημασια δινουμαι στους παιχτες, ενω ειναι σημαντικοι, πιο σημαντικοι σε λογαριθμικη κλιμακα ειναι οι δημιουργοι.
Ενα τελευταιο και τελειωνω αν δυο ατομα ειναι το ιδιο προικισμενοι στο μπουζουκι αλλα ο ενας ειναι μεγαλος συνθετης ποιος απο τους δυο θα καταληξη να παιζει πιο γρηγορα;
Τελικά το ζήτημα παραμένει στο ποιος είναι πιο γρήγορος;
Σε αυτό το φόρουμ η σοβαρότητα που είχαν όσαν γράφονταν από τα μέλη του forum είναι αυτή που δίνει νόημα και στις συζητήσεις… (οποιός κατάλαβε κατάλαβε)
Ο Μάρκος ο Μπέμπης ο Χιώτης και κάποιοι άλλοι είναι ΘΡΥΛΛΟΙ ούτε μπουζουκίστες ούτε bouzoukiplayers αλλά κυρίως ήτανε μάγκες που κέρδισαν το σεβασμό και την εκτίμηση των υπόλοιπων της εποχής τους… Ειπώθηκε πιο πάνω ότι οι σημερινοί είναι καλύτεροι πάικτες ας πάμε λοιπόν στις φάμπρικες και στα χωριά και ας ρωτήσουμε τον κόσμο αν τους ξέρει;
Η τεχνική τους ήταν ξεχωριστή ο καθένας είχε κάτι που δεν είχαν οι υπόλοιποι και όλοι μαζί δημιούργησαν μια εποχή… Το ζήτημα είναι στους παίχτες λοιπόν όταν μιλάμε για δεξιοτεχνία και στους συνθέτες αν μιλάμε για τραγούδια τη σημασία έχει παίζανε 2 και κάποιοι 102 νότες η ιστορία τους έγραψε… Μέχρι να γράψει και τους καινούριους οι υπόλοιποι ας βλέπουμε τα σταφύλια που δε φτάνουμε…
Είναι δύο μπουζουξήδες σε ένα πάλκο και παίζουν ταυτόχρονα με ένα σχήμα. Ο ένας παίζει μόνο μια νότα, ενώ ο άλλος 1872643 και πολύ γρήγορα.
Πάει ένας τύπος από το κοινό και ρωτάει: “ποιος είναι καλύτερος από τους 2 σας;”
Απαντάει ο γρήγορος: “αυτός”, δείχνοντας τον άλλο.
“Γιατί;” τον ρωτάει ο τύπος.
“Γιατί αυτός την έχει βρει, ενώ εγω ακόμα την ψάχνω.”
Ωφείλω να παραδεχτώ ότι αυτό ήταν ένα πολύ έξυπνο κ παραστατικό “σχόλιο”.
Ωστόσο έχω να κάνω μια παρατήρηση…
Όταν κάποιος “την ψάχνει”, μέχρι να “την βρει” λογικό είναι να περάσει από όλα τα “στάδια”…
Εντελώς συμπτωματικά έχω παρατηρήσει ότι όσοι είναι “κάτα της ταχύτητας” κατά 99% δεν την έχουν καν προσεγγίσει…
Πιο μάγκας δεν είναι αυτός που μπορεί να παίξει με μεγάλες ταχύτητες όταν πρέπει κ “κιμπάρικα” όταν απαιτείται;
Αυτό είναι μεγάλη μαγκιά κ πολύ λίγοι το καταφέρνουν…αλλά δυστυχώς δεν τους αναγνωρίζεται
Το θέμα είναι πάντα να τρέχουμε όταν το απαιτεί το κομμάτι και το ύφος…αν δεν χρειάζεται γιατι να τρέχουμε…ο πιανιστας ή ο ακορντεονίστας δεν μπορεί να τρέξει δηλαδή;Τότε τι έχει να γίνει;Γι’αυτό εγώ πάντα έλεγα ότι όλα είναι μες το μυαλό μας.Όλα είναι θέμα ύφους αν δεν ξέρεις πως αποδίδεται το κάθε ύφος άστο μην παίζεις καλύτερα…
Θέλω και εγώ να γράψω τη σκέψη μου επί του προκειμένου: Μακάρι να μπορούσα να πιάσω τρομερές ταχύτητες. Θα ήμουν ευτυχής. Το μυστικό ποιο είναι: να χρησιμοποιάς το χάρισμα αυτό ακριβώς όταν χρειάζεται. Και κατά τη γνώμη μου πολύ λίγα κομμάτια το χρειάζονται αυτό και ως επί το πλείστον μιλάμε για σόλο που γράφτηκαν και παίχτηκαν από τους «βιρτουόζους» του μπουζουκιού. Τώρα μπαίνει και μια άλλη παράμετρος που συγχύζει τα πράματα: Και εδώ ακριβώς υπεισέρχεται τώρα το χιλιοσυζητημένο: τρίχορδο η τετράχορδο. Διότι μιλάμε για όργανα με διαφορετικό προσανατολισμό.
Μπορεί και τα δυο να ονομάζονται μπουζούκια αλλά μιλάμε για διαφορετικά όργανα. Γι΄ αυτό και λέμε ότι δεν μπορείς να είσαι σκυλάς-τουλάχιστον δεν είναι εύκολο- με τρίχορδο. Η φύση και η γλύκα του τρίχορδου έρχεται με τη χρήση του ήρεμου, στιβαρού και σταγγάτου (ανοικτού) παιξίματος, το οποίο κεντρίζει και βγάζει στην επιφάνεια το συναίσθημα. Δηλαδή παρασύρει τον εκτελεστή και τον κάνει να βάλει ψυχούλα στο παίξιμο του. Αντίθετα το τετράχορδο μπουζούκι ευνοεί εκείνο το κρυόκωλο το παίξιμο το παγερό και άψυχο-καθαρά επαγγελματικό και αδιάφορο. Έχω ακούσει και τετράχορδους να παίζουν με ψυχή και συναίσθημα κυρίως ωραία ταξίμια, όπως έχω ακούσει και τρίχορδους που νόμιζαν ότι κρατούσαν κιθάρα. Γεγονός ένα είναι: Η ταχύτητα είναι παράμετρος που απασχολεί κυρίως τους τετράχορδους και βασικά τους σκυλάδες (παρακαλώ μη με παρεξηγήσετε δεν αναφέρομαι στα πρόσωπα που λαμβάνουν μέρος στη συζήτηση αλλά γενικά ομιλώ), γιατι το σκυλέ παίξιμο προϋποθέτει την εισαγωγή όλων εκείνων των μαλακιών,-τσαλιμάκια,τρίλιες και κορδελάκια- και ενίοτε παίξιμο πίσω από το σβέρκο με ύφος Παγκανίνη που ενθουσιάζει τις μάζες. Άρα καλη είναι η ταχύτητα. Δεν είναι αυτή που σε κάνει καλό οργανοπαίχτη. Η ταχύτητα όμως είναι αυτή που σε κάνει να ξεχωρίζεις όταν είσαι καλός οργανοπαίχτης και σέβεσαι το όργανο που υπηρετείς, στη παρούσα περίπτωση να σέβεσαι το τρίχορδο και τη φύση του.
Αυγουστής.
Ρε παιδιά μ’αυτά που λέτε πάλι με βάζετε στη πρίζα…βρε Αυγουστή μου τη μια λες ότι τρίχορδο τετράχορδο είναι διαφορετικά όργανα και απ’την άλλη ότι το τρίχορδο βγάζει μια γλύκα και το τετράχορδο ένα κρυόκωλο παίξιμο τρίλιες κορδελάκια και μαλακίες πίσω από το σβέρκο για σκυλάδες…γιατί ρε παιδιά τέτοιο μίσος για το τετράχορδο;Δεν καταλαβαίνω δηλαδή;Πως απ’την ταχύτητα πήγαμε στη διαφορά των μπουζουκιών δεν μπορώ να καταλάβω.Αυτό είναι προσβολή για ανθρώπους που σέβονται τα όργανά τους.
Ρε Γιωργάκη μη τα παίρνεις.
Όσο αφορά τη σύγχιση για το πόστιγκ του αυγουστή, πρόσεξε τη λέξη …το τετράχορδο μπουζούκι ΕΥΝΟΕΙ εκείνο το κρυόκωλο το παίξιμο…. Καθαρά τα λέει ο άνθρωπος.
Όσο αφορά το θέμα τρίχορδο/τετράχορδο… Είναι χαζό να υπάρχει μίσος για ένα όργανο έτσι ξερά - κάτι τέτοιο δε συμβαίνει. Μπορεί }όμως να προκύψει πρόβλημα αν το όργανο πασάρεται για κάτι που δεν είναι, ή μπαίνει σε “ξένα χωράφια” αν με αντιλαμβάνεσαι. Γνώμη μου.
Πάνος
Ευχαριστώ τον Πάνο για τη παρέμβαση. Αγαπητέ gerogianni καθόλου μίσος. Εγώ πριν πολλά – πολλά χρόνια όπως λέμε εμείς στη Κύπρο όταν ήταν ο Χριστός μικρός ): , έπαιζα επαγγελματικά τετράχορδο μπουζούκι. Και αν ανατρέξεις σε άλλο posting μου θα δεις ότι υποστήριξα τη συνύπαρξη των δύο, δηλ. έγραψα ότι αν είχα να φτιάξω μια δυνατή ορχήστρα θα έβαζα 2 τρίχορδα και 1 τετράχορδο μπουζούκι. Το τετράχορδο για τα γεμίσματα διότι εκ της φύσεως του, προσφέρεται για αυτό το σκοπό. Για το σολάρισμα όμως το τρίχορδο γιατί θα δώσει το σωστό άκουσμα και χρώμα. Αυτή είναι Η ΓΝΩΜΗ ΜΟΥ. Τώρα αν πρόσεξες είπα ότι είναι άλλη η φύση του τρίχορδου και άλλη του τετράχορδου. Πόσους σκυλάδες βλέπεις με τρίχορδο; Κακά τα ψέματα: Αν βρείς σκυλά τρίχορδο τότε παίζει ΠΑΡΑ ΦΥΣΙΝ αν με πιάνεις δηλαδή. Έτσι είναι. Το κάθε ένα από τα δύο όργανα έχει διαφορετική φύση.
Και κάτι άλλο. Ο δάσκαλος του γιου μου παίζει εξίσου καλά τρίχορδο και τετράχορδο. Προτιμά το τρίχορδο. Είναι ουτοπία να του ζητήσει κάποιος να πιάσει την ίδια ταχύτητα στα δύο όργανα. Το κούρδισμα του τετράχορδου ευνοεί την ταχύτητα. Έτσι έχουν τα πράγματα.
Δηλαδή Πάνο απαγορεύεται με το τετράχορδο να παίζουμε τα χαράματα η ώρα τρείς;
Όχι Κώστα, δεν απαγορεύεται. Αυτό κατάλαβες;…
Δεν είπα αυτό.
Αυτό που λέω είναι ότι δεν είναι το ίδιο όργανο κι ότι δε θα έπρεπε να το αγνοούμε αυτό, απλά πράματα. Εγώ προσωπικά το τετράχορδο το θεωρώ κιθάρα σε σχήμα μπουζουκιού, χωρίς αυτό να είναι υποτιμιτικό.
Και μου είναι ηλίου φαεινότερο πως το τρίχορδο μπορεί να αποδώσει καλλίτερα το χαράματα η ώρα τρεις, ή οποιοδήποτε άλλο ΡΕΜΠΕΤΙΚΟ τραγούδι. Γνώμη μου.
Πάνος