Τα όργανα είναι απλώς “σανίδια” με χορδές , σημασία έχει ποιός παίζει και τί παίζει.
Αμα το τετράχορδο το κρατάει ο Ζαμπέτας ή ο Χιώτης ή ο Παλαιολόγου ή ο Ζαφειρείου ή ο Λεμονόπουλος ή ο Σπόρος ή γενικότερα παίχτες με αξία και αισθητική τότε το σανίδι κελαηδάει αμα το κρατάει σκύλος τότε …γαβγίζει.
Δεν υπάρχει θέμα πλέον του ρόλου του τετραχόρδου, που διαδραμάτισε ιστορικά στο νοητό τέλος του πρώτου αστικού κύκλου της λαικής μουσικής αλλά εκεί μπαίνει το ερώτημα εαν το “μέσο” δημιουργεί την ιστορία ή απλώς την υπηρετεί.
“Δεν υπάρχουν βρώμικες, αλλά βρώμικοι άνθρωποι” όπως είπε ο πεζογράφος. Αλλά, βέβαια, η κατάλληλη λέξη σε βοηθά να εκφραστείς ακριβέστερα.
Ε προφανώς και το όργανο υπηρετεί την ιστορία βρε Σωτηρη…πάντα τα όργανα και η μουσική εξελίσσονται από παίχτες πρωτοπόρους που ήταν μπροστά από την εποχή τους και ψαχνόταν γενικώς κάνοντας το κατάλληλο πάντρεμα με τα εγχώρια.
Δε συμφωνείς Σωτήρη;
Η προφανής λοιπόν απάντηση αθωώνει το όργανο και εναποθέτει την ευθύνη στο αναπόφευκτο των εξελίξεων.
Χαρείτε λοιπόν οι ρέκτες του τετραχόρδου την έξτρα χορδή σας και αξιοποιήστε την σε τετράφωνες συγχορδίες συνοδείας και χρωματιστές ντιμινουίτες χωρίς ενοχές
Φυσικά συμφωνώ
Για ποιο λόγο να έχει κάποιος ενοχές βρε Σωτήρη;Γιατί αυτό το πράγμα γίνεται μόνο στο μπουζούκι και σε κανένα άλλο απολύτως όργανο…γιατί πρέπει πάντα να πηγαίνουμε πίσω και ποτέ να μην υπάρχει εξέλιξη σε κάτι που έχει πολλά να δώσει ακόμα…ποτέ κάποιος δεν ολοκληρώνεται σα μουσικός αν δεν έχει σφαιρική άποψη της μουσικής άσχετα με το όργανο…απο κει και πέρα τα γούστα είναι γούστα…γιάτι να μένουμε κολλημένοι στη διαφορά 3 ή 4 χορδές και να χάνουμε όλη την ουσία;Γιατί αυτό γίνεται με αυτές τις συζητήσεις…
Φαντάζομαι αυτό που μας απασχολεί είναι η “δυτικοποίηση” της μουσικής μας κουλτούρας και όχι ο αριθμός χορδών.
Η εξέλιξη είναι σίγουρα θεμιτή και επιθυμητή αλλά θα πρέπει να γίνεται ορθολογικά και όχι σαν αγώνας δρόμου για την ταύτιση με την εκάστοτε επιβεβλημένη των παγκόσμιων καταναλωτικών προτύπων , δεν μιλάω φυσικά για την έξτρα χορδή, που ποτέ δεν μπήκε γιατί υπήρχε έτσι κι αλλιώς αλλά για τον
εξοστρακισμό της αυθόρμητης λαικής παραγωγής και την αντικατάσταση της απο πιο εύπεπτα προιόντα κατα την περίοδο της επικράτησης του “κιθαρομπούζουκου” πράγμα στο οποίο φυσικά δεν φταίει το όργανο ούτε το κουρδισμά του αλλά οι σκοποί τους οποίους εξυπηρέτησε.
Διαφώνω για το επιβλαβές της συζητήσεως γιατί την βρίσκω αναγκαία και δημιουργική.
Δε λεω δημιουργικη είναι η συζητηση Σωτήρη μου αλλά δεν μπορείς να λες ότι υπάρχει διαφορά μεταξύ αυτού που παίζει τρίχορδο και αυτουνού που παίζει τετράχορδο.Αν είναι δυνατόν.Τι καλύτερο έχει ο ένας απ΄τον άλλο;
Γιώργο.
Όπως είπα παραπάνω, είναι δυο διαφορετικά όργανα.
Νίκο.
Πιστεύω η απάντηση σου στο Γιώργο παραήταν φλύαρη και πληθωρική, σε σημείο που ίσως δεν περάσουν σε αυτόν τα βασικά μηνύματά της. Θα ήθελα να σχολιάσω και να αναλύσω βαθύτερα αυτόν τον χείμαρρο ιδεών, κινούμενος σε δυο άξονες, μουσικολογικά και ιστορικά, πλην όμως, η έλλειψη χρόνου και η χαλασμένη πίτσα που έφαγα πριν λίγο δεν μου το επιτρέπουν. Πάντως, διαβάζοντάς την, αν και κάποια σημεία της δεν μου είναι εντελώς σαφή, πιστεύω πως σε θέμα αρχών συμφωνούμε.
PANOS
(Positronic Artificial Neohuman Optimized for Sabotage)
το γουστο multi ειναι αντικειμενικο;
Καλά μιλάμε είστε απίστευτοι. Που το πάτε που το φέρνετε, όλο στο να τρώγεστε καταλήγετε.
Τέλος πάντων, ρε Γιάννη, πως σου ήρθε αυτή η θεωρία συνωμοσίας; Άκου τρωγόμαστε. Δημιουργική ανταλαγή απόψεων μέσα σε φιλικό και ανεκτικό κλίμα, με απώτερο σκοπό τον προσδιορισμό της Αλήθειας.
Ώρες ώρες απορρώ με κάποια νέα μέλη βρε αδερφέ… Θαρρούν πως σκοτωνόμαστε εδώ χάμω, τρίχορδοι εναντίων τετράχορδων…
ΠΑΝΟΣ
(ΑΙΧΟ ΠΩΛΙ ΩΡΑΙΞΕΙ ΣΕΙΜΑΙΡΡΑ)
Φίλε Παναγιώτη έχεις απόλυτο δίκιο…
Αν και το δίκιο του το έδωσες 2 χρόνια μετα…:256:
Μιάς και αυτή η παλιά κουβέντα ξεκίνησε για τον Μπέμπη, να σας πω τι μούπε σε ανύποπτο χρόνο ο Ιορδάνης :
« Όταν παίζανε οι άλλοι, εντάξει…αλλά μόνο όταν έπαιζε ο Μπέμπης άνοιγα τ`αυτιά μου. »
Με το Μπέμπη ήταν αδελφικοί φίλοι και ήταν ο Ιορδάνης που πρότεινε σε δισκογραφική εταιρεία στην Αμερική να καλέσουν το Μπέμπη για τις γνωστές ηχογραφήσεις . Έπαιξε και ο ίδιος στον πρώτο δίσκο δεύτερο μπουζούκι και τραγούδησε και ο Τάσος Σοφόπουλος, νομίζω, έπαιξε μπαγλαμά.
Ρε μάγκες κάθισα κ διάβασα όλο το θέμα από την αρχή … αναφέρατε ταχύτητα στρογγυλό παίξιμο κλπ πολύ κατέκριναν την ταχύτητα ως μέσον επίδειξης . Εγώ προέρχομαι από ένα άλλο είδος μουσικής χτύπησα κ το τριχόρδακι μου επειδή τα ρεμπέτικα με μαγεύουν κ παίζω εδώ κ ένα χρόνο. Όσον αφορά την ταχύτητα ένα πράγμα θα πω το οποίο είναι η ταπεινή μου άποψη όποιοι δεν την έχουν η απλώς βαριόντουσαν να στρώσουν τον κώλο τους κάτω για να την αποκτήσουν την κατακρίνουν θεωρώντας την ανούσια , όποιοι την έχουν κ την χρησιμοποιούν όλη την ώρα απλώς δεν έχουν σωστή κρίση , δεν μπορώ να παίζω τον άρχοντα Μάρκο κ να σου κοτσάρω μέσα γρήγορα περάσματα γιατί χάνετε η μαγεία . Όποιος κατέχει κ την ταχύτητα κ το να ξέρει πότε να την χρησιμοποιήσει είναι μάγκας η ουσία βρίσκετε κ στην μια νώτα αλλά αν χρειαστεί κ στης 1000 απλά τα πράγματα.
Πάντα ταπεινή μου άποψη. :089:
Ακριβώς, ApostolosK, αυτή την άποψη έχουμε και οι περισσότεροι εδώ μέσα. Δεν μας αρέσει η ταχύτητα για την ταχύτητα, ως επίδειξη. Προτιμούμε λοιπόν, τον λίγο διατιθέμενο χρόνο μας (οι μη επαγγελματίες) να τον χρησιμοποιήσουμε αλλοιώς, π.χ. διευρύνοντας το ρεπερτόριο, αντί να κάνουμε ασκήσεις δεξιοτεχνίας με τις ώρες. Φυσικά δεν σου κρύβω ότι, αν ήταν με πάτημα ενός κουμπιού να αποκτήσω και εγώ την ταχύτητα π.χ. του Μπέμπη, θα το πάταγα το κουμπί. Όπως όμως είχε πεί και ο Τσιτσάνης για το Μάρκο, πιο γρήγορα από τον Μάρκο μπορώ να παίξω αλλά δεν μπορώ να παίξω όπως ο Μάρκος.
Έχεις μεγάλο δίκαιο Νίκο. Γι αυτό λοιπόν όπως είπες είμαστε οι περισσότεροι εδώ ερασιτέχνες θα πρέπει να δίνουμε γενικά σημασία σε άλλα πράγματα κ όχι το πως να γίνουμε το πιο γρήγορο μπουζούκι στην πιάτσα. Το να αυξήσουμε το ρεπερτόριο μας είναι μεγάλο θέμα ειδικά για εμένα που δεν έχει πολύ καιρό που άρχισα να ασχολούμαι αποκλειστικά με τα ρεμπέτικα. Μεγάλοι δάσκαλοι όλοι αυτοί οι παιχταράδες κ δεν μπορούμε να τους κρίνουμε εμείς τόσο εύκολα. Στο κάτω κάτω της γραφής μην χάνουμε κ την ουσία της μουσικής που είναι να περνάμε εμείς καλά κ αν μπορούμε να κάνουμε να περνά καλά κ ο κόσμος που μάς ακούει :090:
Το φιλοσόφησα λίγο αλλά είναι γνωστό ότι εμείς που ασχολούμαστε με την μουσική ψάχνουμε λόγο για να φαγωθούμε λιγάκι μέχρι να ακούσουμε μια γλυκιά πενία να μερακλώσουμε. :):088:
Κάποιες ηχογραφήσεις από γιουτουπ με το Μπέμπη (Δημήτρη Στεργίου) - δεν ξέρω αν έχουν ξανανέβει απλώς τις παραθέτω
http://youtu.be/DHkBBlbHciI