Ένα παλιό ντοκιμαντερ για την ελληνική μουσική με παρουσιαστή τον Μίκη Θεοδωράκη. Έχει διάφορες καταγραφές αλλά το πιο ενδιαφέρον για μένα είναι η παρουσία του Μάρκου που παίζει και τραγουδάει. Δεν μπορώ να ανασύρω από την μνήμη μου άλλο ντοκουμέντο με καλό ήχο και είκόνα τον Μάρκο να παίζει σε παραγωγική ηλικία με τα χέρια του και την φωνή του να είναι δυνατά. Μόνο για αυτό αξίζει κάποιος να το δεί. Έχει και Τσιτσάνη, Μπιθικότση, Καζαντίδη αλλά το ντοκουμέντο με τον Μάρκο θεωρώ είναι το καλύτερο.
Είναι στα γαλλικά και χωρίς υπότιτλους.
Δεν καταλαβαίνω τα γαλλικά, αλλά από την προυσίαση πιστέυω πως παρουσιάζει την παραδοσιακή μουσική πρώτα, τον Μάρκο (ως σύνδεσμο παράδοσης και λαϊκού), τον Τσιτάνη και μετά τον Χατζιδάκη και τον εαυτό του ως συνέχεια.
Καλό μεν που εδώ αυτονομήθηκε σε ξεχωριστό νήμα, έλα όμως που στο άλλο νήμα έχουν ήδη ανέβει καμιά δεκαριά σχόλια - απαντήσεις.
Ενώ παράλληλα, σ’ ένα τρίτο νήμα…
(Εδώ ^ , στο «Τι τραγούδι ακούμε», το επίμαχο απόσπασμα της ημίωρης εκπομπής. Στο νήμα «Βίντεο με τον Μάρκο» έχει και απόσπασμα μόνο με τον Μάρκο. Γενικά η ανεύρεση αυτής της παλιάς εκπομπής είναι το γεγονός των ημερών, θα έλεγα, για το φόρουμ.)
Οπότε, διαπιστώνεται ότι, δύο χρόνια πριν “ανακαλύψει” τον Μάρκο ο Ν. Γεωργιάδης, τον είχε ξετρυπώσει ο Μίκης και τον είχε απαθανατίσει κτήμα ες αεί…
Απορώ πάντως πώς και δεν σημειώνει το περιστατικό ο Μάρκος στην Αυτοβιογραφία του, μια που και πρόσφατο ήταν και υποθέτω όχι αμελητέο για το γόητρό του…
Δεν έχω το βιβλίο πρόχειρο και δεν τα θυμάμαι κατά λέξη, αλλά λέει πάνω κάτω: είμαι ο πατέρας της λαϊκής μουσικής. Που δεν νομίζω να το σκέφτηκε μόνος του, από Θεοδωράκη, Χατζιδάκι κλπ θα το άκουσε.
Εδώ υπάρχει και μια πρόχειρη μετάφραση στα ελληνικά:
Να διευκρινίσω, όσο μπόρεσα, δύο σημεία στη μετάφραση:
Στο παράθεμα της Στράτου (“Είναι ένας από τους σπάνιους φολκλορικούς χορούς που είναι πολύ αργός -αρχικά-…”) εκεί στο “αρχικά” εγώ ακούω “που διατηρεί μια αρχαϊκή λιτότητα”.
Παρακάτω στο παράθεμα του Μίκη (“Η λαϊκή μουσική των πόλεων που μας αφορά ιδιαίτερα, προήλθε από την (δεν ακούγεται καθαρά).”, αυτό που δεν “ακούγεται” είναι το “Μικρά Ασία”.
Και μια ακόμη ασήμαντη διόρθωση: η Δ. Στράτου γράφεται Δόρα με όμικρον, όσο κι αν αυτό ξενίζει. Δωροθέα ήταν βαφτισμένη, αλλά τα περί ορθογραφίας εξηγούνται στο λήμμα της στη Βικιπαίδεια.
