Καταρχας πιθανως να εχει ξαναδημοσιευτει στο φορουμ, οποτε οι κυριοι διαχειριστες ας σβησουν το παρον θεμα, αλλα βρηκα αυτο το μικρο ντοκουμεντο οπου ο Μαρκος με ζωντανη ορχηστρα παιζει την Ατακτη. Διπλα του καθεται πολυ νεος ο Στελιος Βαμβακαρης. Απλα να τον βλεπεις σε βιντεο ειναι ανατριχιαστικο και σπανιο.
Έχει δημοσιευτεί δεκάδες φορές στο φόρουμ και δεν είναι πλέον καθόλου σπάνιο. Με μία αναζήτηση στο youtube βρίσκεται αμέσως.
γαμωτο και νομιζα οτι βγηκε καινουριο βιντεο .
Επ’ ευκαιρία, δείτε εκεί δίπλα και το “Βαμβακάρης - Ντοκουμέντο”. Πιθανόν κι αυτό να είναι πλέον γνωστό, εγώ πρώτη φορά το άκουσα.
Σεισμός στο 13:00…
Παίζει ο Μάρκος
Ευχαριστώ το σύμπαν που αξιώθηκα να το δω αυτό…
7 «Μου αρέσει»
Τρομερό! Και λίγο παρακάτω, στο 15’, έχει μια ενδιαφέρουσα λεπτομέρεια…
Μόλις ξεκίνησα να το δω όλο. Καταλαβαίνετε αν ο αριθμός 15071963 στον τίτλο είναι ημερομηνία (15/7/1963); Γιατί στην αρχή αρχή ο Μίκης λέει «έχουμε διάφορα είδη λαϊκής μουσικής στην Ελλάδα, το τάδε, το δείνα, και την αστική λαϊκή μουσική (musique populaire des villes)», και διερωτώμαι πόσο παλιός είναι αυτός ο όρος.
Ανεκτίμητης αξίας ντοκουμέντο. Δεν νομίζω να υπάρχει άλλο βίντεο με τον Μάρκο να παίζει «ζωντανά»
1 «Μου αρέσει»
Μάλλον το χρησιμοποιεί στον αντίποδα του δημοτικού που είναι της επαρχίας…
Το des villes είναι των πόλεων, κάπως περιφραστικο
Ε, ντοκουμέντο βέβαια, ο Μάρκος, δεν το είχα δεί, τί να λέμε τώρα! Ούτε και τον Τσιτσάνη είχα δει, φυσικά, αλλά επειδή ήρθε αμέσως μετά το Μάρκο, επιβεβαίωσε το ωραιότατο που έχει πει και που τον τιμά: -Μπορώ να παίξω πολύ πιο γρήγορα απ’ το Μάρκο, αλλά δεν μπορώ να παίξω όπως ο Μάρκος.
Υ.γ. η χορογραφία της Δώρας Στράτου απαράδεκτη, όπως πάντα…. Λαϊκά μπαλέτα, όνομα και πράμα.
3 «Μου αρέσει»
Νομίζω ότι μόνο στα ελληνικά η ίδια λέξη (αστικό) σημαίνει και των πόλεων αλλά και της αστικής τάξης. Θα μπορούσε να πει urbaine (=των πόλεων), αλλά θα ήταν ακριβώς το ίδιο όπως αυτό που τελικά είπε.
Λίγο παρακάτω κάνει και κάποια σύνδεση με τους αστούς, την μπουρζουαζία.
Δόρα Στράτου:
-Και τώρα ένας χορός από τα Επτάνησα, που είναι αξιοσημείωτο ότι μόνο εκεί βρίσκουμε έντονες δυτικές επιδράσεις…
Και η κομπανία με τα τσαρούχια παίζει τον Σηλυβριανό, τον σμυρναίικο μπάλο Ντο ματζόρε, και το Έρι πάλι!!!
Κανέναν από τους δύο δεν έχω δει έτσι, με εικόνα και ήχο (ξεκουρδίζει λίγο η κάμερα; τέλος πάντων…) και μόνους τους. Πεδίο για πολύ ενδιαφέρουσες συγκρίσεις. Ο Τσιτσάνης παίζει πιο πολλά και δύσκολα (και χρωματισμούς και δυναμικές και απ’ όλα), αλλά εντελώς εξαρτημένος από τους (απόντες εδώ) άλλους μουσικούς. Ο Βαμβακάρης μαθημένος να σταθεί και μόνος του.
Δεν το λέω αξιολογικά, προς θεού, το λέω γιατί βρίσκω ότι εικονογραφεί πάρα πολύ εύγλωττα τη διαφορά εκείνων των δύο γενεών, και το πέρασμα από τον τροβαδούρο της παρέας (τεκές, ταβέρνα) που άμα λάχει έβγαζε και κάνα μεροκάματο στο πάλκο, στον καθαρό επαγγελματία του πάλκου και της μουσικής βιομηχανίας.
4 «Μου αρέσει»
Εδώ μόνο το ντοκουμέντο Μάρκος Βαμβακάρης live documentary "αντιλαλούν οι φυλακές" 1963 - YouTube
1 «Μου αρέσει»
Νυν απολύεις τον Μαρκόδουλον Δέσποτα…
Συγκλονιστικός Μάρκος! (και Τσιτσάνης βέβαια και η λοιπή ταινία)
Είμαστε ευγνώμονες στον πρωτοπόρο Βέλγο τηλεσκηνοθέτη Jean Antoine που γύρισε τέτοιο διαμάντι τον Ιούλιο του 1963.
Εδώ, για να τον βλέπουμε να τον μνημονεύουμε για το δώρο του:
L'un des pionniers de la télévision belge, Jean Antoine, est décédé
Φαίνεται πως γνωριζόταν με τον Μίκη από το 1950:
https://digital.mmb.org.gr/digma/handle/123456789/35971
2 «Μου αρέσει»
Ο Μάρκος, μεταξύ 0.07 και 0.08 πρέπει να πατάει λίγο βεβιασμένα, δεν νομίζω να φταίει η κάμερα. Σχεδόν επαναλαμβάνει τον ίδιο δακτυλισμό και αργότερα, στο τέλος του ταξιμιού, αυτή τη φορά χωρίς λάθος. Και βεβαίως, καθιστός είναι.
Δεν τον χορταίνεις, ρε παιδί μου…
2 «Μου αρέσει»
Επίσης ο Τσιτσάνης ανοίγει τη Συννεφιασμένη Κυριακή με το ίδιο, περίπου, ταξίμι όπως και σε δύο τουλάχιστον επίσημες ηχογραφήσεις του τραγουδιού, με Καζαντζίδη 1959 και με Μπέλου 1974. Για τον Βαμβακάρη δεν είμαι σε θέση να πω αν το ταξίμι είναι αυτοσχέδιο ή το 'χω ξανακούσει.
Παναπεί, όταν λέμε «το ταξίμι είναι αυτοσχεδιασμός», ας προσέχουμε καλά αν μας επιβεβαιώνουν τα δεδομένα. Πόσο μάλλον όταν υπερθεματίζουμε «είναι αυτοσχεδιασμός ψυχής, δε μαθαίνεται, πρέπει να γεννηθείς έτσι ή αλλιώς» κλπ.
Είναι πρώτη φορά που διαπιστώνω ότι ένα ταξίμι ήταν προσυντεθειμένο. Είμαι βέβαιος ότι τώρα που μου μπήκαν οι ψύλλοι στ’ αφτιά θα βρούμε κι άλλα.
1 «Μου αρέσει»
Ανάλογα το ταξίμι. Κάποια χαρακτηριστικότατα (π.χ. Βεργούλες καινούριες, κ.α.) συχνά παίζονται αυτούσια στο πάλκο. Σε άλλα είναι όντως αυτοσχεδιασμός της στιγμής*. Μιλάμε για live παίξιμο.
Στη δισκογραφία τώρα, σχεδόν πάντα το έχει προετοιμάσει ο παίκτης από πριν, έστω σε κάποιο βαθμο, έναν σκελετό. Δεν πάει στο στούντιο και γράφει με τη μία ότι του έρθει επιτόπου. Τουλάχιστον όχι συνήθως, εξαιρέσεις υπάρχουν.
Στο ωραίο αυτό βίντεο δυο πραγματάκια πρόσεξα εγώ πάντως. Το ένα, πως ο Τσιτσάνης τραγουδάει σαν “κανονικός” τραγουδιστής, πάνω στα ακόρντα δηλαδή. Εμφανής η Δύση πλέον στη γενιά του.
Το δεύτερο, πως ο Μάρκος προσπαθεί και προσθέτει πραγματάκια στην εισαγωγή, τεχνικά μιλώντας. Θες για να δείξει στην κάμερα; Θες επειδή έτσι του ήρθε; Δεν έχει σημασία. Επιβεβαιώνει όμως πως ο δίσκος γραμμοφώνου δεν ήταν παρά ένα snapshot, όπως έτυχε να το παίξουν εκείνη την ώρα. Στο ζωντανό προσθαφαιρείς αναλόγως τη στιγμή, τα κέφια κλπ. Η προηγούμενη γενιά του Τσιτσάνη δηλαδή.
* Και ο αυτοσχεδιασμός της στιγμής βέβαια, δεν είναι παρθενογέννεση. Διαλέγεις επιτόπου πράγματα από αυτά που έχεις ήδη στη φαρέτρα σου.
4 «Μου αρέσει»
Από πάντα όμως; Αν όχι, από πότε;
Υποψιάζομαι ότι έχει σχέση με την επαγγελματοποίηση της μουσικής και με τον ρόλο που έπαιζε ανά εποχές η δισκογραφία. Ότι δηλαδή μέχρι και τη γενιά του Μάρκου υπήρχε κυρίως η άτυπη, εξωεπαγγελματική ή τέλος πάντων ημιεπαγγελματική μουσική, όπου κυριαρχούσε ο αυτοσχεδιασμός, οι δε σκηνικές εμφανίσεις και οι ηχογραφήσεις απλώς προσπαθούσαν να το αποτυπώσουν αυτό σε μια πιο τυπική και τυποποιημένη μορφή. Ενώ αργότερα το κέντρο μετατοπίστηκε προς το πάλκο και τον δίσκο, οπότε τώρα το πιο χύμα παίξιμο ήταν, αντιστρόφως από πριν, η χύμα εκδοχή του τυποποιημένου.
(Μιλάω για μπουζούκια. Για τη σμυρναίικη σχολή τα πράγματα ήταν πιο επαγγελματικά ήδη τον καιρό των πρώτων ηχογραφήσεων που έχουμε, δηλαδή από τότε που ξέρουμε.)
1 «Μου αρέσει»
Εγώ θα το απλοποιούσα λίγο, λέγοντας πως για τις λαϊκές μουσικές* έχει να κάνει με την ίδια την ύπαρξη της δισκογραφίας. Όσο πρώιμη τεχνολογία και να είναι, αντιλαμβάνεται ο μουσικός πως αυτό που θα γράψει θα μείνει και θα ακούγεται πια έτσι “παγωμένο”. Δε μπορεί να πάει αύριο βράδυ να το ξαναπαίξει καλύτερα. Οπότε πάει προετοιμασμένος για το καλύτερο.
Δε νομίζω ο Μάρκος για παράδειγμα, το Ταξίμι ζεϊμπέκικο να του ήρθε επιφοίτηση και να το έγραψε μονομιάς μόλις έκατσε στην καρέκλα του στούντιο και έπιασε το όργανο. Θα το είχε δουλεμένο από πριν προφανώς.
* Στον αντίποδα, στην κλασική μουσική λ.χ., αυτή η “τυποποίηση” υπάρχει φυσικά προ πολλού πριν τη δισκογραφία (παρτιτούρες κλπ).
3 «Μου αρέσει»
Ναι, ασφαλώς. Όμως μαζί με τον δίσκο βάζω (υποθέτοντας πάντα, έτσι;) και το πάλκο. Κι εκεί έχεις την έγνοια να βγάλεις το καλύτερο. Για τον Μάρκο όμως, και τη γενιά του, και ακόμη περισσότερο τους πιο παλιούς, αυτή η μουσική είχε ήδη διανύσει πολύ δρόμο πριν ανέβει στο πάλκο.