Έκτυπο παράδειγμα “ρεμπετολόγου” προς αποφυγήν.Αναφέρομαι στο ψευδεπίγραφο βιβλίο της “Κοινωνιολογική ιστορία του ρεμπέτικου”, που κυκλοφόρησε σε α΄έκδοση το 1987 (εκδ. ΜΠΑΡΜΠΟΥΝΑΚΗΣ), και ,δίκην εκδικήσεως προς το νοήμον κοινό, σε δεύτερη έκδοση το 1994 (εκδ. ΣΕΛΑΣ).Πρόκειται περί μεταγραφής στα ελληνικά τής-μεταπτυχικής ή διδακτορικής-διατριβής που εξεπόνησε εις την γείτονα Ιταλία…Φαίνεται πως εκεί κρίθηκε Bon pour l’ Orient…Εδώ όμως; Από πού να ξεκινήσει κανείς;Ήδη από το οπισθόφυλλο, εκτίθεται κυριολεκτικώς ο μακαρίτης κριτικός βιβλίου Κ. Σταματίου, παρακινώντας μας να αγοράσουμε αυτό το “σημαντικό βιβλίο…απόκτημα για την όχι και τόσο πλούσια ρεμπετολογική βιβλιογραφία…που έρχεται να μάς προσφέρει για πρώτη φορά μια ολοκληρωμένη κοινωνιολογική προσέγγιση …”, ωσάν να μην υπήρξε ο Δαμιανάκος, με τα προβληματικά του σημεία έστω, αλλά πάντως με τον όντως στιβαρό κοινωνιολογικό εξοπλισμό του…
Αλλά ας μπούμε και στα ενδότερα.Χαρακτήρισα το βιβλίο στην αρχή ψευδεπίγραφο και δεν θέλω τώρα να συζητήσω και υπό ποία άλλη άποψη είναι ψευδεπίγραφο, αλλά ιδού η κύρια: άλλο τίτλο μάς γράφει απέξω (“Κοινωνιολογική ιστορία του ρεμπέτικου”) και άλλος τίτλος αναγράφεται πάνω-πάνω και μάς συνοδεύει ως περιπαικτική υπενθύμιση σε κάθε σελίδα (“Κοινωνιολογία του ρεμπέτικου”!!!). Πάμε παρακάτω.Το βιβλίο αποτελείται από 200 περίπου σελίδες.Το κείμενο της “ρεμπετολόγου” καταλαμβάνει μόνο τις 70! Οι υπόλοιπες 130, το μεγαλύτερο μέρος του βιβλίου, αποτελείται από αναδημοσιεύσεις υλικού τρίτων!Είπατε τίποτα;Πάμε και στη βιβλιογραφία να διαφωτισθούμε για τα βιβλία που διάβασε για να μας διαφωτίσει για το ρεμπέτικο, και τι να δούμε;Η Αυτοβιογραφία του Μάρκου είναι σε εκδόσεις Copyright,το βιβλίο του Δαμιανάκου σε εκδόσεις Ερμειάς,ο Χατζηδουλής τη μια ονομάζεται Κώστας και την άλλη Κωνσταντίνος, ο Μοσκώφ καλείται Κωνσταντίνος, αλλά το κλου είναι η “Ιστορία του ελληνικού έθνους” που βαφτίζεται “Ιστορία της Ελλάδας” όπως και η ΕΚΔΟΤΙΚΗ ΑΘΗΝΩΝ που βαφτίζεται ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΑΘΗΝΑΙ !!!
Αρκετά όμως ευθυμήσαμε με τη Βιβλιογραφία, και πάμε να ευθυμήσουμε με την λεζάντα που υπάρχει κάτω από τη φωτογραφία της Τετράδος της ξακουστής του Πειραιώς:“Ο Μπάτης με τον μπαγλαμά του και η κομπανία του (ούτι και μπουζούκι)” !!! Πώς;
Ας έλθουμε όμως και στο κυρίως πιάτο. Η γλώσσα του κειμένου είναι αγκυλωμένη και προβληματική (ένα κωμικό παράδειγμα:προκειμένου περί της εννοίας της acculturation, μάς εκσφενδονίζει το “ακουλτουροποίηση”!!!, και ούτω καθ’ εξής, μπορεί κανείς να περισυλλέξει ποικίλα γλωσσικά μαργαριτάρια).Ως προ την ποσότητα πληροφορίας τώρα που περιέχει το “πόνημα”, αυτή συμποσούται περίπου στο μηδέν:επαναλαμβάνει όλους τους κοινούς τόπους για το θέμα της, δίκην εκθέσεως τροφίμου παλαιού εξαταξίου γυμνασίου επαρχιακής κωμοπόλεως, χωρίς την παραμικρή προσωπική συμβολή.Αφήνω κατά μέρος (αλλά πόσο κατά μέρος;)πραγματολογικές ανακρίβειες και γκάφες, όπως ότι π. χ. στην αντίληψή της ο Δραγάτσης και ο Ογδοντάκης είναι διαφορετικά πρόσωπα, ή ότι η Μαρίκα η Πολίτισσα και η Παπαγκίκα είναι ένα πρόσωπο, ή ότι"μετά το 1950 τα μπουζούκια της ορχήστρας αυξάνονται σε οκτώ ή δέκα…"
Γενικώς ειπείν, πάντα κατά την ταπεινή άποψή μου,δίνει κανείς 3000 δρχ για να διαφωτισθεί ορμώμενος από τον βαρύγδουπο και πιασάρικο τίτλο, και αντ’ αυτού εισπράττει πολλή αφέλεια, αρκετή εξυπνώδη κουτοπονηριά και ελαχίστη επιστημοσύνη…
Κώστα εντυπωσιάστηκα!
Ομολογώ ότι την κυρία δεν την ήξερα.
Λόγω του ότι κι εγώ είχα την τύχη (ή την ατυχία) να βρεθώ φοιτητής στο εξωτερικό, είδα να γράφονται πολλές εργασίες (πτυχιακές, μεταπτυχιακές, διδακτορικά) με τον παραδοσιακό τρόπο της αντιγραφής (κλοπής). Αρκετές από αυτές έκαναν αίσθηση και απέσπασαν κολακευτικά σχόλια, λόγω της πρωτοτυπίας τους για τη συγκεκριμένη χώρα (π.χ. αναφέροντας ότι η επίσημη ελληνική δισκογραφία τη δεκαετία του ‘30 περιείχε τραγούδια με θέμα τα ναρκωτικά, τη στιγμή που στο Σικάγο δεν επέτρεπαν να πιεις ούτε μπύρα, ε… ναι, κάνεις αίσθηση). Ομως, ακόμα και ο πιο αφελής φρόντισε η δουλειά του να μη γίνει γνωστή στο χωριό του, ώστε να γλυτώσει τις συνέπειες (κοινώς, να μη γίνει ρόμπα). Οταν λοιπόν μια τέτια εργασία δεν την καταχωνιάζεις, αλλά μόνος σου πας και τη δημοσιεύσεις, τότε μιλάμε όχι απλώς για αφέλεια αλλά για μαλάκυνση.
Ευτυχώς δεν έτυχε να πετύχω το εν λόγω βιβλίο σε καμιά βιτρίνα και απ’ ότι καταλαβαίνω γλύτωσα 4-5 μπύρες (η μπύρα είναι μια πολύ καλή νομισματική μονάδα, που σε κάνει να νιώθεις καλύτερα την αξία του καθετί). Εχω λοιπόν μια απορία:
Η τύπισσα τσίμπησε διδακτοριλίκι με 70 σελίδες εργασία;
Και κάτι άλλο.
Κώστα πέφτεις σε λάθη!
Ο Δραγάτσης είναι πράγματι πολλά πρόσωπα. Είναι ο Γιάννης, ο Δραγάτσης, ο Γδόντας, ο Ογδοντάκης, ο Εβδομηντάκης και ο Ενενηντάκης. Σύνολο έξι νοματαίοι.
Επειτα.
Δεν καταλαβαίνω γιατί σε ενοχλεί το ούτι. Είναι γνωστό ότι οι ρεμπέτες της “Τετράδας του Πειραιώς της ξακουστής”, όταν δεν είχε πολλή δουλειά το μαγαζί του Σαραντόπουλου, έπαιζαν κι άλλα όργανα. Ο Ανέστος και ο Δελιάς (πολύ καλοί μουσικοί και οι δυο τους) έπαιζαν ούτι, ο Μάρκος σαξόφωνο, ο Μπάτης τσέλλο και ο Στράτος όμποε. Δε βλέπω τίποτα το παράξενο που να δικαιολογεί την απορία σου.
Οσο για το “ακουλτουροποίηση”, είναι πράγματι ένας ολόσωστος κοινωνιολογικός όρος. Οπως έλεγε ο Κ. Χατζηχρήστος “… και τα σουβλάκια απουλάμε και ασυμπληρώνουμε και τα απροπά μας…”.
ΑΝ
ΥΓ. Σ’ ευχαριστώ για την πληροφορία, γιατί πραγματικά υπήρχε κίνδυνος να το χάσω το τριχίλιαρο. Και το βασικό δεν είναι τα φράγκα που χάνεις. Είναι ότι για μια ακόμη φορά πιάστηκες κορόιδο κι έφαγες τη σούπα που σου σερβίρανε…
παρεπιπτόντως αγαπητέ Κώστα έμεινα με την απορία όταν το διάβασα: τους αριθμούς καταλόγου στους δίσκους των αμανέδων (και μόνο σ’ αυτούς…) που στα κομμάτια τους βρήκε;
Κατά τα άλλα, η κυρία είναι απλώς φαιδρή.
Φραγκίσκος
Υ.Γ. Όπως καταλαβαίνεις, εγώ το τριχίλιαρο τόδωσα. Δυστυχώς.
Παίδες,
Παρα λίγο να την πατήσω κι εγώ το προηγούμενο Σάββατο που είχα εκδράμει στα βιβλιοπωλεία. Ευτυχώς αφού το “μελέτησα” καμιά ώρα απεφάνθην ότι είναι μάπα το καρπούζι και δεν το πήρα. Το κακό είναι ότι μου διέφευγε το όνομα της συμπαθούς κυριούλας που μεταξύ κεφτεδακίων και πατατοσαλάτας έγραψε το “Κοινωνιολογικό” αυτό πόνημα (“πόνημα” για τα μάτια μας!) και γι’αυτό δεν έγραψα περί αυτού. ʼσε που όλες οι φωτογραφίες που περιέχει είναι “δανεισμένες” και δεν αναφέρει καν από που.
Τέλος πάντων. Καιρός να αρχίζουμε να εφαρμόζουμε την πρόταση του Κώστα (ΚΚ) και να συγγράψουμε τον απόλυτο internetικό οδηγό Ρεμπέτικης και Λαϊκής Μουσικής. Δεν είναι καθόλου μα καθόλου άσχημη ιδέα.
Τα λέμε
γιώργος
Υ-Γου
ʼρη εάν έχεις καιρό θα κοιτάξεις για εκείνες τις μπομπίνες πού σου είχα ζητήσει;
'στω
Αγαπητέ Φραγκίσκο, επειδή δεν επιθυμώ να παραμείνεις επί πολύ στην άβολη απορητική σου κατάσταση, όπως παραπονείσαι,σχετικά με το “πόθεν έσχες” των αριθμών καταλόγου των αμανέδων στο εν λόγω “πόνημα”,το πράγμα έχει ως εξής: η ακουλτουροποιημένη κυρία αντέγραψε τους πρώτους οκτώ από τους τριάντα αμανέδες που παραθέτει ο Μάρκος Δραγούμης στην κλασική λιλιπούτεια μελέτη του “Σχόλιο για τον Αμανέ” (Περιοδικό ΤΡΑΜ,1976,αναδημοσίευση στο “Ρεμπέτικη Ανθολογία” του Τ. Σχορέλη,τόμος Δ΄, σελ. 367,).
“Ο κόσμος είναι απλός…”, μάς ειδοποίησε εγκαίρως ο Σεφέρης…,αλλά ΤΟΣΟ απλός πιά;
Πες τε μου ομως που θα βρω για την ιστορια του ρεμπετικου! εδω διαβασα του θεου τα πραματα αλλα τελικα… Στο ιντερνετ δεν βρισκω τιποτα το σοβαρο. Μπορει να μου πει κανεις απο σας τους πολυλογαδες; Θελω να κανω μια εκπομπη στο ραδιοφωνο και εχω 45 λεπτα χρονο να πω την ιστορια του ρεμπετικου. Ποιος αλλος εγραψε και τιποτα πιο σοβαρο εκτος του Πετροπουλου; Μηπως εσυ φιλε; Εχω διαβασει του κοσμου τις βλακειες αλλα δεν βγαινει ακρη! ας μην τα πολυλογουμε λοιπον. Η εχει κανεις διαφορετικη γνωμη;
Ξεκίνα με την “Ρεμπέτικη Ανθολογία” του Σχορέλη κατόπιν διάβασε την αυτοβιογραφία του Μάρκου Βαμβακάρη ,το “Ντόμπρα και σταράτα” του Παπαιωάννου και την βιογραφία του Τσιτσάνη (Επιμέλεια Κ.Χατζηδουλή)και θα έχεις μια εισαγωγή στο θέμα.
Ιστορικό βιβλίο που να καλύπτει το ρεμπέτικο κατα την ταπεινή μου γνώμη δεν υφίσταται.
Το επόμενο επίπεδο ανάγνωσης μετά τις Βιογραφίες είναι τα βιβλία του Νέαρχου Γεωργιάδη και ακολουθούν πολλά άλλα σημαντικά εαν θελήσεις να συνεχίσεις το ψάξιμο.
Σε 45 λεπτά το μόνο που μπορείς να κάνεις είναι να παίξεις 10 αντιπροσωπευτικα τραγούδια , (σχολή ,συνθέτες,τραγουδιστές)και να πείς δυό τρία πράγματα για τον καθένα.
Εάν θελήσεις βοήθεια για την επιλογή υλικού εδώ είμαστε όλοι να βοήθησουμε.
Θα μου επιτρέψεις Μαρία να σε ρωτήσω μερικά πράγματα.
Θες να κάνεις κάνεις εκπομπή στο ραδιόφωνο για το ρεμπέτικο και μάλιστα να πεις την ιστορία του σε 45 λεπτά; Και οι “βάσεις” σου γι’ αυτό το θέμα είναι το βιβλίο του Πετρόπουλου; Και περιμένεις να διαβάσεις δυο-τρία ακόμη βιβλία ώστε να σχηματίσεις ολοκληρωμένη άποψη;
Ε… αυτό δε θα 'ναι εκπομπή. Μια ακόμη μπούρδα θα είναι. Τεσσεράμισυ χρόνια κάθε βδομάδα κάνω δύο εκπομπές για το ρεμπέτικο. Σύνολο: Διακόσιες τριάντα (230) περίπου εκπομπές. Κι ακόμα δεν τόλμησα να δηλώσω ότι θα πω την ιστορία του ρεμπέτικου! Πριν λίγο καιρό έκανα δέκα ώρες για το Μάρκο και μόλις που κατόρθωσα να πω μερικά στοιχεία για το έργο του. Μεθαύριο θα παίξω δυο ώρες Τζουανάκο και μόλις που προλαβαίνω να δώσω μια γενική περιγραφή του. Κι εσύ θα πεις την ιστορία μιας μουσικής, που χάνεται μερικούς αιώνες πιο πίσω, σε 45 λεπτά; Θα γραφτείς στο Γκίνες σαν το “άκρον άωτο” της αφαιρετικής!
Κι έπειτα τι απαίτηση είναι αυτή; Εγώ την κατάλαβα ως εξής: “Θα μου δώσετε (εσείς οι γραφικοί του Forum) μια εύκολη λύση για το θεματάκι που με απασκολεί, στο “πιάτο”, χωρίς να κοπιάσω, ή να …πάτε να γ…τε!”. Με συγχωρείς αν κάνω λάθος, αλλά εγώ έτσι το ‘πιασα.
Συμπληρώνονται (λέμε τώρα) εκατό χρόνια απ’ το θάνατο του …Τολστόι. Το διαβάζει ο Εισαγγελάτος (ο κάθε Εισαγγελάτος) σε κάποιο μονόστηλο και διατάζει το Team του: “Μέχρι το βράδυ θα μου φέρετε έτοιμο ένα τρίλεπτο με όλη τη ζωή και το έργο αυτού του …πωστονλένε, του Τολστόι”. Πλακώνονται οι σκλάβοι (τι να κάνουν, κοτζάμ εκατό χιλιάδες το μήνα παίρνουν, πρέπει να δουλέψουν) και φτιάχνουν ένα λιβελογράφημα για αυτόν τον φουκαρά τον Τολστόι. Βγαίνει το βράδυ στο γυαλί ο μέγας παρουσιαστής (δημοσιογράφος αυτοαποκαλείται) και λέει τις κουταμάρες για τον Τολστόι με ύφος ανθρώπου που γνώριζε το έργο του καλύτερα κι από καθηγητή πανεπιστημίου (καμιά φορά και με ύφος ανθρώπου που έπινε μαζί με τον Τολστόι τα ποτηράκια του).
Ετσι γεμίσαμε “ειδήμονες” επί παντός επιστητού. Ετσι βγαίνει η πρωινή ξανθιά της TV και λέει με περισσή χαρά κοιτώντας από κοντά την κάμερα: “Χαιρετίσματα στον Παύλο το Σιδηρόπουλο”.
Μαρία σου εύχομαι να κάνεις όσες εκπομπές γουστάρεις. Εγώ δεν έχω ακούσει καμιά (άλλωστε δεν ξέρω ποια είσαι ούτε σε ποιο κανάλι εκπέμπεις), αλλά σου υπόσχομαι πως θα κάνω ό,τι μπορώ για να ΜΗΝ ακούσω καμία εκπομπή σου και στο μέλλον.
ΑΝ
Τώρα το είδα. Με τα κομπιουτεράκια ξεχάσαμε να κάνουμε πολαπλασιασμούς. Οι εκπομπές που έχω κάνει αυτά τα χρόνια είναι γύρω στις 450.
ΑΝ
Ιδιαίτερη υπόμνηση προς τον Michael:
Εαν η παρουσία σου δημιουργήσει προβήματα στην εύρυθμη λειτουργία του Φόρουμ θα σου αποτραπεί η δυνατότητα συμμετοχής.
Είσαι δεκτός για την ώρα αλλά αυστηρά επιτηρούμενος.
Καλησπερα,
θα ηθελα να με πληροφορησει καποιος σε ποιο σταθμο , ποιες μερες και ωρες μπορω να ακουσω την εκπομπη που αναφερει παραπανω ο κος Αρης Ν.
Δυστυχως ακουω σπανιως πλεον ραδιοφωνο γι’αυτο και δεν γνωριζω κατι για τα παραπανω , αλλα πραγματικα μια τετοια εκπομπη θα με ενδιεφερε πολυ.
Σας ευχαριστω πολυ ολους.
Σώτο, ο κ. administrator προφανώς έχει διαφορετική απόψη από σένα ως προς την παρουσία μου εδώ. Δεν πειράζει όμως. 
Αν δεν του αρέσει αυτό το μήνυμα, ας το ξανασβήσει (όπως έχει κάνει με το προηγούμενο).
Επαναλαμβάνω, λοιπόν, το μήνυμά μου στη Μαρία:
Πέρα από τα βιβλία που ανέφερε ο Σώτος, σου συνιστώ και ένα έργο της Gail Holst με τίτλο: “Ο δρόμος για το ρεμπέτικο”.
Χρήσιμες πληροφορίες πάνω στο θέμα βρίσκεις και στα ένθετα κάποιων δίσκων. (Τίτλους θα μπορούσα να σου πω ύστερα από ψάξιμο στη συλλογή μου.)
Τελικά, στο νου μου έρχονται και τρία (αρκετά αναλυτικά) βιβλία του Ηλία Βολιότη-Καπετανάκη τα οποία όμως μέχρι στιγμής δεν τα έχω παρά ξεφυλλίσει:
- Ένας αιώνας λαϊκό τραγούδι
- Ελλήνων μούσα λαϊκή
- Αδέσποτες μελωδίες
ΥΓ: Μια εκπομπή 45 λεπτών πάνω στην ιστορία του ρεμπέτικου θα ήταν αδιανόητη μόνο για κάποιον που δεν ξέρει να ξεχωρίζει ανάμεσα στη συνοπτική παρουσίαση και την αναλυτική μελέτη κάποιου θέματος.
Εχώ ακριβώς την ίδια άποψη με τον Admin , η διαγραφή έγινε κατόπιν συννενόησης μας και θα συνεχίσει να γίνεται σε κάθε αποπροσανατολισμό της συζήτησης.
Έτυχε να δω τα διεγραμμένα πόστινγκς. Λοιπόν, εγώ διαφωνώ με την διαγραφή. Εντάξει, ο συγκεκριμένος τύπος έχει ένα παρελθόν και παραμένει προκλητικός κάτι χρόνια μετά, πλην όμως θεωρώ πως ο οποιοςδήποτε πρέπει νάχει διακαίωμα να γράψει την εξυπνάδα ή την παπάρα του. Και να κριθεί αναλόγως. Νομίζω πως είναι καλύτερα να επιτρέπεις σε έναν καλάκα να λέει τις καλακίες του απο το να νομιμοποιείς την λογοκρισία…
Α, και κάτι που μου ξέφυγε: σε 45 λεπτά εκπομπής δεν προλαβαίνεις να φτύσεις, όχι να πεις την συνοπτική ιστορία 50-60 χρόνων μουσικής. Ακόμα κι αν μόνο μιλάς (δηλ. χωρίς τραγούδια) πότε να πεις την μουσική ιστορία, πότε να ανφέρεις δυο τρια πράγματα για τους δημιουργούς, πότε να κάνεις τις απαραίτητες κατ’ εμέ παράπλευρες αναφορές σε κοινωνικά/ιστορικά γεγονότα? Α, μπα, με τίποτα …
Αν και μή ενεργό μέλος του Forum,(αλλά αναγνώστης απο το 98 αν δεν κάνω λάθος) επιτρέψτε μου να συμφωνήσω με τον Φραγκίσκο σε ότι αφορά την λογοκρισία.
Δεν υπήρξε καμία λογοκρισία σε κανένα επίπεδο. ʼλλωστε το έχουμε δείξει πολλές φορές σε διάφορες χρονικές στιγμές. Πρέπει όμως αγαπητέ Φραγκίσκο και αγαπητέ Μήτσο να διατηρήσουμε επιτέλους μία ροή στις συζητήσεις. Με δεδομένο το γεγονός αυτό έγινε η διαγραφή των postings και θα ξαναγίνει εφόσον παρακωλύεται η διαδικασία. Οι συγκεκριμένες συζητήσεις δεν προσέφεραν τίποτε στη συζήτηση που΄είχε ανοίξει. Το γεγονός ότι ο άνθρωπος αυτός έχει και πάλι δυνατότητα να στέλνει και να γράφει μυνήματα δείχνει ότι δεν υπάρχει η διάθεση κανενός είδους λογοκρισία. Ας μας αποδείξει λοιπόν ότι μπορεί να σταθεί στο χώρο χωρίς να προκαλεί τη μήνη των ανθρώπων που συμμετέχουν από τα γενοφάσκια του forum που αγαπάνε και μάχονται καθημερινά για τη διάδοση του ρεμπέτικου.
Τα λεγόμενα του Michael ήταν με στόχο να δημιουργήσουν προβλήματα εκ του πονηρού και έπρεπε να διαγραφούν.
Νομίζω ότι δεν χάνει τίποτα το φόρουμ απο την απουσία δόλιων στοιχείων που μπαίνουν εδω μέσα για να ικανοποιήσουν την κομπλεξάρα τους.
Φυσικά δεν πρόκειται για λογοκρισία όταν αφήνεις εκατοντάδες χρήστες να λενε έλευθερα την άποψη τους και πετάς έξω κάποιον προβληματικό.
Ανευ παρεξηγήσεως …
ΟΚ, ο τύπος είναι προβληματικός, κομπέξάρας κλπ.
ΟΚ, έχει δημιουργήσει διάφορα προβλήματα στο παρελθόν.
ΟΚ, είναι σημαντική απόδειξη καλής θέλησης ότι ακόμα μπορεί να γράφει.
ΟΚ, τα συγκεκριμένα πόστινγκς του είχαν στόχο να προκαλέσουν και να δημιουργήσουν προβλήματα.
ΟΚ, γνωρίζουμε όλοι ότι δεν πρόκειται να αποδείξει τίποτα θετικό
ΑΛΛΑ, τι πείραζε να υπάρχουν εκεί και να μην τους δείνει σημασία κανείς (αν είναι αποπροσανατολιτιστικά της συζήτησης) ή να τα κριτικάρει κατά πως του αρέσει όποιος θέλει (αν είναι προκλητικά ή υβριστικά)?
Αν η όποια συζήτηση κάνουμε έχει πρόβλημα από έναν κακοπροαίρετο προβοκάτορα, τότε δεν φταίει μόνο ο προβοκάτορας, κάπου έχουμε κι εμείς πρόβλημα …
902 Αριστερά στα FM. (90.1 MHz)
Κάθε Παρασκευή-Σάββατο 23:05-24:00
AN