Επίσης και για να συμπληρώσω το προηγούμενο μήνυμα μου , αυτό που βλέπω τα τελευταία 10 χρόνια είναι ότι η ποιότητα της ορχήστρας έχει να κάνει με τον διοργανωτή πολλές φορές και όχι με το μέρος απαραίτητα . Εάν για παράδειγμα οι διοργανωτές είναι ιδιοκτήτες μαγαζιών ή σύλλογοι ποδοσφαιρικών ομάδων κλπ , 9 στις 10 περιπτώσεις το θέαμα θα είναι ζοφερό ηχητικά και αισθητικά (για τα δικά μου γούστα τουλάχιστον) με λουλουδοπόλεμο, κάψιμο ποτών κλπ - ότι απαιτείται δλδ για να γράψει μεγάλο τζίρο ο διοργανωτής . Εάν οι διοργανωτές είναι πολιτιστικοί σύλλογοι, εκεί μπορεί και να ακούσει κάποιος σοβαρή παραδοσιακή μουσική .
1 «Μου αρέσει»
Εγώ είμαι σχεδόν καθαρά της δημοτικής δουλειάς (βιολί-τραγούδι), με τα καινούρια τραγούδια των σημερινών δεν ασχολούμαι, δεν με ενδιαφέρουν, όπως δε με ενδιαφέρουν και οι συνεργασίες με τους σημερινούς εργολάβους μουσικοτραγουδιστές. Δε συμβιβάζομαι με αυτά τα δεδομένα. Ίσως επειδή όταν μπήκα στο χώρο αυτό καθόμασταν όλοι στο πάλκο και τα δικαιώματα ήταν ίσα…δεν θα μπω σε άλλες λεπτομέρειες. Φαντάζομαι θα γνωρίζεις πως ήταν τα πράγματα σε αυτό το χώρο παλιά και πως είναι σήμερα.
Εσύ από ό τι κατάλαβα είσαι πολυδιάστατος και σε όλα μέσα, σε παλιά, σε καινούρια, σε δημοτικά, σε λαϊκά.
Επίσης, δε σου αρέσει να ρίχνουμε ευθύνη σε καλλιτέχνες ή να τους στοχοποιούμε. Το ανέφερες αυτό εδώ στο πρώτο μήνυμά σου.
Εγώ μπαλαμός είμαι αν σε ενδιαφέρει και αυτό, αλλά είναι γνωστό ότι στο χώρο αυτό υπάρχουν αρκετοί Ρομά κυρίως στη στεριανή Ελλάδα
Τη συνέντευξη με τον Αριστόπουλο την άκουσα όλη. Μιλάει για τις αλλαγές από τότε που μπήκε στο επάγγελμα μέχρι σήμερα κυρίως στα μέρη του. Λέει αρκετά σωστά, αλλά κάποια τα προσπερνάει ή τα ξεχνάει. Δε συμφωνώ καθόλου όταν λέει π.χ. ότι στο Αγρίνιο δε θέλαν βιολί.
Πριν μπει το αρμόνιο στις ορχήστρες σαν αυτές που έπαιζε ο Αριστόπουλος, σχεδόν πάντα υπήρχε βιολί στις ορχήστρες, ακόμη και στα δημοτικά κέντρα της Αθήνας.
Επίσης, παλιά υπήρχαν και αρκετοί παίχτες βιολιού από το Αγρίνιο.
Οι ίδιοι οι κλαρινοπαίχτες το καταργήσανε γιατί είναι σολιστικό όργανο και τους ενοχλούσε, έρχονταν σε κόντρα.
Δεν πιστεύω ότι ο κόσμος άρχισε να λέει στα καλά καθούμενα δεν το θέλουμε πια στις ορχήστρες. Εγώ έτυχε να πάω στο Ξηρόμερο πριν καμιά εικοσαετία περίπου και δεν ενοχλήθηκε κανείς από το βιολί. Μάλιστα βλέπω ακόμη και στο Αγρίνιο σήμερα κάποια μεταβολή από κάποιους νέους σε αμιγώς παραδοσιακά σχήματα με κλαρίνο, βιολί, λαούτο, κρουστά.
Και εγώ πιστεύω ότι με τις ταμπέλες και την οριοθέτηση θα ήταν καλύτερα τα πράγματα.
3 «Μου αρέσει»
Μπιενάλε Βενετίας 2024.
μιας και η κουβέντα μας για Ξηρόμερο και πανηγύρια, η Ελλάδα συμμετέχει φετος με ενα αρδευτικό “καρούλι”.
Ο ελληνικός χορός ενός αγροτικού μηχανήματος άρδευσης στην Μπιενάλε της Βενετίας.
«Τι σημαίνει ένα πανηγύρι που δεν λειτουργεί, τι σημαίνει ένα πανηγύρι που εκεί που πας να διασκεδάσεις σου θυμίζει μια απουσία κάποιου που δεν είναι εκεί. Κάποιου που σεν μπορούσε ή δεν ήθελε να είναι εκεί. Πιστεύουμε ότι αυτή η αίσθηση υπάρχει μέσα στο έργο. Δεν είναι ένα έργο που μιλάει για το πανηγύρι της χαράς μόνο, ή του νησιού ή τι είναι το πανηγύρι για το κέντρο, για την Αθήνα, αλλά είναι ένα έργο που μιλάει για την περιφέρεια, για τον πολιτισμό της περιφέρειας που είναι λειτουργικός ακόμα και σήμερα και δεν τον ενδιαφέρει το αυθεντικό, τον ενδιαφέρει να είναι μια λειτουργία για τον άνθρωπο, να διασκεδάσει με όλα τα στοιχεία και που όλα αυτά είναι ένα πλέγμα πραγμάτων, φοβερά σύνθετο: οικονομικά, κοινωνικά, πολιτικά, μουσικά. Πώς χορεύουν, τι θα φάνε, πώς ντύνονται. Είναι ένας κόσμος ολόκληρος».
(Θανάσης Δεληγιάννης)