Ναι βρε θα το διαβασω…Δεν εκανα παρατηρηση οι συντονιστες υπαρχουν για αυτον τον λογο εγω απλα το ανεφερα ως προσωπικη αποψη για τα μεγαλα ποσταρισματα.Πλακα κανεις τωρα Φωτη1960???Κ επειδη τα τραβηξε αυτος πρεπει και εμεις να τα υποστουμε?Δηλαδη οταν υπαρχει μια δυσκολη κατασταση σκυβεις το κεφαλι και την αφηνεις να διαιωνιζεται ή κοιτας να την αλλαξεις?Για ποιο λογο να μην θεωρειται μουσικος ενας που δουλευει 2-3 φορες την εβδομαδα?Δεν καταλαβαινω γιατι να μην εχει επαγγελματικα δικαιωματα…Καλα σιγα και τα επαγγελματικα δικαιωματα που εχουν και οι μουσικοι γενικως αλλα τελος παντων αυτα…Ειναι σαν να λες σε ενα ελληνοπουλο το 1820 ασε μη πας να πολεμησεις,μπορει να χασεις και τη ζωη σου αραξε εδω,και ο πατερας σου και ο παππου σου τραβηξαν πολλα αλλα το κεφαλι τους το εχουν ησυχο…Ε?Φιλε Ζιλ οταν αποφασισεις να δουλεψεις ως μουσικος θα καταλαβεις γιατι πρεπει να πληρωνεσαι.Οσο το κανεις για χαβαλε και για την παρεα ειναι φυσικο να μην γινεται κατανοητο το τι παει να πει δουλευω παιζοντας μουσικη για να ζησω…Το λεω με ολη τη καλη διαθεση και οχι για να σε κατακρινω φιλε Ζιλ…Απλα επειδη ειναι αρκετα ρομαντικο αυτο που λες,ξεφευγει στα ορια της ουτοποιας.Δεν παω στη δουλεια να παιξω μουσικη παντα εχοντας ορεξη…Ειναι μερες που βαριεμαι απιστευτα…
Και παρατήρηση να είχες κάνει δεν τρέχει κάτι , αναμένω το επι της ουσίας σχόλιο σου
Δεν υπήρξα ποτέ επαγγελματίας μουσικός ούτε και θα γίνω (και είναι επιλογή μου). Παρακολουθώ όμως τη συζήτηση με ιδιαίτερο ενδιαφέρον απο την αρχή της. Σε γενικές γραμμές καλύφθηκα απο τις τοποθετήσεις του Ν. Πολίτη και του nikosn.
Παρατηρώ δύο πράγματα: το πρώτο είναι οι διαφορετικές απόψεις των νεώτερων ηλικιακά (στο σύνολό τους) από αυτές των μεγαλύτερων και αυτό προφανώς κάπου οφείλεται. Το δεύτερο και σημαντικότερο είναι πως, νέα παιδιά, 20-25 χρόνων, επαγγελματίες μουσικοί κατ’ επιλογή τους, βρίσκουν βολική την ιδέα του να παίζουν 5 ώρες, 2 φορές την εβδομάδα και ενίοτε χωρίς διάθεση, σε ένα μαγαζί με δυο παρέες για ένα μεροκάματο και αυτό το θεωρούν κεκτημένο και το υπερασπίζονται. Ίσως πρέπει αυτό να μας προβληματίσει.
Φιλε Δημητρη μπορεις να μιλησεις με αλλα μελη του φουρουμ για το αν δουλευω υπο αυτες τις συνθηκες που περιγραφεις. “Το δεύτερο και σημαντικότερο είναι πως, νέα παιδιά, 20-25 χρόνων, επαγγελματίες μουσικοί κατ’ επιλογή τους, βρίσκουν βολική την ιδέα του να παίζουν 5 ώρες, 2 φορές την εβδομάδα και ενίοτε χωρίς διάθεση, σε ένα μαγαζί με δυο παρέες για ένα μεροκάματο και αυτό το θεωρούν κεκτημένο και το υπερασπίζονται.” Το θεωρω προσβλητικο το σχολειο σου και εχει συγκεκριμενο στοχο…Επισης στη Θεσσαλονικη εργαζομαι και ζω μπορεις αν θες να ερθεις να παιξουμε μαζι στον χωρο της δουλειας μου και οχι αφ υψηλου να κανεις ειρωνικα σχολια.Ειναι ευκολο να κατακρινεις τον αλλον…Επισης δεν θεωρω οτι παιζει ρολο η ηλικια και το θεωρω αυτο το επιχειρημα βλακωδες…Τωρα τα λες αυτα επειδη εισαι νεος,αμα μεγαλωσεις θα καταλαβεις…Επειδη καποιος νιωθει τυψεις που ειναι συμβιβασμενος καλο ειναι να δει πως θα σηκωσει το κεφαλι,οχι πως θα διαμορφωσει συνειδησεις νεων υποταγμενων…Αυτα…
Επισης μολις διαβασα Φωτη το μεγαααααλο σου ποσταρισμα κ θελω να πω οτι εχεις κατανοησει πααααρα πολλα πραγματα…Συμφωνω μαζι σου και νομιζω το εχεις καταλαβει απο τα ποστ μου μεχρι τωρα σε αυτο το θεμα…
Έκτακτα άρα λοιπόν το ζητούμενο για μένα είναι πως αυτά το πολύ ενδιαφέροντα θα οδηγήσουν τους μουσικούς (και όχι μόνο) σε συλογικοποίηση
Xμ…Φωτη, αυτο ειναι δυσκολο. Οσο επικρατουν λογικες, το κανω για το κεφι μου, το κανω για πλακα, δεν θελω λεφτα, κλπ. δεν θα ειναι ευκολο να γινει… Γιατι -δυστυχως- αυτο το επαγγελμα ειναι πολυ δημοφιλες χομπι, οποτε…
Φίλε Γιανν’ς.Δεν διαφωνώ καθόλου με αυτά που έχεις πει ως τώρα.Και βέβαια γνωρίζω τις δυσκολίες που έχουν οι μουσικοί.Έχω φίλους μουσικούς που καθόμουνα μαζί τους όλο το βράδυ,παίζαμε 5 ώρες και πάνω και καταλαβαίνω κατά 99% την δυσκολία που έχει να είσαι μουσικός.Δεν είναι εύκολο και δεν πρέπει να το κάνεις τζάμπα κάθε μέρα.Και προς Θεού.Υπάρχουν επαγγελματίες που δεν ποιάνουν μία μπροστά σε ερασιτέχνες.Το ότι κάποιος το έχει κάνει επάγγελμα δεν σημαίνει πως είναι και καλός.
To οτι το εχει κανει επαγγελμα σημαινει οτι θα επιβιωσει απο αυτο. Το καλος η κακος, εκτος απο υποκειμενικο ειναι και ασχετο. Μην ξεχναμε πως επαγγελματικη ειναι και η συμπεριφορα καποιου.
Γιάννη, απο που να αρχίσω; Έθεσες πολλά ζητήματα. Πρώτα απ’ όλα το μήνυμά μου δεν ήταν προσωπικό. Συνεπώς δεν χρειάζεται να μιλήσω με κανένα για τις συνθήκες κάτω απο τις οποίες εργάζεσαι ως μουσικός, ούτε και με απασχολεί. Δεν καταλαβαίνω γιατί θεωρείς το σχόλιό μου προσβλητικό. Έθεσα ένα ζήτημα για γενικότερο προβληματισμό. Όσο για το ‘‘συγκεκριμένο στόχο’’, τι να σου πώ, είμαι υπάλληλος της τρόικας. Δεν καταλαβαίνω πως συνδέεις ένα σχόλιο που θεωρείς ειρωνικό - σε βεβαιώνω, δεν είναι - με την πρόσκλησή σου να παίξουμε μαζί όταν μάλιστα παρακάτω εκτιμάς πως το ‘‘επιχείρημά’’ μου είναι ‘‘βλακώδες’’ (αυτό σε πληροφορώ καθόλου προσβλητικό δεν το θεώρησα διότι δεν ανέπτυξα κανένα επιχείρημα). Θα σου πω επίσης πως δεν κατέκρινα κανένα. Υπάρχει μια διαφορά ανάμεσα στο ‘‘κρίνω’’ και το ‘‘κατακρίνω’’. Το οτι ‘‘θα μεγαλώσεις και θα καταλάβεις’’ ούτε το είπα ούτε το εννόησα. Έκανα μια παρατήρηση. Κι όσο για το αν έχω τύψεις, αν έχω συμβιβαστεί κι αν σκύβω το κεφάλι, εσύ που το ξέρεις;
Για να μη γράφω τα ίδια, έχω καταλήξει κι εγώ στα ίδια συμπεράσματα με το Δημήτρη Ζέκα, από τα προηγούμενα μηνύματα και τα ευκόλως εννοούμενα που κρύβονται. Τυχαίο?
Δε γράφω όμως την άποψή μου όπως θα ήθελα, γιατί δε ξέρω αν μπορώ να είμαι το ίδιο συγκρατημένος με το Δημήτρη, και δε θέλω να φανώ προσβλητικός ή εριστικός, αφού εγώ άνοιξα το θέμα.
Αλλά δε βαριέσαι? Θα πω δυο πράγματα όσο το δυνατόν πιο ανώδυνα. Μιλάτε για συμμετοχή σε κέρδη και υπεραξίες τη στιγμή που τα μαγαζιά αυτά βρίσκονται σε κατάσταση κλείνω ή δε κλείνω. 'Αλλος θέλει ποσοστά και από τις ημέρες που δε παίζει. Φαντάζομαι ότι για τις ημέρες που παίζει 4 ώρες θα θέλει ποσοστά από όλη την ημέρα που είναι ανοιχτό το μαγαζί. Μια αντιμετώπιση του “όλοι για μένα κι εγώ για κανένα”. Είμαι περίεργος να δω αν σαν αφεντικά, όσοι εκφράζουν αυτές τις απόψεις θα είναι τόσο καλοπληρωτές στους υπαλλήλους και στους μουσικούς τους. Πιστεύω πως όχι κι ας έρθει κάποιος να με διαψεύσει. Σταματώ εδώ για να μη ξεφύγω περισσότερο.
Πετρο, δεν μπορω να σκεφτω σαν αφεντικο, γιατι απλα δεν ειμαι. Αρα, σου απαντω (και ελπιζω ηρεμα, δεν θελω τσακωμους) ως τετοιος που ειμαι. Δεν ερχομαι να ζητησω τον ουρανο με τα αστρα, ξερω οτι ειναι ανεφικτο. Ζηταω δικαιοσυνη και τηρηση συμφωνιων.
Απο τον μαγαζατορα που “κλεινει-δεν κλεινει”, οπως ειπα και σε προηγουμενο μηνυμα μου, αν δω οτι δεν εχει κοσμο θα φυγω απο μονος μου, λες να μην καταλαβαινω τι γινεται; Απο την αλλη, αν δεν εχει να με πληρωσει, να πει “μαγκα μου, δεν εβγαλα τιποτα, αστο για σημερα”. Και θα το δεχτω. Και ειναι και προτιμοτερο απο το να παιζω μια ωρα και μετα να μου ριξει την “φολα”.
Νομιζω οτι το θεμα ηδη ξεφευγει (οχι απαραιτητα κακο αυτο), δεν χρειαζεται να το συγκεκριμενοποιουμε, αλλα να βαζουμε ουσιαστικα τις διαφωνιες μας και να δουμε που θα καταληξουμε.
Ειναι ασχημο, και αδικο στην τελικη, να λεμε ο ενας στον αλλον χ και ψ .
Ο καθεις την αποψη του (η εμπειρια μου δειχνει οτι δεν θα αλλαξουμε κανενος την αποψη εδω μεσα), την παραθετει και τελος. Ο,τι βγει βγηκε.
Φιλε Δημητρη αν εξελαβα κατι λαθος τοτε αληθεια σχωρα με γιατι οταν μιλας απο αυτο το παλιομηχανακι πολλες φορες δεν καταλαβαινεις τι θελει ο αλλος να σου πει,με τι υφος κτλ…Να ερθεις να παιξουμε μαζι…Οχι για κανεναν αλλο λογο,απλα για να παιξουμε…Φιλε Πετρο,νομιζω οτι ημουν ξεκαθαρος και δεν εχω πει πουθενα αυτα που αναφερεις ως λεγομενα μου.Και για τους μικρομαγαζατορες ειπα οτι ειμαστε διπλα και για τα μαγαζια τους που υποφερουν κ δεν ξερω αν το θυμασαι εγω θα ηθελα παρα πολυ να ανοιξω ενα μαγαζι και ναι σε διαβεβαιωνω οτι οπως θελω να μου συμπεριφερονται ετσι θα συμπεριφερομαι και εγω.Δεν ξερω αν εργαζεσαι και καπου αλλου η απλως εισαι επαγγελματιας μουσικος αλλα περιγραφω μια κατασταση που βιωνω.Δεν ειναι κατι παραπανω και σε ο,τι εχει να κανει με τις λεγομενες “υπεραξιες” ειναι δυο τρια πραγματα που ενας εργαζομενος πρεπει να τα εχει κατα νου…Ουσιαστικα ειναι το κερδος του εργοδοτη απο τη δικια μας τη δουλεια και δεν καταλαβαινω γιατι το υποτιμας…Δεν το βλεπεις μπροστα σου στο μαγαζι που δουλευεις?Δεν ειναι κατι που το παρατηρεις εσυ ο ιδιος?Αλλιως τι χωριζει τον εργοδοτη απο τον εργαζομενο?Οταν υπαρχει τετοια σχεση παραγωγης προφανως και ο εργοδοτης θελει να βγει κερδισμενος,στις μερες μας για να επιβιωσει,εφοσον προκειται για μικρομαγαζατορα…Το πως συμπεριφερεται στους εργαζομενους ειναι το θεμα μας τωρα.Γιατι ναι μεν λεμε ειμαστε κοντα στο θεμα των διεκδικησεων με εναν που εχει μια τεβερνουλα που επιλεγει να βαλει μουσικη,αλλα απο την αλλη απαιτεις σεβασμο γιατι κοπιαζεις,δουλευεις εκει,δεν κανεις χαβαλε…Κ απο τη στιγμη που σε μισθωνει πρεπει να το κανει παντα…
Αντι να δούμε ποιός φταίει για το ότι τα μικρομάγαζα παραπαίουν και οι εργαζόμενοι βρίσκονται σε εξαθλίωση, αντί να δούμε ότι οι εργατοϋπάλληλοι και οι μικρο-ΕΒΕ έχουν κοινό συμφέρον να διεκδικήσουν συλλογικά μια ζωή δίχως εκμετάλλευση, μερικοί βλέπουν σαν μόνη λύση την εναντίωση των μεν απέναντι στους δε, και τον εργαζόμενο να πληρώνει τελικά τα σπασμένα. Σπουδαίο πράμα ο ρεαλισμός.
Μαγαζάτορες υπάρχουν και καλοί και κακοί, όπως και μουσικοί (σαν χαρακτήρες). Όταν αναφέρομαι και στους μεν και στους δε αναφέρομαι στους σωστούς και όχι στους λάθος, αν μπορεί να υπάρξει συμφωνία με ποσοστά, για να βοηθηθεί και ο άνεργος μουσικός, αλλά και ο μαγαζάτορας που θέλει να τραβήξει κόσμο και δεν έχει τα περιθώρια να πληρώσει άλλα δύο ή τρία μεροκάματα, με άδειο μαγαζί και να μπει μέσα με τα τσαρούχια.
Το εχω αναφέρει και πάλι, σε άλλα ποστ, ότι είμαι ερασιτέχνης κιθαρίστας και τραγουδιστής. Σε καμμιά περίπτωση δε με θεωρώ μουσικό, αφού δε ξέρω θεωρία και δεν έχω πάει ωδείο ή σε δάσκαλο, οπότε θα υποτιμούσα τους πραγματικούς μουσικούς αν έλαγα ότι είμαι έστω και ερασιτέχνης μουσικός.
Το επάγγελμά μου είναι ηλεκτρονικός μηχανικός με ειδίκευση στα ιατρικά μηχανήματα. Μιας και μιλήσαμε για υπεραξίες πιο πριν, θα σας πω ότι το ελληνικό δημόσιο χρωστάει στην εταιρεία που δουλεύω, μόνο για τον τελευταίο ενάμισυ χρόνο, 1 εκατομύριο ευρώ, από συμβόλαια συντήρησης μηχανημάτων που συντηρώ αποκλειστικά εγώ. Η συμφωνία μου με την εταιρεία έγινε όταν ήμουν άνεργος το 2006 και ο μισθός που πήρα τότε ήταν μικρότερος από αυτόν που έπαιρνα το 1993. Και δεν έχω απαίτηση σε μερίδιο από τα υπερκέρδη, αφού δεν ήταν στην αρχική μου συμφωνία.
Το μαγαζί που παίζω το έχει φίλος μου εδώ και 35 χρόνια, τον οποίο και εκτιμώ περισσότερο από κάθε άλλον, σαν άνθρωπο. Το έχει ανοίξει εδώ και ενάμισυ χρόνο και έχει μπει μέσα, αφού είναι ακόμα χρεωμένος αφού τους πρώτους μήνες έβαζε από τη τσέπη του 2 με 5 χιλιάδες ευρώ και τώρα είναι ευχαριστημένος αν καλύψει τα έξοδά του, χωρίς να παίρνει ο ίδιος μεροκάματο που δουλεύει από το πρωί μέχρι το βράδυ. Τελευταία έχει πέσει και ψυχολογικά πολύ και λυπάμαι που τον βλέπω. Στις υποχρεώσεις του στους υπαλλήλους και στους μουσικούς είναι κύριος. Τα παιδιά πληρώνονται κανονικά και τις ημέρες που δεν έχει πατήσει ψυχή στο μαγαζί. Εγώ το έχω ξαναπεί ότι δεν πληρώνομαι για να μη τον επιβαρύνω περισσότερο.
Το θέμα το ξεκίνησα βλέποντας την αγγελία στη Χ.Ε. που ψάχνω για καμμιά καθημερινή εργασία με πληρωμή, αφού το σχηματάκι μας είναι σχετικά καλό και μπορεί να σταθεί άνετα σε οποιαδήποτε αθηναϊκό μαγαζί, σύμφωνα με αυτά που έχω δει και έχω ακούσει.
Συζήτησα με το φίλο μου αν θα τον ενδιέφερε στη παρούσα φάση μιά τέτοια κατάσταση, για μουσική τις καθημερινές με αμοιβή των μουσικών, ποσοστό της είσπραξης του μαγαζιού από τα τραπέζια (όχι του delivery που δεν έχει σχέση με τη μουσική) για το χρονικό διάστημα που θα έχει μουσική και ήταν θετικός, για οποιαδήποτε μέρα και ωράριο από τις 17:00 που ανοίγει το μαγαζί μέχρι τις 24:30 που κλείνει. Το ποσοστό κέρδους από την είσπραξη του μαγαζιού, όπως αναφέρθηκε και αλλού είναι από 20 έως 30% και πιθανότερα στο 20%. Αυτό το ποσοστό το δίνει στους μουσικούς για όποιες μέρες και ώρες θελήσουν να παίξουν. Παρασκευή και Σάββατο δεν αλλάζει κάτι και το μεροκάματο πληρώνεται κανονικά, έχει δεν έχει κόσμο το μαγαζί, αν και θα ήταν προς το συμφέρον του να δουλέψει κι εκεί με ποσοστό.
Δε βλέπω να υπάρχει πουθενά καμμιά παγίδα ή εκμετάλευση. Στην περίπτωση αυτή και οι μουσικοί και το μαγαζί θέλει να μπει κόσμος. Και αυτή είναι η προσπάθεια και από τα δύο μέρη. Αν περάσουν 60 άτομα από το μαγαζί με μέσο όρο 15 ευρώ το κεφάλι (για φαί μέχρι σκασμού) είναι 900 ευρώ είσπραξη. Το 20% είναι 180 ευρώ. Αν τα μοιραστούν 2 μουσικοί είναι από 90 έκαστος. Αν είναι 3 από 60 έκαστος. Δε νομίζω ότι είναι άσχημα για καθημερινές και εργασία μέχρι τις 24:30 το πολύ. Στη χειρότερη που δε το θέλει κανείς, θα πιούμε τα κρασιά μας, θα φάμε τους μεζέδες μας που τους προσφέρει πάντα ο Γιώργος απλόχερα και θα παίξουμε για πάρτη μας. Που υπάρχει έλλειψη αξιοπρέπειας, εκμετάλευση και όλα τα συναφή που αναφέρθηκαν?
Πάνο μου, το να δούμε ποιός φταίει (για τα πάντα τα σχετικά με τη σημερινή κατάσταση) έχει νόημα μόνο και μόνο για την απόδοση ευθυνών. Δεν πρόκειται όμως αυτό να αναστρέψει την κατάσταση και να ξαναφέρει στο ταμείο του κράτους τα επί δεκαετίες διασπαθισθέντα χρήματα. Αν εσύ (ή κάποιο κόμμα), έχεις μια ρεαλιστική πρόταση για να περιοριστούν οι ανάγκες του κράτους για δανεισμό ενώ δεν θα αυξηθούν οι φόροι, δεν θα περιοριστούν οι αμοιβές, δεν θα περιοριστούν δραστικά οι διορισμοί στο δημόσιο κλπ. κλπ. να την ακούσω. Όμως, η παρότρυνση “την κρίση να πληρώσουν τα μονοπώλια” ρεαλισμός δεν είναι. Εκτός και αν συνοδευτεί με μία ρεαλιστική μεθοδολογία υλοποίησης. Ας ακούσω τουλάχιστον αυτήν. Τότε θα πώ και εγώ “σπουδαίο πράγμα ο ρεαλισμός”.
Σε έχω διαψευσει ήδη στο ποστ #35 πριν καν θέσεις το θέμα αλλά φαίνεται οτι ο Γιάννης είχε δίκιο , είναι τεράστιο και κανεις δεν το διαβάζει . Δεν έκανα κάτι φοβερό . Πλήρωνα τα συμφωνημένα τα οποία ήταν τουλάχιστον αυτά που προέπλεπαν οι συλογικές συμβάσεις και ο λόγος δεν ήταν το ότι είμαι ηθικός και καλός αλλά το ότι έτσι είχα την στήριξη , την εμπιστοσύνη των εργαζόμενων που θεωρούσαν ότι απο τη στιγμή που είμαι εντάξη απέναντι τους θα κάνουν ότι μπορούν για να πάει καλά το μαγαζί .
Η Αγγελία που δημοσίευσες θέτει όρους που είναι παράνομοι καθώς δεν καλύπτεται απο την συλογική σύμβαση που αφορά τα δικαιώματα των μουσικών . Τώρα αν εσύ πιστεύεις πως η λογική των “επιχηρησιακών συμβάσεων” πρέπει να εφαρμοστεί ακόμη και στις ταβέρνες με γειά σου και χαρά σου . Πολλοί από εμας δεν το πιστεύουμε και λέμε ότι ο μικρομαγαζάτορας έχει κοινά συμφέροντα με τον εργαζόμενό του και το πρόβλημά του είναι ότι οταν ο άλλος δεν έχει τα 15 ευρώ να πιει ένα κρασί και να ακούσει ρεμπέτικα δεν θα σωθεί με το να του δουλέυουν τσάμπα ή με λίγα
— Νέο μήνυμα προστέθηκε στις 19:30 ::: Το προηγούμενο μήνυμα δημοσιεύθηκε στις 19:15 —
Ο ρεαλισμος έχει να κάνει με το ποιος έχει την δύναμη να ασκήσει το συμφέρων του . Για να πληρώσουν τα μονοπόλια πρέπει να το διεκδικήσουμε . Κανένας τραπέζίτης ή καφαλαιοκράτης δεν θα έρθει να πληρώσει την κρίση απο μόνος του . Αυτή λοιπόν δεν είναι πρόταση αλλά ΑΙΤΗΜΑ προς διεκδήκηση . Δεν είναι δυνατών να σκεφτόμαστε με τον ίδιο τρόπο που σκέφτεται η Μερκελ ή τα αφεντικά της . Το έσχατο λοιπόν οχυρό των μονοπολίων είναι το “Λυπομαστε αλλά δεν γίνεται αλλιώς” . Ασφαλώς και δεν γίνεται αλλιώς εφόσον μας εξουσιάζουν από την κορυφή μέχρι τα νύχια . Αν όμως για αρχή παυαμε να υιοθετούμε τα επιχειρήματά τους ωσαν να ήταν δικά μας και στρέφαμε το ενδιαφέρων μας στο τι θέλουμε εμείς να γίνει , τότε και μόνο τότε θα βλέπαμε ότι μπορεί να γινει αλλιώς
Οπωσδήποτε δεν αναφερόμουν σε σένα (το ποστ σου το έχω διαβάσει όλο) που σε βρίσκω σωστό στις απόψεις και στις ενέργειές σου. Διάβασε κι εσύ το δικό μου πιο προσεκτικά.
Ναι το ξαναδιάβασα και έχω να σημειώσω το εξής . Η συμφωνία που έχετε κάνει είναι δίκαιη . Δεν είπε κανείς ότι μόνο το μεροκάματο είναι δίκαιο . Αυτό που λέμε είναι ότι δεν πρέπει να επαφίεται στην τιμιότητα του μαγαζάτορα και να αποτελεί αντικείμενο ατομικής διαπραγμάτευσης . Εκανες πάρα πολύ καλά που άνοιξες αυτό το θέμα και πέρα απο το ότι είναι φορτισμένο ειδικά αυτήν την εποχή , για μένα έχει ουσία το πως ο μουσικός και ο μικρομαγαζάτορας και ο σερβοτόρος καο ο μάγειρας θα παλέψουν μαζί να βγει το μεροκάματο όχι μόνο στα πλαίσια του μαγαζιού αλλά και έξω από αυτό , απέναντι στους μεγάλους που ευθήνονται για τις κρίσεις και αντί να τις πληρώσουν βγαίνουν διπλά κερδισμένοι καταστρατηγόντας εργασιακά δικαιώματα
Ωραια λεξη ο ρεαλισμος να εξηγουσες κιολας πως το εννοεις…Μια ερμηνεια της λεξης…Εξηγω γιατι το λεω…Για παραδειγμα εγω βλεπω οτι οι εργζομενοι και οι ΕΒΕ ειναι πολλες φορες περισσοτεροι απο αυτους που κατεχουν μεσα παραγωγης,εχουν δηλαδη πολυ μεγαλυτερη ισχυ και δυναμη και φυσικα μπορουν να ανετρεψουν αυτη τη κατασταση που επικρατει αυτη τη στιγμη με βιαιο,επαναστατικο τροπο και να παρουν στα χερια τους τα μεσα παραγωγης.Φυσικα ειναι και το επιπεδο της συνειδησης του καθε εργαζομενου.Οσο υπαρχουν εργαζομενοι που σκυβουν το κεφαλι,που υποκιπτουν στην εργοδοτικη τρομοκρατια τοσο αυτο δεν βοηθαει στο να αλλαξει η υπαρχουσα κατασταση.Αντικειμενικα ομως οι εργαζομενοι εχουν την δυναμη και την ποσοτητα να μην ανοιξουν τα ποδια αλλα να σηκωσουν το κεφαλι…Αυτο ειναι το ρεαλιστικο πολυ απλοικα αποδοσμενο για εμενα.Ε?Τι λετε?Που εχω αδικο?Στο οτι αριθμητικα ειναι περισσοτεροι?Στο οτι μονο εμεις θιγομαστε μερα με τη μερα ολο και περισσοτερο?Στο οτι τα μεσα παραγωγης πρεπει να ανξκουν σε αυτους που τα δουλευουν?Στο οτι η οικονομια που ζουμε αυτη τη στιγμη εχει παψει να ειναι προοδευτικη εδω και εναν αιωνα περιπου?Σε τι?
Στην ελληνική πραγματικότητα δεν τηρούνται (κατά κανόνα) όσα πρέπει γενικώς είτε σε σχέση με τα δικαιώματα του εργαζόμενου - μουσικού είτε όσα αφορούν τις υποχρεώσεις του επιχειρηματία, τις υποχρεώσεις του κράτους κλπ.
Όλα γίνονται στο περίπου: Δηλαδή, πχ υπάρχουν ρεμπετάδικα που δουλεύουν με άδεια τυροπιτάδικου - γαλακτοπωλείου, δεν πληρώνουν δημοτικά τέλη, δεν έχουν άδεια μουσικών οργάνων, δεν είναι κέντρα διασκέδασης, δεν πληρώνουν ΦΠΑ, δεν κόβουν ποτέ αποδείξεις, δεν πληρώνουν τις εργοδοτικές εισφορές στο ΙΚΑ για το προσωπικό τους και τους μουσικούς τους. Οι μουσικοί από την άλλη δεν είναι επαγγελματίες μουσικοί, είναι φοιτητές, ερασιτέχνες που αμοίβονται με “μαύρη” αμοιβή, χωρίς εισφορές, με χαρτζηλίκι, χωρίς τίποτα. Το κράτος δεν ελέγχει τα κακώς κείμενα γιατί οι υπάλληλοι πολλές φορές δεν είναι κρατικοί υπάλληλοι αλλά εισπράκτορες του “χαρατσιού” του σουλτάνου, παίρνουν τα δωράκια τους, βγάζουν τη “μιζούλα” τους και όλα κυλάνε γενικώς ρολόϊ… Μέσα από την παραοικονομία, την διαφθορά, το βολεματάκι πορευτήκαμε γενιές και γενιές…
Αν τηρούνταν βέβαια αυστηρά τα νόμιμα οι μισοί δεν θα είχαν δουλέψει ποτέ, άλλοι δεν θα είχαν ανοίξει ποτέ, άλλοι δεν θα είχαν απασχοληθεί ποτέ, οπότε ανεργία, κλειστά μαγαζιά κλπ. Πάλι προβλήματα, πάλι η απάντηση δεν βγαίνει αβίαστα, πάλι η αυστηρότητα ίσως να μην δίνει λύσεις. Δεν απαντάται επομένως το ερώτημα εύκολα αν είναι δίκαιο ο καταστηματάρχης να δίνει ποσοστά. Εδώ άλλοι έχουν κάνει όργια δεκαετίες τώρα γιατί έτσι τους μάθανε, γιατί έτσι μπορούσαν, γιατί έτσι γινόταν απ’όλους, γιατί δεν έβγαιναν αλλιώς…
Εξάλλου, η αμοιβή μπορεί να συμφωνηθεί σε ποσοστά, δεν είναι άδικο αυτό, υπάρχει όμως και συλλογική σύμβαση εργασίας μουσικών με ελάχιστα όρια, δεν μπορεί συνεπώς να υπολείπεται η συμφωνηθείσα σε ποσοστό αμοιβή της ελάχιστης νόμιμης της ΣΣΕ… Αλλά, τι άλλο έγινε σωστά για να γίνει το δίκαιο μόνο εδώ;;;