**Ενα καινούργιο τραγούδι.Ευχαριστώ την Μαρία Κατινάρη τον Νίκο Σαρηγιάννη και τον Σταύρο Κουρούση,για την βοήθεια καιτην συμμετοχή.
Σε ενα ταξίδι που ειχα κάνει ,απο το λεωφορείο που καναμε βόλτες σε μια πόλη της Μ.Ανατολής, είδα μια κοπέλα που μου εκανε τρομερή εντύπωση με την ομορφιά της.Ετσι ειχα γράψει αυτους τους στίχους.Αφιερωμένο λοιπόν για εκείνη το τραγούδι αυτό!! **
Κώτσο σε ευχαριστούμε για τα τραγούδια που μοιράζεσαι μαζί μας! Το καθένα βγαλμένο τόσο αβίαστα μέσα από κάτι προσωπικό δικό σου, ένα γεγονός, ένα πρόσωπο, μια ανάμνηση.
ΥΓ: Μια και ρωτάτε, το μπουζούκι είναι Καφετζόπουλου, η κιθάρα Απαρτιάν, ο μπαγλαμάς Μουντάκη, το καθένα κορυφαίο στην εποχή του και ιστορικό στο μέλλον.
Εγώ΄σας ευχαριστώ ολους Νικόλα.Για αυτό που εγραψες είναι αλήθεια .Δεν ειμαι συνθέτης για να γράψω ετσι ευκολα μουσική απο παραγγελία.Μονο ενα τραγούδι θυμάμαι εγραψα ετσι.Ολα τα αλλα είναι προσωπικές εμπειρίες που εμπνέουν την μουσική.
Ευχαριστώ και πάλι.
Κι εμένα το ίδιο μου βγάζει: ότι αυτό το ύφος, λόγια και μουσική, παρόλο που γενικά -για όλους- είναι παλιό, εδώ στην περίπτωση του Κώστα είναι απλώς η φυσική του μουσική γλώσσα. Ούτε μίμηση, ούτε επιτήδευση, μόνο αυθόρμητη έκφραση.
Πολύ όμορφη κλασική, διαχρονική φόρμα η οποία μπορεί να αποτελέσει την πεμπτουσία της λαϊκής έκφρασης στηριζόμενη σε μια από τις βάσεις του ρεμπέτικου που λέγεται Μάρκος Βαμβακάρης!!!
