Απ’ ό,τι μου έχουν πει, γιατί προσωπική εμπειρία δεν έχω, στην Ήπειρο το μοιρολόι (σαν αυτά του Πετρολούκα κλπ.) είναι η στερεότυπη αρχή των γλεντιών, και το νόημά του είναι ότι γίνεται μια επίκληση στους μακαρίτες. Όχι για να τους θρηνήσουν (αυτοί που έχουν φρέσκο πένθος προφανώς θα απουσιάζουν από το γλέντι). Μάλλον για να τους καλέσουν, συμβολικά, να έρθουν κι αυτοί στην εκδήλωση της κοινότητας. Να δείξουν ότι τους θυμούνται, ότι είναι εδώ (οι ζωντανοί) επειδή παλιότερα ήταν εδώ κι εκείνοι.
Εντωμεταξύ, το μοιρολόι είναι σε μια ιδιαίτερη πεντατονική κλίμακα, όχι αυτήν που ακολουθούν τα περισσότερα 5τονικά τραγούδια. Υπάρχουν λοιπόν και τραγούδια με τα ίδια μουσικά χαρακτηριστικά, ελεύθερο ρυθμό και αυτή τη συγκεκριμένη κλίμακα, που επίσης λέγονται μοιρολόγια. Όσα έχω ακούσει, άπτονται της θεματικής του θανάτου. Αλλά δε μοιρολογούν κάποιον. Για παράδειγμα, η Μαριόλα:
Βάσει στίχου, θα μπορούσε να έχει τραγουδηθεί και ως προσωπικό μοιρολόγισμα για κάποιαν Μαριόλα (Μαρία). Αφ’ ής όμως είναι κομμάτι ρεπερτορίου, μάλλον παίρνει άλλο νόημα: μιλάει για το τελειωτικό του θανάτου. Η Μαριόλα (=ο κάθε πεθαμένος) πέθανε, πάει, δεν ξαναγυρίζει, μην το ξεχνάμε, όλοι εκεί θα καταλήξουμε, επομένως τώρα που μπορούμε ας ζήσουμε.