"Καπετανάκης"

Μάλλον ο Μάθεσης αναφέρεται στην “κατάχρηση” του ποσού των 30.000 δρχ. το οποίο πήρε μαζί του ο Καπετανάκης από την επαναστατημένη φυλακή.
Δεν νομίζω ότι φυλακίστηκε, τουλάχιστον όχι για μεγάλο διάστημα, ίσως για λίγες ώρες μόνο, έως ότου να επιστρέψει τα χρήματα αυτά.
Απόδειξη πως παρέμεινε διευθυντής της φυλακής αυτής και μετά απ’ αυτό το περιστατικό, έως το 1926, τουλάχιστον.

Σωστά, Νίκο.
Εγώ ανέφερα μόνο εκείνη τη ηχογράφηση που έχει και τους σχετικούς στίχους.

Ελένη, καταρχάς χαίρομαι που συμφωνήσαμε για την ταυτότητα του Καπ.
Μετά, επειδή δεν το είδα, από πού συνάγουμε ότι ο Καπ. έμεινε ως το 1926 διευθυντής στη φυλακή; Δεν το αμφισβητώ, απλώς ρωτάω. Πάντως δεν μπορεί να τον διατήρησε στη θέση του το βασιλικό καθεστώς μετά τον Νοε. 1920. Θα παύθηκε τότε και θα επανηλθε στα τέλη του 1922.

Και κάτι άσχετο, όταν γκρέμισαν τη φυλακή της Παλιάς Στρατώνας είχε βγει ένα επιθεωρησιακό που το θυμάμαι από τον παππού μου και που δεν γκουγκλίζεται (εκ πρώτης όψεως τουλάχιστον):

Κι όταν έμαθα προχτές πως τη γκρεμίζανε,
πήγα αμέσως εις τον τόπο του εγκλημάτου
για να κλάψω την παλιά που εξαφανίζανε,
σαν τον γιο, καλέ, που κλαίει τη μαμά του
(από μνήμης)

Νίκο, εφημερίδα “Εμπρός”, 30/6/1925:
"…ο διευθυντής της φυλακής Π.Σ., Καπετανάκης, που είναι αγροίκος, νευρικός, απότομος, απρόσιτος… είναι μεγάλης αντοχής όμως άνθρωπος …κ.λπ.
Άρα, μέχρι τουλάχιστον το 1925, είναι εκεί.

“Σκριπ”, 6/6/1928:
Αναφέρεται άλλος διευθυντής στη φυλακή αυτή, με το όνομα “Νίκου”.

“Ριζοσπάστης”, 10/6/1927:
Αναφέρεται μια διαμαρτυρία κατάδικων και υπόδικων ενάντια στο δ/ντή των φυλακών Συγγρού, Καπετανάκη
(Για συνωνυμία, μου φαίνεται απίθανο…, πήρε μετάθεση για εκεί, ίσως;)

Άλλο ένα στοιχείο (δεν ξέρω σ’ αυτή την περίπτωση αν πρόκειται απλά για συνωνυμία ή για το ίδιο πρόσωπο)
“Σκριπ”, 28/3/1930:
Αναφέρεται ένας Καπετανάκης δ/ντής (και πάλι) αλλά στις φυλακές Επταπυργίου !

Ο ρεπόρτερ του ΕΜΠΡΟΣ δεν νομίζω ότι κακοχαρακτηρίζει έτσι σε προσωπικό επίπεδο τον Καπετανάκη… (και πώς θα «τολμούσε» άλλωστε;) Μιλάει γενικά ότι όταν ζη κανείς μέσα σε αυτό το αίσχος της Παλιάς Στρατώνας πώς να μη γίνει «αγροίκος, νευρικός, απότομος, απρόσιτος» και μάλλον επαινεί τον Καπετανάκη ως «μεγάλης αντοχής άνθρωπο διά να κατορθώνη να μένη εκεί μέσα»…

Ελένη σε ευχαριστώ, δεν έψαξα στην ΕΒΕ επειδή το ψαχτήρι τους είναι ελαττωματικό -αλλά κάτι βρίσκει, μπράβο. Ασφαλώς γι’ αυτόν μιλάμε, πολύ περισσότερο που το αντιβενιζελικό το 1925 τον επικρίνει έμμεσα -παινεύοντάς τον κιόλας, αφού είμαστε ακόμα στην αρχή της (βενιζελικής) δικτατορίας Πάγκαλου.

Πάντως, θεωρώ εντελώς απιθανο να έμεινε στη θέση του το 1921-22, τους είχαν εκκαθαρίσει όλους. Για μετά, αυτός πρέπει να είναι και να έπαιρνε μεταθέσεις.

Σημερινό κείμενο επί του περιβοήτου πλέον καπετανάκειου άσματος από τον καλό παρακάτω ιστότοπο (και με κάποια παραπονάκια προς το Φόρουμ…):
http://rebetcafe.blogspot.gr/2015/04/2.html#more

Όλως τυχαίως, μόλις έπεσα πάνω σε ενδιαφέρον κομματάκι. Δεν θυμάμαι να έχει ξεκαθαριστεί ονοματολογικά το ζήτημα στην προηγηθείσα συζήτηση, αλλά εδώ αποδεικνύεται ότι ο Καπετανάκης της μικρασιατικής εκστρατείας και ο Καπετανάκης της Π. Στρατώνας είναι διαφορετικά πρόσωπα: Νικόλαος ο πρώτος, Ιωάννης ο δεύτερος. Άρα ο πρώτος φεύγει ανεπιστρεπτί από το πλάνο ως υποψήφιος ήρωας του άσματος.

ΑΙ ΦΥΛΑΚΑΙ Π. ΣΤΡΑΤΩΝΟΣ (ΣΦΑΙΡΑ 11/1/1920)
Όλοι οι εξερχόμενοι των επανορθωτικών φυλακών του Παλαιού Στρατώνος εκφράζονται ενθουσιωδώς διά τον διευθυντήν των κ. Ιωάν. Καπετανάκην, όστις μετά πολλής στοργης και επιβολής εν ταυτώ, φέρεται προς πάντας ανεξαιρέτως, ούτως ώστε πλήρης τάξις επικρατεί εν αυταίς. Επίσης ευφήμως εκφράζονται και διά τους υπαρχιφύλακας κ.κ. Κουτσογιανάκην, Μπούζαν, Τσιριγώτην και Καλογεράκον, διά την προσήνειαν και την ευσυνειδησίαν, ιδία δε την αμεροληψίαν προς το καθήκόν των.

Οπότε, μετά την ανεύρεση του δημοσιεύματος της ΣΦΑΙΡΑΣ, που ξεκαθάρισε το μικρό του όνομα, ο Καπετανάκης του Επταπυργίου ταυτίζεται με τον της Παλιάς Στρατώνας, εφόσον αναφέρεται ως Ι. Καπετανάκης στο ΣΚΡΙΠ.

Το διάβασα βιαστικά και διαγώνια, χωρίς ν’ ακούσω τις μουσικές.

Καλή δουλίτσα γίνεται κι εκεί. Και καλό που η δουλειά γίνεται ταυτόχρονα σε πολλές εστίες. Βέβαια είναι λιγάκι αστείο που κι εκεί μας διαβάζουν (και το δηλώνουν) κι εμείς εδώ τους διαβάζουμε (και το δηλώνουμε επίσης) αλλά μεταξύ μας δε μιλάμε! Αλλά δεν πειράζει.

Το σχόλιο ότι εδώ όποιος δεν τα πει σωστά τρώει λεκτικό μπούλινγκ δεν το καταλαβαίνω.

Το σχόλιο, πάλι, ότι εδώ έχουμε απορροφηθεί από το στίχο και θα μπορούσαμε να ασχοληθούμε περισότερο με τη μουσική, είναι χρήσιμο.

Kαι πού να δείς τί πλάκα έχει να τα διαβάζεις, να τα παραδέχεσαι μέσα σου, αλλά να παριστάνεις επιδεικτικά πως τάχα «δεν υπάρχουν»…

Μήπως του έχουν μείνει κακές αναμνήσεις από τότε που ήταν μέλος του Φόρουμ;

Δεν αναφέρεται το μικρό του όνομα στην Σκριπ, οπότε μόνο υπόθεση μπορούμε να κάνουμε για το δ/ντή της φυλακής Επταπυργίου, Καπετανάκη.

Μήπως ξεφύγαμε εντελώς από το θέμα μας, εδώ, που είναι ο Καπετανάκης;

Μόνο βεβαιότητα και όχι υπόθεση μας προκύπτει, καθόσον, όπως προείπα, όντως αναφέρεται στην εφημερίδα «Ι. Καπετανάκης»…

Γράφουν στην Ανακοίνωσή τους οι κρατούμενοι (ΣΚΡΙΠ 28/3/1930):
«Οι υποδικοκατάδικοι Νέων Φυλακών είναι υποχρεωμένοι να δηλώσωσι σοβαρώς ότι τα εις βάρος του κ. Διευθυντού των Φυλακών Ι. Καπετανάκη κλπ κλπ»

Από ποια πηγή έχει αντληθεί αυτή η πληροφορία;

Όλες οι πληροφορίες είναι από τον Τύπο της εποχής και από Χρονικά.

Τις περισσότεερες από τις συναυλίες του Πετρόπουλου στο “Κύτταρο” τις είχα παρακολουθήσει. Τότε όμως ήμουν μηχανικός, και μάλιστα της πιάτσας, πού καιρός για ακαδημαϊκές ευαισθησίες… Θυμάμαι πράγματι να τραγουδιέται και ο Καπετανάκης, με περίπου παρόμοιους στίχους. Για το “Ρουφιανιά Καπετανάκη” θα μπορούσα να πάρω όρκο, αν βέβαια με έκαιγε το θέμα…

Αργότερα, έτυχε να κάνω ένα φεγγάρι στη “Λύρα” του Πατσιφά. Ακριβώς εκείνη την εποχή η Ελένη Βιτάλη ηχογραφούσε το δίσκο της όπου περιλάμβανε και αυτό το τραγούδι, πάλι με περίπου αυτούς τους στίχους. Εδώ βέβαια, δεν έχει ο σημερινός ερευνητής παρά να ψάξει τη συγκεκριμένη εκτέλεση και να καταγράψει τους στίχους. Πάντως, με την Ελένη σχολιάζαμε και λέγαμε ότι “ε, μάλλον κάποιος συγκρατούμενος πρέπει να ήταν, αφού παίζει να ήταν και ρουφιάνος”. Για τα μελιτζανιά δεν είχαμε, τότε, ιδέα και η Ελένη έλεγε, μήπως ήταν το χρώμα της στολής των καταδίκων.

Μήπως είναι [b]αυτή[/b] η εκτέλεση;
Πρέπει να είναι του '79, αν δεν κάνω λάθος.

Δεν θυμάμαι Ελένη, αλλά αυτή πρέπει να ΄ναι, δεν νομίζω να υπήρξε και άλλη ηχογράφηση της Βιτάλη. Δεν λέει πάντως τη “ρουφιανιά”, ίσως να είπαν με τον παραγωγό “άσ’ το τώρα, μη μπλέξουμε…”.

Χρόνια πολλά σε όλους,ανεβασα την ανεκδοτη σπιτικη ηχογραφηση με τον Κερομυτη, πιστευω οτι εχει αξια για να δουμε πως το επαιζε .Οι στιχοι δεν νομιζω οτι είναι κατι το διαφορετικό.

Μπράβο ρε Σταύρο! Αλλά το βίντεο είναι ιδιωτικο και δεν μπορούμε να το δουμε…