Καλύτερα ζειμπέκικα

Στίχοι & Τραγούδια
1

Ποιο θεωρείτε κορυφαίο ζειμπέκικο; Πιθανόν το αγαπημένο σας, ή αυτό που χορεύετε…
Τα ζειμπέκικα είναι πάρα πολλά …αλλά είναι μερικά που έχουν κάτι αλλο να πουν, κάτι που σε σηκώνει να χορέψεις με τη μία και σε πηγαίνει μόνο του στα βήματα του χορού.

Προσωπικά το αγαπημένο μου, το οποίο το χορεύω και το θεωρώ πραγματικά μεγαλειώδες είναι το Πέντε έλληνες στον Αδη του Παπαιωάννου.

υ.γ.
Με την ευκαιρία να σας χαιρετίσω, και να σας πω ότι χαίρομαι πολύ που ανακάλυψα ότι υπάρχει και στο ιντερνετ το ρεμπέτικο…μέχρι τώρα νόμιζα ότι αυτά τα δύο δεν ταιριάζουν.

2

Νομιζω ταπεινα οτι ειναι προσωπικο το κριτηριο του καθενος. Επισης ταπεινα νομιζω δεν υφισταται καλυτερο τραγουδι. Τα καλα τραγουδια παντα εχουνε κατι να πουνε. Και ευτυχως τα καλα τραγουδια ειναι πολλα, παρα πολλα, για καλη μας τυχη ακομα πιο πολλα. Ειμαι εναντιον των “διαγωνισμων” τετοιας φυσης γενικα. Στην ψυχη του καθενος καθρεφτιζονται διαφορετικα πραγματα στο ακουσμα των τραγουδιων. Σε μενα για παραδειγμα τα τραγουδια που μου καθονται ΤΕΡΑΣΤΙΑ μεσα μου, κανουνε κυκλους με το χρονο. Ερχονται , φευγουνε, ερχονται αλλα τραγουδια, καποιες φορες επιστρεφουνε καποια ιδια. Σιγοτραγουδαω στιχους και μελωδιες μεσα μου η ψιθυριστα. Ειδικα απο τοτε που η συλλογη μου γιγαντωθηκε τα διαμαντια που βρηκα πολλαπλασιαστηκαν. Επειδη ειναι τεραστιο το θεμα και ευκολα παρεξηγησιμο ξαναλεω, ταπεινη η γνωμη μου.

3

Δεν έιχα καμία διάθεση για κάποιο είδος διαγωνισμού…
απλά να πάρουμε μια αποψη για το ποια ζειμπέκικα χορεύονται ίσως περισσότερο, χωρίς αυτό σε καμία περίπτωση να μειώνει την αξία των υπολοίπων!!!
Συμφωνώ απόλυτα ότι είναι προσωπικό αυτο το ζήτημα…

4

Καλώς τονε κι ας άργησε τον Τηλέμαχο.
Βεβαίως και είναι προσωπικό θέμα, αλλά εξαρτάται και από τα μεράκια. Δεν γίνεται να πάρεις στροφές με το 'Ισως αύριο όταν είσαι σε κέφια, ούτε με το Φέρε μας καπελά κρασί όταν είσαι στις μαύρες σου.

Φαντάζομαι ξέρεις πως το πέντε Έλληνες στον Άδη, ρυθμικά, δεν είναι καθαρός “ζεϊμπέκικος”.

5

Καλως σας βρήκα…
Κόλλησα με αυτό το τραγούδι απο την εκτέλεση του Αγγελόπουλου, όχι την παλαιότερη του Μοσχονά.
Μ αρεσει πολύ αυτός ο ρυθμός του “αργού ζειμπέκικου”…νομίζω μου ταιριάζει καλύτερα.

γενικότερα πάντως ξεχωριζω και άλλα κορυφαία (για μένα πάντα) όπως το “Απελπίστηκα” του Μάρκου…

6

ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΖΕΪΜΠΕΚΙΚΟΣ (το Πέντε Έλληνες…), ΕΙΤΕ ΑΡΓΟΣ ΕΙΤΕ ΓΡΗΓΟΡΟΣ! Το τραγούδι οχτάρι είναι, όχι εννιάρι.

7

…ή Ζεϊμπέκικος 8σημος.

8

Το θέμα του οκτάσημου ζεϊμπέκικου με είχε απασχολήσει σοβαρά εδώ, στο φόρουμ, πριν κάποια χρόνια. Είχε τότε υποστηριχτεί ότι ο ζεϊμπέκικος (ο εννηάσημος) είναι ελληνικός και όχι τούρκικος, αφού οι τούρκικοι ζεϊμπέκικοι είναι οκτάσημοι και όχι εννηάσημοι.

Πρώτα πρώτα να ξεκαθαρίσω ότι για μένα δεν τίθεται θέμα εθνικότητας για παραδοσιακούς χορούς, μουσικές και άλλα δρώμενα τέτοιου είδους, στο ίδιο (ανατολικό) καζάνι βράζουμε όλοι, από Βαλκάνια και πέρα… Ούτε και πρόκειται να καταληφθώ από ρίγη υψίστης εθνικής υπερηφανείας και συνειδήσεως καταδεικνύοντας π.χ. ότι ο ζεϊμπέκικος είναι ελληνικός και οι Τούρκοι απλά τον αντέγραψαν, οι πτωχοί. Πάμε παρακάτω.

Έψαξα τότε και πράγματι βρήκα (σποραδικά) οκτάσημα κομμάτια από Τουρκία, τονισμένα σαν ζεϊμπέκικο. Προσπάθησα να αναλύσω τη βηματική ακολουθία του τουρκικού ζεϊμπέκικου (του ελληνικού δεν αναλύεται γιατί αυτοσχεδιάζεται) και σύντομα κατάλαβα ότι πρόκειται περί λόγιας χορογραφίας χίλια τοις εκατό, δηλαδή για «κατασκευασμένους» χορούς. Όλοι αυτοί πάντως οι «τουριστικοί» ήταν εννηάσημοι. Προχώρησα σε βηματικά σχήματα περισσότερο παραδοσιακά, από τους ζεϊμπέκικους χορούς της περιοχής της νοτιοδυτικής Τουρκίας και είδα ότι και αυτοί αυτοσχεδιάζονται σε τέτοιο μεγάλο βαθμό που, συχνά, οι ίδιοι οι μουσικοί (μέχρι και πέντε νταούλια, μέχρι τρείς ζουρνάδες) αναγκάζονται να παραβιάζουν το (πάντα εννηάσημο) μέτρο για να παρακολουθήσουν τις κινήσεις του χορευτή. Πηγμένος, ζήτησα βοήθεια από Τούρκους ερευνητές οι οποίοι μου εξήγησαν:

Εννηάσημος είναι ο παραδοσιακός ζεϊμπέκικος και στην Τουρκία, αλλά η ρυθμική του αγωγή είναι τόσο αργή (ένα μέτρο εννέα κτύπων μπορεί να κρατήσει και 20 δευτερόλεπτα) που είναι αδύνατον στον αδαή να παρακολουθήσει το ρυθμό χωρίς να του ξεφύγει. Αυτούς τους ρυθμούς οι ζεϊμπέκοι τους έχουν μέσα στο DNA τους και δεν τους ξεφεύγουν. Αλλά σήμερα ο «ζεϊμπέκικος» χορεύεται σε όλη την Τουρκία, από σχετικούς και κυρίως από ασχέτους, σε γάμους, σε τουριστικές παρουσιάσεις κλπ. και συχνά οι μουσικοί παρατάνε το δύσκολο εννηάρι, κόβοντας τον τελευταίο κτύπο, κάνοντάς το δηλαδή ένα πάρα πολύ αργό τσιφτετέλι, ώστε να μπορούν να παρακολουθήσουν ευκολότερα το ρυθμό. Ο χορευτής, στις περισσότερες περιπτώσεις, ούτε που θα το καταλάβει. Αλλά πρόκειται για παραβίαση παραδοσιακής πρακτικής.

Για τους λόγους που ώθησαν τον Παπαϊωάννου να γράψει το δικό του οκτάρι, εγώ τουλάχιστον βρίσκομαι σε βαθύ σκοτάδι. Φαντάζομαι όμως πως ο ίδιος θα έλεγε κάτι απλούστατο του τύπου «έ, έγραψα και εγώ ένα ζεϊμπέκικο κάπως διαφορετικό, έτσι μου ήρθε…».

9

Πάντως Νίκο, η σχέση του “Ζεϊμπέκικου” των γειτόνων μας με τον “δικό μας” είναι παρόμοια με τη σχέση του “Μπαγλαμά” τους με τον “δικό μας”.

Μοιάζουν… αλλά είναι διαφορετικά “πράγματα”. Προσωπικά δε και σύμφωνα πάντα με το γούστο μου, δεν μου αρέσουν.

Σκεφτόμαστε και εκφραζόμαστε λαϊκά με 3-4 λέξεις π.χ. “μου σκοτίζεις τα …” ή “μου τη σπας”.

Η αντίστοιχη λαϊκή έκφραση των γειτόνων είναι κάτι σαν “…θα τα πιάσω, θα τα ξεριζώσω, θα τα βάλω μέσα σε ένα σακκί, θα τα γυρίσω 40 φορές στον αέρα και θα τα χτυπάω στο τοίχο…”
Κοινό σημείο είναι ή αιτία (ενόχληση) και τα αμελέτητα αλλά η έκφραση…καμμία σχέση!!!:112:

Και δεν χρειάζεται να επαναλαμβάνω φοβισμένος ή τάχατες πολυπολιτισμικός, ότι δεν έχω τίποτα εναντίον της άλλης έκφρασης, ούτε θέλω να αποδείξω αν προηγήθηκε ή είναι καλύτερη η δική μου κ.λ.π.
Σίγουρα όμως εκφράζομαι καλύτερα με ένα “μου την σπάσανε” ή “μου τα σκοτίσανε” από την υπερβολή του “…θα τα πιάσω, θα τα ξεριζώσω, θα τα βάλω μέσα σε ένα σακκί, θα τα γυρίσω 40 φορές στον αέρα και θα τα χτυπάω στο τοίχο…”, το οποίο θεωρώ (δεν προσπαθώ βέβαια και να αποδείξω) κακόγουστο, αν όχι ηλίθιο.

10

Καλησπέρα και απο 'μενα σε όλους,
-συμφωνώ απόλυτα στο πρώτο,αλλα νομίζω οτι θα έπρεπε να είναι αυτονόητο…
-Το δεύτερο είναι ένα πολύ μεγάλο θέμα,που δυστυχώς…συμβαίνει συχνα στο ρεμπέτικο σε ‘‘σύγχρονες’’ εκτελέσεις-στα…τρία μετρα κατα την γνώμη μου-(όνομα δέν είπα!!!βλέπε…‘ακατονόμαστος’ ,που τον λέει και ο Πανούσης):079:

11

Ναι, Παραδοξολόγε, έτσι είναι και με το ζεϊμπέκικο και με το μπαγλαμά, ήδη στον 20όν αιώνα έχουν αρχίσει να διαφοροποιούνται αρκετά οι μουσικές και οι χοροί, από τη στιγμή που δημιουργούνται πλέον εθνικά κράτη. Ας μην επεκταθούμε αλλά, περί ορέξεως……

Βεβαίως και είναι ηλίθια η έκφραση των γειτόνων, σε ορθολογική προσέγγιση, αφού από τη στιγμή του ξερριζώματος και πέρα, το πόσες φορές θα γυριστούν στον αέρα και το αν θα χτυπηθούν στον τοίχο τα αμελέτητα αντικείμενα αφήνει παγερώς αδιάφορο τον πρώην κάτοχό τους. Εμείς, σαν ορθολογικοί άνθρωποι και απείρως πιο πολιτισμένοι, αρκούμαστε στο να τα λυώνουμε με πέτρα, όχι να τα ξεριζώνουμε –πα πα πα! (δές τρόπο θανατώσεως του Οδυσσέα Ανδρούτσου από το πρωτοπαλλήκαρό του). Για να μην επεκταθώ και στο δέσιμο των ποδιών του αντιπάλου οπλαρχηγού ανά ένα σε δύο λυγισμένα κυπαρίσσια, με αποτέλεσμα τη διχοτόμηση του σώματός του όταν τα δέντρα επανέλθουν, ή την λεπτότητα του νικητή μιάς μεγάλης αναμέτρησης, να αφήσει κάθε εκατοστόν άνδρα από τους δεκάδες χιλιάδες τυφλωμένους στρατιώτες με ένα τουλάχιστον μάτι, ώστε να οδηγεί τους κακόμοιρους τους υπόλοιπους πίσω στη Βουλγαρία. Όσο για την έκφραση των γειτόνων και το κατά πόσον είναι αποφασισμένος ο λέγων αυτήν να κάνει πράξη τα λεγόμενά του, ας παραπέμπψω στο «θα σε σκοτώσω» της (Ελληνίδας) μάνας προς το παιδί της, όταν εκείνο τολμήσει να κάνει κάποια σκανταλιά.

andonis1976 (πόσο πιο ωραία θα μου ερχόταν το «Αντώνη μου»), δυστυχώς «το πρώτο» δεν είναι καθόλου, μα καθόλου αυτονόητο. Τόνοι μελάνι έχουν ξοδευτεί, και θα ξοδευτούν ακόμα, μέχρι να αποδείξουν κάποιοι πως τα πάντα πάνω σε αυτόν τον πλανήτη προέρχονται από το γένος των Ελλήνων και, στην απίθανη περίπτωση που αυτό κάποια φορά δεν συμβαίνει, τότε πάντως με τίποτα δεν προέρχονται από τους Γείτονες (κάτι σαν Ακατονόμαστοι και αυτοί…).

12

Νίκο μάλλον με παρεξήγησες. Δεν εννοούν ξένα αμελέτητα, όχι, εννοούν τα δικά τους και όλη αυτή την ιστορία την λένε για να δείξουν το μέγεθος του “σκοτίσματος”, το οποίο κάποιος τους δημιούργησε, ενοχλώντας τους.

Αναφέρθηκα λοιπόν σε υπερβολικό (κατ΄ εμέ ηλίθιο και κακόγουστο) τρόπο έκφρασης και όχι πράξη βίας, πολιτισμού, ή πολιτιστικής ανωτερότητας/κατωτερότητας.

Επομένως όλα τα άλλα, που αναφέρεις περί τρόπων θανατώσεως κ.λ.π κάνοντας συγκρίσεις δεν θα τα σχολιάσω… γιατί η απάντησή σου με βάζει σε θέση, που δεν υποστήριξα …

Θα σχολιάσω όμως την έκφραση “θα σε σκοτώσω”, η οποία παρουσιάζει ενδιαφέρον, είναι υπερβολική αλλά περιεκτική, και κυρίως προκαλεί σαν απάντηση μιά έκφραση του γούστου μου(συνήθως όχι προς την μάννα) “θα μου κλάσεις τα…”.
Δεν ξέρω τι λένε οι Τούρκοι σε αυτή την περίπτωση:)

13

Και πού ν’ ακούσετε Σέρβα να μαλώνει το παιδί της. Θα πάθετε την πλάκα σας!

14

Τώρα πάλι για το ζειμπέκικο (γιατί και εγώ έχω δουλεύει πάρα πολύ με το θέμα).

Δεν ξέρω σίγουρα τι ήταν η κότα και τι ήταν το αυγό, γιατί λέγεται ότι γενικά τα 9/8 προέρχονται από τα 8/8 (που τεντώθηκαν στο τέλος).

Ο Νίκος έγραψε “βρήκα (σποράδικα) οκτάσημα κομμάτια από Τουρκία, τονισμένα σαν ζειμπέκικο”.
Γιατί υπάρχουν πολλές διαφορετικές ρυθμικές μορφές του ζεϊμπέκικο Θα ήθελα να μάθω αν εδώ μιλάς μόνο για αυτήν την δομή που βρίσκεται και στο τσιφτετέλι? Και μόνο αυτήν την δομή, όταν είναι πάρα πολύ αργή, οι ζεΪμπέκηδες την είχαν μέσα στο DNA τους?

15

Βέβαια Παραδοξολόγε, έχεις δίκιο, δεν είχα προσέξει καλά. Στο τι λένε οι Τούρκοι στην περίπτωση της δικής σου απάντησης, πάντως, ούτε και εγώ έχω εντρυφήσει. Γενικά όμως οι υπερβολικές εκφράσεις τέτοιου ή παρόμοιου είδους είναι χαρακτηριστικό των ανατολιτών, σε όλες τις εκφάνσεις.

Μάρθα, μιλάω για το «νέο», το «πειραιώτικο» ζεϊμπέκικο, που τονίζεται όπως και το Αϊβαλιώτικο. Αν προσέξεις, στον τονισμό αυτό έχουμε τέσσερις χρόνους τονισμένους περίπου όπως το τσιφτετέλι, που ακολουθούνται από άλλους τέσσερις χρόνους έτσι τονισμένους και έπεται ένας χρόνος ακόμα για να κλείσει το εννεάσημο μέτρο. Οι Ζεϊμπέκες ήξεραν ακριβώς αυτή τη δομή, το εννεάσημο μέτρο. Δεν χόρευαν τσιφτετέλι. Τα οκτάσημα κομμάτια που ανέφερα είναι τονισμένα ακριβώς όπως και το «Πέντε Έλληνες στον Άδη».

Όσο για το θέμα ποιο μέτρο προϋπήρξε, το οκτάρι ή το εννιάρι, ότι τυχόν έχεις διαβάσει είναι καθαρή θεωρία και προσωπικές απόψεις. Εγώ θεωρώ ότι δεν είναι δυνατόν να βρεθεί άκρη σε αυτά τα πράγματα και έχω σταματήσει να ψάχνω, αφού τίποτα δεν μπορεί να αποδειχτεί.

16

Μην ξεχνάμε πως πολλοί “δικοί μας” συνέβαλαν στη “δική τους” μουσική παράδοση!

http://beirut2bayside.blogspot.com/2005/08/apologies-clarification-and-more.html

Όσο για τις εκφράσεις…δεν κατάλαβα ακριβώς τι εννοείς, αλλά έχω ακούσει καθαρόαιμοι Έλληνες να κατεβάζουν κάτι “Χριστοπαναγίες” που κατά πολύ ξεπερνούνε τις λιτές εκφράσεις που αναφέρεις εσύ!:wink:

Φιλικά, Εύα

Μοιάζουν… αλλά είναι διαφορετικά “πράγματα”. Προσωπικά δε και σύμφωνα πάντα με το γούστο μου, δεν μου αρέσουν.

Σκεφτόμαστε και εκφραζόμαστε λαϊκά με 3-4 λέξεις π.χ. “μου σκοτίζεις τα …” ή “μου τη σπας”.

Η αντίστοιχη λαϊκή έκφραση των γειτόνων είναι κάτι σαν “…θα τα πιάσω, θα τα ξεριζώσω, θα τα βάλω μέσα σε ένα σακκί, θα τα γυρίσω 40 φορές στον αέρα και θα τα χτυπάω στο τοίχο…”
Κοινό σημείο είναι ή αιτία (ενόχληση) και τα αμελέτητα αλλά η έκφραση…καμμία σχέση!!!:112:

Και δεν χρειάζεται να επαναλαμβάνω φοβισμένος ή τάχατες πολυπολιτισμικός, ότι δεν έχω τίποτα εναντίον της άλλης έκφρασης, ούτε θέλω να αποδείξω αν προηγήθηκε ή είναι καλύτερη η δική μου κ.λ.π.
Σίγουρα όμως εκφράζομαι καλύτερα με ένα “μου την σπάσανε” ή “μου τα σκοτίσανε” από την υπερβολή του “…θα τα πιάσω, θα τα ξεριζώσω, θα τα βάλω μέσα σε ένα σακκί, θα τα γυρίσω 40 φορές στον αέρα και θα τα χτυπάω στο τοίχο…”, το οποίο θεωρώ (δεν προσπαθώ βέβαια και να αποδείξω) κακόγουστο, αν όχι ηλίθιο.[/QUOTE]

17

Πολύ ενδιαφέροντα όλα αυτά που λέτε, δεν τα ήξερα…
Το ότι δεν είναι κλασσικος ζειμπέκικος πάντως δεν με εμποδίζει να το χορεύω, πιστεύω και καλύτερα απο τα κλασσικά ζειμπέκικα, γιατί ίσως μου πάει το πιο αργό. Πάντως πάντα το τραγούδι το αντιλαμβανόμουν σαν αργό ζειμπέκικο…

18

Τηλέμαχε, δεν μιλάμε για τέμπο, αλλά για ρυθμό. Βάλε κάτω το κομμάτι και μέτρα τα χτυπήματα. Θα διαπιστώσεις πως το τραγούδι είναι οχτάρι, και όχι ζεϊμπέκικος (9/8).

19

Κατά τη γνώμη μου ο ζεϊμπέκικος είναι το τέμπο και ο ύφος…γιατί τα μέτρα και οι ρυθμοί υπάρχουν και στα γρήγορα κομμάτια.

20

το μόνο που μπορώ να πω σε ότι έχει σχέση με το ‘προσωπικό ζειμπέκικο’ του καθενός…είναι πως…αυτό που σε κάνει να σηκώνεσαι σήμερα στο άκουσμά του…αύριο θα σε παραδώσει σε κάποιο άλλο…χωρίς καθόλου να το ψάξεις…χωρίς κάν να έχεις σκοπό να σταματήσεις να χορεύεις αυτό που χορεύεις σήμερα.μια μέρα δεν θα σηκωθείς και δεν θα το χορέψεις ξανά.θάναι λίγο περίεργο…θα σε πειράξει αλλά δεν θα μπορείς να σηκωθείς πιά στο άκουσμά του γιατί δεν θα μπορείς πιά να το υποστηρίξεις.το μεράκι σου η ανάγκη σου η επιθυμία η λαχτάρα ο φόβος η δύναμή σου…σε δεδομένη στιγμή της ζωής σου οδηγούνε τα βήματά σου σε συγκεκριμένα ζειμπέκικα.