Θέατρο Σκιών Στο Λονδίνο

TO Rebetiko Carnival

παρουσιάζει

το Στοιχειωμένο Δέντρο

Μια παράσταση θεάτρου σκιών απο τον Άθω Δανέλλη

με ζωντανή μουσική απο τον Κυριάκο Γκουβέντα και τετραμελές σχήμα.
Τετάρτη 25 Ιουνίου στις 19.45

Γεια σου Αλεξανδρε μερακλη.
Το στοιχειωμενο δεντρο…αυτο παιζουν φετος και τα παιδια στα οποια συμμετειχα περυσι.Βεβαια το διασκευασαν ελαφρως και το εκαναν ο στοιχειωμενος κεδρος :)…μιας και παιζει εντονα το ξεπουλημα ενος κεδροδασους στο νοτο…χαλικουνας-ισσος φανταζομαι το ξερεις το μερος!

Ρεμπέτικο…καρναβάλι;!

Κρίμα, ατυχέστατος όρος…

Μπραβο λεει ο κοσμος για την κινηση…κακομουτσουνε!!!

Υποθέτω ότι ο όρος carnival στα αγγλικά ίσως έχει την έννοια της γιορτής, του πανηγυριού… Στα ελληνικά όντως δεν ακούγεται πολύ εύστοχο αλλά οι διοργανωτές κάτι θα ξέρουν

Carnival ειναι καπως σαν το δικο μας πανηγυρι ή παζαρι.

Όντως οι άγγλοι δε γιορτάζουν το καρναβάλι, το μόνο σχετικό έθιμο που έχουν είναι η βρώση κρέπας (pancake :slight_smile:

Το καρναβάλι είναι εορτασμός :slight_smile:

Το φεστιβάλ πήγε πάρα πολύ καλά (πολύ καλύτερα απ’ ότι περιμέναμε). Ο καραγκιόζης ήταν ένα διαμάντι για τις ελληνικές οικογένειες εδώ στο Λονδίνο. Πολλά από τα παιδιά δεν είχαν ξαναδεί καραγκιόζη στη ζωή τους και το να τα βλέπεις να το απολαμβάνουν τόσο πολύ ήταν όλα τα λεφτά.

Κλείσαμε το φεστιβάλ την παρασκευή το βράδυ με ένα αφιέρωμα στο Ρεμπέτικο του Φέρρη. Νομίζω το highlight του φεστιβάλ ήταν το πόσο αγκαλιάστηκε από τους μη Έλληνες

Έγινε αφιέρωμα και στον επιτάφιο στο Royal Academy of Music τα βρήκα στο youtube

//youtu.be/N1Z4FKAJ3G0

//youtu.be/aLffEmFx0K0

Βλεποντας μονο το 2ο βιντεο, κατι με ξενιζει.
Οχι τοσο το τσελο και το κοντρα-μπασο, (βιολια υπαρχουν;; Δεν φαινεται παντως) , οσο η γενικοτερη απουσια λαϊκου χρωματος στο τραγουδι. Νομιζω οι φωνες το καταστρεφουν, αντι να το ανυψωνουν με την οπερετικη διαθεση.
Ειναι δυσκολο να αλλαξεις τον Επιταφιο, οπως τον ξερουμε. Και αυτο γιατι ειναι τοσο πολυ σημαδεμενο με την αμεσοτητα της μουσικης του Θεοδωρακη, οσο και την απλοτητα του τραγουδιου των Μπιθικωτση-Λιντα, αλλα και την μαγεια του Χιωτη στα μπουζουκια. Ο ιδιος αλλαξε αρδην ολο το εργο 3 χρονια μετα την 1η του ηχογραφηση, οπου κυριαρχουσαν το πιανο και φωνες, οπως οι παραπανω, εδωσε το ελευθερο στον Χιωτη να “κεντησει” και το αποτελεσμα ηταν τελειως διαφορετικο.
Πολυ καλη η προσπαθεια, αλλα καπου δεν μου αρεσε. Μπραβο που σηκωνονται τετοια στο εξωτερικο και μπορει ο κοσμος να ερχεται σε επαφη με την ελληνικη μουσικη.

ΥΓ: Δεν προσπαθω και ουτε θελω να μειωσω κανεναν και καμια προσπαθεια.