Η ακρίδα - Νησιώτικο συρτό

Ενα από τα δημοφιλή νησιώτικα συρτά στη Σίφνο και ενδεχομένως σε άλλα νησιά των Νοτιοδυτικών Κυκλάδων (π.χ. Σίκινος: http://www.kykladesnews.gr/default.asp?pid=4&la=1&nID=7567) είναι και αυτό με τον τίτλο ΑΚΡΙΔΑ. Μερικές στροφές του έχουν ως εξής

Τα πουλιά που πετούν στον αέρα
δε φοβούνται κανένα καιρό
μόνο φοβούνται μπαρούτι και σκάλια
κι ένα νέον καλό κυνηγό.

Έως πότε η ξένη ακρίδα,
έως πότε σκληρός Βαυαρός
θα γυμνώνει τη δόλια πατρίδα
εγερθείτε αδέλφια, καιρός.

Θα μας διώχνει απʼ αυτά μας τα μέρη,
θα μας διώχνει απʼ αυτή μας τη γη
φρίττουν τʼ άστρα η μέρα κι η νύχτα
φρίττει ο ήλιος, σελήνη κι αυγή

Ήδη η δεύτερη στροφή παραπέμπει στον καιρό της Βαυαροκρατίας. Τη δεκαετία του 70 οι Σιφνιοί οργανοπαίκτες αδελφοί Ξανθάκη (συγγενείς του παλαιότερου βιολιτζή Αντιλαβή) είχαν ηχογραφήσει (χωρίς όμως τους στίχους) το σκοπό της Ακρίδας μαζί με άλλα Σιφνέικα τραγούδια (καθώς και σκοπούς από Κύθνο (Ο Μάης), Σέριφο (Τρελλαίνομαι μανούλα μου) και Μήλο (Ο μύλος θέλει μυλωνά). Ο σκοπός της Ακρίδας υπάρχει ηχογραφημένος σε cd του Κέντρου Μικρασιατικών Σπουδών-Φίλοι Μουσικού Λαογραφικού Αρχείου Μέλπως Μερλιέ με τίτλο “Τραγούδια της Σίφνου”, εκδ. 2001. Η ηχογράφηση έγινε το 1971 από τη Δέσποινα Μαζαράκη στη Σίφνο.
Γνωρίζω ότι ένα τραγούδι με τον τίτλο Ακρίδα ήταν δημοφιλές στους κύκλους των αριστερών αντιστασιακών αλλά δε γνωρίζω αν σχετίζεται με το συγκεκριμένο και εν πάσει περιπτώσει δεν ξέρω κάποια σχετική ηχογράφηση. Έχει κανείς κάποια ιδέα;
Ευχαριστώ

Το κουτρούφι

Γειά σου ρε Κουτρούφι. Πρώτον, να μας εξηγήσεις τι σημαίνει αυτό και που λέγεται. Δεύτερον, η ακρίδα βεβαίως και είναι δημοφιλέστατο πανηγυριώτικο τραγούδι στη Σίφνο αλλά όχι νησιώτικο συρτό, μάρς είναι και δεν χορεύεται, τραγουδιέται καθιστά στο κέφι απάνω ακόμα και από τα νέα παιδιά. Τρίτον, θα το ψάξω γιατί τώρα με έβαλες σε απορία. Πολύ ενδιαφέρουσα και η σύνδεση με Σίκινο.

Δεν ήξερα ότι είναι μαρς και τραγουδιέται καθιστά. Μου θυμίζει την περίπτωση της «Βοσκοπούλας» που ενώ είναι αργός σκοπός, στη Σίφνο έχει μετασχηματιστεί επίσης σε –ωραίο- χορευτικό συρτό.

Με τον (ειρωνικό) χαρακτηρισμό κουτρούφι αναφερόταν παλιά οι υπόλοιποι Σιφνιοί για τους κατοίκους ενός από τα χωριά της Σίφνου, του Αρτεμώνα. Δεν ξέρω τι ακριβώς σημαίνει αλλά είμαι από τον Αρτεμώνα (που τυχαίνει να είναι στη Σίφνο).

Το ότι η σιφνέικη εκδοχή της Ακρίδας είναι νησιώτικο συρτό δε σημαίνει και ότι είναι πανηγυριώτικο με την έννοια του ευτελούς, θορυβώδους και χαβαλετζίδικου. Τα νησιώτικα (συρτά και μπάλλοι) έχουν κακοχαρακτηριστεί ως τέτοια αλλά κατά τη γνώμη μου αδικούνται έτσι. Για παράδειγμα το «Γιάντα να μη θέλεις γιάντα» είναι μια χαβαλετζίδικη εκδοχή ενός παραδοσιακού της Νάξου. Αν κανένας ακούσει την πιο παραδοσιακή εκτέλεση «Κάθε δεκαπέντε συνα-» από την Ισιδώρα Κληρονόμου (βιολί: Ζευγώλης, λαούτο: Φυρογένης) όχι μόνο με τελείως διαφορετικούς στίχους αλλά και διαφορετική ερμηνεία των μουσικών θα σχηματίσει άλλη γνώμη. Εν τέλει, πανηγυριώτικες εκδοχές υπάρχουν σε όλα τα είδη της μουσικής, του ρεμπέτικου συμπεριλαμβανομένου.
Υποθέτω ότι τέτοιου είδους συζητήσεις θα έχουν γίνει άπειρες στο forum αυτό αλλά ως νέο μέλος δεν είχα το χρόνο να το ψάξω οπότε συμπαθάτε με.

Γειά σου ρε Κουτρούφι (αφού έτσι θέλεις να σε λέμε) και πάλι. Μίλησα με φίλο Σταυριανό ο οποίος μου επιβεβαίωσε τα λεγόμενά σου περί της σημασίας της λέξης (με τάκτ περίσσιο, ο άνθρωπος, μην προσβάλλει και κανέναν, αλλά έτσι είναι, όπως τα λές).

Είχα όμως, ως μη Σιφνιός, λάθος μιλώντας για μάρς και για τραγουδούμενο μόνο, όχι χορευόμενο κομμάτι. Το δίκιο το είχες εσύ, στο σιφνέικο χωνευτήρι που όλα σιφνέικο συρτό τα κάνει, και η ακρίδα παίζεται και χορεύεται ως συρτό.

Όσον αφορά το «πανηγυριώτικο», εγώ δεν το εννοούσα με την κακή έννοια του ευτελούς, αλλά με την έννοια ότι είναι κομμάτι που ακούγεται στα πανυγήρια.

Και για τη στρέβλωση των παραδοσιακών ακουσμάτων, συμφωνώ μαζί σου και δίνω και άλλο χαρακτηριστικό παράδειγμα ακριβώς από το δίσκο με την Κληρονόμου και τον Ζευγώλη, όπου υπάρχει και μία αριστουργηματική καταγραφή του «περνοδιαβαίνω για να ιδώ δυό μάτια αγαπημένα» ως πατινάδα και όχι ως νταμπαντούμπα τσιφτετέλι όπως το κατάντησε ο Πάριος και φυσικά, χωρίς το γύρισμα «ντάρι ντάρι» και «να τα παίζαμε μακάρι» που μόνο ως χυδαίο μπορώ να το χαρακτηρήσω, παρά την τεράστια ανεκτικότητά μου σε σεξουαλικά υπονοούμενα.

Για την καταγωγή της “Ακρίδας” περιμένω να γυρίσει ο αδελφός μου από τις διακοπές, μήπως βρούμε άκρη στα της καταγωγής του κομματιού.

Ε μαντινιέρω (δηλ. δε βλέπω την ώρα) να δω τα αποτελέσματα της έρευνάς σας για την Ακρίδα. Έχει διατυπωθεί η άποψη ότι ο σκοπός αυτός λέγεται ακρίδα γιατί λέει οδηγεί το χορευτή να μιμηθεί την ακρίδα στο πέταγμά της… Διαπίστωσα και μέσα από το forum, αλλά και γενικά στο διαδίκτυο ότι γνωρίζετε πολλά και τέτοιες μπούρδες διατυπωμένες από ανθρώπους που μυρίζουν τα νύχια τους πρέπει να ανατρέπονται, στην ψύχρα, από ανθρώπους που ξέρουν να ερευνούν.

Φοβερός αυτός ο δίσκος της Κληρονόμου αλλά πού να ακουστεί τα χρόνια της Πιτσιρίκας. Μ’ αρέσει που έχουμε λέει «ελεύθερη ραδιοφωνία» και πολυφωνία.

Αν έχετε υπ’ όψιν σας, δύο σιφνέικα συρτά έχουν επίσης κατά κάποιον τρόπο διαστρεβλωθεί.

[ul]
[li]«Θεραπιανός». Στο σκοπό αυτό λένε οι Σιφνιοί τα αυτοσχέδια τεράστιχά τους (τις μαντινάδες δηλαδή που στη Σίφνο λέγονται «ποιητικά»). Η ονομασία του δείχνει ότι σχετίζεται με το προάστιο της Κων/πολης και τις ισχυρές αλληλεπιδράσεις της Σίφνου με τη Μικρασία. Ο Θεραπιανός διασκευάστηκε ως «Στον Αρτεμώνα στο Σταυρί» [/li][li]«Ο Φασόλης». Ενδεικτική στροφή:[/li][/ul]Ανάμεσα Φλαμπούρου
και κάβο Χοντροπού
ηβράχηκε ο Φασόλης
μα δεν ηξέρω πού
Λυγαριά-λυγαριά πέντε μήνες δυο παιδιά.
Υπάρχει σχετική ηχογράφηση της δεκαετίας του 60 από τις συλλογές του Σίμωνα Καρρά με τον Αντώνη Κόμη (Μουγάδη) βιολί και το Λευτέρη Λουκατάρη (λαούτο)
Τη δεκαετία του 80 ο «Φασόλης» έγινε «Κόρη καραβοκύρη»:
Κόρη καραβοκύρη
κι όμορφη κοπελιά
κορμί κυπαρισένιο
λυγάς σα λυγαριά
Λυγαριά-λυγαριά εσένα έχω στην καρδιά
Χαιρετώ
ΥΓ. Αυτή τη στιγμή ακούω την «Ανεμότρατα» (που είχε ηχογραφήσει ο Ρούκουνας) από ερασιτεχνική ηχογράφηση του 95 με το Μουγάδη (βιολί) και το Λευτέρη (λαούτο).

Κουτρουφι μου επισκευθηκα ενα καλοκαιρι το πανεμορφο νησι σου (τοπος διαμονης ΑΙΟΛΟΣ) και
μαλιστα ειναι απο τα νησια που θα ξαναπαω, γιατι αξιζει με τις ομορφιες του.
Θυμαμαι τους “ΦΛΑΡΟΥΣ” οπου διακοσμουσαν τις καμιναδες η σαν φωτιστικα, καθως και
τα ρεβυθια ποικιλοτροπως μαγειρεμενα, τις παραλιες, την πρασινη φυση, την φιλοξενια και με
λιγα λογια ολα τα βρηκα θετικα !
Τωρα για την Ακριδα και που το γραφω ανατριχιαζω, ειναι το εντομο που με ξαφνιαζει δυσαρεστα,
γιατι σου ερχεται σαν στουκας, αλλα να που εσεις την κανατε χορο!
Ελπιζω σαν χορος να ειναι ενδιαφερων, γιατι σαν εντομο αστα να πανε…:241:
:258:

Ευχαριστούμε Pelagia για τα καλά σου λόγια για τη Σίφνο. Δεν ξέρω πότε είχες πάει και ελπίζω όταν ξαναπάς να είναι όπως τα είχες βρει τότε (και γιατί όχι καλύτερα). Γιατί με τη φόρα που έχουνε πάρει μερικοί των τουριστικών επιχειρήσεων δεν τα βλέπω καλά τα πράγματα στο μέλλον.
Ο χορός της ακρίδας είναι ένα τυπικό νησιώτικο συρτό. Τίποτα περισσότερο.

Την “ακρίδα” την είχα ακούσει να παίζεται για πρώτη και μοναδική φορά γύρω στο '75 από το συγκρότημα “ταμπούρι” που εμφανιζόταν εκείνα τα χρόνια σε μια μπουάτ στην Πλάκα με αντάρτικα τραγούδια. Μεταξύ αυτών έπαιζε και αυτό το τραγούδι ως “μαρς”.
Από τότε ακόμα θυμάμαι αυτή τη στροφή:

Έως πότε η ξένη ακρίδα,
έως πότε σκληρός Βαυαρός
θα ρημάζει τη δόλια πατρίδα
εγερθείτε αδέλφια, καιρός.

Κοιτώντας στο ίντερνετ βλέπω το δεύτερο στίχο και ως:
έως πότε κωφός Βαυαρός

ΥΓ Εδώ


το τραγούδι που λέει το κουτρούφι.
Η βασική μελωδία είναι η ίδια με το μαρς που θυμάμαι.΄
Διαφορετικός είναι βέβαια ο ρυθμός και ο σκοπός ανάμεσα στις στροφές.

Οι στίχοι του τραγουδιού ως μαρς πρέπει να είναι (μετά από μια αναζήτηση):

Εως πότε η Ξένη Ακρίδα
Εως πότε κωφός Βαυαρός
Να γυμνώνει τη δόλια πατρίδα;
Εγερθήτε, αδέλφια, καιρός!

Ο πατήρ τον υιόν να σπαράζη
Κι αδελφός αδελφό να κτυπά
Και ο φίλος τον φίλο να σφάζη
Τίνος Ελληνος καρδιά το βαστά …

Εγερθήτε, ω Ελληνες, τώρα
Ας μη χάνωμεν πλέον καιρόν,
Να κρημνίσωμεν ήλθεν η ώρα
Τον κακούργον αυτόν Βαυαρόν!

Οι στίχοι, με τα καθαρευουσιάνικα στοιχεία τους και τον τρισύλλαβο ρυθμό, δεν με πείθουν για παραδοσιακοί πάντως, θα έβαζα στοίχημα ότι είναι του Αλέξανδρου Σούτσου ή κάποιου ομοϊδεάτη του.

Το τραγούδι “Η Ακρίδα” έχει καταχωρηθεί ως το πρώτο αντιστασιακό στη σχετική βιβλιογραφία.
Θα συμφωνήσω με τον emc, δεν θυμίζει παραδοσιακό.
Η δημιουργία του παραπέμπει στον πνευματικό κόσμο της εποχής του 1840 περίπου, που σύχναζε σε κεντρικά αθηναϊκά καφενεία της οδού Αιόλου.
Εύστοχη η σύγκριση των Βαυαρών με ακρίδα που ενσκήπτει και τα ρημάζει όλα.
Μην ξεχνάμε πως ήταν η εποχή που η Ελλάδα δανείστηκε 60 εκατομμύρια φράγκα από την Αγγλία, για την ανασυγκρότηση του κράτους, υποτίθεται.
Μόνο που τα λεφτά αυτά κατασπαταλήθηκαν μέχρι τελευταίας δεκάρας για … τα έξοδα και τους μισθούς του συρφετού των Βαυαρών που κουβάλησε μαζί του ο Όθωνας, ενώ ο ελληνικός λαός παρέμεινε πεινασμένος, χωρίς σχέδιο ανάπτυξης και επιπλέον σε χρεωκοπία για να αποπληρώσει το δάνειο.

Έρημη ιστορία, πώς επαναλαμβάνεσαι, και με ακόμα πιο άσχημο τρόπο, ως τραγωδία… :106:

Από την αρχική του μορφή αυτό το λόγιο τραγούδι πρέπει να γνώρισε αρκετές παραλλαγές.
Και στον Εμφύλιο τραγουδιόταν προσαρμοσμένο στην εποχή, χωρίς, φυσικά, αναφορά στους βαυαρούς, αλλά στους Άγγλους.

Προφανώς, όπως φαίνεται και σε μένα, δεν είναι παραδοσιακό στην αρχική του μορφή.
Είναι πολιτικό κάλεσμα γραμμένο γι’ αυτό το σκοπό και με μουσική εμβατηριακή όπως κατά κάποιο τρόπο ταιριάζει σ’ ένα τέτοιο κάλεσμα.
Να όμως που οι στίχοι, τουλάχιστον η μία στροφή, και η μελωδία του τραγουδίσματος ενσωματώθηκαν -άγνωστο μέσα από ποιες διαδρομές- στην παραδοσιακή μουσική των νησιών και το εμβατήριο έγινε συρτός.

{εκτός κι αν ο συνθέτης του εμβατηρίου διασκεύασε το νησιώτικο συρτό σε εμβατήριο (???)}

Ανάλογη ιστορία, ή για την ακρίβεια: μιά τέτοια εκδοχή, ενσωμάτωσης ενός εμβατηρίου σε παραδοσιακή μουσική υπάρχει κι εδώ:
http://rebetiko.sealabs.net/forum/viewtopic.php?t=3031

Μα, προφανώς και δεν είναι παραδοσιακό τραγούδι η «ακρίδα». Η Σίφνος είχε από πολύ νωρίς «αστικοποιηθεί» και η μουσική δεν θα μπορούσε να μείνει απ΄ έξω. Και τη «βοσκοπούλα» (η μελωδία είναι ιταλική) υιοθέτησαν και δεκάδες άλλα αστικά, ακόμα και ρεμπέτικα. Παλαιός οργανοπαίκτης του νησιού συνήθιζε να παίζει τη Φραγκοσυριανή στο πανηγύρι και ο κόσμος να χορεύει συρτό. Συχνά πάλι, στα πανηγύρια παίζεται και χορεύεται φοξ τροτ, από το τακίμι βιολιού / λαούτου. Να παραθέσω, για πολλοστή φορά, φράση από παλαιότερη παρουσίασή μου σε συνέδριο:

«Θυμάμαι ένα επεισόδιο σε κυκλαδίτικο νησί, όπου σε ένα γλέντι «πικαρίστηκα» όταν μία φίλη άρχισε να τραγουδάει τη «βοσκοπούλα». Σε παρατηρήσεις μου για «ελληνικότητα κλπ.» το κορίτσι αντέταξε -μα εγώ, εδώ στο νησί το έχω ακούσει, σε γλέντια, από ντόπιους».

Το νησί είναι η Σίφνος.

Άγη, για το (υποτιθέμενο, ακόμα) σκωτσέζικο μάρς που κατέληξε ως το ελληνικό παραδοσιακό «από ξένο τόπο», ίδιο με το τουρκικό Uskudar, ίδιο με βοσνιακό, με βουλγάρικο, με συριακό κλπ. δεν έχω ακόμα βρει τις αποδείξεις για την προέλευση του.

Ενοείτε αυτό που λέει:

“Μια βοσκοπούλα αγάπησα,
μια ζηλεμένη κόρη…”;

Ναι, αυτό ακριβώς. Στίχοι Ζαλοκώστα.

Σύμφωνα με το μήνυμα του ΑΓΗ η Ακρίδα παιζόταν στις μπουάτ μέχρι και τα μέσα της δεκαετίας του 70 τουλάχιστον, από αυτούς που έπαιζαν αντάρτικα (Τζαβέλλας;). Μάλιστα, ο ΑΓΗΣ διαβεβαιώνει ότι η μουσική στους στίχους ταιριάζει με αυτή στο βιντεάκι από τη Σίφνο. Δυστυχώς, δεν είχα την τύχη να την ακούσω ως μαρς αλλά μόνο ως συρτό. Υπάρχει άραγε σε κάποια συλλογή με αντάρτικα; Και εγώ αναρωτιέμαι για το συνθέτη του.

Η Ακρίδα ως συρτός βρίσκεται:
(1) Σε CD με τραγούδια από τη Σίκινο:

(2) Το ανέβασα εδώ από ερασιτεχνική ηχογράφηση από τη Σίφνο για όσους ενδιαφέρονται:
http://rapidshare.com/files/380462216/akrida.mp3.html
Ως οργανικό:
(3) Στη Συλλογή «Τραγούδια της Σίφνου» εκδ. Του Κέντρου Μικρασιατικών Σπουδών, Φίλοι Μουσικού Λαογραφικού Αρχείου Μέλπως Μερλιέ. (κομ. 10 «Οργανική σουίτα», μαζί με άλλα)
(4) Στο μάλλον δυσεύρετο συλλεκτικό CD με ηχογραφήσεις των Αδελφών Ξανθάκη. Μου φαίνεται μόνο στη Σίφνο το βρίσκει κανένας.

Νίκο, όπως ξέρεις, το ζεϊμπέκικο και το χασάπικο δεν υφίστανται στην τοπική παράδοση της Σίφνου. Όσα τέτοια ενσωματώθηκαν στο γλέντι με τα βιολιά, τροποποιήθηκαν. Τα ζεϊμπέκικα («Μεμέτης», «Ο Νικόλας ο ψαράς» κλπ) μετατράπηκαν μάλλον σε χασάπικα (ως προς το ρυθμό) και τα χασάπικα («Μʼ έκαψες τσαχπίνα μου ωραία», «Απόψε θα περάσω») συνήθως επιταχύνονται και χορεύονται είτε ως φοξ something [ή αγκλαί ή τροτ. Δεν ξέρω τι ακριβώς είναι αυτό που χορεύουμε. Στη Σίφνο το λένε φοξ αγκλαί ή 2-1 (από τον αριθμό των βημάτων μπρος-πίσω)] είτε όπως το εκλαμβάνει ο Κουτσουνάς, ο οποίος διαπιστώνω έχει τρελό σουξέ.

Για την περίπτωση που θέλεις να το αναζητήσεις:
Δεν ήταν ο Τζαβέλας. Ο Τζαβέλας -που δεν ξέρω αν το τραγουδούσε στα προγράμματά του- είχε φτιάξει τη μπουάτ “λημέρι”, οπου και έπαιζε.
Εγώ το άκουσα στη μπουάτ “ταμπούρι”, όπου επαιζε το ομώνυμο συκρότημα με ρεπερτόριο από αντάρτικα κυρίως τραγούδια.
Τώρα απ’ ό,τι θυμάμαι, πρέπει να κυκλοφορούσαν κασέτες με ηχογραφήσεις του “ταμπουριού”. Το ερώτημα είναι ποιος μπορεί να τις έχει φυλάξει από τότε και να τις έχει διαθέσιμες.

Θέλω να πω κάτι σχετικά με αυτό το τραγούδι, επειδή είμαι από Σίφνο, και κάθε φορά που το ακούω, θυμάμαι μια ιστορία που μου είχε διηγηθεί ο συχωρεμένος ο παππούς μου… Ο παππούς μου είχε γεννηθεί στις αρχές του 1900 (νομίζω 1907) και μέχρι που συγχωρέθηκε σε ηλικία περίπου 97 ετών,

ʽτα είχε 400ʼ που λένε…. Λοιπόν όταν ήταν παιδί του Δημοτικού, είχε ζήσει το εξής: Είχε πέσει ακρίδα στο νησί. Με βάση τις περιγραφές του οι ακρίδες ήταν σα σύννεφο, και έτρωγαν όλες τις σοδιές… τα πάντα…. Οι ντόπιοι είχαν κάνει πολλές ανεπιτυχείς προσπάθειες να την αντιμετωπίσουν, (με φάρμακα, με φωτιά κλπ) αλλά τίποτα. Ένα μεγάλο θαύμα της Παναγιάς Χρυσοπηγης (πολιούχος του νησιού) βοήθησε, όπου μετά από περιφορά της στο νησί, την άλλη μέρα όλη η ακρίδα είχε πέσει στη θάλασσα. Υπάρχουν και άλλες πηγές ότι είναι αληθές αυτή η ιστορία, αλλά δεν είναι επί του παρόντος.
Το τραγούδι πιθανόν να είναι παλαιότερο από τον πάππου μου αφού αναφέρει τη λέξη ʽΒαυαρόςʼ. (:wink: Όμως τέτοιο φαινόμενο (δηλαδή για μια περίοδο ένας τόπος να γεμίζει με ακρίδα σε υπερβολικό βαθμό) έχει παρατηρηθεί και άλλες φορές σε διάφορες περιοχές της Ελλάδας. (ακόμα και στη σύγχρονη εποχή έχω δει στην tv) Αναρωτιέμαι μήπως οι στοίχοι έχουν εμπνευστεί από ένα τέτοιο φαινόμενο και παρομοιαζει τον κατακττητη σαν ακριδα που έχει πέσει στο νησί και τρωει τα πάντα……
Ευχαριστώ που με ακούσατε….

Το ιδιο ακριβως μου ειχε αφηγηθει το 1986 ο Λευτερης Λουκαταρης Σιφνιος λαουτιερης μαζι με τον Μουγαδη που επαιζε βιολι σε μια απο τις επισκεψεις μου στο μαγαζι του Λουκαταρη στον Αρτεμωνα της Σιφνου .
Το τραγουδι μου λεγε , ειναι παλιο , αλλα το περιστατικο αυτο το εκανε να τραγουδιεται στο νησι απο τους γονεις μας , ετσι το μαθαμε και εμεις …

Μπα, οι στίχοι (ύφος και θεματολογία) παραπέμπουν απευθείας στα χρόνια του Όθωνα, όπως λέει η Ελένη στο #11, και δεν νομίζω ότι έχουν Σιφνιό δημιουργό. Υπάρχουν και κυκλοφορούν πολλές στροφές ακόμη (εκτός από τις παραπάνω που έχουν παρατεθεί από τον ΑΓΗ και μένα) και καμιά αναφορά δεν υπάρχει σε θρησκευτικό γεγονός και μάλιστα αρκετά μεταγενέστερο. Παντού υπάρχει αντίδραση προς τους Βαυαρούς και γενικώς επαναστατική διάθεση. Ενδεικτικά:

Έως πότε σκληρά δυναστεία
εις μισέλλην κωφός Βαυαρός
θα κοστίζει την φίλην πατρίδα
φτάνει πλέον ιδού ο καιρός

Να σειστούν τα βουνά σου κι κάμποι
να βλαστήσει η δούλη σου γη,
κι απʼ τʼ ανέφελα γύρω σου όρη
άλλος ήλιος στην πλάση να βγει

Παρεμπιπτόντως, η στροφή «Τα πουλιά που πετούν…», έχει μεν μέτρο και ομοιοκαταληξία ίδια με αυτά των υπόλοιπων στροφών της «Ακρίδας», αλλά νοηματικά είναι άσχετη. Μάλιστα, παραλλαγή της υπάρχει σε τραγούδι από την Πεντάπολη Σερρώνμε τελείως άλλη θεματολογία. Δεν ξέρω τη μουσική της εκδοχής αυτής αλλά, όπως έχει σημειωθεί πολλές φορές στο φόρουμ, στην παράδοσή μας στίχοι και μουσική ταξιδεύουν από τόπο σε τόπο σε χαλαρή σχέση μεταξύ τους.

Σπύρο δεν ξέρω πώς ακριβώς σου τα είπανε ο Μουγάδης με το Λευτέρη αλλά μπορεί να κάνανε λογικές υποθέσεις σχετικά με τη διάδοση και δημοφιλία του σκοπού.

Το ερώτημα παραμένει πότε και ποιος σκάρωσε τη μουσική που ξέρουμε (και χορεύουμε) στη Σίφνο.
Παραμένει επίσης το ερώτημα σχετικά με τη σχέση της σιφνέικης ακρίδας με τους αριστερούς αντάρτες.