Το έχω εγώ το κομμάτι, αλλά δεν έχω πού να το ανεβάσω. Είναι περίπου 8 ΜΒ σε μέτριο μπ3 (έχει μεγάλη διάρκεια). Να το στείλω σε όποιον μπορεί να το ανεβάσει, να το ακούσουμε.
Στείλτε πμ
Μάλλον τα κατάφερα:
https://soundcloud.com/pericleskarpathos/12-maniatiko-moiroloi-mp3
(είχα χάσει των κωδικό του s/cloud)
Και πάλι όμως: αν κάποιος μπορεί να το κατεβάσει από κει και να το ξανανεβάσει κάπου που να 'χει χώρο, θα το εκτμούσα, γιατί του s/cloud ο χώρος είναι περιορισμένος.
(Συμπλήρωση εκ των υστέρων: εννοώ ότι αν μπορέσουμε να το έχουμε κάπου αλλού αναρτημένο, θα προτιμήσω να το διαγράψω από το s/cl που δεν έχει πολύ χώρο.)
(Καινούργια συμπλήρωση: λόγω στενότητος χώρου, το έσβησα. Τώρα το ακούμε από το λινκ του Σίμον λίγο παρακάτω.)
4 «Μου αρέσει»
Μπράβο Περικλή! Ε, τί να πούμε, ντοκουμέντο!
https://stuttgartpunk.de/2024/12/29/rembetiko-artikel-simon-steiner/
i put it there at the end but i could change it if you don’ t like the adress
1 «Μου αρέσει»
Λέει:
Θειούλα, καλημέρα σου
με όλη την παρέα σου.
Τι κάνεις, και πώς τα περνάς;
Γιά δε ζητάεις τίποτα
για να σου προσφέρουμε;
Θειούλα μου, γιατρεύτηκες,
κι εμείς για να ξενοιάσουμε;
Θειούλα, δεν ανησυχείς
για παιδιά, για εγγόνια σου,
οπού μας εαρνήθηκες,
και δε μας επεθύμησες,
οπού ‘σουν μάνα σπλαχνική,
(ε) και θειούλα άριστη;
Τώρα μας έγινες σκληρή
εκεί στον Άδη τον πικρύ
και με τον θείο μου μαζί.
Εγώ, θειούλα μου χρυσή,
πολύ σας έχω υστερηθεί,
και δεν πάω στο σπίτι σας,
γιατί ‘χασα τα χάδια μου
και την αγάπη, τη στοργή
οπού μου δίνατε εσείς.
Θειούλα μου, δε με ρωτάς,
που ήρθα από τον Περιαιά,
θεία, τι κάνουν τα παιδιά,
τα ‘γγόνια σου τ’ αγαπητά.
Άκου (?), θειούλα, να σου πω
(…) τον Μήτσο μας
τον στείλανε στα σύνορα.
Σας-ε παρακαλώ θερμά
(ε) και ο θείο(ς?) μου κι εσύ
(ε) να-ν του στείλετε ευχή
τ’ έναι (=γιατί είναι) στους Τούρκους κοντά,
κι η Παναγιά μου να βοηθά.
Έλα, θειούλα μου, να ‘ρθείς,
και όλοι σε χρειαζόμαστε
(ε) και σε πεθυμήσαμε,
ένα χρόνο, ενάμιση
που σ’ έχουμε υστερηθεί.
Δε μας πεθυμάτε εσείς;
Θειούλα (μου), δε με ρωτάς
καθόλου για τον Πέτρο μας,
το άτυχό σου το παιδί,
απού ΄ναι άρρωστο πολύ,
και είτε και θα γιατρευτεί (νομίζω ότι εννοεί «και ούτε και»)
κι έχει η καρδούλα μου πληγή,
θεία, θειούλα μου χρυσή;
Και να-ν του στέρνεις την ευχή,
και σ’ όλα τα παιδία σου,
θειούλα, και στα ‘γγόνια σου.
(…) από μέρους μου
δε γίναομαι ενοχλητική,
και είτε σου ζητώ ευχή. (μάλλον πάλι είτε=ούτε)
Με πήρε άνεμος κι οργή.
Σας-ε ευχαριστώ πολύ.
Μονάχα για τ’ ανίψα σου,
θεία, και τα παιδία σου,
τρομάρα μου! Για δεν μπορούν
και άλλες πίκρες για να δουν.
Θεία, να περιμένετε
τη Σταυρούλα τη θεία μου
οπού θα 'ρθεί παρέα σας:
έπεσε και τσακίστηκε
κι ένας σωρός εγίνηκε,
θεία, και δε γιατρεύεται,
μας το 'πανε καθηγητές.
Και πες το στους (γονιάτες?) της
και στον παππού και στη γιαγιά,
στους θείους μου, στις θείες μου
να τήνε αναμένετε.
Να κάτσει να ξεκουραστεί
ο κουρασμένο(ς?) μας γονής (=ίσως συγγενής;)
Στον επίλογο καλωσορίζει άλλους συγγενείς που, ίσως, να ήταν ζωντανοί και φυσικά παρόντες στη σκηνή…
Δε νομίζω ότι ανήκει στην περίπτωση των πολυπροβεβλημένων μανιάτικων μοιριλογιών για νεκρούς της βεντέτας, με γδικιωμούς κλπ., αλλά συγκλονίζει από την άποψη του ότι η ζωντανή επικοινωνεί με τους νεκρούς σαν να ήταν σε άλλη πόλη: αυτά είναι τα νέα μας, ποια είναι τα δικά σας, μας έχετε λείψει πολύ…
Αυτό δε θυμάμαι πού το είχα διαβάσει. Όχι στο ένθετο του δίσκου, γιατί δεν τον έχω σε αυθεντική κόπια αλλά σε αντιγραμμένο σιντί (με φττπία του εμπροσθοφύλλου μόνο). Ίσως να κρτήσω μια μικρή επιφύλαξη μήπως δεν αφορούσε τη συγκεκριμένη ηχογράφηση… Αλλά είμαι σίγουρος ότι άλλη ηχογράφηση μανιάτικου μοιρολογιού σε πραγματικές συνθήκες δεν έχω υπόψη μου.
1 «Μου αρέσει»
You know - Fermor (and a lot of others) wrote true words about this songs, the μοιρολόγια. I read this book this year and we visited MANI.
2 «Μου αρέσει»
Fermor describes how he is a little sad that he has not heard an original mirologia in the situation of mourning. A Greek friend takes him to an old woman, a milogistrias, one of the best in the interior of Mani, who refuses to sing because she couldn’t sing sadly if there was nothing to mourn at the moment. But then she sings him a song of mourning about a dead English soldier. He was shot down over Limeni in the war.
Fermor also describes the mirologia with his poetically exquisite words, very aptly. The theory, the background, the mentalities and the practice, which is totally different from Western Christians. And he also writes a few lines of a mirologia
2 «Μου αρέσει»
ακριβως αυτο Simon. αυτο πρεπει να τονισθεί, οτι οι Χριστιανοι δεν παραδέχονται τον θάνατο,(Αδη) γιατι πιστεύουν οτι νικήθηκε απο τον Ιησού.
γι’αυτο οι Χριστιανοι, ομιλούν για ύπνο.
εκοιμήθει εις Κύριον, λένε για τον θανόντα(καλύτερη ζωη) .
Οι αρχαίοι Έλληνες, που χρησιμοποιούσαν μοιρολόγια η μυριολογια, [χίλια λογια] , (οι Εθνικοί για τους Χριστιανούς), ειχαν και εχουν αλλη αποψη για την μεταθανάτια ζωη.
συνεχιζει σε αλλον τόπο , στον Αδη(χειρότερη βέβαια) .
γι’αυτο και οι κουβέντες με τον Χάρο και τους νεκρούς, σε πολλα τραγουδια.
Αλλιώς τι νόημα θα ειχε το τραγούδι του Παπαϊωάννου "Πέντε Ελληνες στον Άδη ".
Η λαϊκή παράοση, τουλάχιστον τα τραγούδια, ελάχιστα έχει επηρεαστεί από τη χριστιανική διδασκαλία σεχτικά με τον θάνατο και τα μετά από αυτόν. Ο Κάτω Κόσμος των τραγουδιών πιο πολύ θυμίζει τον Άδη των αρχαίων.
Α, όχι, Σπύρο μου! Άλλο το μοιρολόι, που βεβαίως μοιρολογεί, ασχολούμενο με την μοίρα βεβαίως, και εντελώς άλλο η μυριολογία, που βεβαίως δεν προσδιορίζει τα «μύρια λόγια» που υπονοείς, αφού μάλλον δεν υπάρχει ως καταγεγραμμένη λέξη.
γονής=γονιός (χαρακτήρες)
Myriologue, οὐσ. άρ. μυριολογία περὶ τὸν νεκρόν, ὀλολυγή, θρηνῳδία.
(Βαρβάτη, Λεξικόν γαλλοελληνικόν, 1911)
…………………………………
The female relatives of the deceased, with dishevelled hair and disordered dress, now come in to perform the duty of watchers. Seated round the room on the floor, they take it in turn to chant dirges (μυριολογία) for the dead, lamenting his loss, extolling his virtues, and, in some cases, describing the cause of his death. These myriologia are essentially pagan in sentiment
(L. Garnett, The Women of Turkey and Their Folk-lore: The Christian women, 1890)
………………………….
Qui n’a point entendu glapir, sangloter, hoqueter les femmes des villages grecs, à une lamentation funèbre (μυριολογία), ne peut se faire une idée de la tempête que souleva l’expropriation de ces quinze ou vingt pieds de tomates et de cette brassée de haricots, mieux payés par nous qu’ils ne l’eussent été à Paris à la fin du siege
(O. Rayet, L’architecture ionique en Ionie: le temple d’Apollon Didyméen, 1876)
1 «Μου αρέσει»
i wrote an email to this woman and she a
The Last Word
Women, Death, and Divination in Inner Mani
and this:
Sensing the EverydayDialogues from Austerity Greece
By C. Nadia SeremetakisCopyright 2019
1 «Μου αρέσει»
The book is also available in Greek:
See also:
2 «Μου αρέσει»
Ωραία, υπάρχει* (ε, Άνθιμος είναι αυτός!). Πόσο συχνά χρησιμοποιείται;
( * ) στη δική μου πάντως έκδοση (1932) ΔΕΝ υπάρχει. Γιατί, άραγε, να απεσύρθη;
και, υστερόγραφα: η μυριολογία αποδίδεται στα Γαλλικά ως myriologie, myriologue είναι ο μυριολόγος.
Εγώ απάντησα στο δεύτερο, διότι το πρώτο δεν είχε τεθεί…
Μάλιστα. Να υποθέσω ότι, πέρα από την παραπάνω παρατεθείσα καταγραφή, δεν βρέθηκαν και άλλες; Αν δεν βρέθηκαν, τότε λοιπόν όταν το ίδιο λεξικό, σε μεταγενέστερη έκδοσή του δεν περιλαμβάνει πια το σχετικό λήμμα, μάλλον θα πρέπει να υποθέσουμε ότι πλέον αμφισβητείται από τους εκδότες του η ύπαρξη της λέξης.
Μα έβαλα άλλες δύο!
(σουλουμουκούτουμ τσιτσιρί προσθήκες διά να αναρτηθεί η απάντησις)
Το μ@ρολόι και το ρήμα μ@ρολογώ λέγονται κατά τόπους και μ@ριολόι, μ@ριολογώ.
(Όπου @ = ένα ι αδήλου ορθογραφίας)
Όσο για την ορθογραφία, δηλαδή την ετυμολογία, η επικρατέστερη άποψη και αυτή που μ’ έχει πείσει είναι από τη μοίρα. Όμως υπάρχει και η άλλη, από το αρχαίο ρήμα μύρομαι = κλαίω (κάποιον).
1 «Μου αρέσει»
Σουλουμοκούτουμ τσιτσιρί ;;;;;;; κατά Τσιφόρον;;;;;;;
1 «Μου αρέσει»