Ηχογραφήσεις στο Γκέρλιτζ

Όσο κοίταξα, η τελευταία δημόσια εμφάνιση του Διονυσόπουλου με αυτή τη θεματική ήταν η ομιλία που έδωσε για την ΕΚΙΜ στην Κρήτη:

Σάββατο 26 Ιανουαρίου 2019, ώρα 11.30΄
- Νίκος Διονυσόπουλος
Goerlitz 1917 : Ηχογραφήσεις Ελλήνων αιχμαλώτων στρατιωτών του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου
https://www.historical-museum.gr/gr/activities/view/afierwma-ths-e.k.i.m.-ston-a-pagkosmio-polemo/2024

Έκτοτε, ως φαίνεται, αγνοείται η τύχη αυτής της δουλειάς που ετοιμαζόταν να εκδοθεί. Ο δε τίτλος του “υπό 'εκδοση” σχετικού βιβλίου αφαιρέθηκε από τον Κατάλογο των ΠΕΚ…

Ναι, ένα μέλος της οικογένεια Παπανικολάου / Τσατσάκη, που θα αναφέρω στο αμέσως επόμενο ποστ και η οποία έχει προσφέρει σημαντικό υλικό στην έρευνά μου, ήταν παρόν στην εκδήλωση. Είχε επικοινωνήσει μαζί μου την προηγούμενη κι έτσι έμαθα κι εγώ για την εκδήλωση. Είχε μάλιστα μεταφέρει στον Νίκο χαιρετισμούς…

Εδώ παραθέτω τις σημειώσεις μου, που δημοσιεύτηκαν στον «Ευρωπολίτη», την ομογενειακή εφημερίδα της Γερμανίας για την επίσκεψή μου στο Görlitz με αφορμή τα εγκαίνια του…

Μνημείου Ελλήνων Στρατιωτών στο Görlitz (1916-1919)

Με μια λιτή και συγκινητική τελετή που έλαβε χώρα στο νεκροταφείο της πόλης του Γκοέρλιτς (Städtischer Friedhof, neuer Teil, Griechische Grabanlage, Κυριακή 22.06.2014) , εγκαινιάστηκε το μνημείο με τα ονόματα των 133 Ελλήνων στρατιωτών, οι οποίοι απεβίωσαν κα ενταφιάστηκαν στην πόλη την περίοδο 1916-1919. Την περίοδο δηλαδή που το 4ο Σώμα Στρατού, είχε μεταφερθεί και σταθμεύσει στην Lager Moyrs, Görlitz της Γερμανίας.

Στο «ελληνικό» τμήμα του νεκροταφείου στέκονται ήδη οι εδώ και μερικά χρόνια ανακαινισμένες, επιτύμβιες στήλες του Διοικητή του Δ΄Σώματος εκείνη την περίοδο Ι. Χατζόπουλου και άλλων 6 αξιωματικών.

Μοναδικό φωτογραφικό υλικό από την κηδεία του Ι. Χατζόπουλου, μπορείτε να δείτε στην ιστοσελίδα μου:

Η οργάνωση της τελετής, ένα ελληνογερμανικοπολωνικό πρότζεκτ, ήταν άψογη και στις 3 μ.μ. όλοι ήσαν στις θέσεις τους, οι επίσημοι, οι συγγενείς, το κοινό, δημοσιογράφοι, μουσικοί του τοπικού συγκροτήματος «Ιατρός», ενισχυμένου με μουσικούς του σχήματος «Παράδοξον» και χορωδία.

Ιδιαίτερη αναφορά πρέπει να γίνει στους απογόνους στρατιωτών, οι οποίοι ταξίδευσαν από την Ελλάδα για να παρεβρεθούν στην εκδήλωση, όπως ο κύριος Κ. Μαργαριτούλης με την σύζηγό του από την Αθήνα, η οικογένεια Παπανικολάου-Τσατσάκη από την Κρήτη καθώς και στην παρουσία της ενενηντάχρονης κυρίας Χάλαρη, της οποίας ο πεθερός δεν είχε φύγει από το Γκοέρλιτς το 1919 αλλά παρέμεινε και έκανε οικογένεια, όπως και άλλοι πολλοί!

Η υπεύθυνη του νεκροταφείου Frau Mühle πήρε τον λόγο και με έναν σύντομο χαιρετισμό κήρυξε την έναρξη της τελετής. Ακολούθησε δοξολογία στα ελληνικά, γερμανικά και πολωνικά από Έλληνα και Πολωνό ιερέα με συμμετοχή δυο Γερμανών (καθολικού και ευαγγελικού) ιερέων.

Ακολούθησε ο βυζαντινός ύμνος «Κύριε» που συγκίνησε, δίνοντας τo ανάλογο μουσικό χρώμα στην τελετή.

Στο βήμα ανέβηκαν κατά σειρά ο Διοηκητής του Δ΄ Σ.Σ κ. Χαλκίδης, ο δήμαρχος του Görlitz Herr Siegfried Deinege και ο δήμαρχος της πόλεως του Zgorzelec κ. Rafal Gronicz. Οι ομιλίες των επισήμων παρουσιάστηκαν τρίγλωσσα (ελληνικά, γερμανικά, πολωνικά) με την βοήθεια διερμηνέων και ήσαν άκρως ενημερωτικές.

Ακολούθησαν οι Εθνικοί Ύμνοι των τριών χωρών και το μουσικό κλείσιμο της εκδήλωσης με την ορχηστρική παρουσίαση του συμβολικού «Στων Αγγέλων Τα Μπουζούκια».

Ακολούθησε δεξίωση, το δεύτερο μέρος της εκδήλωσης στο Zgorzelec την πολωνική δηλαδή πλευρά της πόλης από την απέναντι όχθη του ποταμού Νάΐσε, σε αίθουσα του ιστορικού Dom Kultury (Ruhmeshalle).

Εκεί και σε πιο χαλαρή ατμόσφαιρα έγινε η ανταλλαγή δώρων και αναμνηστικών και δόθηκε η ευκαιρία για φιλικά τσουγκρίσματα ποτηριών και συζητήσεις. Δεν είχαν να πουν και λίγα οι συμμετέχοντες γι αυτό το σημαντικό ελληνογερμανικοπολωνικού ενδιαφέροντος ιστορικό θέμα. Φτάνει να αναλογιστεί κανείς, ότι εκτός των περίπου 7.000 Ελλήνων της περιόδου 1916-1919 ακολουθούν οι περίπου 14.000 χιλιάδες πολιτικοί πρόσφυγες το 1949.

Αφορμή για περισσότερες συζητήσεις στάθηκε και το ιδιαίτερο μουσικό μέρος, μία συνεργασία μουσικών του ΠΑΡΑΔΟΞΟΝ ( του γράφοντος και της Δανάης Ανδρικοπούλου) και του συγκροτήματος ΙΑΤΡΟΣ (των φιλλενήνων Dieter … και Thomas Renner)



Οι φωτογραφίες που ακολουθούν στον σύνδεσμο είναι από την διάλεξη και μουσική παρουσίαση του θέματος των Ελλήνων του* Görlitz, σε συνεργασία με το τμήμα Μεσογειακών σπουδών του πανεπιστημίου *Bochum

Τελικά, πρέπει να ήταν η ΠΑΛΙΑ ΠΑΤΡΑ. Ο «Αιγαίος» θυμάται ακόμη τους υπέροχους τοματοκεφτέδες του!

Αγαπητέ Κύριε Ανδρικόπουλε,
Θα ήθελα πρώτα απ’ όλα τα έχω την άδειά σας να σας μιλώ στον ενικό γιατί μπορώ να εκφραστώ καλύτερα. Εγώ σαν ιδέα στο μυαλό μου για την ταινία, η ταινία θα πρέπει να έχει σκηνή που ο Πολυχρονάκης κάνει ηχογράφηση έτσι ακριβώς όπως έχουμε την φωτογραφία του. Επίσης θα έλεγα η ταινία να μην είναι ντοκιμαντέρ αλλά ταινία με πρωταγωνιστές όλους τους στρατιώτες του Γκαίρλιτζ και να δείχνει στην αρχή τους στρατιώτες πριν τον πόλεμο και την αιχμαλωσία και μετά που μπαίνουν στο τραίνο και που φτάνουν στο Γκαίρλιτζ. Και στο τέλος να δείχνει το τέλος του καθενού στρατιώτη. Δυστυχώς σκηνοθέτης δεν είμαι αλλά θα μου άρεσε εάν είχα την ευκαιρία και τις γνώσεις ενός σκηνοθέτη να φτιάχνω τέτοιες ταινίες.

1 «Μου αρέσει»

Φυσικά, στον ενικό!
Έχω γράψει, όπως προείπα, μια ιστορία, έναν σκελετό σεναρίου που βασίζεται στο Ημερολόγιο Μαργαριτούλη, στον Ντούβα Μιχαήλ, στον Μιχάλη Σωτηρίου κι άλλους των ηχογραφήσεων. Τον Χάιζενμπεργκ, τον Λέοντα Κουκούλα, το ελληνικό τυπογραφείο των Νέων Του Görlitz, τις ερωτικές ιστορίες με τις γερμανίδες, την γρίπη του 1917, τα γλέντια, τα χαρτοπαίγνια, την επανάσταση στο στρατόπεδο, τις αυτοκτονίες… Μπαίνει η άνοιξη του ΄17 στο Γκοέρλιτς και η διάθεση σιγά-σιγά στο στρατόπεδο και στην πόλη αλλάζει. Ο δύσκολος, πρώτος, γερμανικός χειμώνας υποχωρεί και μαζί του οι πολλές μελαγχολίες και οι φόβοι. Λίγο πολύ, έχουν αρχίσει να βρίσκουν όλοι μιά σειρά και μιά βολή. Η Ελλάδα είναι μακρυά και αυτό προκαλεί πόνο αλλά η πόλη του Γκοέρλιτς, μιά άγνωστη μακριά από τις μάχες και τον πόλεμο, που έχει πολλά να δείξει.Η δουλειά, το καλό φαγητό, οι βόλτες στο λόφο Landeskrone, η ανοιξιάτικη διάθεση, τα πολλά και μόνα κορίτσια και οι γυναίκες, η γοητεία των νεαρών Ελλήνων, μετατρέπουν τις αντροπαρέες γρήγορα σε μικτές παρέες που κάθε βράδυ διασκεδάζουν στα “μαγαζιά”/ιστορικό κέντρο της πόλης.
Έργα και ημέρες τριών ζευγαριών και των τριγύρων τους, με ανακαλύψεις, αποκαλύψεις, έρωτες, νοσταλγία, αγώνες, επαναστάσεις, απογόνους, …αρρώστιες, χωρισμούς και θανάτους μέσα σε μιά πρωτόγνωρη και σπάνια κατάσταση, όπου δυό λαοί έρχονται σε επαφή και μπολιάζει ο ένας τον άλλον! Οι ήρωές μου είναι άτομα που μπορούν να σταθούν και στα “αλώνια και στα σαλόνια” και έτσι μπορούν να λειτουργήσουν σαν συνδετικός κρίκος αξιωματικών και στρατιωτών, Γερμανών
και Ελλήνων, Βενιζελικών και Κωνσταντινικών, απλών και σημαντικών προσώπων…
Δρουν στο στρατόπεδο, στο τυπογραφείο, στα κέντρα, στις βόλτες, στις κοινωνικές (αρραβώνες, γάμοι και βαφτίσια…) και άλλες εκδηλώσεις και έτσι παρουσιάζονται τα διάφορα γεγονότα (τριβές μεταξύ αξιωματικών και στρατιωτών - ο Κωνσταντίνος στην εξορία - διαμάχες μεταξύ Κωνσταντινικών και Βενιζελικών αξιωματικών – αποστολές στρατιωτών σε εργοστάσια και ανθρακωρυχεία άλλων πόλεων… Αννόβερο, στη Λειψία, στη Κολωνία, Μπόχουμ κ.λ.π. - Η Ελλάδα μπαίνει στο πόλεμο στο πλευρό των Συμμάχων - μεροκάματα, τιμές, μαύρη αγορά, νέοι στρατιώτες που καταφτάνουν από την Καβάλλα, τα φρικτά νέα που έφεραν μαζί τους – φωτιά της Θεσσαλονίκης - αποτυχίες των Γερμανών στο μέτωπο …) και οι ηχογραφήσεις, οι οποίες θα γίνονται στην Μπαράγκα Νο τάδε και παράλληλα θα συνοδεύουν τις σκηνές του έργου με κορύφωση το φινάλε! Ειδικά αυτή την σκηνή στο φινάλε, που βασίζεται σε ποιημα του Λέοντα Κουκούλα που γράφτηκε για κείνη την περίοδο, είναι σαν να την έχω ζήσει! Και μένα θα μου άρεσε να την έβλεπα στην οθόνη, είχα μάλιστα κάνει πολλές συζητήσεις με τον Φέρρη γι αυτή. Είχα επίσης γράψει και πλησιάσει φορείς και πρόσωπα, που θα μπορούσαν να ενδιαφερθούν. Οι εποχές όμως δεν ευνοούν/επιδοτούν τέτοιες δουλειές ούτε ανήκω σε κάποια “συλλογικότητα” να με υποστηρίξει. Ίσως πάλι δεν είμαι αρκετά καλός στο να βρίσκω χρηματοδότες. Ίσως δεν είμαι τόσο καπάτσος όσο χρειάζεται.

1 «Μου αρέσει»

Έτσι θα πρέπει να είναι αυτή η ταινία. Χαρές, γλέντια, λύπες, νοσταλγία και πόλεμος.
Ένα πράμα σου λέγω μην τολμήσεις ποτές σου να αλλάξεις αυτά που έχεις γράψει. Τα έχεις γράψει έτσι όπως πρέπει και πιστεύω πως οι πρωταγωνιστές θα ήταν χαρούμενοι για να δουν την ταινία αυτή.

Εγώ θα σου ‘λεγα εάν δεν έχεις συνεργείο να πάρεις μαζί σου νέους σκηνοθέτες φροντιστές κ.λ.π. και νέοι ηθοποιοί που έχουν αγάπη γι’ αυτό που κάνουν. Και προσπάθησε τους ηθοποιούς να τους πείσεις ότι βρίσκονται σε στρατόπεδο αιχμαλωτισμένοι μακριά από την πατρίδα τους.

Κώστα μου, οι «συλλογικότητες» έχουν πάντα πίσω τους την ίντριγκα, άσ’ τες λοιπόν, καλύτερα… Όμως αφού έχεις βάλει κάτω κάποια «δουλειά βάσης», είναι κρίμα να την αφήσεις να πάει στράφι και, μην ξεχνάς, ο χρόνος προχωράει αδυσώπητα και κανείς δεν μπορεί να αποκλείσει δυσάρεστες εξελίξεις. Δεν έχω κάτι συγκεκριμένο να σου προτείνω, ίσως και να είμαι λιγότερο καπάτσος και από σένα, αλλά κάνε κάτι, μην το αφήνεις!

Αν θέλεις κομπάρσους έρχομαι από Μυτιλήνη-Γερμανία!.

1 «Μου αρέσει»

Αυτό που λείπει, Νίκο μου, είναι το χρήμα. Και σκηνοθέτης υπάρχει και ηθοποιοί βρίσκονται. Επομένως δεν μπορώ να κάνω κάτι. Αφιέρωσα κάποτε πάρα πολύ χρόνο και προσπάθεια για να τραβήξω την προσοχή χορηγών/παραγωγών. Κι οχι μόνο εγώ αλλά και σκηνοθετης με κύρος και γνωριμίες… Δεν τα κατάφερα.
Οι επιδοτήσεις που μπόρεσα να πάρω εγώ από το υπουργείο πολιτισμου της Βόρειας Ρηνανίας Βεστφαλίας, είναι ψίχουλα για τόσο μεγάλες παραγωγές, όπως μιας ταινίας. Άσε που υπάρχουν συγκεκριμένα προαπαιτούμενα όπως ανοχή, διαφορετικότητα, ενσωμάτωση, σεξουαλικοί προσανατολισμοί κ.α. και βαρέθηκα να το παίζω ακροβάτης, λογιστης και καλαμαράς για να ταιριάζω Anträge und Berichte, που μου τρώνε περισσότερο χρόνο από τα ίδια τα Projekte. Ποτέ δεν λέω ποτέ, βέβαια…

1 «Μου αρέσει»

Κώστα, έχεις πρόσφατη επικοινωνία με τον κ. Διονυσόπουλο;

Στον κατάλογο εκδόσεων των ΠΕΚ , του 2022, βλέπω και τον τίτλο του επικείμενου βιβλίου του:
Διονυσόπουλος Νίκος (επιμ.) Görlitz το ελληνικόν Ιστορικές ηχογραφήσεις «αιχμαλώτων» Ελλήνων στρατιωτών, Γκαίρλιτς 1917.
Τραγούδια – Ύμνοι – Παραμύθια – Δείγματα λόγου.

Έχει προχωρήσει στο εξής, άραγε, στη συγγραφή; Μια επικοινωνία μαζί του, θα έδινε απαντήσεις.

Επίσης, εκτός από τον Αλεξάτο, έχω υπόψη μου και άλλους δυο συγγραφείς με βιβλία που έχουν εκδοθεί με την ίδια θεματολογία. Όπως και τη βούληση για ντοκυμαντέρ και κυκλοφορία cd με όλες συνολικά τις ηχογραφήσεις ελληνικού ενδιαφέροντος που έγιναν στο Γκαίρλιτς.

Νομίζω πως δεν πρέπει να καθυστερήσεις περισσότερο, χωρίς να μπορώ όμως να σου προτείνω και λύσεις…

Το θέμα Διονυσόπουλος το απάντησα πιο πάνω με ημερομηνίες και ακριβές χρονικό συνεργασίας. Το ίδιο και για τον Αλεξάτο, εδώ και πολλά χρόνια.
Αν κάποιοι ετοιμάζουν τώρα καινουριο ντοκιμαντέρ και έκδοση με όλες τις ηχογραφήσεις, εκτός των ΠΕΚ, ας την κάνουν.
Εγώ εξαπατήθηκα μια φορά και αν δεν γίνει η έκδοση από τις ΠΕΚ θα έχω εξαπατηθεί και δεύτερη.
Έτσι είναι η ζωή.

Υπάρχει τρόπος εμείς του forum να σε στηρίξουμε οικονομικά?. Μπορείς να πάρεις ένα δάνειο?.

Ταξιάρχη, πριν καναδυό χρόνια είχε προβληθεί μια ταινία στην οποία είχα κι εγώ μια συμμετοχή, και είχα γράψει σχετικά κι εδώ. Ήταν καθαρό ντοκιμαντέρ, χωρίς ηθοποιούς. Λοιπόν, για πολούς απ’ όσους εμφανιζόμασταν ακούστηκαν σχόλια «αφού στην ταινία είναι τόσο ωραίο το μαλλί σου ή το μούσι σου μαύρο, γιατί το βάφεις γκρίζο;»

Του είχε πάρει δέκα χρόνια του ανθρώπου από τα γυρίασματα μέχρι την πλήρη ολοκλήρωση της ταινίας στην τελική της μορφή. Η κύρια ασχολία του όλα εκείνα τα δέκα χρόνια ήταν η αναζήτηση οικονομικών πόρων. Θέλει πολλά λεφτά!!! Και στο μεταξύ, φυσικά, ασπρίσαμε. (Και πάλι καλά. Κάποιοι στην ταινία ήταν ήδη άσπροι και όταν προβλήθηκε ήταν μακαρίτες.)

Και μετά, νέος αγώνας, όχι πιο εύκολος, να την προωθήσει. Γιατί ο σκοπός που κάποιοι ξοδεύουν τόσο πολλά λεφτά σε ταινίες είναι γιατί προσδοκούν να πάρουν και κάτι πίσω. Δίνοντάς την σε φεστιβάλ, κανάλια, αίθουσες. Και μιλάμε για ντοκιμαντέρ, ξαναλέω, δηλαδή κάτι αντιεμπορικό. Αλλά και πάλι, πιο οικονομικό -υποθέτω- στην παραγωγή του σε σχέση με τις ταινίες με ηθοποιούς, κοστούμια, σκηνικά και όλο τον στρατό που τους ακολουθεί - στα γυρίσματα που είδα εγώ στο ντοκιμαντέρ που λέμε, το συνεργείο ήταν 4-5 άτομα, σε μια ταινία είναι μάλλον εκατοντάδες.

Ναι, πολλά λεφτά, το ξαναλέω. Απείρως περισσότερα απ’ όσα φανταζόμαστε σαν θεατές.

3 «Μου αρέσει»

Κατάλαβα… Έχεις δίκαιο αλλά θα πρέπει κάτι να κάνουμε για να στηρίξουμε τον Κώστα που έχει φτύσει αίμα στην δουλειά του.

Όχι, αγαπητέ Ταξιάρχη… άλλωστε με τα λεφτά δεν το έχω. :smiley:

Όπως αναλύει ο pepe στο επόμενό ποστάρισμα, πρόκειται για μια μεγάλη διαδικασία.
Το υλικό που παίρνεις από ένα αρχείο και αυτό που συλλέγεις δεν μπορούν από μόνα τους να κάνουν ένα βιβλίο, πόσω δε μάλλον μια ταινία. Και μιας έχω ανοίξει την καρδιά μου, είχα και άλλη πρόταση από εκδοτικό οίκο αλλά τι να έκανα; Είχα ήδη ξεκινήσει την συνεργασία. Γνωρίζω πως οι ΠΕΚ έχουν εργαστεί πολύ πάνω στο υλικό! Έχουμε εργαστεί από κοινού αλλά έχουν εμπλακεί κι άλλοι. Λαογράφοι, επιμελητές κ.α… Τι να έκανα, να έδινα το υλικό και σε άλλον εκδοτικό οίκο κι όποιος τελειώσει πρώτος; Δεν γίνονται αυτά, τουλάχιστον όχι από μένα που κρατάω τον λόγο μου, ασχέτως αν αυτό θεωρείται αφέλεια από τα κυκλώματα κα τους επιτήδειους. Επίσης κι όπως πάλι αναφέρει ο pepe, οι περισσότεροι ενδιαφέρονται για λόγους ελαφρότητας κι όχι πραγματικά. Όπως γράφεις, για το μούσι και το μαλλί, για να έχουν κάτι να πουν στις παρέες τους, για τον ντόρο κι όχι για την ουσία. Όταν είχα πρωτοανακοινώσει για τις ηχογραφήσεις και για πρώτη ηχογράφηση μπουζουκιού, είχε ακολουθήσει ένας χαμός κι όχι μόνο δημόσια. Η αγαπημένη μου σκηνή στους μόντι πάιθον με το παπούτσι του προφήτη, αν την έχεις δει. Είχε πιάσει η ατάκα από τα μέντια… Με έπαιρναν τηλέφωνο, μου έγραφαν, υπήρξαν φασαρίες, τσακωμοί, πλεκτάνες… Δώσε κι εμένα μπάρμπα! Από το 2021 ξεκίνησα την παραγωγή τριών σιντί με ηχογραφήσεις του 1917 και επανεκτελέσεις τους. 3 Χ 7 τραγούδια των αρχείων και 21 επανεκτελέσεις με μουσικούς και μουσικάρες (Λάλεζα, Α. Νιάρχο, Γ. Νιάρχο, Λιουδάκη, Βεργόπουλο κ.α.). Ξέρεις πόσοι ενδιαφέρθηκαν; Ελάχιστοι. Από το τρίτο έδωσα γύρω στα 30 και μάλιστα σε Γερμανούς τα περισσότερα. Δεκάδες χάρησα. …Στα τρία πρώτα σιντί, μπορεί κάποιος να ακούσει Ταμπαχανιώτικο Μανέ, Αμανέ Σμυρναίικο και Μπουρνοβαλιά. Τρεις ηχογραφήσεις του 1917 επιπλέον, εκτός της Χήρας, με μπουζούκι. Όταν ανέβασα την είδηση με τα συνοδευτικά βιντεάκια, δεν έκανε κανένας ένα σχόλιο. Οι περισσότεροι δεν το αντιλήφθηκαν μέσα στη μάζα της πληροφορίας. Αν όμως ήμουν κομματόσκυλο ή για κάποιο λόγο εξυπηρετούσα το επίσημο αφήγημα και το ανακοίνωνε κάποιο κανάλι, ξέρεις τι θα γινόταν;

1 «Μου αρέσει»

Εμένα μου χάρισες 4 cd (έχω και την SAPHO) και τα φυλάω στις θήκες τους και μέσα στο ταχυδρομικό πακετάκι!. Εμένα με γνώρισες όχι τώρα αλλά ποιο παλιά που ήθελα να αποκτήσω τα cd. Τότες το μόνο που γνώριζα ήταν ότι είσαι ένας ερευνητής που ασχολείται πάνω σε ένα θέμα που και εγώ θα ήθελα να ακολουθήσω. Εγώ η μόνη ηχογράφηση που ήξερα ήταν “Η Χήρα” με τον Παπαδιαμάντη. Όταν σε ανακάλυψα έμαθα πολλά πράγματα για τις ηχογραφήσεις, Για τους αιχμαλώτους και καθόμουν με τις ώρες να βλέπω και να ακούω τα τρία διαφημιστικά βίντεο που έχεις στο κανάλι σου. Όταν μου ήρθε το πακέτο αντέγραψα τα cd στον υπολογιστή και άκουγα συνέχεια τον Πολυχρονάκη με την φωνή του να λέει (Γειά σου Μιχάλη Πολυχρόνη απ’ το Πολαρεϊκ!), και να μαγεύομαι με την τριφωνία της Κορδελιώτισσας, να κλείνω τα μάτια μου όταν ακούω την ηχογράφηση και να γίνομαι ένας με αυτούς, να τους βλέπω να τραγουδούν!. Εύχομαι να σε φωτίσει ο θεός να ολοκληρώσεις αυτό που πολεμάς να κάνεις και να μαγευτεί πολύς κόσμος όπως μαγεύτηκα και 'γω!.

1 «Μου αρέσει»

Μια διόρθωση μόνο… «Γειά σου Μιχάλη Πολυχρόνη Τοπολιανέ!» Ήταν από τα Τοπόλια της Κρήτης!

1 «Μου αρέσει»

Να σε καλά δεν ήξερα τι έλεγε στο τέλος και νόμιζα ότι έλεγε Πολαρέϊκ