Το παρακολουθώ το ζήτημα και είναι θλιβερό.
Υπάρχουν κάπου πληροφορίες για το τι μεγέθους θα έπρεπε να ειναι η ορχηστρα οταν νομοθετήθηκε το καθεστός υπο το οποιο θα λειτουργεί;
Δηλαδή θα έπρεπε να ειναι ορχήστρα δωματίου ή πλήρης συμφωνική;
Μιλάμε για Εθνική συμφωνική ορχήστρα οπότε το συμπέρασμα είναι ότι μιλάμε για πλήρης συμφωνική. Αν και το πρόβλημα υπάρχει και για άλλα μουσικά σύνολα της ΕΡΤ.
Εδώ η ερώτηση που κατατέθηκε στη βουλή.
Και εδώ η ιστοσελίδα της:
Το θέμα είναι σύνθετο και ελπίζω να λυθεί με τον καλύτερο τρόπο για αυτούς τους ανθρώπους.
Ομως πρέπει να ξεκαθαρίσουμε οτι υπάρχουν μικρά και μεγάλα σύνολα και αυτό δεν είναι θέμα επιπέδου, είναι θέμα καλλιτεχνικού προσανατολισμού.
Η BBC Symphony πχ ειναι μια πληρης συμφωνική που έχει καμια 80ρια+ μέλη.
η BBC Concert Orchestra ειναι σχηματισμένη στα πρότυπα ορχήστρας ραδιοφωνίας, παίζει σε μεγάλο βαθμό ελαφρά μουσική και έχει περίπου 50 μέλη. Αν και όποτε χρειαστεί να “μεγαλώσει” το κάνει με έκτακτους μουσικούς αλλά ο κύριος όγκος της δουλειάς τους γίνεται ως μικρό σύνολο.
Αν λοιπόν η ορχήστρα της ΕΡΤ προσανατολίζεται κυρίως προς μεγάλο/ρομαντικό ρεπερτόριο τότε ναι, χρειάζεται τα μέλη.Αν όχι, τότε δεν τα χρειάζεται ως τακτικούς μουσικούς.
Δεν θέλω να βάζω φωτιές, απλά απο όλα αυτά που διαβάζω εγώ δεν βγάζω άκρη: η ΈΡΤ ας πούμε καλύπτει το ίδιο ρεπερτόριο με την Κρατική; ή παίζει κυρίως ελαφρά μουσική ως μικρότερο σύνολο;
Χαίρομαι για το ερώτημα που θέτεις. Οργανικά η ορχήστρα αποτελείται από 105 μουσικούς. Αυτή τη στιγμή έχει 51 μόνιμους και άλλους 22 έκτακτους που καλύπτουν μόνιμες ανάγκες. Από αυτούς τους 22 έχει παρθεί η απόφαση να κοπούν 7-8 μουσικοί.
Δεν είναι μόνο αυτό όμως.
Μειώνεται ο αριθμός των παραστάσεων σε 24 το χρόνο (μέγιστο), με αποτέλεσμα οι μουσικοί να πληρώνονται χοντρικά με δύο συναυλίες το μήνα γύρω στα 600 ευρώ.
Επιπλέον για την ανανέωση των συμβάσεων σε μουσικούς που συνεργάζονται ήδη μέχρι και 15 χρόνια, τους ζητούν να περάσουν ακρόαση.
Κατανοώ το ερώτημα για το ρεπερτόριο αλλά η εύλογη απάντηση είναι ότι οι ορχήστρες συνυπάρχουν για πολλά χρόνια, τώρα το ρεπερτόριο της μιας καλύπτεται από την άλλη;
Προσωπικά, εγώ θέλω να έχει 105 μόνιμους μουσικούς και να παίζουν καθε βδομάδα με όλους σε γεμάτες αίθουσες και να αμοιβονται κανονικα, αυτό εύχομαι και αυτό ελπίζω, δεν το συζητώ.
Απλά δεν ξέρουμε πχ: αν δεν έχει ΚΑΝΕΝΑ μονιμο βιολι τότε δεν μπορεί να παίξει τίποτα( ως μικρό ή μεγάλο σύνολο) χωρίς εκτακτους και αυτό απαίτεί άμεσα διόρθωση και διορισμούς. Αν η ορχήστρα όμως τώρα είναι πλήρης ως μικρό σύνολο γιατί για αυτό σχεδιάστηκε και οι υπόλοιποι χρειάζονται μόνο περιστασιακά δεν ξέρω κατα πόσο έχει νόημα.
Υποψιάζομαι όμως οτι έχεις δίκιο και ότι μέλη που χρειάζονται τακτικά δεν μονιμοποιούνται.
Η μονιμοποίηση σε ορχήστρα είναι ΚΑΙ καλλιτεχνικό θέμα:Για να εξελιχθεί ένα συνολο απαιτεί τακτική παρουσία μουσικών και ένα σταθερό περιβάλλον.
Αυτή τη στιγμή, για ακριβώς αυτό το λόγο καλύπτω στην Ιρλανδία εδω και 6 μήνες μια ορχηστρική θέση σταθερά, ( μεχρι να προκυρηχθεί σε λίγους μήνες) προκειμένου να μην αλλάζουν μουσικούς καθε βδομάδα.
τα 600 ευρώ και οι 12 συναυλίες είναι εξαθλίωση και θα φέρει και άλλα προβλήματα.
Πάντως, αφου φλυαρώ ας πω και λίγα ακόμα: Ένα τέτοιο σύνολο μπορεί να προσφέρει πολλά πράγματα στον τόπο: απο το να στηρίξει ντόπιους μουσικούς και να παρουσιάσει σολίστ μαέστρους και ρεπερτόριο, μέχρι να μπει σε σχολεία και να να ταξιδέψει.
Εγώ αποφάσισα να μπω σε αυτό το δρόμο παιδί όταν ήρθε η Καμεράτα στο νησί μου και έκανε εκπαιδευτική συναυλία.
Να ψυχαγωγήσει, να εκπαιδεύσει, να κάνει 1002 πράγματα.Το άλλο θέμα που δεν γίνεται κατανοητό είναι οτι μπορεί οι συναυλίες να κοστίζουν αλλά δημιουργούν και τζίρο: Το ταξί το εστιατόριο το καφέ, όλοι δουλεύουν όταν παίζουμε. συγνώμη για τη φλυαρία
Για να δεις πόσο μέσα έπεσες διάβασε και εδώ. Δεν αναφέρεται σε βιολί αλλά στον πρώτο κλαρινετίστα της ορχήστρας.
και εδώ:
(Για να μη βάζω μόνο από Ριζοσπάστη και 902).
Ποτέ δεν κατάλαβα το κομμάτι των εργολάβων που πλέον ειναι παντού.
Η εκάστοτε εργοδοσία δίνει 100 ευρω σε εναν αεριτζη που ειναι σπίτι του για να δωσει 50 ευρω σε 5 υπαλλήλους που χρειάζεται.
Αλλά η εργοδοσία αρνείται να δώσει 60 σε υπαλλήλους απευθείας με αορίστου σύμβαση.
Όμορφα πραγματα…
Με αυτό τον τρόπο ο εργαζόμενος δεν κατοχυρώνει ασφαλιστικά δικαιώματα.
Εξάλλου πώς θα βολευτούν και οι ημέτεροι; Έχουμε γεμίσει επιχειρηματίες.
Στο σχολείο τους αντίστοιχους των συμβασιούχων τούς λέμε ωρομίσθιους. Ένα υπολογίσιμο ποσοστό των διδακτικών ωρών το καλύπτουν αυτοί. Οι τοποθετήσεις τους γίνονται με αρκετή καθυστέρηση μετά τον αγιασμό, πράγμα που δυναμιτίζει την εκπαιδευτική διαδικασία (φανταστείτε το παιδί της Α’ Γυμνασίου, πρώτη φορά στο καινούργιο και τόσο διαφορετικό περιβάλλον, μικρότερος απ’ όλους ενώ του είχε πάρει 6 χρόνια να φτάσει να είναι ο μεγαλύτερος σ’ όλο το Δημοτικό, και η πρώτη του εμπειρία να είναι ότι όταν το πρόγραμμα λέει π.χ. Μαθηματικά βγαίνουμε στην αυλή να παίξουμε ανεπιτήρητοι, επειδή δεν έχουν στείλει ωρομίσθιο μαθηματικό!!!), ενώ φυσικά, ακόμη κι αν τοποθετούνταν εγκαίρως, αυτό δε θα βελτίωνε ιδιαίτερα το άθλιο επίπεδο του εργασιακού τους καθεστώτος.
Αν χαροπαλευει η υγεία και η εκπαίδευση ο πολιτισμός εχει πάει περίπατο προ πολλού, οποτε τι πιο φυσιολογικό απο το να εκμεταλευτουν μουσικούς ωστε να βγαίνει τσιμα τσιμα ενα κρατικό μουσικό σύνολο.
Πολύ ομορφα…
Θλίψη για την κατρακύλα αυτού του τόπου. Και σε πολιτιστικό επίπεδο.
Μέρα που είναι ας εμπνευστούμε και ας ονειρευτούμε…