Να πω την δική μου γνώμη μιας και τώρα το κατάλαβα πιο καλά. Αναφέρεται για το τελευταίο εννιάρι.
Ναι το έκανε καμιά φορά ο Νίκος αυτό, δεν του ξεφευγε, το έκανε επίτηδες, του άρεσε καλύτερα για τα κομμάτια που τα έπαιζε με τον δικό του χαρακτήρα. 'Όμως έχω τύχει να ακούσω τα ίδια κομμάτια από τον ίδιο παιγμένα και κανονικά, πχ τον Νίκο Τρελλάκια κόβει την εισαγωγή και μέτρα από το κομμάτι όμως το έχω ακούσει και κανονικά να το παίζει όπως στην πρώτη και του Βάβουλα τη γούβα, ήταν ιδιόρρυθμος όπως και το παίξιμο του. 'Εχω την εντύπωση όμως ότι αυτό το κόψιμο είναι παράδοση και όχι απλά μια αυθαιρεσία του Κατσαρού η του Βραχνά, είμαι σίγουρος ότι είχαν όχι απλά σωστή αλλά απόλυτη αίσθηση του χρόνου σαν μουσικο. Εμένα προσωπικά μου αρέσει πολύ δίνει στην εκτέλεση μια αίσθηση απροσδόκητου. Επίσης ο Κερομύτης μας λέει πως ο Μιμίκος ο Μπογιατζής, αυτός ο θεμελιωτής πιθανώς της πειραιώτικης σχολής μπουζουκιού έπαιζε άχρονα, πιστεύω ότι αυτό εννοούσε…
Κατά την γνώμη μου τόσο ο Κατσαρός όσο και ο Βραχνάς είναι κοντά σε αυτό που λέμε αδέσποτο και συνάμα απαρχές του ρεμπέτικου τραγουδιού που είναι εκτέλεση από ένα και μοναδικό όργανο. Μακάρι να είχα το χρώμα του Νίκου και ας έκοβα και παραπάνω όγδοα,
Ε τώρα, αυτό εντάξει, είναι άλλο! Κι εγώ θα το ήθελα, να παίζω όπως ο Βραχνάς, αλλά αν δεν έβγαινα κι απ’ το ρυθμό θα μ’ άρεσε καλύτερα, εμένα βέβαια.
Ότι γενικά ήταν κοντά στο παλιό, αδέσποτο ρεμπέτικο από κάθε άποψη, σίγουρα συμφωνώ. Τώρα, το αν τα ξίκικα μέτρα ήταν μέρος αυτής της παράδοσης…
Σίγουρα κι οι δυο τους ήξεραν άριστα να παίξουν εννιά σωστά όγδοα όποτε ήθελαν. Δεν ήθελαν πάντοτε (ο Κατσαρός όχι και πολύ συχνά). Υπάρχουν άλλοι, ηχογραφημένοι, που να κάνουν το ίδιο; Δεν έχω υπόψη μου κανέναν. Αν υπάρχουν, δε θα τους βρούμε βέβαια μεταξύ των μουσικών που ηχογράφησαν με ορχήστρα ή με σέσιον κιθαρίστες, αλλά μεταξύ των ουάν-μαν-μπαντ.
Ίσως θυμάμαι ένα απτάλικο με σόλο Μουφλουζέλη (αν δεν ήταν αυτός, μήπως ήταν ο Γενίτσαρης; ο Κερομύτης;), όχι από δίσκο, από βίντεο, που δε μου φαινόταν πολύ σόι στον αριθμό των ογδόων, αλλά υπέθεσα ότι μάλλον εγώ δε μετράω σωστά και επειδή με δυσκόλευε δεν έκατσα να το πολυψειρίσω.
Αν, λοιπόν, και οι δύο τους είχαν όχι απλά σωστή αλλά απόλυτη αίσθηση του χρόνου στη μουσική, δεν μπορώ με τίποτα να καταλάβω πώς τους ήρθε και των δύο να φτιάξουν «μανιέρα» χαλώντας το μέτρο των τραγουδιών. Πραγματικά, με ξεπερνά.
Η μανιέρα Νίκο που λες, όπως το βλέπω είναι ένα πάντρεμα των ρυθμών του ζεϊμπέκικου περνάνε από το παλιό στο νέο και αντίστροφα, μπλέκουν τον ρυθμό, ο Κατσαρός σίγουρα είναι ένα παράδειγμα δεν το κάνει τυχαία, αλλά σε πολλές ηχογραφήσεις και 100% συνειδητά κόβουν την συνοδεία και περνούν στο απευθείας, αλλά όπως σωστά αναφέρει ο Pepe πόσες καταγραφές πρωίμου ρεμπέτικου έχουμε, ελάχιστες, ηχογραφήθηκαν ποτέ οι φυλακόβιοι μπουζουξήδες, ούτε ένας, εξαίρεση ό Μπάτης που μεταφέρει το κλίμα της φυλακής με τον μπαγλαμά του, τι είναι τελικά το ρεμπέτικο, αυτό που έφτιαξαν οι εταιρείες και το ονόμασαν έτσι, η το είδος που υπήρχε πριν από αυτό και που καταγράφτηκε ελάχιστα και των περισσοτέρων από μη ρεμπέτες, μεγάλη συζήτηση αυτό.
Σταύρο, λέγοντας «μανιέρα» εννοώ ότι στην ανάγκη του, ο Βραχνάς ειδικά, να δημιουργήσει, όπως εσύ το λες πιο πάνω, έναν δικό του χαρακτήρα, ίσως να επενέβη στο μέτρο του κομματιού. Δεν νομίζω να το έκανε αυτό, αν και φυσικά δεν μπορώ να το αποδείξω. Το να μπαίνεις πάντως λάθος, δεν το βλέπω ως «πάντρεμα παλιού και νέου ζεϊμπέκικου», το βλέπω απλά ως λάθος. Ομολογώ βέβαια ότι δεν έχω άλλη πηγή, πέρα από εκείνες στην αρχή αυτού του θέματος.
Σωστά λες ότι δεν υπήρξαν (δυστυχώς) καταγραφές του πρώιμου ρεμπέτικου, μόνο οι γνωστές των εμπορικών ηχογραφήσεων όπου μπορούμε ίσως να υποθέσουμε επέμβαση των παραγόντων των εταιριών. Όμως, στις αμερικάνικες ηχογραφήσεις, δεν νομίζω ότι οι υπεύθυνοι των εταιριών επενέβησαν, διορθώνοντας π.χ. τον Καραπιπέρη «Όχι, έτσι να το παίξεις, δεν το παίζεις σωστά» και τέτοια. Άρα, οι ηχογραφήσεις της Αμερικής πρέπει να είναι πάρα πολύ κοντά στο ύφος στο οποίο έπαιζαν την εποχή εκείνη, εκτός επισήμων ηχογραφήσεων (δεν αναφέρομαι στην Παπαγκίκα βεβαίως).
Μου ‘ρθε ξαφνικά μια φλασιά… Σταύρο, ή όποιος άλλος, έχετε μήπως παρατηρήσει να το κάνει αυτό και ο Γ. Παπάζογλου; Εγώ όχι, αλλά ούτε και είχα αναρωτηθεί ποτέ πριν. Σαφώς όμως έχω παρατηρήσει ότι έχει πολύ ιδιάζουσα σχέση με τον ρυθμό, πετώντας ελεύθερα σ’ ένα κόσμο χωρίς σύνορα ανάμεσα στο καθαρά έρρυθμο, το καθαρά ελεύθερο και το κάτι ανάμεσα. Επίσης, είναι κι αυτός πολύ χαρακτηριστικό δείγμα/επιβίωμα της κουλτούρας του ενός οργάνου, αλλά και γενικότερα της παλιάς προφορικής παράδοσης (συρραφή κλπ.).
Προσωπικά η άποψη ότι το κόψιμο χτύπων από το εννιάρι είναι παράδοση και όχι λάθος με παραξενεύει. Αν όμως διαπιστωθεί ότι γίνεται συστηματικά σε μουσικούς με κάποια συγκεκριμένα κοινά χαρακτηριστικά μεταξύ τους, να το σκεφτούμε ρε παιδιά.
Δεν μου ήρθε ποτέ στο μυαλό κάτι τέτοιο, ακούγοντας τραγούδια του Παπάζογλου. Αλλά, τί ακριβώς εννοείς, Περικλή, με «ένα κόσμο χωρίς σύνορα ανάμεσα στο καθαρά έρρυθμο, το καθαρά ελεύθερο και το κάτι ανάμεσα»; Δώσε μας καν΄να δυό παραδείγματα!
καλησπέρα έπεσα πάνω στο θέμα απο google αναζήτηση και γουσταρω και εγω φουλ της εκτελέσεις του βραχνα ψαχνω την εκετελέση του στο Γκαμηλιέρικο του μπάτη
όποιος μπορεί να με βοηθήσει γιατί ειναι και το πρώτο κομμάτι που είχα προσπαθήσει να μαθω καποτε στο μπουζουκι
Υπηρχαν γυρω στα 30 βιντεακια με το Βραχνά, οπως και το καμηλιερικο αλλα κάποια απο αυτα εχουν κατέβει πλεον. Δε γνωρίζω το λογο.
Πλέον το ΥΤ προσφέρει από μόνο του τη δυνατότητα κατεβάσματος (λήψης): κάτω από την «οθόνη» του βίντεο και από τον τίτλο, τερμα δεξιά, στις τρεις τελείες. Γινόταν και παλιότερα, αλλά ήταν ελάχιστα πιο περίπλοκο. Τώρα είναι πανεύκολο.
Κατεβάζουμε για να τα έχουμε στον υπολογιστή μας και να μην εξαρτώμαστε από το τι αποσύρθηκε από το ΥΤ. Ό,τι είναι σήμερα, αύριο μπορεί να μην είναι.
Κανονικά τα βλέπω…
https://youtube.com/playlist?list=PL3B6AC179795B515E&si=-R6m1w46L9hU5Iqt
Παιδιά βλακεία είπα. Δεν τα κατεβάζεις στον υπολογιστή, τα «αποθηκεύεις» στο ΥΤ.
Για να τα κατεβάσεις επιστρέφουμε στις παλιότερες μεθόδους, τα βίντεο-νταουνλόουντερ. Ο καθένας ξέρει κι από κάποια, αν κανείς δεν ξέρει ας τα αναφέρουμε…
Καλό είναι να μην το κάνουμε. Είναι εύκολο να βρεθεί τρόπος με ένα απλό ψάξιμο στη δημοφιλέστερη ερευνητική μηχανή 
Δεν ειναι μονο αυτα που υπάρχουν σε αυτη τη λιστα του Κωτσου. Για παραδειγμα το “χθες το βραδυ στο σκοταδι”, το “οσοι εχουνε πολλα λεφτα”, το “καμηλιερικο” που αναφέρθηκε, λειπουν πλεον. Ισως λειπουν και αλλα δεν το εψαξα τελευταία.
Τα συνολικά τραγουδια που υπήρχαν -καποια και με 2η/3η επανεκτέλεση- ηταν αυτα που ειχα γραψει στο #1.