Εκπομπή στη ΝΕΤ

οι Laco Tayfa καταπληκτικό συγκρότημα τσιγγάνων της Πόλης…με έναν καταπληκτικό κλαριντζή τον Husnu Senledirici…τρελός βιρτουόζος.

Πάντως το θέμα του εκμοντερνισμού της παραδοσιακής μουσικής στην τουρκία είναι πολύ συχνό.Είτε είναι ροκάδες όπως ο Ερκίν Κοραϊ(ο Παπάζογλου της Τουρκίας που έκανε γνωστά κάτι ξεχασμένα παραδοσιακά),είτε ψαγμένοι μουσικοί όπως ο Burhan Ocal(που κάθεται και παιδεύει ηλεκτρονικά διάφορες μελωδίες και τραγούδια) μέχρι και τελείως συντηρητικοί όπως ο Erguner(που έπαιζε σούφι με τζαζίστες).

Όπως και στην πιο αλτέρνατιβ(ίσως και Ποπ) σκηνή τους δεν “λογίζεται” γκρουπ χωρίς διασκευές παραδοσιακών.Βλέπε Baba Zula , Mercan Dede κτλ κτλ.

Αυτό σε μας εμφανίζεται πλέον τα τελευταία χρόνια πιο έντονο…και απο τον χώρο του έντεχνου…

Κώστα ωραία τα λες.
Το “Ράντιλε” το κατέβασα και το άκουσα.
Ένα ευχάριστο βαλκανικό μείγμα σερβο-ελληνο-τουρκικής “προέλευσης”, με …άδηλη(:wink: μουσικολογική ταυτότητα.
Εγώ προσωπικά (και συμπάθα με) δεν αισθάνθηκα τη μουσική αυτή καθόλου…οικεία! Παρόλο που είμαι βόρειος, σαν Μακεδόνας.
Ίσως αν είμουνα σερβικής καταγωγής, με ακούσματα (και κυρίως “βιώματα”) του είδους, να συμφωνούσα μαζί σου.
Βέβαια, αυτό δεν σημαίνει ότι αυτή η μουσική δεν είναι καλή. Δεν εννοώ κάτι τέτοιο. Απλά δεν έχει καμιά σχέση με την ελληνική, ούτε την τωρινή και κυρίως με την παραδοσιακή. Και δεν βλέπω και την αλληλοεπίδρασή της με την ελληνική (ευρύτερα, ίσως).
Πάντως να 'σαι καλά.

Σ.Π.

Γεια σας,

Μια που ανέφερε ο Κώστας ένα βαλκανικό τραγούδι που το νιώθει οικείο, ας παραθέσω εγώ ένα ωραίο ελληνοεβραϊκό “ταξιδιάρικο” τραγούδι. Είναι μια ισραηλινή διασκευή του “Καρδιά μου καημένη”, τραγουδισμένο από τον Itzik Kalla. Βέβαια, το “original” δεν είναι ελληνικό, είναι ένα ινδικό τραγούδι του Naushad Ali (“Duniya me ham aaye hai”), ένα από τα πιο αγαπημένα “ινδοπρεπή” της δεκαετίας του 60.

http://rapidshare.de/files/11979259/Track_No08.mp3.html

Είναι η πρώτη φορά που κατεβάζω mp3 στο rapidshare. Πείτε μου αν υπάρχει κανένα πρόβλημα.

Εύα

Και ένα άλλο ωραίο άσμα του τσιγγάνου Saban Bajramovic, με τους Mostar Sevdah Reunion από τη Βοσνία:

http://rapidshare.de/files/11983045/03_-_Track_3.mp3.html

Εύα

Εύα, τό’χεις… Νόου πρόμπλεμ με το rapidshare. Παρεπιπτόντως, από που μας γράφεις;

Πάνο, σας γράφω από τη Στοκχόλμη, Σουηδία…και είμαι βέρα Σουηδέζα (πολλά χρόνια παντρεμένη με Έλληνα όμως). Μου αρέσει πολύ η μουσική των Βαλκανίων και της Ανατολικής Μεσογείου γενικά. Μάλλον γεννήθηκα σε λάθος χώρα!:wink:

Εύα

Ποτέ δε θα πάψει να με εκπλήσσει και να με συγκινεί αυτό το πράγμα… Η αγάπη ανθρώπων από άλλους τόπους για τη μουσική μας, ειδικά τη Ρεμπέτικη μουσική.

Χαιρετίσματα λοιπόν στη παγωμένη (φαντάζομαι τωρα θα είναι παγωμένη) Στοκχόλμη, και σε ευχαριστώ πολύ!

Πάνος

Tωρα ακουσα το “Istanbul daylight” αφου συνδεσα τον υπολογιστη με το στερεο για να ευχαριστηθω ηχο !!
Εντυπωσεις : στην αρχη νομιζεις οτι ακους Μαρλευ μια και τα φωνητικα ειναι πανομοιοτυπα !! Μετα ακους τα πνευστα και σου φευγει η ψυχη. Ο ντραμμερ παιζει στην αρχη οφ-μπητ και χωρις να το καταλαβεις το γυριζει σε συρτο (ρουμπα που λεμε εδω) και το ταμπουρακι βγαζει ενα ηχο που σκοτωνει !! Ο μπασσιστας μια απο τα ιδια απο ρεγκε το γυριζει σε ρουμπα και δωστου παλι. Η αναλογια και η εναλλαγη Τζαμαικα-Τουρκια αψογη !!
Τα πνευστα κι αυτα στην αρχη παιζουν α λα ρεγκε μετα το γυριζουν σε λακερδα … πλακα …
Ολα καλα !! ενα συγχρονο ζωντανο ακουσμα σε σχεση με τις νεροβραστες μαλακιουλες που ακουνε οι Νεουορκεζοι (δεν υπολογιζω το ανεξαρτητο r’nb’ και τη ραπ αν κι αυτη επαναλαμβανεται πια).

Τωρα η ενσταση μου ειναι στο οτι καθησαν καποιοι Τουρκοι μουσικαραδες και παιξαν κοπια ενα ρυθμο και στυλ Τζαμαικανικο και προσθεσαν στοιχεια απο τη δικη τους παραδοση. Δηλαδη πηραμε πραγματα ετοιμα και τα συσκευασαμε σε ενα. Κατι ειναι κι αυτο δε λεω, αλλα εδω ακριβως φαινεται η δυναμη της παραδοσης και πως ο fusion μουσικος αντι να μαλακιζεται με την καθε παπαρια που μπορει να του ερθει στο κεφαλι και αφου εχει φαει στη μαπα τα μπητ, τις σαμπες και τα φανκ (καλα και αγια κι αυτα) και δεν ξερω κι εγω τι αλλο επιστρεφει σαυτο που θελει η ψυχουλα του τις ριζες, την ιστορια, τη σιγουρια !!

Ξερεις ποσους μουσικους γνωριζω με στιβα τα πτυχια και παιζουν σε γαβ-γαβδικα ;; Γιατι το κανουν αραγε ;; Αφου ξοδεψαν οι γονεις τους τοσα εκατομμυρια να τους στειλουν στις Αμερικες και στα Λονδινα. Αν τους ρωτησεις θα σου πουν και τι να κανω ;; Παντως η πραγματικοτητα ειναι οτι σημερα σε ολα αυτα τα λαιβαδικα παιζουν μουσικοι βαρβατοι με πολυσχιδη γνωση ασχετο τι τους βαζουν και παιζουν.
Συμπτωματικα χθες επαιξα κι εγω σε ενα λαιβ με γενικου ρεπερτοριου λαικα και γνωρισα ενα βιολιστη ενα παιδακι που παιζει αντερα !! και ετοιμαζεται σε ηλικια 21 χρονων να φυγει Νεα Υορκη κι αυτος !!
Μη σου πω για το μπασιστα και τον ντραμερ,
καθομαστε και τους χαζευαμε …
Αυτα προς το παρον ακουω και το αλλο και τα λεμε, ωστοσο ανεβαζε εσυ πραγμα περαν απ’τις θεωριες σημασια εχει η πραξη !

Σάκη, το “Ράντιλε” υποθέτω ότι είναι τραγούδι τσιγγάνων των Βαλκανίων, των οποίων η ταυτότητα είναι άδηλη γενικότερα. Σαν Μακεδόνας που είσαι, δε θα πρέπει να αισθάνεσαι εντελώς οικεία ούτε με τη μουσική των νησιών, για παράδειγμα. Κι εγώ, που είμαι γέννημα θρέμμα Αθηναίος, δε θα έπρεπε να αισθάνομαι οικεία με καμία δημοτική, παραδοσιακή μουσική. Παρ’ όλα αυτά, οι μουσικές αυτές ταιριάζουν πολύ περισσότερο στον ψυχισμό μου από αυτές της Σενεγάλης ή της Κούβας. Η αλληλοεπιρροή μεταξύ των ανθρώπων (στη μουσική και αλλού) είναι δεδομένη, σε παγκόσμια κλίμακα. Έτσι, αφού υπάρχουν κοινά στοιχεία μεταξύ της ελληνικής παραδοσιακής μουσικής και της ινδικής, πώς είναι δυνατό να μην υπάρχουν μεταξύ λαών γειτονικών, οι οποίοι μετακινούνταν κιόλας(για να μην πούμε για τα καραβάνια των τσιγγάνων που ήταν κινητοί φορείς της παράδοσης διάφορων περιοχών). Οι μουσικοί της Βαλκανικής χρησιμοποιούν παρεμφερή όργανα και ρυθμούς και παρουσιάζουν αρκετά κοινή μουσική αντίληψη(στοιχεία πολύ διαφορετικά σε μιο μακρινά μέρη του κόσμου).Θέλω να πω, δηλαδή, ότι βρίσκεις ή όχι ομοιότητες, ανάλογα με το τί συγκρίνεις. Φαντάζομαι ότι τα φυσικά χαρακτηριστικά τα δικά σου θα έχουν πολύ μικρή σχέση με τα δικά μου, αλλά σίγουρα κάποιος θα πει ότι μοιάζουμε αν βάλει δίπλα μας έναν Σενεγαλέζο ή έναν Ινδό.

Ο ήλιος, οι βροχές, οι άνεμοι που “στεγάζανε” τις παραδοσιακές μουσικές, ακόμα και τα ζώα που προσφέρανε τα δέρματα και τα άντερά τους για τα όργανα, και τις κινήσεις τους για τους χορούς, είναι λίγο πολύ κοινά σε ένα συγκεκριμένο γεωγραφικό μήκος και πλάτος, οπότε είναι λογικό οι μουσικές να παρουσιάζουν κοινά στοιχεία. Όπως επίσης λογικό είναι, αν το κοιτάξεις σε μικρότερη κλίμακα, να υπάρχουν και πολλές διαφορές μεταξύ της μουσικής των βουνών της Μακεδονίας και αυτής των νησιών.

Γιώργο, να άλλο ένα fusion, ελληνογενές αυτή τη φορά! Είναι οι Schall Sick Brass Band από την Κολωνία.
http://rapidshare.de/files/11949905/Maza_Meze.mp3.html

“Σαν Μακεδόνας που είσαι, δε θα πρέπει να αισθάνεσαι εντελώς οικεία ούτε με τη μουσική των νησιών, για παράδειγμα.”

Όχι φίλε Κώστα. Λάθος κάνεις. Τα νησιώτικα είναι δημοτικά της πατρίδας μου και -πλην των Ηπειρώτικων που λατρεύω- κατά πολύ καλύτερα (για τα γούστα μου) από τα δημοτικά άλλων περιοχών της Ελλάδας. Και φυσικά νοιόθω οικεία μ’ αυτά.

Το ότι η δημοτική μουσική όμορων κρατών και εθνοτήτων αλληλοεπιρρεάζεται είναι φυσιολογικό και τοις πάσι γνωστό. Αλλά αυτό είναι άλλο θέμα.
Εγώ σου μίλησα για την οικειότητα που -σε αντίθεση με σένα- δεν “αισθάνθηκα” ο έρμος από τον βαλκανικό αχταρμά που άκουσα!
Και βέβαια, τέλος πάντων, “περί ορέξεως …κολοκυθόπιτα”. Γούστα και αισθητήρια είναι αυτά, βλέπεις. Άλλος τα 'χει ή όχι, ή έχει τελείως διαφορετικά…

Σ.Π.

Γεια σας,

Βρήκα κάτι σχετικό με το θέμα μας…

http://www.iht.com/bin/print_ipub.php?file=/articles/2004/11/16/song2_ed3_.php

Είναι για το περίφημα άσμα Uskudar (Uskudara Gider iken Aldι da Bir Yagmur-Katibim), και τις διάφορες βαλκανικές παραλλαγές του.

Παραθέτω από μια ιστοσελίδα για τα Sevdalinka τραγούδια της Βοσνίας:

The history of the popular song “Pogledaj me Anadolko, Muhameda (Dina) ti” is also very interesting. During the Crimean war (1853-1856) between Turkey and Russia, Turkey received aid from England, France and Sardinia so, among its other visitors, Istanbul’s military barracks also hosted a company of Scottish soldiers. The latter had unusual uniforms which, along with their military march which is played with pipes, drew the citizens to them. This march melody soon became the melody of a Turkish folk song translated as follows:

The sweets that this girl sends to her beloved are the symbol of her emotions, and Uskudar is a suburb of Istanbul. While she was looking for him, he was already near her, wearing a starched shirt, i.e. uniform, since these were the new uniforms in European style which Sultan Mohamed II had introduced.

However, it is not known how this song reached Bosnia and Herzegovina where it got adapted to the musical expression of the Bosnian environment. This slightly modified song is also sung in Southern Serbia, Bulgaria, Greece and Macedonia. Bulgarian film director Adela Peeva made an excellent movie “Whose song is this”; in 2002 about the origins of this song, and presented it at several international movie festivals including the Sarajevo Film Festival where the film was presented in the summer of 2003.

Είδε κανένας αυτό το ντοκιμαντέρ;

Για να αποφύγω τυχόν παρεξηγήσεις θα ήθελα να τονίσω ότι δεν είναι καθόλου ο σκοπός μου να θίξω το εθνικό αίσθημα των Ελλήνων εδώ ή να αποδείξω ότι τα ρεμπέτικα (ή οποιαδήποτε άλλη μορφή ελληνικής μουσικής) δεν είναι ελληνικά…απλώς για μένα προσωπικά το θέμα των “ταξιδιάρικων σκοπών” και των μουσικών προσμείξεων έχει πολύ ενδιαφέρον.

Εύα

Εύα, αυτό το τραγούδι το ψάχνω και εγώ (πιστεύω ότι το έκανα και εδώ). Μια φίλη μου είδε την ταινία στη βουλγαρική τηλεώραση και τρελλάθηκε και από τότε επιθυμεί το κομμάτι. Δεν ξέρει τη βουλγαρική γλώσσα, αλλά κατάλαβε το νόημα της ταινίας. Μόνο ένα μικρό απόσπασμα κατάφερε να γράψει. Στην ταινία πρόκειται κατά τη γνώμη μου για το τραγούδι “έχασα μαντήλι” (υπάρχουν παραλλάγές από πλευρά της μελωδίες και του στίχο). Αν θυμάμαι καλά στην ταινία ο ύφος δεν είναι καθόλου παραδοσιακός, αλλά πάρα πολύ βαρύ με πολλά “αμαν, αμάν”.
Αν το βρεις αυτό το κομμάτι, σκέψου και σε μένα.

Λοιπόν Μάρθα,

Το τραγούδι θα το βρεις στην παρακάτω ιστοσελίδα:

http://www.turkishmusic.org/index5.html

στην ενότητα που λέγεται:

Istanbul Turkuleri

Είναι το έκτο τραγούδι που λέγεται (κάπως)Uskudara Gider iken Aldι da Bir Yagmur.

Η ελληνική παραλλαγή είναι το “Από ξένο τόπο”:

http://www.kithara.vu/ss.php?id=MTAxNjIxODE4

Αυτή ήταν η ερώτησή σου, έτσι; Ή μήπως εννοείς τίποτα άλλο;

Εύα

Μου έκανες μεγάλη έκπληξη! Ευχαριστώ πάρα πολύ. Όμως πιστεύω ότι αυτή η μελωδία υπάρχει επίσης με άλλους στίχους (έχασα μαντήλι). Δεν είμαι οργανωμένη τώρα και δεν βρίσκω το τραγούδι για να κάνω σύγκριση. Κάπου έχω το παραδοσιακό ελληνικό “εχασα μαντήλι”, αλλά ψάχνω ακριβώς αυτό το κομμάτι δηλαδή αυτήν την εκτέλεση που ακούγεται στην ταινία!

Πολύ ωραίο το κείμενο Έυα, νομίζω περιγράφει γλαφυρά τη διαστρεβλωμένη όραση των λαών των Βαλκανίων, που προκάλεσαν οι παρωπίδες που φορέσαμε για να έχουμε το βλέμμα στραμμένο στο στόχο: τη διαμόρφωση καθαρής εθνικής συνείδησης και την λήθη των εξω-εθνικών στοιχείων του εαυτού μας. Μόνο που ο άνθρωπος, κατά τη γνώμη μου, κουβαλάει χαραγμένα στο υποσυνείδητό του βιώματα και μνήμες που δεν μπορεί να σβήσει η οποιαδήποτε προπαγάνδα. Κι όσο επιμένει να τα αγνοεί και να τα αρνείται, τόσο θα του λείπει ένα κομμάτι του εαυτού του. Το καλό είναι ότι οι λαοί των Βαλκανίων έχουν αρχίσει να συνειδητοποιούν αυτά που τους ενώνουν και να αποκαθιστούν τη χαμένη ολότητα της μνήμης τους. Όλοι οι λαοί; Όχι! Εμείς, βλέπεις, έχουμε Παρθενώνες και αρχαίους ημών προγόνους να σηκώσουμε στις πλάτες μας, δεν είμαστε όποιοι κι όποιοι εμείς…

“Greece is the only country in the region that has not shown the film. “I think they have a problem with it,” said Peeva.”

Να και μια αρκετά ελεύθερη διασκευή του Uskudar, πάλι από τους Brooklyn Funk Essentials
http://rapidshare.de/files/12175542/Brooklyn_Funk_Essentials_-_Freeway_to_Uskuda r.mp3.html

όπου, σε κάποια φάση, απαγγέλλονται τα εξής στιχάκια:

“The Bosporous is not enough to separate us,
if we just trust the stars.
We 'll sail over obstacles,
that’s what they are there for.
It’s about where we’re going
-we’ve already left-
where we are…
It can’t be too far now…
to Uskudar!”

Προς Μάρθα :

Οι στίχοι που εννοείς είναι οι εξής…

" Απο την Αθήνα ως τον Πειραιά
έχασα μαντήλι με εκατό φλουριά

Μου παν πως το βρήκε μια νοικοκυρά
έμορφη κοπέλα κόρη του παπά

Δως μου το μαντήλι κράτα τα φλουριά
έμορφη κοπέλα κόρη του παπά"

Χρησιμοποιούνται και σ αυτή τη μελωδία αλλα και σε άλλες…(στη μελωδία του αποκριάτικου “έμορφη κοπέλα ετών 17” ή του τούρκικου Ογλάν Ογλάν)

Αν ενδιαφέρεσαι σου στέλνω τα τραγούδια…

Νίκος

Ναι, το επιθυμώ πολύ!
Θα μου έδινες μεγάλη χαρά.

Μήπως έχεις και το τραγούδι “ντόκτορ” στα τουρκικα? Και αυτό θα ήταν μεγάλη χαρά…

Ευχαριστώ πολύ εκ των προτέρων.

…προς απόσυρση…για να μην σκανδαλίζεται και η ΑΕΠΙ…

(Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/ην multi_kulti 31 Ιανουάριος, 2006)

Γεια σου Νίκο,

Και εγώ σ’ευχαριστώ πολύ για τα τραγούδια στο rapidshare.

Όταν αναφέρθηκες στην “ασχήμη” Σαφιγέ Αϊλά, θυμήθηκα μια γριά τραγουδίστρια που είδα στην ταινία “Crossing the bridge” χτες:

http://www.soundofistanbul.de/

Ήταν η Muzzeyen Senar, που τραγούδησε ένα παλιό τραγούδι με πολύ μεράκι.

Γενικά, η ταινία έδινε μια πολύ παραστατική εικόνα της μουσικής και των μουσικών της πόλης, από παλιά κλασσικά τραγούδια μέχρι rap!

Eva

Άλλη πάλι η Μουζεγέν Σενέρ…Η Ντίβα…καταπληκτική φωνή κι αυτή της επονομαζόμενης Κλασσικής Τούρκικης Μουσικής.Η διαφορά της με την Safiye Ayla είναι ότι αυτή στα νιάτα της ήταν πανέμορφη…

Και το Crossing the Bridge του τουρκογερμανού Φατί Ακίν έγινε η αγαπημένη μου εδώ και 2 βδομάδες που την αγόρασα σε DVD…Και νομίζω πως θα μείνει για καιρό…
Πολύ καλή…

Νίκος