Προφανώς ρητορικά ήταν και τα δικά μου ερωτήματα Γιώργο. Ανέκαθεν οι φυλές των ανθρώπων και οι πολιτισμοί τους αναμιγνύονταν, διασταυρώνονταν, αλληλοεπηρεάζονταν - είτε ειρηνικά, είτε βίαια- και η ανθρωπότητα ήταν ένα ποτάμι που κύλαγε προς τα μπρος. Κάποιοι λένε ότι όταν το ποτάμι μένει στάσιμο, τα νερά λιμνάζουν και σαπίζουν, αλλά αυτό είναι άλλη συζήτηση.
Στους χαμένους πολιτισμούς που λες, πρώτος ταιριάζει να μπαίνει ο μεγάλος Ελληνικός πολιτισμός που οι ίδιοι οι Έλληνες αιματοκύλησαν και γκρέμισαν. Και φυσικά κάθε έθνος δικαιούται να έχει πολιτιστική ταυτότητα. Και έχει. Και αυτή του Νεοέλληνα είναι ο Πετρέλης, το Μερσέντι και η Τατιάνα. Εγώ πάντως δε θα πάρω, προτιμώ μία ατομική, διεθνική πολιτιστική ταυτότητα και πολύ λίγο με νοιάζει αν θα καταχωρηθεί το ζειμπέκικο, για παράδειγμα, στην πολιτιστική ταυτότητα του έθνους του Πετρέλη ή όχι.
Και δεν πολυκαταλαβαίνω και την όλη λογική του “πουλάει, γι’ αυτό πάνε να το οικειοποιηθούν”(πχ το ζειμπέκικο). Δηλαδή, αν αποδείξουμε ότι είναι “μόνο δικό μας”, ένας Τούρκος που θα βγάλει ένα δίσκο με ζειμπέκικα(λέμε τώρα) και οι Τούρκοι που θα τα χορέψουν θα πρέπει να πληρώσουν πνευματικά δικαιώματα στο ελληνικό κράτος; Ή μήπως θα επιτρέπεται να χορεύεται ο χορός μόνο επί ελληνικού εδάφους;
Η Μουσική, ο Χορός, ο Πολιτισμός, δεν έχουν σύνορα και ούτε ιδιοκτήτες. Έχουν μόνο ακόλουθους, λάτρεις, προσκυνητές. Ζειμπεκλήδες όλου του κόσμου, ενωθείτε!