Καλησπερα και παλι!! Σιγουρα ολοι οι παλιοι προσφεραν πολλα και ειδικα ο ΜΑΡΚΟΣ. Τους αξιζει Σεβασμος, οχι μονο για οτιδηποτε μουσικο σε τοσο δυσκολες πραγματικα συνθηκες, αλλα επειδη εζησαν κυριολεκτικα, εστω και ετσι τη μουσικη νωριτερα απο μας! Οσο για το υφος ειναι καθαρα υποκειμενικο… Αμιμητο δεν ειναι τιποτα. Ολοι ανθρωποι ειμαστε και στο μονο που διαφερουμε ο ενας απο τον αλλο, ειναι η προσπαθεια, η μελετη, τα βιωματα και η αφοσιωση ως προς αυτο που ζηταμε ο καθενας διαφορετικα. Παντως η ουσια βρισκεται στο οτι μιλαμε για μουσικη…και στη μουσικη, παντα οι λυσεις ειναι ορατες!!
Ενα σχολιο για τον Στελιο Βαμβακαρη, για μενα αξιζει πολλα
Ο Στέλιος Βαμβακάρης γνωρίζει την πηγή απόπου το ρεμπέτικο νερό έρεε, ρέει και θα ρέει. Χαμηλών τόνων άνθρωπος, σέβεται και τιμάει το έργο του πατέρα του αλλά και των άλλων παλιών.
Πετυχημένη κατά τη γνώμη μου η προσπάθειά του να "παντρέψει " το μπλουζ με το ρεμπέτικο.
Μόλις πριν από λίγο ήμουνα σε ένα μαγαζί και άκουγα ένα ντουέτο (μπουζούκι κιθάρα), δύο φίλους, από τα πιο ευχάριστα σχήματα που ακούω. Μέσα στα κομμάτια που παίξανε, ήταν και το γνωστό του Καββαδία “Ο Γουΐλι ο μαύρος θερμαστής”. Πως να το κάνουμε, αν και δεν ήταν άσχημα παιγμένο το κομμάτι, το μπουζούκι έχανε από την ομορφιά του. Επομένως δεν το θεωρώ αδικία να λέμε ότι το μπουζούκι βγάζει περισσότερο ψυχή στο ρεμπέτικο ή στο λαϊκό, γιατί απλούστατα λέμε την αλήθεια.
:088:Συμφωνώ με τον Gogos!
Ο Σπόρος και άλλοι δεξιοτέχνες, έχουν παίξει μέχρι και κλασική μουσική με το μπουζούκι. Πρόκειται, όμως, για συνθέσεις που γράφτηκαν για άλλα όργανα. Τα λαικά και κυρίως τα ρεμπέτικα με τις φτωχές έως ανύπαρκτες ενορχηστρώσεις, γράφτηκαν από τους δημιουργούς τους μ’ ένα μπουζούκι στο χέρι. Γράφτηκαν με μπουζούκι και είναι για μπουζούκι. Εξαίρεση, ίσως ο Τούντας και κάποιοι άλλοι νεότεροι, που είναι, στην ουσία, μαέστροι…
και για να στηρίξω την άποψή μου παταθέτω το συγκεκριμένο χαβαλατζίδικο βιντεάκι. Δεν παίζουν λάθος τα κομμάτια τα παλικάρια, αλλά είναι η δυνατότητα που μπορεί να έχει μια τέτοιου είδους διασκευή.
Να επισημάνω πως το συγκεκριμένο παράδειγμα είναι και ακραίο και μάλλον μη χαρακτηριστικό, αλλά με μια ισχυρή δώσει χιούμορ επιβεβαιώνει την παραπάνω άποψή μου. Επίσης μη δωθεί σημασία στην φωνή αν μπορούσα θα την έβγαζα.:019::019::019:
:019::019:
Για δες όμως και αυτό το βιντεάκι:
και αυτό που μπορεί να το έχεις δει http://www.youtube.com/watch?v=5NjXgQ0SlMc&feature=related
Συμφωνω οτι το μπουζουκι εχει απεριοριστες δυνατοτητες.
Ομως θυμηθητε τον Ζαμπετα που ελεγε το μπουζουκι θελει ΨΥΧΟΥΛΑ
Καλο το κλασικο για να γελας το ροκ, αλλα πως να το κανουμε δεν βγαζουν συναισθημα
Προσωπικά πιστεύω πως σε όλα τα μουσικά είδη υπήρξαν και υπάρχουν συνθέτες και εκτελεστές που έβαλαν και βάζουν την ψυχούλα τους στις δημηουργίες τους.
αλλά πως να το κάνουμε η δική μας ψυχή τα δικά μας αυτιά ειναι κοντύτερα στους
λαικούς-δημοτικούς μας ρυθμούς.Έρχονται στιγμές που γουστάρω ένα blues η ένα rock
κομμάτι η ακόμη κι ένα κλασσικό ποτέ όμως δεν θα μπορέσω να νιώσω αυτό που νιώθω
ακούγοντας ελληνική μουσική(μπουζούκι-κλαρίνο-κρητική,ποντιακή λυρα-δημοτικό βιολί κ.λ.π.)Το D.N.A. είναι βαθιά ποτισμένο .
1 «Μου αρέσει»
Μέσα εισε συνονόματε το αίμα νερό δεν γίνετε
Γιαυτο παρε ενα ΧΙΩΤΗ http://www.youtube.com/watch?v=zbMXm1BE63Q
που τα συνδυαζε ολα
1 «Μου αρέσει»
χρηστος42, συμφωνώ δε λέω το αντίθετο. Το D.N.A. είναι βαθιά ποτισμένο γιατί τα λα’ι’κά-δημοτικά είναι η παράδοσή μας, η οποία συνοδεύει τη ζωή μας σε ότι κάνουμε καθημερινά και με αυτά τα τραγούδια διασκεδάζουμε, καψουρευώμαστε, ερωτευώμαστε, βγάζουμε τον νταλκάς μας, (ίσως τα παραδείγματα που έφερα να είναι ακραία), αλλά αυτό που θέλω να πω είναι το εξής: να θεωρείτε το μπουζούκι ισότιμο με τα άλλα μουσικά όργανα, δηλαδή ότι έχει πολλά να δώσει ακόμη, γιατί παρατηρώ μια τάση μείωσης του ρόλου του μπουζουκιού στα ελληνικά τραγούδια.:080:
ένα όργα νο όπως κιαν λέγεται, έχει κατασκευαστεί για να εκφράσει την ψυχή του δημιουργού (συνθέτη),να συνοδεύσει το θείο χάρισμα της φωνής. Και όπου αυτή απουσιάζει(η φωνή),να γλυκάνει με τις νότες του τον καυμό,να συμμετέχει στην χαρά,να ξεσηκώσει για χορό να συμμετέχει κιαυτό απο πλευράς του στην θεοποίηση του ανθρώπου.
1 «Μου αρέσει»
:110::110::110:
[b]Μήνυμα από συντονιστή: Zampetopaido γι΄αυτό υπάρχει το Μπράβο κάτω δεξιά. Για να μην γεμίζουμε τον χώρο με τέτοια μηνύματα.
sorry
[/b]
Και Σπανιόλικα παιγμένα με μπουζούκι… από τον Καραντίνη
Θα θεωρούσα όμως πολύ σημαντικό (όχι ότι αυτό που κάνει ο εξαίρετος και μοναδικός αυτός καλλιτέχνης είναι λίγο, άλλωστε είμαι φανατικός θαυμαστής) να παντρέψει κανείς το ηχόχρωμα του μπουζουκιού όπως το ξέρουμε με την Σπανιόλικη μουσική, παρά να παίξουμε το μπουζούκι σαν σπανιόλικη κιθάρα. Άλλωστε του λείπουν δυό χορδές…
Εκτός αν… Αλλά να μη βάζω ιερόσυλες ιδέες…
Καλησπερα σας!!! Ειναι δυνατον ανθρωποι οι οποιοι ειναι απο 30-50 ετων να παιζουν συνεχως τα ιδια και τα ιδια…? Και οι περισσιτεροι εχουν αναφερθει εδω και ειναι και γνωστοι… Δεν ειναι παντοτε ομως το καλυτερο παραδειγμα. Ενας απο τους μεγαλυτερους παιχτες που εχουν περασει ειναι και ο Μανολης Μιχαλακης… Τον ξερει κανεις? Εχει παιξει με τους περισσοτερους… Δεν αναφερω το ονομα του επειδη ηταν δασκαλος μου. Αλλα επειδη το πρωτο μαθημα που καναμε, ηταν η σεμνοτητα. Η βασικη αρχη της μουσικης αισθησης και της πνευματικης καταστασης. Ο Σπορος ειναι και αυτος τοσο ταπεινος που δε διστασε, οταν ημουν καπου και επαιζα κατι, να ερθει δακρυσμενος να με αγκαλιασει και να μου πει καποια λογια που τα εχω και θα τα εχω στην καρδια μου. Ομως ολο αυτο που αναφερω δεν τιμα εμενα… Αλλα εκεινον. Και καποτε, οταν ημουν 9 χρονων, ενας παρα πολυ γνωστος ρεμπετης που τωρα πια δε ζει και ειχε παιξει με ολους, οταν με ακουσε να παιζω τη ‘‘φλογα’’ του Χιωτη, μου ειπε το εξης…’‘μη παιζεις γρηγορα την εισαγωγη…ο Χιωτης το εγραφε αργα και εβαζε το δισκο να τρεχει!!!’’… Ηταν λιγο αδικο!!:)Τελος παντων. Η αρχη της ζωης ειναι πολυ απλη… Ο ΝΕΟΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΔΙΝΕΙ ΑΦΘΟΝΑ ΤΑ ΝΕΑ ΚΑΙ ΝΑ ΣΥΝΕΧΙΖΕΙ ΝΑ ΜΑΘΑΙΝΕΙ ΚΑΙ ΝΑ ΣΕΒΕΤΑΙ ΤΑ ΠΑΛΙΑ!!! Το ‘‘καινουργιο’’ καθοριζεται ως καλο απο το ‘‘σωστο παλιο’’… Μεχρι τωρα στα 22 μου χρονια αυτο εχω διαπιστωσει. Η γνωση πρεπει να μειραζεται σωστα χωρις παροποιδες και περικοπες και το παρελθον να περιγραφεται με σεβασμο! Ο σωστος χειρισμος αυτων των δυο, θα επιτρεψει στο μουσικο να ταξιδεψει σε οποιοδηποτε ειδος με οποιοδηποτε οργανο. Αλλα μονο στον Μουσικο…!!! Εκει γινεται ολο το μπερδεμα… Ολοι χωρανε στη μουσικη…η Μουσικη δε χωραει σε ολους!!! Καλο βραδυ
1 «Μου αρέσει»
re ton paouri… exw na ma8w nea sou 3 xronia apo tote pou teleiwsame to sxoleio…
alla ap oti vlepw edw exeis ekselix8ei para polu (oxi vevaia oti den isouna kai tote enas ap tous kaluterous) alla xairomai para polu na akouw ta kalytera gia sena dioti to aksizeis kai me to parapanw… na sai panta kala me epityxies…
p.s. ( ekeinh thn misawrh hxografish pou xame kanei spiti sou tin akouw mexri kai shmera)
Me ektimhsh,
Spuros.
Σπύρο, καλώς όρισες. Σε αυτό το φόρουμ γράφουμε ελληνικά, όχι greeklish.
ναι σορρυ δεν το ξερα…:092:
Ειλικρινά μόλις διάβασα ολόκληρη την παραπάνω τοποθέτηση, προβληματίστικα πάρα πολύ… Διέκρινα αρκετά αντιφατικά πράγματα, πάνω στα οποία δεν θα ήθελα να οω την άποψή μου, και αυτό γιατί δεν θέλω να κρίνω κάποιο άτομο μέσα από μία τόσο μικρή γραπτή παράθεση άποψης. Θα ήμουν μάλλον και άδικος και σκληρός. Παρόλα αυτά στριφογύριζε στο μυαλό για αρκετή ώρα και επιλέγω να σχολιάσω μόνο δύο σημεία.
Στο πρώτο σημείο θα ήθελα να πω ότι ο καθένας έχει κάθε δικαίωμα να παίζει ότι θέλει και δεν έχει να λογοδοτήσει πουθενά. Λογοδοτεί μόνο στον εαυτό του (εκτός και αν αναγκάζει κάποιον να τον ακούσει:019:) με μοναδικό γνώμονα αν τον ευχαριστεί αυτό που κάνει. Έχω πιάσει τον εαυτό μου να παίζει τρεις ολόκληρες μέρες ένα και μόνο ένα κομμάτι (κι εγώ το γούσταρα).
Δεύτερο η μουσική ανήκει σε όλους και χωράει σε όλους. Σε μια εποχή που προσπαθούν να πείσουν τους περισσότερους ανθρώπους ότι δεν είναι άξιοι. Υποτιμούνται κατά κόρον οι δυνατότητες που έχει το κάθε άτομο, η μουσική αποδεικνύει ότι αυτό δεν ισχύει. Γιατί όλοι μας έχουμε την μουσική μέσα μας. Και φίλε μου αλήθεια, την τελευταία φορά που άκουσα έναν αλβανό τσοπάνη να σφυρίζει δίπλα στα πρόβατα, ο ήχος ήταν πολύ ανώτερος από πολλούς που μάλλον έσυ θα κατέθετες σε ανθρώπους που η μουσική δεν χωράει μέσα τους. Ελπίζω να μην έγινα παρεξηγήσιμος. Απλά δεν μπορώ να ακούω υποτιμητικές κατά την γνώμη μου απόψεις για την μουσική σαν τέχνη. Που είναι η πιο προσιτή στον οποιονδήποτε άνθρωπο άσχετως καλλιέργιας. Αυτό είναι και που την ανυψώνει σαν τέχνη. Θα παρακαλούσα να είμαστε λιγότερο ελιτιστές, καθώς πάντα υπάρχει κάποιος ανώτερος από εμάς (με τα κριτήρια που εμείς έχουμε διαχωριστεί από τους υπόλοιπους.
Καλημερα!!
Επιτρεψε μου να σου πω πως δεν υπαρχει τιποτα αντιφατικο… Μιλουσα απλα για τις διαφορες… Ανθρωποι που μελετουν βαθυτερα, παιζουν και σεβονται μεχρι και αυτον με τη μικροτερη προσπαθεια και ανθρωποι που ειναι μονο για να θαυμαζουν… Εγω δεν κατηγορησα καποιον… Ειπα μονο πως ειναι κριμα να μπορεις να πας παρακατω και να μη το κανεις ψαχνοντας παντα καποια συνθετη φιλοσοφικη αμυνα που θα δικαιολογει τη δικη σου πνευματικη στατικοτητα. Στη μουσικη ολοι χωρανε…η ΜΟΥΣΙΚΗ δε χωραει σε ολους… Και αυτο φυσικα, επειδη το πιστευω βαθυτατα, ξεκινα απο το οτι οι ιδιοι οι μπουζουξηδες στη συγκεκρυμενη περιπτωση, απο μονοι τους γυρνουν τη πλατη τους στην ιδια τη Μουσικη. Και οι ιδιοι μειωνουν τις δυνατοτητες τους. Ανθρωπος με ανοιχτο μυαλο, προς ολες τις κατευθυνσεις, ‘‘δε ξερει που βρισκεται η πλατη’’ του για να μπορεσει τοσο μα τοσο ευκολα να τη γυρισει σε καποιον…!!! Παντα κοιταμε αυτον που πραττει, πολυ προσεκτικα και με τον σεβασμο που αρμοζει στον Ανθρωπο, γιατι αν εκτεθουμε, δε μαζευεται…! Και στο παραδειγμα με τον τσοπανη που αναφερεις, δε διαφωνω. Η ψυχη μιλαει εκει και τα βαθια και βαρια του βιωματα και ειλικρινα εκει καταθετω σιωπη και δεος… Οταν ομως μιλαμε μουσικα, η “σοφια” βρισκεται μεσα στην προσπαθεια του μουσικου, χτιζοντας συγχρονως την αληθεια, “του τσοπανη…”, στη ψυχη του… Καλημερα!!