Είναι η πρώτη φορα που “ανοίγω” ένα νέο θέμα στο φόρουμ, καθώς, έως τώρα, με κάλυπταν τα ήδη υπάρχοντα. Στο συγκεκριμένο, όμως, είδα πως δεν υπήρχε κάτι αντίστοιχο και έτσι αποφάσισα να το θίξω. Θα ήθελα, λοιπόν, να ρωτήσω - και εδώ θα θεωρούσα χρήσιμες και τις απόψεις των κιθαριστών που συμμετέχουν στο φόρουμ - εάν γνωρίζουμε τη συμβολή του σολίστα της κλασσικής κιθάρας Δημήτρη Φάμπα στο έργο του Γιώργου Ζαμπέτα.
Έτσι, θέτοντας κάποια ερωτήματα: Σε τι αριθμό τραγουδιών συνεργάστηκε μαζί του; Πόσο τον επηρέασε ενορχηστρωτικά; Αν ακροαστούμε, βλέπουμε πως σε ορισμένα τραγούδια του Γ. Ζαμπέτα έχουμε κάποια “ιδιαίτερα” αρπέζ και ένα διαφορετικό “ρόλο” της κιθάρας σε σχέση με αυτόν που είχε σε άλλους συνθέτες της λαϊκής μουσικής (ενδεικτικά αναφέρω τα: “Είχα τον ήλιο συντροφιά”, στη φωνητική εκτέλεση της Ζωζώς Σαπουντζάκη, “Τα δειλινά”, στη φωνητική εκτέλεση της Βίκυς Μοσχολιού, το “Χάθηκες” σε φωνητική εκτέλεση Πάνου Τζανετή, το “Πάει- πάει” σε φωνητική εκτέλεση Βίκυς Μοσχολιού και πολλά άλλα). Εκτός του ιδιαίτερου ήχου που είχε ο Ζαμπέτας ως εκτελεστής του μπουζουκιού, απόρροια προσωπικής μελέτης και ταλέντου, πιστεύετε πως στην ενορχηστρωτική ιδιαιτερότητα των κομματιών του έπαιξε μεγάλο ρόλο η μουσική αντίληψη και αισθητική του Φάμπα; Σε ποιο βαθμό συμμετείχε ο Ζαμπέτας στις ενορχηστρώσεις των τραγουδιών του έχοντας δίπλα του έναν μουσικό με σαφώς ανώτερη μουσική παιδεία;
Χωρίς να το γνωρίζω το θέμα, διαισθάνομαι κι’ εγώ ότι η επιρροή ήταν μεγάλη!
Πάντως έτσι κι’ αλλιώς έφτιαξε “σχολή” ο Φάμπας με το παίξιμό του στα λαϊκά τραγούδια. Ίσως η παιδεία του στο φλαμένκο (μαθητής του Σεγκόβια) , να τον βοήθησε να σεβαστεί την ιδιαιτερότητα του ήχου! Περιμένω εναγωνίως απόψεις κιθαρωδών.
Συζήτησα το θέμα εκτός forum. Η αίσθηση είναι ότι δύσκολα απαντιέται. Μάλιστα ο δελφός μου το επεξέτεινε. Επηρέασε ο Ζαμπέτας τον Ζαφειρίου ή το ανάποδο; Και σε ποιό ποσοστό;
Στο καλλιτεχνικό επίπεδο των ταλέντων αυτών δύσκολο να καταλάβεις!
" Ίσως η παιδεία του στο φλαμένκο (μαθητής του Σεγκόβια) , να τον βοήθησε να σεβαστεί την ιδιαιτερότητα του ήχου! "
Μιά μικρή διόρθωση παιδιά. Ο Φάμπας , οπως και ο δάσκαλός του ,Σεγκόβια , ήταν κλασικοί κιθαρίστες. ¨Αλλη τεχνική, άλλο ρεπερτόριο, και συνήθως μιά αποστασιοποιηση του ενός απο το άλλο.
Εκτός του ιδιαίτερου ήχου που είχε ο Ζαμπέτας ως εκτελεστής του μπουζουκιού, απόρροια προσωπικής μελέτης και ταλέντου, πιστεύετε πως στην ενορχηστρωτική ιδιαιτερότητα των κομματιών του έπαιξε μεγάλο ρόλο η μουσική αντίληψη και αισθητική του Φάμπα; Σε ποιο βαθμό συμμετείχε ο Ζαμπέτας στις ενορχηστρώσεις των τραγουδιών του έχοντας δίπλα του έναν μουσικό με σαφώς ανώτερη μουσική παιδεία;
Αναμένω τις απαντήσεις σας.[/QUOTE]
Ο ΖΑΜΠΕΤΑΣ σαν δεξιοτέχνης-εκτελεστής του ΜΑΝΟΥ ΧΑΤΖΙΔΑΚΙ είχε την δυνατότητα να γνωριστεί με τους μουσικούς της ορχήστρας που διεύθυνε (της ΚΡΑΤΙΚΗΣ ΡΑΔΙΟΦΩΝΙΑΣ αν θυμάμαι καλά) και φυσικά να αρχίσει να τους χρησιμοποεί στις ηχογραφήσεις του.Σίγουρα σε αυτές τις περιπτώσεις υπάρχουν επιρροές μεταξύ των μουσικών , πόσο μάλλον όταν αυτοί οι μουσικοί είναι μιας κάποιας μουσικής παιδείας, και όχι μόνον.Στην προκειμένη περίπτωση έχουμε και την επικάλυψη αυτού του τεράστιου μεγέθους που λέγεται ΜΑΝΟΣ ΧΑΤΖΙΔΑΚΗΣ. Ο ΖΑΜΠΕΤΑΣ εκτός του ΔΗΜΗΤΡΗ ΦΑΜΠΑ χρησιμοποιούσε και τον άλλο μεγάλο κιθαριστή τον ΓΕΡΑΣΙΜΟ ΜΗΛΙΑΡΕΣΗ,και φυσικά και άλλους μεγάλους σολίστες σε ακκορντεόν,πνευστά κ.λ.π.
Στίς ηχογραφήσεις λαικών τραγουδιών λοιπόν συνηθίζονταν, και τότε, ακόμη και τώρα πολλές φορές, η ενορχήστρωση να “βγαίνει” με τον εξής τρόπο: Ξεκινούσε το κομάτι με ένα βασικό κορμό αλλά στην πορεία οι μουσικοί το “στόλιζαν” ο καθένας στο όργανό του,και με τον τρόπο του.Ότι ήταν καλό και ταίριαζε έμενε, ότι ήταν περιτό δεν έμπαινε.Αυτό αφ’ ενός ότι πλούτιζε με αυτόν τον τρόπο η μελωδία ενορχηστρωτικά , αφ’ετέρου ΔΗΛΩΝΕ και τον ΣΕΒΑΣΜΟ μεταξύ των μουσικών για την “άποψη” του κάθε σολίστα.
Στην περίπτωσή μας ο και ο ΦΑΜΠΑΣ, και ο ΜΗΛΙΑΡΕΣΗΣ και ο ΠΙΠΕΡΑΚΗΣ (αν θυμάμαι καλά το όνομά του) έχουν προσφέρει στα κομάτια του ΖΑΜΠΕΤΑ.Μήπως δεν έχει προσφέρει σε ήχο και αισθητική στον ΖΑΜΠΕΤΑ,λόγω φιλίας,και συνεργασίας ο ΧΑΤΖΙΔΑΚΗΣ; Αυτά τα πράγματα είναι αντιδάνεια, και ο ένας δίνει στον άλλον, και τα ξαναεισπράτει κάπως διαφοροποιημένα, και ξανα τα επεξεργάζεται και πάει λέγοντας.
ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΤΟ ΕΛΚΥΣΤΙΚΟ ΤΟΥ ΘΕΜΑΤΟΣ. Συμπερασματικά δεν μπορούμε να πούμε ότι ο ΦΑΜΠΑΣ έκανε τις ενορχηστρώσεις και ο ΖΑΜΠΕΤΑΣ απλά συμμετείχε, όσο και περισότερη θεωρητκή ή και δεξιοτεχνική κατάρτιση αν θες γιατί με αυτό τον τρόπο νομίζω θα αδικήσουμε μια μεγάλη μορφή όπωσ ήταν ο ΖΑΜΠΕΤΑΣ αλλά και όσους συνεργάστηκαν μαζί του και ήταν και αυτοί πραγματικά μεγάλοι μουσικοί με “ΆΠΟΨΗ” επι του θέματος.
Ο Συμεών έχει (σχεδόν)δίκιο! Η επιπόλαια διατυπωμένη αναφορά μου στο φλαμένκο δεν εστίαζε στην τεχνική αλλά στο μουσικό περιεχόμενο. Γιατί ο Σεγκόβια έπαιξε και ασχολήθηκε με την ρομαντική και εθνική μουσική σχολή της Ισπανίας του 19ου και 20ου αιώνα. Την τεχνική παιξίματος δεν την ακολούθησε φυσικά. Τα μουσικά θέματα όμως τα αγάπησε! Δεν ήταν κλασσικός με την αποστειρωμένη έννοια.
Άλλωστε αυτό φάνηκε και από την συμμετοχή του Φάμπα στην λαϊκή μας μουσική, που δεν ήταν της “αρπαχτής” αλλά της προσφοράς. Παρ’ ότι κλασσικός!
Ο ΖΑΜΠΕΤΑΣ σαν δεξιοτέχνης-εκτελεστής του ΜΑΝΟΥ ΧΑΤΖΙΔΑΚΙ είχε την δυνατότητα να γνωριστεί με τους μουσικούς της ορχήστρας που διεύθυνε (της ΚΡΑΤΙΚΗΣ ΡΑΔΙΟΦΩΝΙΑΣ αν θυμάμαι καλά) και φυσικά να αρχίσει να τους χρησιμοποεί στις ηχογραφήσεις του.Σίγουρα σε αυτές τις περιπτώσεις υπάρχουν επιρροές μεταξύ των μουσικών , πόσο μάλλον όταν αυτοί οι μουσικοί είναι μιας κάποιας μουσικής παιδείας, και όχι μόνον.Στην προκειμένη περίπτωση έχουμε και την επικάλυψη αυτού του τεράστιου μεγέθους που λέγεται ΜΑΝΟΣ ΧΑΤΖΙΔΑΚΗΣ. Ο ΖΑΜΠΕΤΑΣ εκτός του ΔΗΜΗΤΡΗ ΦΑΜΠΑ χρησιμοποιούσε και τον άλλο μεγάλο κιθαριστή τον ΓΕΡΑΣΙΜΟ ΜΗΛΙΑΡΕΣΗ,και φυσικά και άλλους μεγάλους σολίστες σε ακκορντεόν,πνευστά κ.λ.π.
Στίς ηχογραφήσεις λαικών τραγουδιών λοιπόν συνηθίζονταν, και τότε, ακόμη και τώρα πολλές φορές, η ενορχήστρωση να “βγαίνει” με τον εξής τρόπο: Ξεκινούσε το κομάτι με ένα βασικό κορμό αλλά στην πορεία οι μουσικοί το “στόλιζαν” ο καθένας στο όργανό του,και με τον τρόπο του.Ότι ήταν καλό και ταίριαζε έμενε, ότι ήταν περιτό δεν έμπαινε.Αυτό αφ’ ενός ότι πλούτιζε με αυτόν τον τρόπο η μελωδία ενορχηστρωτικά , αφ’ετέρου ΔΗΛΩΝΕ και τον ΣΕΒΑΣΜΟ μεταξύ των μουσικών για την “άποψη” του κάθε σολίστα.
Στην περίπτωσή μας ο και ο ΦΑΜΠΑΣ, και ο ΜΗΛΙΑΡΕΣΗΣ και ο ΠΙΠΕΡΑΚΗΣ (αν θυμάμαι καλά το όνομά του) έχουν προσφέρει στα κομάτια του ΖΑΜΠΕΤΑ.Μήπως δεν έχει προσφέρει σε ήχο και αισθητική στον ΖΑΜΠΕΤΑ,λόγω φιλίας,και συνεργασίας ο ΧΑΤΖΙΔΑΚΗΣ; Αυτά τα πράγματα είναι αντιδάνεια, και ο ένας δίνει στον άλλον, και τα ξαναεισπράτει κάπως διαφοροποιημένα, και ξανα τα επεξεργάζεται και πάει λέγοντας.
ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΤΟ ΕΛΚΥΣΤΙΚΟ ΤΟΥ ΘΕΜΑΤΟΣ. Συμπερασματικά δεν μπορούμε να πούμε ότι ο ΦΑΜΠΑΣ έκανε τις ενορχηστρώσεις και ο ΖΑΜΠΕΤΑΣ απλά συμμετείχε, όσο και περισότερη θεωρητκή ή και δεξιοτεχνική κατάρτιση αν θες γιατί με αυτό τον τρόπο νομίζω θα αδικήσουμε μια μεγάλη μορφή όπωσ ήταν ο ΖΑΜΠΕΤΑΣ αλλά και όσους συνεργάστηκαν μαζί του και ήταν και αυτοί πραγματικά μεγάλοι μουσικοί με “ΆΠΟΨΗ” επι του θέματος.[/quote]
Σημαντικές οι πληροφορίες σου για τις “πηγές” όπου αντλούσε μουσικούς ο Ζαμπέτας. Όσο αφορά τον τρόπο επεξεργασίας της ενορχήστρωσης, στη λαϊκή μουσική, κάπως έτσι λειτουργούν τα πράγματα: μια ομάδα μουσικών δηλαδή επεξεργάζονται τη μελωδική γραμμή, πειραματίζονται με τους συγχορδιακούς κύκλους - γενικότερα την αρμονία μιας σύνθεσης. Φυσικά και δε θέλω να αδικήσω τον Ζαμπέτα τον οποίο και θεωρώ σαν έναν εκ των κορυφαίων συνθετών της λαϊκής μουσικής. Η απορία μου, απλώς, ήταν η συμμετοχή του Φάμπα στην ενορχηστρωτική διαδικασία του έργου του. Γενικότερα, τα δάνεια τέτοιου τύπου: λαικών - κλασσικών μουσικών είναι κάτι το οποίο πάντοτε προσφέρει μια νέα “γνώση” στη μουσική, ένα διαφορετικό ηχητικό αποτέλεσμα και αν θέλετε την εξελίσσει. Από τους άλλους σολίστες που ανέφερες και που συμμετείχαν στις ορχήστρες του Ζαμπέτα, γνωρίζουμε ονόματα;