Γιώργος Κατσαρός - Θεολογίτης(Georgios Katsaros 1888-1997)

spapistas · Ιούνιος 23, 2003, 1:09μμ

ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΑΤΣΑΡΟΣ - ΘΕΟΛΟΓΙΤΗΣ: Μέρος Α’

ΣΥΝΘΕΤΗΣ, ΣΤΙΧΟΥΡΓΟΣ, ΕΡΜΗΝΕΥΤΗΣ ΚΑΙ ΟΡΓΑΝΟΠΑΙΚΤΗΣ

Πέρασαν κιόλας έξι (6) χρόνια που έφυγε σαν χθες, στις 22/6/1997, για πάντα από κοντά μας ο «πατέρας» των Ελλήνων λαϊκών δημιουργών και τραγουδιστών της Αμερικής, μετά από πορεία 80 περίπου χρόνων στα μουσικά δρώμενα της ελληνικής παροικίας των Ηνωμένων Πολιτειών, σαν συνθέτης, στιχουργός, τραγουδιστής και οργανοπαίκτης.

Ο Γιώργος Κατσαρός - Θεολογίτης (το πραγματικό του όνομα) υπήρξε αναμφίβολα ο ζωντανός μύθος της Ελληνικής Λαϊκής Μουσικής των ΗΠΑ, με μοναδική ενεργό καλλιτεχνική δράση, που πραγματικά ξεπέρασε τις οκτώ δεκαετίες από τα συνολικά 109 περίπου χρόνια της ζωής του!
Ρεκόρ ασυναγώνιστο μακροβιότητας και ενεργού συμμετοχής στα λαϊκά δρώμενα της ελληνικής διασποράς (και όχι μόνον), μέχρι τα τελευταία του!!

Ο Γ. Κατσαρός προϋπήρξε όλων των μεγάλων δημιουργών του Ρεμπέτικου Τραγουδιού (του Μ. Βαμβακάρη, Γ. Μπάτη, Α. Δελιά, Σ. Παγιουμτζή, Σ. Κερομύτη, Δ. Μπαγιαντέρα, Α. Χατζηχρήστου, Γ. Παπαϊωάννου, Β. Τσιτσάνη, Μ. Χιώτη, κ.α.). Ηχογράφησε και κυκλοφόρησε σε δίσκους γραμμοφώνου ελληνικά λαϊκά και ελαφρά τραγούδια (όπως «ευρωπαϊκά», επιθεωρησιακά, βαρκαρόλες, κλπ) πολύ πριν από τους παλαιότερούς του (του Π. Τούντα, Κ. Σκαρβέλη, Β. Παπάζογλου, Γ. Δραγάτση, Α. Διαμαντίδη-Νταλγκά, Κ. Καρίπη, κ.α.).

Γεννήθηκε στις 20 Δεκεμβρίου 1888 (ή κατά άλλες πληροφορίες το 1893) στην Αμοργό από τον Νικόλαο Θεολογίτη και την ʼννα Στούπη. Ο Γ.Κ. είναι το δεύτερο παιδί της οικογένειας μετά την αδελφή του Σοφία. Η οικογένεια του ήταν από τις πιο ευκατάστατες στην Αμοργό, με μεγάλη κτηματική περιουσία. Μένει όμως ορφανός, σε ηλικία περίπου 5 ετών, από αιφνίδιο θάνατο του πατέρα του σε ατύχημα και μεγαλώνει με τις φροντίδες της μητέρας του και του παππού του.

Κυρίως από τον καλλίφωνο παππού του, που τραγουδούσε τα παλιά τραγούδια του νησιού τους, επηρεάζεται και παίρνει τα πρώτα του «πατήματα» στα νησιώτικα τραγούδια του Αιγαίου Πελάγους και στα τραγούδια της αντίπερα όχθης, των παραλίων της Μικράς Ασίας. Έτσι από μικρός αρχίζει να μαθαίνει κιθάρα μόνος του.

Γύρω στα 1903, αναζητώντας καλύτερη τύχη, μετακομίζει με τη μητέρα και την αδελφή του στην Αθήνα. Η μητέρα του, για να ζήσει τα παιδιά της, αναγκάζεται να εργαστεί σαν μαγείρισσα σε σπίτια γνωστών καλών οικογενειών της Αθήνας. Γρήγορα η φήμη της απλώνεται στην πόλη των Αθηνών, ανάμεσα στις προσωπικότητες και επισήμους της εποχής εκείνης και το 1905 προσλαμβάνεται στο υπηρετικό προσωπικό των Ανακτόρων, ως μαγείρισσα του τότε βασιλέως Γεωργίου του Α.

Στη διάρκεια της δεκαετούς περίπου διαμονής του νεαρού Γιώργου Κατσαρού στην Αθήνα και μέχρι το 1913 που μετανάστευσε στην Αμερική, ακούει και θαυμάζει τις στρατιωτικές μπάντες και μαθαίνει να παίζει στην κιθάρα του και να τραγουδάει όλα τα εμβατήρια και τα τραγούδια της εποχής εκείνης.

Σαν κιθαρίστας και τραγουδιστής αρχίζει να βγάζει τα πρώτα του χρήματα γύρω στα 1910, παίζοντας άλλοτε μόνιμα και άλλοτε περιστασιακά σαν περιφερόμενος τραγουδιστής στους ψυχαγωγικούς χώρους της Καστέλλας, του Φαλήρου, της Πειραϊκής ακτής και σε διάφορα στέκια της Αθήνας και του Πειραιά. Τραγουδάει και ψυχαγωγεί τον κόσμο κυρίως με ελαφρά και επιθεωρησιακά τραγούδια.

Ο θείος του Γιώργου, την περίοδο αυτή, εργαζόταν στην αστυνομική διεύθυνση του Πειραιά και ο νεαρός τον επισκέπτεται συχνά. Το γεγονός αυτό του δίνει την ευκαιρία να γνωρίσει στο λιμάνι και στα πέριξ μάγκες και ρεμπέτες, να ακούει και να αποτυπώνει ρεμπέτικα τραγούδια, αρκετά από τα οποία τα γραμμοφώνησε αργότερα στην Αμερική.

Το Δεκέμβριο του 1913, συνοδευόμενος από το θείο του και με την κιθάρα στις αποσκευές του, επιβιβάζεται στο πλοίο της γραμμής Πειραιάς Νέα Υόρκη για το μακρινό ταξίδι της ξενητειάς.

Τα τρία πρώτα χρόνια στις ΗΠΑ θα υποαπασχοληθεί σε διάφορες πρόχειρες δουλειές, τελειοποιεί το παίξιμό του στην κιθάρα, προσχωρεί στην ορχήστρα «Salvation Army (Στρατός της Σωτηρίας)» (φιλανθρωπική οργάνωση που συγκέντρωνε χρήματα για τους φτωχούς, κυρίως παίζοντας η μπάντα της) και μπαίνει στη γνωστή παρέα των ελλήνων καλλιτεχνών της εποχής που θαυμάζει (όπως ο Κώστας και η Μαρίκα Παπαγκίκα, η Αμαλία Βάκα, η Κα Κούλα Βλάχου, κ.α.), οι οποίοι λίγο πριν από αυτόν έχουν ήδη ξεκινήσει την καρριέρα τους στη Ν. Υόρκη και είναι πλέον γνωστοί στην ελληνική παροικία.

Από το 1917 παίζει και τραγουδάει καθαρά επαγγελματικά, μόνος ή παρέα με τα γνωστά ονόματα της ελληνικής παροικίας της περιόδου εκείνης, κυρίως παραδοσιακά ρεμπέτικα της εποχής της ανώνυμης δημιουργίας, τα οποία διαμορφώνει και διασκευάζει κατάλληλα, καθώς επίσης ελαφρά, επιθεωρησιακά και δημοτικά τραγούδια, σε ελληνικά στέκια κυρίως της Δυτικής Ακτής (Νέα Υόρκη, Νέα Υερσέη, Φιλαδέλφεια, Βοστώνη, κ.α).

Η φωνή του ιδιότυπη, άλλοτε νοσταλγική και άλλοτε ιδιαίτερα σκληρή στα παλιά παραδοσιακά ρεμπέτικα, επιβάλλεται στο καλλιτεχνικό στερέωμα. Σ’ αυτό συντελεί και το μοναδικό του στυλ που αναπτύσσει στο παίξιμο της κιθάρας, στοιχεία που τον κάνουν γνωστό στον κόσμο των Ελλήνων μεταναστών, όπου γρήγορα γίνεται περιζήτητος.

Τα καλλιτεχνικά του λοιπόν χαρακτηριστικά, που σημάδεψαν ανεξίτηλα την πορεία του, είναι: το «τσιμπιτό» παίξιμο της κιθάρας και η πρωτότυπη, ωραία «κατσαρή» φωνή του, εξ’ ου ίσως και το καλλιτεχνικό του ψευδώνυμο «Κατσαρός» (κατ’ άλλους, από το πλούσιο κατσαρό του μαλλί). Λέγεται πως τραγουδούσε με πάθος πολύ χαρακτηριστικά, κουνώντας με μαστοριά και ιδιότυπα δεξιά-αριστερά το σαγόνι του!

(Προσωπικά έκανα τη “γνωριμία” μαζί του πριν 30 χρόνια στην Αυστραλία, όταν έτυχε και πέσανε στα χέρια μου λίγοι δίσκοι του των 78 στροφών. Στην αρχή ξαφνιάστηκα από την ιδιότυπη φωνή του και το ιδιαίτερο παίξιμο της κιθάρας του, που δεν μου θυμίζανε τίποτα γνωστό. Ακούγοντας και ξανακούγοντας τα τραγούδια του απόκτησα την πεποίθεση πως τραγουδούσε “κατσαρά”, θα 'λεγα “κουτσαβάκικα”, κουνώντας περίεργα το σαγόνι του! Μετά ενθουσιάστηκα και τέλος, από το 1973, έγινα φανατικός …οπαδός του! ʼρχισα λοιπόν αμέσως να συγκεντρώνω στοιχεία γύρω από τη ζωή και την καρριέρα του από ηλικιωμένους Έλληνες μετανάστες, που έτυχε να τον γνωρίσουν από κοντά, κατά τη διάρκεια των ταξιδιών και των καλλιτεχνικών του εμφανίσεων στη Μελβούρνη τις προηγούμενες δεκαετίες).

Το έτος 1919, δύο μόλις χρόνια μετά το επαγγελματικό ξεκίνημά του στις Ηνωμένες Πολιτείες, υπογράφει το πρώτο του συμβόλαιο με τη μεγάλη δισκογραφική εταιρία R.C.A. VICTOR (κορυφαία την εποχή εκείνη, μαζί με την COLUMBIA) για παραγωγή 6 δίσκων το χρόνο, με αμοιβή 500 δολλάρια το τραγούδι και διάρκεια συμβολαίου 5 χρόνια, με δυνατότητα ανανέωσης της σύμβασης (ιδιαίτερα ευνοϊκοί όροι).
Την ίδια χρονιά, το 1919, πρωτοεμφανίζεται στη δισκογραφία ως τραγουδιστής με τα παραδοσιακά ρεμπέτικα τραγούδια «ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΑΠΟΛΑΥΣΙΣ (ΑΝΤΕ ΣΑΝ ΠΕΘΑΝΩ ΤΙ ΘΑ ΠΟΥΝΕ)» και «Η ΕΛΛΗ (Α’ ΚΑΚΟΥΡΓΑ ΕΛΛΗ»), που γίνονται μεγάλες επιτυχίες της εποχής. Αν και η ΕΛΛΗ ήταν ήδη γνωστή από την 1η της εκτέλεση με τίτλο “ΕΛΛΗ-ΕΛΛΗ”, με την Σμυρνέϊκη Εστουδιαντίνα, ηχογράφηση Σμύρνης (~ 1915).

Η πενταετία 1923-1925 σφραγίζεται από το μεγάλο έρωτα της ζωής του, με τη σπουδαία Μεξικάνα χορεύτρια Rita Rio. Ο έρωτάς τους αυτός τον φέρνει κοντά στον κόσμο και το χώρο του Χόλυγουντ, αποκτά γνωριμίες στον περίγυρο του θεάματος, του γίνεται πρόταση και γυρίζει σαν πρωταγωνιστής δύο κινηματογραφικές ταινίες (εποχή του βωβού κινηματογράφου). Γνωρίζεται και γίνεται φίλος με πολλά διάσημα αστέρια της εποχής, όπως ο Τομ Μιξ, ο Τσάρλι Τσάπλιν, ο Ροδόλφος Βαλεντίνο, η Τζιν Χάρλοου, η Ρίτα Χαίηγουορθ, ο Χάμφρεϋ Μπόγκαρντ, ο Κλάρκ Γκέημπλ, κ.α. (Αθάνατε Ρωμιέ, Γιώργο!).

Το 1923 γνωρίζεται στο Λος Άντζελες, στη Καλιφόρνια, με τον μεγάλο μάγο της κλασσικής κιθάρας Αντρέ Σεγκόβια. Μέχρι και το θάνατο του τελευταίου το 1987 (δέκα χρόνια πριν από το δικό του), αλληλοθαυμάζονται σαν καλλιτέχνες-κιθαρίστες και σαν άνθρωποι και παραμένουν πολύ καλοί φίλοι σε όλη τους τη ζωή.

Από τις αρχές του 1914 έως και τις 22 Ιουνίου 1997 που απεβίωσε ο Γ.Κ., έζησε και έδρασε καλλιτεχνικά κυρίως στην Αμερική (ΗΠΑ), πραγματοποίησε όμως και δεκάδες πολύμηνα μεγάλα ταξίδια στη Β. και Ν. Αμερική, Ευρώπη, Ινδίες, Ν. Αφρική και Αυστραλία και έτσι έγινε πολύ γνωστός και ιδιαίτερα δημοφιλής στον απανταχού Ελληνισμό, σε όλους τους λάτρεις της ελληνικής λαϊκής μουσικής.
Το μόνο επάγγελμα που έκανε σ’ ολόκληρη τη ζωή του ο Γ.Κ. ήταν του μουσικού.

Αποτύπωσε στα κεριά των δίσκων γραμμοφώνου, στη πλανεύτρα ξενητειά της Αμερικής, ελληνικά τραγούδια που -χωρίς τη δική του δημιουργική παρουσία, τη δική του αγάπη για το ελληνικό τραγούδι και το δικό του πάθος , το μεράκι και την καλλιτεχνική του ευαισθησία- θα πήγαιναν χαμένα και δεν θα γίνονταν ποτέ γνωστά.

Συνεργάστηκε και παρέμεινε όλα τα χρόνια φίλος, καλλιτεχνικός σύντροφος, ακούραστος συνεργάτης και συμπαραστάτης όλων των ελλήνων μουσικών της ξενητειάς. Και η μαμά φύση τον πριμοδότησε με 109 περίπου χρόνια καλής, ήσυχης και δοξασμένης ζωής!

(Συνεχίζεται)

Σ.Π.

Grigoris_Maninakis · Ιούνιος 23, 2003, 5:30μμ

Sakh…ti mou thymises me ton Katsaro…!
Htan /einai ena apo to kyria proswpa tou CD mas “KAFE AMAN AMERIKA” …opou eixa thn timh na tragoudhsw kapoia apo ta tragoudia tou…san TIS PYTZAMES…HOOVER TI MAS EKANES…opws kai kapoia zwntana ston Lykabhtto(Ax to kahmeno to gaidouraki…kai alla…) opou eixame se apokleistikothta kai thn teleutaia tou se video synenteyxh se othonh th xronia pou pethane 1997. Kapoia stigmh se erwthsh tou Mixalh Adam (paragwgoy tou Kafe Aman)arxizei o Katsaros na plekei kati san egkwmio …" …olon ton kosmo gyrisa …pantou tragoudhsa …kai ti den eida…kai… kai …MA wraiotero meros ston kosmo SAN THN…XXXX den yparxei pouthena"
Grafw ta XXXX giati OLOI perimename oti tha elege SAN THN ELLADA…kai ti leei?? …" San to (den thymamai thn polh kala…) TAMPA SPRING ths FLwridas den eida pouthena…"… Mas afhse xerous…!
Nasai kala…! H epomenh radiofwnikh mou parousiash…einai o Katsaros…kai gi ayto s’ eyxaristw!

ioannis · Ιούνιος 24, 2003, 1:06μμ

Polu kali doulia Saki.
Mia erotisi. Apo pou exeis antlisei olo auto to plousio uliko; Sunenteukseis, sylloges diskon, entypo uliko…

spapistas · Ιούνιος 24, 2003, 1:51μμ

ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΑΤΣΑΡΟΣ - ΘΕΟΛΟΓΙΤΗΣ: Μέρος Β’ (Τελευταίο)

Στα χρόνια της συνεργασίας του Γιώργου Κατσαρού με την δισκογραφική εταιρία R.C.A. VICTOR γραμμοφωνήθηκε και κυκλοφόρησε μια σειρά από τα ωραιότερα παραδοσιακά ρεμπέτικα τραγούδια. Πολλά από αυτά σε πρώτη και μοναδική εκτέλεση στην ιστορία της δισκογραφίας, όπως: «Βρε τι μάγκας που 'μαι εγώ», «Έρχομαι τον τοίχο, τοίχο», «Η ταβέρνα και το ζάρι», «Και γιατί δεν μας το λες», «Μας τη σκάσανε (Το Μποχώρι)», «Νέοι γέροι ψιθυρίζουν (Η μπαρμπουνάρα)», «Ο γιατρός», «Παίζω πόκα παίζω πινόκλι», «Πότε μαύρα, πότε άσπρα», «Στης Σύρας τον ανήφορο», «Το καϋμένο το γαϊδουράκι», «Τώρα τα παίρνω», «Φονιάς θα γίνω», «Χτες το βράδι στου Καρίπη», κλπ. (Βλέπε και εργογραφία παρακάτω).

Ανάμεσα στα τραγούδια αυτά περιλαμβάνονται και δικές του συνθέσεις, με στίχους δικούς του, που τον ανεβάζουν ψηλά στο καλλιτεχνικό στερέωμα, τον καταξιώνουν στη συνείδηση και αποδοχή των συναδέλφων του και ευρύτερα του κόσμου, σαν έναν από τους ελάχιστους δημιουργούς λαϊκών τραγουδιών στις Ηνωμένες Πολιτείες και στην Ελληνική διασπορά ευρύτερα.

Αν και ο Γ.Κ. περιελάμβανε στο ρεπερτόριό του εκατοντάδες (ή ίσως και χιλιάδες) τραγούδια, εν τούτοις στη δισκογραφία της εποχής δεν πέρασε παρά μόνον 100 περίπου τραγούδια σε δύο περιόδους, 1919-1938 και 1945-1955.

Ίσως αυτό να οφείλεται στις μικρές σχετικά και κυρίως εφάπαξ αμοιβές που κατέβαλαν οι δισκογραφικές εταιρίες της εποχής εκείνης σε όλους σχεδόν τους καλλιτέχνες και ερμηνευτές. Πιθανώς να υπήρχαν και κάποιες εξαιρέσεις, για διαφορετικούς λόγους, όπως ο Τέτος Δημητριάδης (γνωστός και ως Τάκης Νικολάου ή Νώντας Σγούρος), η Μαρίκα Παπαγκίκα και η Κα Κούλα Βλάχου, όπως προκύπτει από στοιχεία έρευνας και μελετών της δισκογραφίας της εποχής εκείνης.
Ένας άλλος λόγος της σχετικά μικρής δισκογραφικής παρουσίας του Γ.Κ. είναι σίγουρα και ο λίγος χρόνος που παραμένει στη Νέα Υόρκη, αφού δεν του το επέτρεψαν οι συχνές και πολύμηνες εξορμήσεις του ανά τον Κόσμο.

Ο Γιώργος Κατσαρός πολύ σύντομα ανεβαίνει στη πρώτη θέση της ελληνικής μουσικής επικαιρότητας και γίνεται γνωστός και αγαπητός σ’ όλες τις παροικίες του Ελληνισμού, στις ΗΠΑ και στα πέρατα της γης, σε όλες τις Ηπείρους, όπου υπάρχει Ρωμιοσύνη. Αναμφίβολα, στην καλλιτεχνική του κορύφωση συνέβαλε πολύ και η εμπορική επιτυχία των πρώτων του δίσκων. Το σίγουρο είναι ότι ο ελληνόκοσμος τον ήθελε παντού, δεν του έφτανε να ακούει τα τραγούδια του μόνον από τους δίσκους στα γραμμόφωνα, ήθελε να τον δει από κοντά, να τον ακούσει να τον γνωρίσει από κοντά!

Επομένως δεν είναι καθόλου τυχαίο που ο Γιώργος Κατσαρός γίνεται τις δεκαετίες '20 και '30 ο πιο ταξιδεμένος Έλληνας λαϊκός καλλιτέχνης και δημιουργός. Τα ταξίδια του και οι πολύμηνες περιοδείες του, ακόμα και για τα σημερινά δεδομένα, θεωρούνται απίστευτες και αξιοζήλευτες και μακράν κάθε σύγκρισης.

Το 1925 - 26 ταξιδεύει δύο φορές από τη Νέα Υόρκη στο Λος ʼντζελες και από εκεί για την Αυστραλία, όπου πραγματοποιεί πολύμηνη παραμονή, επισκεπτόμενος όλες τις μεγάλες πόλεις (Μελβούρνη, Σίδνεϋ, Πέρθ, Αδελαΐδα), όπου ζει και τον περιμένει ο διψασμένος για ψυχαγωγία Έλληνας Μετανάστης. Αποθεώνεται και λατρεύεται από την Ελληνική Παροικία των Αντίποδων.

Περιοδεύει επίσης στις ελληνικές παροικίες της Λατινικής Αμερικής (Αργεντινή, Βραζιλία, Χιλή, κλπ) και φτάνει μέχρι την εξωτική Ινδία για να ψυχαγωγήσει τους λίγους (σχετικά) Έλληνες της χώρας αυτής της Ανατολής. Σε κατοπινό του ταξίδι, επισκέπτεται την Αφρική, για ξεδιψάσει τους Έλληνες της διασποράς της Αιγύπτου, του Σουδάν, της Αιθιοπίας και για να καταλήξει στο Κέϋπ Τάουν στη Νότια Αφρική!

Το 1927 - 28 έρχεται για πρώτη φορά μετά το 1914 στην Ελλάδα και παραμένει για οκτώ μήνες. Κατά την παραμονή του αυτή γνωρίζεται πολύ γρήγορα και συνεργάζεται με τα πιο σημαντικά πρόσωπα της Ελληνικής Λαϊκής σκηνής και κυρίως με τους μικρασιάτες καλλιτέχνες Σπύρο Περιστέρη, Αντώνη Νταλγκά, Παναγιώτη Τούντα, Γιάννη Δραγάτση-Ογδοντάκη, Δημήτρη Αραπάκη, Κώστα Καρίπη και με το καλύτερο βιολί των Βαλκανίων, τον μαέστρο Μήτσο Σέμση-Σαλονικιό.
Μαζί τους θα εμφανιστεί σε διάφορα πάλκα και εκδηλώσεις, θα παίξει και θα τραγουδήσει σε κέντρα της Αθήνας, του Πειραιά (στο Φάληρο), καθώς και των Μεγάρων, των Μεθάνων και σε διάφορα άλλα μέρη της Αττικής.
Κοντά τους αποκτά μοναδικές εμπειρίες και πλουτίζει το ρεπερτόριό του.

Από τότε και μετά, ο Γιώργος Κατσαρός, ξανάρχεται στην Ελλάδα άλλες δύο φορές. Τη μία το 1988 (προσκαλεσμένος από τον Παναγιώτη Κουνάδη) και το 1995 - 96 (δεν θυμάμαι ακριβώς) υπέργηρος πια, πάνω από 100 χρόνων, μας έρχεται για τελευταία φορά (νομίζω αυτή τη φορά προσκαλεσμένος από τον Πάνο Σαββόπουλο).

Τη δεκαετία του '20 έρχεται στο Σικάγο, που καιγόταν από αιματηρές αντιπαραθέσεις για τον οικονομικό έλεγχο των μαγαζιών μεταξύ των διαφόρων οικογενειών και φατριών της Μαφίας, με δεσπόζουσα μορφή τον περιβόητο Αλ Καπόνε. Ο Γ.Κ. εργάζεται σε κέντρα που ελέγχει ο διαβόητος αρχιμαφιόζος, που ήταν κι αυτός θαυμαστής του Κατσαρού.

Το 1923 αποκτά το πρώτο του αυτοκίνητο με το οποίο, παράλληλα με τις περιοδείες του, οργώνει τις Ηνωμένες Πολιτείες από άκρο εις άκρον. Σε κάθε τόπο που επισκέπτεται, ανάλογα με την τοπική προέλευση των ελλήνων κατοίκων, μοντάρει και διαφορετική κομπανία. Μαζί του, συνεργάζονται οι σπουδαιότεροι οργανοπαίκτες της εποχής και οι καλύτεροι ερμηνευτές και ερμηνεύτριες.
Σπουδαίοι βιολιστές, όπως: ο Θανάσης Μακεδόνας, ο Νικήτας Σιφνιός, ο ʼγγελος Στάμος, ο Ανδρέας Πόγγης, ο Γιώργος Γκρέτσης, ο Βαγγέλης ο Ναύτης (που επισκέφθηκε για λίγο καιρό την Αμερική γύρω στα 1928), ο Νικήτας Τσομπανάκης, κ.α.
Υπέροχοι κλαρινίστες, όπως: ο Κώστας Γκαδίνης, ο Νίκος Ρέλιας, ο Βαγγέλης Βλάχος, ο Γιάννης Κυριακάτης και ο Αντώνης Σακελλαρίου.
Επίσης, οι γνωστοί τσεμπαλίστες Κώστας Παπαγκίκας (σύζυγος της Μαρίκας Παπαγκίκα) και Σφοντυλιάς, ο μπουζουξής Κώστας Καλύβας, ο Αρμένης Μάρκος Μέλκον με το ούτι του, ο Γιάνναρος με το ακκορντεόν, ο περίφημος δεξιοτέχνης λυράρης Χαρίλαος Κρητικός-Πιπεράκης, ο φημισμένος κανονίστας Γαρμπής ο Κωνσταντινοπολίτης και άλλοι πολλοί.
Το φωνητικό μέρος των κομπανιών αυτών, εκτός από τον ίδιο, κάλυπταν κατά περίπτωση οι καλύτερες φωνές της Αμερικής της εποχής εκείνης, όπως: από τους άνδρες, οι Κώστας Δούσας, Τέτος Δημητριάδης, Αχιλλέας Πούλος, Μάρκος Μέλκον, Χαρίλαος Κρητικός-Πιπεράκης και από τις γυναίκες, οι περίφημες Μαρίκα Παπαγκίκα, Κα Κούλα Βλάχου, Αμαλία Βάκα και Βιργινία Μαγκίδου, καθώς επίσης η Στέλλα Κέϋ, Αγγελική Καραγιάννη, κ.α.

Από τη δεκαετία του '20 είχε φιλικές σχέσεις και συνεργαζόταν περιστασιακά και με τους διάσημους μπουζουξήδες της ομογένειας των ΗΠΑ, τον περίφημο Γιάννη Χαλικιά ή Τζακ Γρηγορίου και με τον Μανώλη Καραπιπέρη, οι οποίοι είναι και οι πρώτοι που γραμμοφώνησαν ρεμπέτικα τραγούδια με μπουζούκι. Ο Μ. Καραπιπέρης τον συστήνει στον θαυμάσιο τραγουδιστή και ηθοποιό της Επιθεώρησης και του Μελοδράματος Γιαννάκη Ιωαννίδη, ο οποίος τον φέρνει μέσα στην παρέα του θιάσου της Παντοπούλου. Ο Γ. Ιωαννίδης γραμμοφώνησε εκπληκτικά επιθεωρησιακά ρεμπέτικα της εποχής (όπως ο θρυλικός «Πινόκλης» κ.α.).
Το 1925, ο θίασος Παντοπούλου, εγκαταστήνεται οριστικά στη Νέα Υόρκη, μετά από περιοδεία στην Αυστραλία.
Στο θίασο αυτό, που έκανε θραύση στην Αμερική, συμμετείχαν οι ηθοποιοί Λίζα και Γεράσιμος Κουρούκλης, ο Κώστας Καζής και άλλοι, που μας άφησαν υπέροχες γραμμοφωνημένες εκτελέσεις γνωστών τραγουδιών της επιθεώρησης και του μελοδράματος. Η άφιξη και παραμονή στις ΗΠΑ, για αρκετό διάστημα, του Πέτρου Κυριακού, δίνει άλλη πνοή στο θίασο και ο Γ.Κ. θα εμφανιστεί με τον περίφημο Κοκοβιό ή Πετράν (Π.Κ.) σε επιθεωρησιακά νούμερα που άφησαν εποχή. Από ένα τέτοιο νούμερο θα εμπνευστεί ο Κατσαρός και το τραγούδι του «Το καϋμένο το γαϊδουράκι».

Ας ξαναγυρίσουμε όμως λίγο στο διάσημο φίλο του Αντρέα Σεγκόβια. Πολλές φορές πήγαινε και παρακολουθούσε ο αριστοτέχνης αυτός κιθαρίστας τον Κατσαρό στα κέντρα που εμφανιζόταν, και πάντα απορημένος έλεγε κατόπιν στο φίλο του: «Γιώργο, καλέ μου φίλε, πως παίζεις μ αυτό τον τρόπο την κιθάρα σου;». Επισήμανε ακόμα κι αυτός το περίεργο και χαρακτηριστικό «τσιμπιτό» παίξιμο του Κατσαρού, που βέβαια έχει αποτυπωθεί για πάντα στα αυλάκια των 78 στροφών, αλλά που αποτελεί ένα άλυτο ίσως αίνιγμα για όλους τους κιθαρίστες που τον άκουσαν μέχρι σήμερα.

Στη δεκαετία του '20 πεθαίνει η μητέρα του στην Αθήνα και η μοναδική του αδελφή Σοφία πηγαίνει στην Αμερική και παντρεύεται εκεί. Το 1938 βρίσκεται με τον άντρα της πίσω στην Αθήνα και η κήρυξη του πολέμου τον Οκτώβρη του 1940 τους αναγκάζει να μείνουν στην Ελλάδα, μέχρι τη λήξη του πολέμου, στο οικογενειακό τους σπίτι στην Καλλιθέα.

Τα χρόνια της Κατοχής η Σοφία μπαίνει στην Εθνική Αντίσταση και αναμειγνύεται σ’ ένα δίκτυο διάσωσης και αποστολής σημαντικών προσώπων του Αμερικανικού στρατού στη Μέση Ανατολή. Η δράση της αυτή επισημάνθηκε και εκτιμήθηκε ιδιαίτερα από την κυβέρνηση των Ηνωμένων Πολιτειών και παρασημοφορήθηκε αργότερα για τη προσφορά της.

Με την αναχώρηση των Γερμανών από την Ελλάδα στα τέλη του 1944 και εκφράζοντας η Σοφία την επιθυμία της στην Αμερικανική Πρεσβεία να επιστρέψει στις ΗΠΑ με τον άνδρα της, τής ακούγεται απίστευτο όταν σε λίγες μέρες της ανακοινώνουν πως ο τότε Πρόεδρος Ρούσβελτ έδωσε εντολή να της στείλουν ειδικό αεροπλάνο για να τους μεταφέρει στην Αμερική! Μάλιστα δε, με την ευκαιρία αυτή, την τίμησε προσκαλώντας την σε γεύμα στο Λευκό Οίκο, όπου και την παρασημοφόρησε προσωπικά ο ίδιος ο Πρόεδρος των ΗΠΑ. Μέγιστη τιμή για τη θαρραλέα Ελληνίδα Σοφία Θεολογίτη!! (Καμάρωνε δίκαια ο Γ. Κατσαρός για την αδελφή του, διηγόντας τα στον Παναγιώτη Κουνάδη το 1987, όταν ο τελευταίος τον επισκέφθηκε και τον γνώρισε στην Αμερική).
Η Σοφία, που ήταν καλή ερασιτέχνης τραγουδίστρια, όταν επέστρεψε στις ΗΠΑ, μετέφερε στον αδελφό της (όπως θυμότανε βέβαια) και μερικά τραγούδια της Κατοχής, όπως τους «Σαλταδόρους» και «Μας πήγαν εξορία (παραλλαγή του Βάρκα γυαλό)», τα οποία ο Γιώργος Κατσαρός τα γραμμοφώνησε μετά τον πόλεμο. Το «Μας πήγαν εξορία» τραγουδιόταν από τους έλληνες αιχμαλώτους στη Μέση Ανατολή, οι δε «Σαλταδώροι» είναι διασκευή του πασίγνωστου «Σαλταδόρου» του Μιχάλη Γενίτσαρη, που ποτέ δεν γραμμοφωνήθηκε τα χρόνια εκείνα στην Ελλάδα. Στο δίσκο της Αμερικής το τραγούδι εμφανίζεται σαν δημιουργία του Κατσαρού, είναι όμως υπέρ-βέβαιο πως ο πραγματικός δημιουργός είναι ο Γενίτσαρης και πρόκειται για διασκευή του Γ.Κ.

Στις αρχές της δεκαετίας του '30 αλλάζει δισκογραφική εταιρία μόλις λήγει το συμβόλαιό του με την R.C.A. VICTOR και δισκογραφεί με την COLUMBIA μια σειρά δικών του συνθέσεων, μεταξύ των οποίων και κάποια επιθεωρησιακά τραγούδια. Μεταξύ αυτών οι «Πυτζάμες» και το σατυρικό της οικονομικής κρίσης (κραχ) του 1929 «Με τις τσέπες αδειανές».
Στο τέλος της δεκαετίας του '30 αυξάνονται οι ελληνικές δισκογραφικές εταιρίες στις Ηνωμένες Πολιτείες και ο Γ.Κ. θα συνεργαστεί με τις BALKAN, METROPOLITAN, KALITHON και ORTHOPHONIC, για την γραμμοφώνηση τραγουδιών σε σόλο φωνητική παρουσία και σόλο συνοδεία με την κιθάρα του.
Η δισκογραφική του παρουσία θα τελειώσει γύρω στα 1955, με τις επίσης ελληνικές εταιρίες της Αμερικής STANDARD και GRECOPHON, αφήνοντας πίσω του υπέροχα δείγματα τραγουδιών (κυρίως δικά του) με εμπλουτισμένες λαϊκές ορχήστρες αποτελούμενες από μπουζούκι, βιολί, κιθάρα, τουμπελέκι, κλπ.

Στις αρχές της δεκαετίας του '50 αρχίζει η άφιξη των διάσημων δημιουργών και ερμηνευτών του ρεμπέτικου στην Αμερική, και ο Γιώργος Κατσαρός είναι αυτός που τους υποδέχεται.
Καταφθάνουν λοιπόν “στο Αμέρικα”, όλο ελπίδες και όνειρα, διαδοχικά, ο Γιάννης Παπαϊωάννου, ο Μανώλης Χιώτης με τη Μαίρη Λίντα, ο Σταύρος Τζουανάκος, ο Θανάσης Ευγενικός, ο Τάκης Μπίνης, ο Νίκος Καλλέργης, ο Γιάννης Τατασόπουλος ή Ντίλιγκερ, ο βιρτουόζος Δημήτρης Στεργίου ή Μπέμπης, ο δεξιοτέχνης μπουζουξής Χάρης Λεμονόπουλος, η Ρένα Ντάλλια, η μεγάλη Μαρίκα Νίνου (άρρωστη πια), ο Κώστας Καπλάνης, ο Ανέστος Αθανασίου ή Γύφτος, αλλά και από την «ελαφρά σχολή» ο περίφημος τροβαδούρος Νίκος Γούναρης, η υπέροχη Κάκια Μένδρη, και άλλοι πολλοί.
Όλοι αυτοί περνάνε από το στέκι της Μαρίκας, συνεργάτιδας του Γ. Κατσαρού, στο Σικάγο, και δουλεύουν στο μαγαζί της. Ο Κατσαρός, εκεί, στηλοβάτης τους!

Το 1957 ο Γιώργος Κατσαρός πραγματοποιεί ένα νεανικό του όνειρο: πηγαίνει να εγκατασταθεί μόνιμα στο ελληνικό χωριό Tarpon Springs της Φλώριδα, στο Κόλπο του Μεξικού, στο καταφύγιο των σφουγγαράδων της Αμερικής, όπου παραμένει μέχρι και το τέλος της ζωής του.
Συνεχίζει όμως να παίζει και να τραγουδά σε επαγγελματική βάση ακόμα και τη δεκαετία του '80, σε κάθε ευκαιρία που του δίνεται (γιορτές, πανηγύρια, χοροί ομογενών, κλπ). Τον βρίσκουμε παρόντα, να παίζει την κιθάρα του και να τραγουδά -αειθαλής πάντα!- ακόμα και σε προεκλογικές εκστρατείες βουλευτών και γερουσιαστών. Το 1960 λαμβάνει μέρος σε προεκλογική καμπάνια του Προέδρου Τζων Κέννεντυ.

Τον Μάρτη του 1987, συνοδεία του φίλου του ακκορντεονίστα Γιάνναρου, τραγούδησε μπροστά σε χιλιάδες πολίτες, στη γιορτή της εκατοενταετηρίδος της πόλης. Την επόμενη χρονιά, το 1988, καλεσμένος στην Ελλάδα από τον γνωστό ερευνητή και ρεμπετολόγο Παναγιώτη Κουνάδη, εμφανίζεται με μεγάλη επιτυχία στο Δημοτικό Θέατρο του Πειραιά και στο θέατρο Δάσους στη Θεσσαλονίκη. Με τη ζωτικότητά του, επιβεβαιώνει σε όλους όσους τον παρακολούθησαν με δέος και πολλή αγάπη, ότι παραμένει ένας αειθαλής, ευγενής, αιωνόβιος έφηβος!

Τέλος, το 1995-96, που μας επισκέπτεται για τελευταία φορά, καλεσμένος τώρα από τον επίσης γνωστό ερευνητή και ρεμπετολόγο Πάνο Σαββόπουλο (αν δεν κάνω λάθος), εμφανίζεται με την κιθάρα του στη Θεσσαλονίκη, στην Αίγλη (δεν έχω πληροφορίες αν εμφανίστηκε και στην Αθήνα) ο ζωντανός πλέον θρύλος των 107 περίπου ετών (τότε), καταχειροκροτούμενος από τον κόσμο που είχε την τύχη να τον ακούσει (ίσως να ήταν και η τελευταία του δημόσια εμφάνιση).
Ο Δήμος Θεσσαλονίκης, την επομένη, τον προσκαλεί στο Δημαρχείο της πόλης, σε ιδιαίτερη τελετή, για να τον τιμήσει δεόντως για την ογδοντάχρονη και πλέον μοναδική πολιτιστική προσφορά του στον απανταχού Ελληνισμό.

Ο Θεός ας αναπαύει την ψυχούλα του.
Ας είναι απαλή και φιλόξενη η ξένη γη που τον σκεπάζει…
Θα τον θυμόμαστε, θα τον τιμούμε, θα τον ακούμε και θα τον απολαμβάνουμε ΠΑΝΤΑ όσο ζούμε!!

Η ΕΡΓΟΓΡΑΦΙΑ ΤΟΥ ΓΙΩΡΓΟΥ ΚΑΤΣΑΡΟΥ:

(Ανέκδοτη & πρωτογενής καταγραφή και κατάταξη της Εργογραφίας του Γιώργου Κατσαρού ως Συνθέτης, Στιχουργός και Ερμηνευτής)
(Όση, βέβαια, μου είναι γνωστή)

Τραγούδια του Γιώργου Κατσαρού - Θεολογίτη (Σύνθεση - Στιχουργική), σε 1η εκτέλεση:

ΑΓΙΑ ΜΟΥ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ (Σούστα) (Ερωτικό) (1931)
ΕΑΝ ΔΕΝ ΗΣΟΥΝΑ ΚΑΚΙΑ (Συρτός) (Ερωτικής Εγκατάλειψης) [;]
ΕΑΝ ΕΙΧΑ ΕΚΑΤΟ (Πόλκα) (Χιουμοριστικό) [;]
ΕΜΑΘΑ ΠΟΥ ΜΟΥ ΠΗΓΑΙΝΕΙΣ (Λαϊκό Βάλς) (Χασικλίδικο Σμυρνέϊκο) (1929)
ΕΞΕΚΙΝΗΣΑ ΑΠ’ ΤΗΝ ΑΝΔΡΟ (Βάλς) (Χιουμοριστικό) (1929)
Η ΣΚΛΗΡΗ ΚΑΡΔΙΑ ΣΟΥ (Ταγκό) (Ερωτικού Πόθου) (1931)
ΚΟΡΙΤΣΙΑ ΜΗΝ ΠΙΣΤΕΥΕΤΕ (Βάλς) (Χιουμοριστικό) (1929)
ΜΑΝΑ ΜΟΥ ΕΙΜΑΙ ΦΘΙΣΙΚΟΣ (Ταγκό) (Της Αρρώστειας) [;]
ΜΕ ΚΟΥΡΑΣΑΝ ΤΑ ΦΙΛΙΑ ΣΟΥ (Ζεϊμπέκικο) (Της Ερωτικής Απιστίας) [;]
ΜΕ ΤΙΣ ΤΣΕΠΕΣ ΑΔΕΙΑΝΕΣ (Πόλκα) (Της Φτώχειας) [;]
ΠΕΤΖΑΜΕΣ (Φοξ-Τρότ) (Χιουμοριστικό) [;]
ΣΑΝ ΔΕΝ ΜΕ ΘΕΛΕΙΣ (Ζεϊμπέκικο) (Ερωτικής Απόγνωσης) [;]
ΤΕΤΟΙΟ ΕΥΜΟΡΦΟ ΚΟΡΙΤΣΙ (Συρτός) (Ερωτικής Απόγνωσης) (Δεκαετίας '50)

Ο Γιώργος Κατσαρός σε Παραδοσιακά & Αδέσποτα τραγούδια

ΑΥΤΑ ΤΑ ΚΛΕΦΤΙΚΑ ΣΟΥ ΜΑΤΙΑ (Ζεϊμπέκικο) (Της Φυλακής) [;]
ΒΑΣΙΛΙΚΟΣ (ΣΓΟΥΡΕ ΒΑΣΙΛΙΚΕ ΜΟΥ) (Μπάλλος) (Ερωτικό) [;]
ΒΡΕ ΜΑΓΚΑ ΤΟ ΜΑΧΑΙΡΙ ΣΟΥ (ΒΡΕ, ΜΑΓΚΑ ΜΟΥ) (Ζεϊμπέκικο) (Χασικλίδικο Σμυρνέϊκο) (1938)
ΒΡΕ ΤΙ ΜΑΓΚΑΣ ΠΟΥ 'ΜΑΙ 'ΓΩ (Της Ταβέρνας) (1930;)
ΕΓΩ ΓΙΑ ΣΕΝΑ ΞΕΝΥΧΤΩ (Ζεϊμπέκικο) (Ερωτικού Πόθου) (1938)
ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΑΠΟΛΑΥΣΙΣ (ΑΝΤΕ ΣΑΝ ΠΕΘΑΝΩ ΤΙ ΘΑ ΠΟΥΝΕ) (Ζεϊμπ.) (Μάγκικο) (Δεκ. 1919)
ΕΡΧΟΜΑΙ ΤΟΝ ΤΟΙΧΟ-ΤΟΙΧΟ (Ζεϊμπέκικο) (Χασικλίδικο Σμυρνέϊκο) (1930)
Η ΕΛΛΗ (Α’ ΚΑΚΟΥΡΓΑ ΕΛΛΗ) (Ζεϊμπέκικο) (Ερωτικής Εκδίκησης) (1919)
Η ΤΑΒΕΡΝΑ ΚΑΙ ΤΟ ΖΑΡΙ (Ζεϊμπέκικο) (Του Τζόγου) [;]
ΘΑ ΣΕ ΠΑΙΔΕΨΩ (Ταγκό) (Ερωτικής Εκδίκησης) (1936)
ΚΑΙ ΓΙΑΤΙ ΔΕ ΜΑΣ ΤΟ ΛΕΣ (Ζεϊμπέκικο) (Του Χωρισμού) (18/5/1928)
Μ’ ΕΝΑ ΚΑΦΕΤΖΗ ΜΠΛΕΓΜΕΝΗ (Ζεϊμπέκικο) (Μάγκικο) (1936)
ΜΑΣ ΠΗΓΑΝ ΕΞΟΡΙΑ (ΒΑΡΚΑ ΓΙΑΛΟ) (στίχοι Κατσαρού) (Ζεϊμπ.) (Της Εξορίας) (1947)
ΜΑΣ ΤΗ ΣΚΑΣΑΝΕ (ΤΟ ΜΠΟΧΩΡΙ) (Ζεϊμπέκικο) (Μουρμούρικο) (1920)
ΝΕΟΙ, ΓΕΡΟΙ ΨΥΘΙΡΙΖΟΥΝ (Η ΜΠΑΡΜΠΟΥΝΑΡΑ) (στίχοι Κατσαρού) (Ρούμπα) (Του Μποέμ) [;]
Ο ΓΙΑΤΡΟΣ (Ζεϊμπέκικο) (Ερωτικής Εγκατάλειψης) (~ 1930)
Ο ΜΕΜΕΤΗΣ (στίχοι Κατσαρού) (Ζεϊμπέκικο) (Χασικλίδικο Σμυρνέϊκο) (1931)
ΟΛΗ ΜΕΡΑ ΠΑΙΖΕΙ ΖΑΡΙΑ (Ζεϊμπέκικο) (Του Τζόγου) (1921)
ΠΑΙΖΩ ΠΟΚΑ, ΠΑΙΖΩ ΠΙΝΑΚΛ (Του Τζόγου) [;]
ΠΑΛΙ ΚΑΙΝΟΥΡΙΑ ΒΑΣΑΝΑ (Καλαματιανός) (Ερωτικής Απογοήτευσης) [;]
ΠΑΛΙΑΤΖΗΣ (Συρτός) (Επαγγελμάτων) [;]
ΠΟΤΕ ΜΑΥΡΑ ΠΟΤΕ ΑΣΠΡΑ (στίχοι Κατσαρού) (Ζεϊμπέκικο) (Μουρμούρικο) [;]
ΣΤΗΣ ΣΥΡΑΣ ΤΟΝ ΑΝΗΦΟΡΟ (Ζεϊμπέκικο) (Του Τζόγου) (1921)
ΣΥ ΜΟΥ 'ΚΑΝΕΣ ΝΑ ΠΕΡΠΑΤΩ (Ζεϊμπέκικο) (Ερωτικής Απόγνωσης) [;]
ΤΟ ΚΑΫΜΕΝΟ ΤΟ ΓΑΪΔΟΥΡΑΚΙ (Λαϊκό Βάλς) (Δραματικό) [;]
ΤΡΑΒΑ ΜΑΓΚΑ ΣΤΗ ΔΟΥΛΕΙΑ ΣΟΥ (Ζεϊμπέκικο) (Μάγκικο) (1931)
ΤΩΡΑ ΤΑ ΠΑΙΡΝΩ (Ζεϊμπέκικο) (Βουκολικό) (~ 1930)
ΧΤΕΣ ΤΟ ΒΡΑΔΥ ΣΤΟΥ ΚΑΡΙΠΗ (Ζεϊμπέκικο) (Χασικλίδικο Σμυρνέϊκο) (1935)

Ο Γιώργος Κατσαρός ως Ερμηνευτής σε Τραγούδια άλλων δημιουργών:

ΔΕΡΒΙΣΑΚΙ (Κώστα Σκαρβέλη-Παστουρμά) (Ζϊμπέκικο) (Χασικλίδικο Σμυρνέϊκο) [;]
ΜΑΓΙΣΣΑ ΚΑΚΙΑ (ΜΟΥ ΕΔΩΣΕΣ ΤΗΝ ΚΑΡΔΟΥΛΑ ΣΟΥ) (Π. Τούντα) (Ζεϊμπ.) (Της Ερωτικής Απιστίας) (1950)
ΜΕΣ’ ΤΗΝ ΤΡΕΛΛΗ ΣΚΟΤΟΥΡΑ ΜΟΥ (Σ. Παγιουμτζή Β. Τσιτσάνη) (Ζεϊμπ.) (Ερωτικής Απόγνωσης) (1945 ή 1947;)
ΜΕΣ’ ΤΟΥ ΜΑΝΘΟΥ ΤΟΝ ΤΕΚΕ (Κώστα Τζόβενου) (Ζεϊμπέκικο) (Του Τεκέ) (26/8/1938)
Ο ΒΑΓΓΕΛΗΣ ΤΗΣ ΜΑΜΗΣ (Ρ. Αμπατζή Δ. Τσακίρη) (Ζεϊμπέκικο) (Του Τζόγου) (1938)
ΠΑΝΤΕΡΗΜΟΣ ΜΕΣ’ ΣΤΟ ΝΤΟΥΝΙΑ (Γ. Κατσαρού Μπαγιαντέρα) (Ζεϊμπέκικο) (Της Κοινωνικής Απόγνωσης) [;]
ΠΙΝΩ ΚΑΙ ΜΑΡΑΖΩΝΩ (Ανέστου Δελιά) (Ζεϊμπέκικο) (Χασικλίδικο) (1938)
ΣΑΛΤΑΔΟΡΟΙ (Γ. Κατσαρού Μ. Γενίτσαρη) (Ζεϊμπέκικο) (Του Υπόκοσμου) [;]
ΤΟ ΦΙΛΙ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΚΡΙΜΑ (Π. Τούντα Β. Τσιτσάνη) (Ζεϊμπέκικο) (Της Θάλασσας) [;]
ΦΟΝΙΑΣ ΘΑ ΓΙΝΩ (Παναγιώτη Βαϊνδιρλή) (Ζεϊμπέκικο) (Ερωτικής Απόγνωσης) (1930)

(Σημείωση: Όποιος γνωρίζει περισσότερα στοιχεία ή/ και άλλα τραγούδια με τον Γ.Κ. παρακαλώ πολύ ας συμπληρώσει την παραπάνω λίστα και ας επικοινωνήσει μαζί μου. Τα αναζητώ απελπισμένα ~ 40 χρόνια!!!)

Η ΔΙΣΚΟΓΡΑΦΙΑ ΤΟΥ ΓΙΩΡΓΟΥ ΚΑΤΣΑΡΟΥ ΣΕ LP & CD:

A. Δίσκοι LP:

ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΑΤΣΑΡΟΣ: «ΕΛΛΗΝΕΣ ΛΑΪΚΟΙ ΤΡΑΓΟΥΔΙΣΤΕΣ ΣΤΗΝ ΑΜΕΡΙΚΗ»
ʼλμπουμ 2 δίσκων LP [Αυθεντικές εκτελέσεις από δίσκους 78 στροφών]
ΑΦΟΙ ΦΑΛΗΡΕΑ: ΑΦ 92/93 (Κυκλοφόρησε το 1988)

Β. Δίσκοι CD:

ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΑΤΣΑΡΟΣ: «ΔΕΡΒΙΣΑΚΙ»
EROS: 0018-001-2 (Κυκλοφόρησε το 1994)
ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΑΤΣΑΡΟΣ: «ΚΙΒΩΤΟΣ Νο.2 ΡΕΜΠΕΤΙΚΑ ΜΕ ΚΙΘΑΡΑ»
EROS: MBI 131 (Κυκλοφόρησε το 1995)

ΤΕΛΟΣ (Από μένα τουλάχιστον)

Σ.Π.

spapistas · Ιούνιος 24, 2003, 3:01μμ

Κώστα, Γρηγόρη και Γιάννη, σας ευχαριστώ για τα καλά σας λόγια.
Τα έχω ανάγκη -όπως όλοι μας- για να ‘χουμε κουράγιο γι’ άλλα με υγεία.

Γιάννη, η απάντηση στο ερώτημά σου για τις πηγές μου είναι:

Το προσωπικό μου 40χρονο και πλέον αρχείο μου (προς Θεού, μη φανταστείς πως είμαι …κατοστάρης σαν το συγχωρεμένο τον Κατσαρό!).
Εδώ συμπεριλαμβάνονται καταγεγραμμένες και οι ατέλειωτες αφηγήσεις ομογενών μας προς εμένα τον ίδιο στη Μελβούρνη της Αυστραλίας, την επταετία 1973 - 1980, καθώς και διάφορα άρθρα από τοπικές ελληνικές εφημερίδες (Νέος Κόσμος, Εθνικός Κήρυκας και Νέα Πατρίδα), κλπ.
Η Βάση Δεδομένων μου “Disk Collection Manager”, που με την ευλυγισία της μου επέτρεψε πολύ εύκολα να ταξινομήσω το πληροφοριακό υλικό σχετικά με την Εργογραφία και Δισκογραφία (προσωπική ή συμμετοχή του σε διάφορες συλλογές) του Γ. Κατσαρού, και,
Το πλούσιο πληροφοριακό και φωτογραφικό υλικό, με το οποίο ο αξιόλογος ερευνητής και ρεμπετολόγος Παναγιώτης Κουνάδης, συνόδευσε το διπλό άλμουμ των LP (που αναφέρω στη δισκογραφία), καθώς και το συνοδευτικό πληροφοριακό υλικό του CD “ΔΕΡΒΙΣΑΚΗ”.
Σημειωτέον ότι, για τη δισκογραφία των LPs και CDs, που αναφέρω στο Β’ μέρος της βιογραφίας του Γ.Κ., υπεύθυνος του υλικού ήταν ο ίδιος ο Π. Κουνάδης και (νομίζω) ότι και το δισκογραφικό υλικό πρέπει να πρέρχεται από τη συλλογή του.
Την πηγή αυτή την θεωρώ ιδιαίτερα αξιόπιστη (και δεν πιστεύω να ‘βάλε ο Π.Κ. “σάλτσες”, γιατί τα περισσότερα τα έχω τσεκαρισμένα και συμπίπτουν με το δικό μου αρχείο), επειδή (όπως τονίζω και στα λεγόμενά μου) ο ίδιος ο Κουνάδης είχε προσωπική μαρτυρία το 1987 από τη συνέντευξη του από τον ίδιο τον Κατσαρό (θυμίζω ότι ο άνθρωπος ταξίδεψε στην Αμερική, να γνωρίσει από κοντά το θρύλο ΚΑΤΣΑΡΟ)!! Και του αξίζουν ΧΙΛΙΑ ΜΠΡΑΒΟ!
(Χαρά στο κουράγιο, την υπομονή, την επιμονή και την …τσέπη του -για να τα λέμε ΟΛΑ με τ’ όνομά τους. Και τον ευχαριστούμε πολλαπλά γι αυτό. Έκανε σπουδαία δουλειά ο Παναγιώτης και μας έφερε και τον σχεδόν …κατοστάρη Κατσαρό ένα χρόνο αργότερα στην Ελλάδα! Και τον απόλαυσαν όσοι τυχεροί έτυχε να τον ακούσουν!!).

Επομένως, θεωρώ αναμφίβολα πως τα εξιστορούμενα παραπάνω είναι ΓΕΓΟΝΟΤΑ, αληθινά, “πέρα - ως πέρα”.

Σ.Π.

system · Ιούνιος 25, 2003, 12:58πμ

Σάκη, κι ο Λεμπέσης είχε προσωπικές επαφές με τον Κατσαρό κι ίσως είναι κι αυτός μια καλή πηγή πληροφοριών. Μάλιστα στο τριπλό CD που κυκλοφόρησε ο Λεμπέσης με “αδέσποτα” τραγούδια (μέσω του περιοδικού “Πίστα”) έχει και σχετικό σημείωμα.

system · Ιούνιος 25, 2003, 2:28πμ

Σάκη, σκίζεις.
Γιά τον Κατσαρό έχω μιά καλή άκρη.
Ο Παναγιώτης έχει 16 (δεκαέξη) ταινίες ωριαίες μαγνητοφώνου, με όλες τις συνεντεύξεις του στο Τάρπον Σπρινγκ. Δεν έχει γίνει ως τώρα… απομαγνητοφώνηση, ελλείψει χρόνου και χρημάτων.
Του έχω αποσπάσει τον λόγο του, πως αν απομαγνητοφωνήσω με έξοδά μου το υλικό, θα μου δώσει τα δικαιώματα να το κάνω σενάριο - και ίσως ταινία! Έχει κανείς να μας υποδείξει τον τρόπο που γίνεται; Αν δεν είναι πολλά, βάζω τα λεφτά…

Γρηγόρη, δε σε ξέχασα, μόνο που βρίσκομαι ακόμα στο στούντιο.

Grigoris_Maninakis · Ιούνιος 25, 2003, 1:34μμ

Kwsta…eyxaristw…!

spapistas · Ιούνιος 25, 2003, 2:13μμ

Φίλε Γρηγόρη, χαίρομαι που και η βιογραφία για τον Γ. Κατσαρό, όπως και του Απ. Χατζηχρήστου, θα σου φανεί χρήσιμη.
Νομίζω -αν μου επιτρέπεις να πω- θα έχει πολύ ενδιαφέρον να κρατάς σε κασέτες τις εκπομπές σου.
Αν ήδη το κάνεις, κάποια φορά, θα ήθελα να ακούσω μερικές δικής σου επιλογής.

Τώρα που ολοκληρώθηκε από μένα η παρουσίαση της ζωής και του έργου του Κατσαρού, και επειδή αφενός εσύ σαν καλλιτέχνης έχεις “ασχοληθεί” μαζί του (και μάλλον εξακολουθείς να λες τραγούδια του) και αφετέρου σαν μόνιμος κάτοικος των ΗΠΑ που είσαι, θα είχε πολύ ενδιαφέρον να μας πεις:

Πως σου φανήκανε τα παραπάνω, και
Να συμπληρώσεις ή/και να διορθώσεις κάποια πληροφοριακά στοιχεία (ίσως μπορέσεις και βρεις εκεί τοπικά και άλλα στοιχεία, άγνωστα εδώ).

(Τα CD σου γίνονται και αρκετά σύντομα θα τα 'χεις. Ρίξε με mail τη διεύθυνση για να μη την ψάχνω).

Τα λέμε

Σ.Π.

spapistas · Ιούνιος 25, 2003, 2:17μμ

Γρηγόρη, δισκάκια CD για τον Κατσαρό, κυκλοφορούν στην Αμερική (πέρα -ίσως- από αυτά που ήδη κατέγραψα)??

ο ίδιος

Σ.Π.

spapistas · Ιούνιος 25, 2003, 2:44μμ

Κώστα, καλέ μου, ω ποια έκπληξις!

Αυτό που λες με τις μαγνητοφωνημένες συνεντεύξεις του Π. Κουνάδη, όχι μόνο ακούγεται καλό, αλλά είναι μάλλον “to good to believe”!..
Εγώ μαζί σου, να βοηθήσω όσο μπορώ.

Μια ερώτηση: Είναι σε κασέτες το υλικό ή σε καρούλια μαγνητοφώνου;

Αν έχει κανείς διαθέσιμη την κατάλληλη συσκευή Tape recorder/Deck, αυτό που χρειάζεται να γίνει είναι (αν δεν ξεχνώ και κάτι άλλο):

Προσεκτική και πολύ υπομονετική ακρόαση και καταγραφή του μαγνητοφωνημένου υλικού σε χαρτί (ή καλύτερα, πληκτρολόγηση στον υπολογιστή - Word) [Αποδελτίωση]
Επεξεργασία του πρωτογενούς υλικού
Σωστό μοντάζ και με υπάρχον άλλο υλικό “ψαγμένο”
Μια πρώτη εκτύπωση
Επισήμανση αδύνατων & δυνατών σημείων
Επέμβαση στο κείμενο
Τελικό Editing

Και βέβαια,

ʼφθονος διαθέσιμος χρόνος και κόπος, που φυσικά απαιτεί και το ανάλογο κόστος

Κώστα, βρίσκω άριστη την ιδέα να γίνει βιβλίο, θεατρικό έργο και κινηματογραφικό έργο!!

Υπάρχει πολύ και ενδιαφέρον υλικό…αξίζει τον κόπο.

Ρίξε mail, αρχίσαμε και …ξεχνιώμαστε πάλι!
Περιμένω.

Σ.Π.

system · Ιούνιος 26, 2003, 1:04πμ

Σάκη, θ’ ασχοληθ’ω μόλις τελειώσω το μιξάζ του “Ρεμπέτικου” (Τετάρτη-Πέμπτη).
Νομίζω πως οι μαγνητοταινίες είναι σε “φλατ” (παλιού μαγνητοφώνου), και είχαμε πει με τον Κουνάδη ν’ αρχίσουμε με την μεταγραφή σε κασέτες ή ακόμα καιμσε Σι Ντι. Μόλις έχω νέα θα σου γράψω.

christos · Ιούνιος 26, 2003, 2:25μμ

Εψαξα και βρηκα …

Προσωπικοι δισκοι

12 ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ ετος εκδοσης 1992 εταιρεια LYRA LP & CD

ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΑΤΣΑΡΟΣ 1 ετος εκδοσης 1988 εταιρεια ΦΑΛΗΡΕΑ LP

ΔΕΡΒΙΣΑΚΙ ΣΠΑΝΙΑ ΡΕΜΠΕΤΙΚΑ ετος εκδοσης 1994 εταιρεια EROS LP & CD

ΚΙΒΩΤΟΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΔΙΣΚΟΓΡΑΦΙΑΣ Νο2 ετος εκδοσης 1995 εταιρεια MBI CD

Συμμετοχες με 1-2 τραγουδια

ΑΝΑΜΝΗΣΗ ΣΜΥΡΝΗΣ ετος εκδοσης 1993 εταιρεια FM RECORDS CD

ΤΑ ΡΕΜΠΕΤΙΚΑ ΤΗΣ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΟΧΘΗΣ ετος εκδοσης 1995 εταιρεια BMG LP & CD

ΤΟ ΡΕΜΠΕΤΙΚΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ 1 ετος εκδοσης 1977 εταιρεια CBS LP & CD

ΤΟ ΡΕΜΠΕΤΙΚΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ 2 ετος εκδοσης 1977 εταιρεια CBS LP & CD

ΤΟ ΡΕΜΠΕΤΙΚΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ 3 ετος εκδοσης 1984 εταιρεια CBS LP & CD

ΤΟ ΡΕΜΠΕΤΙΚΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ 4 ετος εκδοσης 1984 εταιρεια CBS LP & CD

ΤΟ ΡΕΜΠΕΤΙΚΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ 5 ετος εκδοσης 1984 εταιρεια CBS LP & CD

ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ ΤΟΥ ΥΠΟΚΟΣΜΟΥ ετος εκδοσης 1993 εταιρεια FM RECORDS CD

spapistas · Ιούνιος 26, 2003, 2:51μμ

Μπράβο Χρηστάρα!
Πάμε πολύ καλά. Το παράδειγμά σου μακάρι να το ακολουθήσουν κι άλλοι φίλοι!
Αυτό είναι το πνεύμα φίλε μου. Συλλογική προσπάθεια…Έτσι θα 'χουμε καλά αποτελέσματα και μάλιστα γρήγορα.

Τώρα για τους προσωπικούς του δίσκους. Αυτόν της LYRA δεν τον ξέρω. Μπορείς να δώσεις στοιχεία; (στοιχεία δίσκου, τραγούδια, κλπ). Δες πρώτα απ’ όλα αν αυτά τα 12 τραγούδια περιλαμβάνονται στη λίστα της εργογραφίας που έδωσα ήδη στο Β’ Μέρος της βιογραφίας του Κατσαρού. Αν κάποια δεν υπάρχουν εκεί, θα τα δώσουμε παρακάτω στη συνέχεια, για να εμπλουτίσουμε τη λίστα του έργου του.

Το ίδιο μπορείς να κάνεις και με τους υπόλοιπους δίσκους που έχει απλώς συμμετοχή. Επειδή όμως τους έχω κι εγώ, λίγο δύσκολα να βρεις κάποιο που δεν το συμπεριέλαβα στη λίστα της εργογραφίας (εκτός κι αν μου ξέφυγε κάποιο).

Τα λέμε.

Σ.Π.

spapistas · Ιούνιος 26, 2003, 2:57μμ

Με μια δεύτερη ματιά, τα “ΡΕΜΠΕΤΙΚΑ ΤΗΣ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΟΧΘΗΣ”, σίγουρα δεν το έχω. Για τα άλλα κρατώ μικρές επιφυλάξεις.

Ο ίδιος

Σ.Π.

system · Ιούνιος 26, 2003, 3:58μμ

Το ΡΕΜΠΕΤΙΚΑ ΤΗΣ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΟΧΘΗΣ το έχω και μπορώ να το διασταυρώσω.
Συμμετοχές βλέπω ότι έχει και στις συλλογές:

ΠΕΙΡΑΙΩΤΙΚΑ ΚΑΙ ΑΜΑΝΕΔΕΣ 1906-1946
ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ ΤΟΥ ΠΕΡΙΘΩΡΙΟΥ
GIANTS OF REMBETIKO

Ειδικά στο τελευταίο είναι ένα τραγούδι που δεν το είδα στη λίστα πιο πάνω και έχει τίτλο: ΕΧΤΕΣ ΑΝΤΑΜΩΘΗΚΑΜΕ.

Όταν πάω σπίτι μπορώ να δω λεπτομέρειες από τα εξώφυλλα.

christos · Ιούνιος 26, 2003, 4:54μμ

Παιδες τα στοιχεια τα βρηκα απο περιοδικο !! Δεν τα εχω διασταυρωσει πληρως και γι’αυτο τα εριξα εδω για επαληθευση

Grigoris_Maninakis · Ιούνιος 26, 2003, 6:05μμ

Sakh…na prosthesw ta SYGXARHTHRIA MOY gia auto ton “kopo agaphs” ( LABOR OF LOVE).
Den xereis poso xrhsima mou htan ta stoixeia pou eferes sto FORUM. Tha milhsw thn Parasekyh gia ton Katsaro sto programma…kai tha sou kanw filikh mneia …sto akroathrio mas mesw INTERNET apo Brazilia mexri Aystralia…!
Mpravo sthn ypomonh sou…sthn epimonh sou…kai sthn agaph sou gia to antikeimeno…!
Eyxomai na synexistei apo “OLOYS” mas.
Xairetw…!

YG: H Nea Yorkh kaigetai apo th zesth shmera…ouuufff…eskasa…!

system · Ιούνιος 27, 2003, 9:58πμ

Δυστυχώς στο τραγούδι ΕΧΤΕΣ ΑΝΤΑΜΩΘΗΚΑΜΕ που ερμηνεύει ο Κατσαρός, δεν αναφέρει κανένα άλλο στοιχείο το εξώφυλλο του GIANTS OF REBETIKO. To CD αυτό βγήκε το 1998 από την EROS MUSIC S.A. και περιέχει επιπλέον τα εξής τραγούδια που ερμηνεύει ο Κατσαρός (και τα έχεις στη λίστα σου):
ΦΟΝΙΑΣ ΘΑ ΓΙΝΩ
ΝΕΟΙ ΓΕΡΟΙ ΨΙΘΥΡΙΖΟΥΝ
Η ΣΚΛΗΡΗ ΚΑΡΔΙΑ ΣΟΥ

Όσο για το CD ‘TA REMPETIKA TH ΤΗΣ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΟΧΘΗΣ’ δεν γράφει χρονολογία. Είναι παραγωγής ΠΑΠΙΓΚΟ/BMG-Ariola A.E. (αλήθεια ξέρει κανείς τι εταιρεία είναι το Πάπιγκο; Εγώ το ξέρω σαν ένα θαυμάσιο Ζαγοροχώρι…). Το CD περιέχει το τραγούδι ΚΑΙ ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΜΑΣ ΤΟ ΛΕΣ και ΜΕΣ’ ΤΟΥ ΜΑΝΘΟΥ ΤΟΝ ΤΕΚΕ.

Δημήτρης

aegeos · Ιούνιος 27, 2003, 12:16μμ

File Saki,
eftxaristoume gia tin apsoxi doulia…

edo to arthro tou Lembesi pou anaferi mbagiokos :

" Ο Μάιος του 1988 ήταν καθοριστικςό για την καταγραφή της Ιστορίας του ρεμπέτικου, καθόσον είχαμαι τη ζωντανή μαρτυρία ενός θρύλου του ελλινικού λαϊκού τραγουδιού του Γιώργου Θεολογίτη Κατσαρού. Ο Γιώργος Κατσαρός σε ηλικία 100 χρόνων θα ερχόταν για μια συναυλία στον Πειραία απο το Tarpon Springs ( Florida USA ), όπου την προηγούμενη χρονια το 1987, τον είχε συναντήσει ο σπουδαίος μελετητής του λαϊκού μας πολιτισμού Παναγιώτης Κουνάδης.
Το όνομα του Γιώργου Κατσαρού ήταν ένας θρύλος για μας τους νεότερους, που είχαμε εκπλαγεί με τον τρόπο που στις αρχές του αιώνα στην Αμερική ηχογραφούσε μόνος με την κιθάρα του παραδοσιακά τραγούδια του 19ου αιώνα, αλλά και δικά του. Ημασταν λάτρεις του τρόπου που έπαιζε και τραγουδούσε και ήταν σχολείο μάθησης σημαντικό για μας. Και εκτός αυτών, θαυμάζαμε το γεγονός ότι ο Γ.Κ. είχε γυρίσει σχεδον όλο τον κόσμο με τιν κιθάρα του και είχε γίνει ντελάλης των Ελληνικών μουσικών θησαυρών.
Και το θαύμα ειχε γίνει. Το Μαιο του 1988 ο άνθροπος μύθος για όλους εμας, Γιώργος Θεολογίτης Κατσαρός, πατούσε ύστερα απο 60 χρόνια Ελληνικό χώμα, σε ηλικία 100 χρόνων, ζωντανός και ακμαιότατος.
Τον υποδεχθήκαμε μαζί με τον Κουνάδη και αλλους φίλους στον αεροδρόμιο, πήγαμε στην Πειραϊκή για ψάρια, όπως μας είχε παραγγείλει και μετά τον συνοδεύσαμε στο ξενοδοχείο Park, στην οδό Κολοκοτρώνη στον Πειραιά, για να αναπαυθεί ύστερα από την πολύωρη ταλαιπορία του ταξιδού Αμερική Ελλάδα,
που θα ήταν επώδυνη για οποιονδήποτε νέο και υγιή ανθρωπο. Αφού του ευχηθήκαμε καλή ξεκούραση, ετοιμαστήκαμε να φύγουμε.
Τοτε ο Γ.Κ. μας λέει Εσύ Γιαννη (εν τω μεταξύ είχαι μαθει ότι παίζω μπουζούκι και τραγούδαω ) και εσύ Παναγιώτη ( Κουνάδης ), αν θέλετε μείνετε λίγο.
Εβγαλε την κιθάρα του και επί 3 ώρες μας επαιζε και μας τραγουδούσε καινούργια και παλιά του ταργούδια. Ο μύθος του ρεμπέτικου είχε την όρεξη και το πάθος του πρωτόβγαλτου, μετά απο 80 χρόνια πορείας λαϊκό τραγούδι.
Φυσίκα δεν είναι δυνατόν να περιγράψω το συναισθήματα μου που με διακατείχαν όλη εκείνη την ώρα που ο Γ.Κ. έπαιζε την κιθάρα του με τον μάγικο τρόπο που μόνο αυτός ήξερε, τραγουδόντας ταυτόχρονα υπέροχα και ακούραστα.
Ηταν κάτι μεταξύ ονείρου, φαντασίας και πραγματικότητας. Στο δωμάτιο είχαι απλωθεί η μαγεία των ήχων του και μαζί με τον Παναγιώτη παρακολουθούσαμε έκπληκτοι και καθηλωμένοι.

Με τον Γ.Κ. είχαμε καθημερινές πολύωρες συναντήσεις μαζεί με τον εξάδελφό μου Τάσο Μπουλή, που τότε ήταν συνεργάτης μου και μέλος της ορχήστρας μου, με το όνομα Λαϊκή Σταράτα
Ο λόγος του ήταν ποταμός γνώσεων και ιστορικών στοιχείων. Η πνευματική του διαύγεια άριστη και η μνήμη του ανέσυρε συγκλονιστικές λεπτομέριες και στοιχεία που μας διηγιόταν με συγκλονιστικο τρόπο.
Απο τον ανθρωπο αυτό διδάχτηκα σπουδαία τραγούδια και σπουδαία πράγματα. Αν δεν είχα συναντήσει το Γ.Κ., αυτή η απόπειρα ηχογράφησης και ενορχήστρωσης τον 48 αδέσποτων και παραδοσιακών τραγουδιών, που συνοδεύουν το παρόν τεύχος του περιοδικού, δε θα είχαι γίνει. Διότι ναι μεν η έρευνα, η γνόση, η πορεία και η αγάπη είναι βασικές παράμετροι, αλλα είναι συμαντικό και καθοριστικό να διδαχθείς από αυτόν που πρότος ανακάλυψε και ηχογράφησε πολλα απο αυτά στις αρχές του αιώνα. Και όχι μόνο τα ανακάλωψε και τα ηχογράφησε, αλλά τα μετέφερε και διέδοσε στις περιοδείες του με την κιθάρα του σε όλα τα μήκη και τα πλάτη του πλανήτη μας. Σε μια εποχή που οι μετακινήσεις δεν είχαν την ταχύτητα και την ευκολία που έχουν σήμερα.Η διδασκαλία αυτών των τραγουδιών απο τον Γ.Κ. ήταν για μένα θείο δώρο.
Αλλά και ο τρόπος ζωής του, ήταν μάυημα απλότητας και ομορφιάς. Του άρεσε να τρώμε σε απλά συνοικιακά ταβερνάκια, να συζητάμε, με τις ώρες για τις συγκλονιστικές μεταβολές ποθ είχαν γίνει στιν Αθήνα στα 60 χρόνια που είχαν μεσολαβήσει απο την τελευταία φορά που είχε έρθει στην Ελλάδα. Ανθρωπος ολιγαρικής, του άρεσαν όλα και ήταν ευχαριστημένος με απλά απλούστατα πράγματα. Καλλιτεχνικά, ποτέ δε μας χάλασε χατίρι. Χωρίς το παραμικρό ίχνος βεντετισμού, πάντα με χαμόγελο, έπαιζε την κιθάρα του και μας τραγουδούσε ό,τι του ζητούσαμε. Ποτε δεν δίστασε να εκτεθεί, χωρείς να έχει κανένα πρόβλημα.
Θυμάμε ένα βράδυ στην βέραντα του σπιτιού του Παναγιώτη Κουνάδη, τρεις ημέρες πριν τη συναυλία στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά, είχαμε μαζευτεί εγώ, ο Γρηγόρης και ο Τασος Φαληρέας, Ο Αγγελος Σφακιανάκης, ο Γιώργος Νταλάρας και πολλοί άλλοι φίλοι. Ο Γ.Κ., για να μας ευχαριστήσει, παρόλο που δεν είχε μαζί την κιθάρα του, πήρε την παιδική κιθάρα της κόρης του Κούναδη και μας μάγεψε ακόμα μια φορα με το παίξιμο και το τραγούδι του. Παίξιμο που είχαι το θαυμάσμό στο μεγάλο Αντρέα Σεγκόβια, που ηταν δηλωμένος θαυμαστής του Γ.Κ. Και ήρθε η ημέρα της συναυλίας, Τρίτη 31 Μαιου 1988, ώρα 10 το βράδυ.
Είχαμε τη χαρά, τη συγκίνηση και την υψίστη τιμή να συμμετέχουμε στη συναυλία του Γ.Κ. στο δημοτικό Θέατρο του Πειραιά. Εγώ και ο μουσικός πυρήνας του κέντρου μελέτης Ελληνικου τραγουδιού ( Κ.Μ.Ε.Τ ) Βασίλης Γιαννίσης ( βιολί ), Κώστας Κουκουνούλης ( κιθάρα ), Νίκος Αγγελάκος ( μπάντζο ), Τασος Μπούλης ( κρουστα, μπαγλαμά ), Σταματούλα Λεμπέση ( τραγούδι ). Η αγονία και το άγχος μας μεγάλο. Θυμάμε ο Βασίλης Γιαννίσης ( φίλος και συνεργάτης επί 20 χρόνια ) απο το άγχος του έκαψε με το τσιγάρο το πουκάμασό του.
Ξεκίνισε το πρόγραμα με τον Γ.Κ. να παίξει με τιν κιθάρα του και να τραγουδάει για μιάμιση ώρα. Κατόπιν μασ κάλεσε κοντά του, με επαινεκτικά σχόλια. Ακόμα στα αυτιά μου ήχουν τα λόγια του … αυτά τα χρυσά παιδιά που δε μ΄αφήκανε στιγμή μοναχό μου όλες αυτές τις μέρες…
Παίξαμε καοι τραγουδισαμε 14 τραγουδοια ( ολα τα έχουμε συμπεριλαβει στα CD που συνοδεύου το περιοδικο )
Και μετά πάλι ο Γ.Κ. για τρεις ακόμα ώρες καθήλωσε και μάγεψε το κατάμεστο Δημοτικο Θέατρο του Πειραιά, με τον τρόπο που μόνο αυτός ήξερε. Τέτοια υποδειγματική επικοινωνία και αληθινή, μεταξύ καλλιτέχνη κοινού δεν ξέρω αν έχει άλλη φορα ύπαρξει. Δεν ήταν μόνο το παίξιμο της κιθάρας, δεν ήταν μόνο το τραγούδι, δεν ήταν μόνο ο ζωντανός θρύλος, που συνόδευε το ονομά του. Ηταν και οι αριστουργικες αφηγήσεις, σύντομες αλλα χαρακτηριστικές του Γ.Κ., για κάθε τραγούδι, για κάθε μελωδία, για κάθε ρυθμό.
Ο Γ.Κ., μου δίδαξε ότι η αφαίρεση είναι η πιο σημαντική αλλά και η πιο δύσκολη πράξη της μουσικής. Ο ίδιος την είχε αφαρμόσει, άλλωστε, στον υπερθετικό βαθμό της παίζοντας και τραγουδώντας μόνο με την κιθάρα του.

Το 1997 ο Γιώργος Κατσαρός έφυγε απο κοντά μας σε ηλικία 109 χρονόν
( 20/12/1888 - 23/6/1997 ). "
Giannis Lembesis

H antigrafi tou kimenou kratise “ligi ora”…kai pithanon na yparxoun liga orthografika "lathakia ", sorry