Για την μουσική των σφαιρών

Ευχαριστώ για τη διόρθωση, Χρήστο, και για την αποτροπή της παραπληροφόρησης!

2 «Μου αρέσει»

ειχε βγει μια μινι εκδοχη του τη δεκαετια του 90’ και το ελεγαν μπεγλερι. και μαλιστα διακριθηκαν αρκετοι, σπεσιαλιστες στην χρηση του.

1 «Μου αρέσει»

Και μετά από όλα αυτά τα επεξηγηματικά Χρήστο, η ερώτηση είναι η εξής:
Τι άκουγε τελικά ο Πυθαγόρας?

Τίποτα.

3 «Μου αρέσει»

Έμ!..

(ασ’δγξςδγφργφηςερτυη

1 «Μου αρέσει»

Ο Πυθαγόρας κατά τεκμήριο άκουγε ό,τι μπορεί να είναι μέσα στο φάσμα των ανθρωπίνως αντιληπτών (διά της ακοής) συχνοτήτων, και επιπλέον να είναι σε ένταση και απόσταση τέτοια ώστε να φτάνει μέχρι τ’ αφτιά του.

Άρα, από πλανήτες τίποτα.

Άρα, αν όντως είπε ότι οι πλανήτες βγάζουν μουσική, δεν το εννοούσε κυριολεκτικά.

Τι μπορεί να εννοούσε;

Αυτό το βιντεάκι, αν το δει κανείς μια-δυο φορές, βγάζει νόημα. Αν όντως στηρίζεται σε ό,τι είπε ο Κπελερ, και αν όντως ο Κέπλερ στηρίχτηκε στον Πυθαγόρα ή τέλος πάντων συμφωνούσε μαζί του, τότε με το βίντεο ένας άσχετος σαν εμένα παίρνει μια κάποια ιδέα. Και φυσικά είναι εύκολο να φανταστεί κανείς ότι αυτές οι νότες δεν ακούγονται στ’ αλήθεια, όπως και οι πλανήτες δεν κινούνται στ’ αλήθεια μ’ αυτές τις ταχύτητες, αλλά ότι αυτό από μόνο του δε σημαίνει ότι το βιντεάκι αναπαριστά ανακρίβειες.

(Παρεμπιπτόντως, παρατηρώ τώρα τον τίτλο του έργου του Κέπλερ. Harmonices είναι πληθυντικός του Harmonix, άρα όντως υπάρχει κάποιος τέτοιος όρος. Στα λατινικά εννοώ, πέρα από τα γαλατικά. :slight_smile: )

2 «Μου αρέσει»

με τι οργανα εκαναν αυτες τις παρατηρησεις οι αρχαιοι…? αλλα και ο κεπλερ τον 17ο αιωνα…?

Δεν υπήρχε ούτε μισό όργανο κατάλληλο για τέτοιες παρατηρήσεις. Όλα ήταν σκέψεις τους, είτε καταγεγραμμένες από τους ίδιους είτε μεταφερμένες από π.χ. μαθητές / θαυμαστές, όπως στην περίπτωση του Πυθαγόρα, που κανένα γραπτό του δεν βρέθηκε μέχρι σήμερα.

1 «Μου αρέσει»

Οι αρχαίοι χρησιμοποιούσαν το πιο διαδεδομένο όργανο της εποχής! Το μάτι. Με αυτό μπορούσαν να παρατηρήσουν τους πλανήτες Ερμή, Αφροδίτη, Άρη, Δία και Κρόνο. Μάλιστα ξέραν ότι ήταν διαφορετικά ουράνια αντικείμενα από τα αστέρια καθώς αλλάζανε θέση σε σχέση με τα άλλα φωτεινά αντικείμενα του ουρανού. Και γι’ αυτό τους ονόμασαν και πλανήτες (πλανόμενοι).

Οι αρχαίοι επειδή θεωρούσαν ότι η κίνηση των πλανητών έχει να κάνει με κάποια μεταφυσική δύναμη και επηρεάζει τα τεκταινόμενα στην Γη, καταγράφανε τις κινήσεις των πλανητών συστηματικά και έτσι είχαν μια καλή ιδέα της κίνησής τους και μπορούσαν μάλιστα να προβλέψουν πού θα βρίσκονται αργότερα.

Ο Κέπλερ από την άλλη, είχε φτιάξει τον δικό του τύπο τηλεσκοπίου (τηλεσκόπιο Κέπλερ), το οποίο ήταν βελτίωση του τηλεσκοπίου του Γαλιλαίου που είχε φτιαχτεί μερικά χρόνια πριν. Και το χρησιμοποιούσε συστηματικά στις παρατηρήσεις του. Επιπλέον συνεργαζόταν με έναν άλλον “επιστήμονα” της εποχής, τον Τύχο Μπράχε, ο οποίος είχε περάσει άπειρες ώρες συστηματικής παρατήρησης με το τηλεσκόπιο (λέγεται μάλιστα ότι το ένα μάτι του ήταν μεγαλύτερο από το άλλο εξ αιτίας των τόσων ωρών παρατήρησης!), και ο Κέπλερ χρησιμοποίησε τα εξαιρετικά λεπτομερή δεδομένα του Τύχο για να συνθέσει τις θεωρίες του.

Αυτά περί οργάνων παρατήρησης.

1 «Μου αρέσει»

Καλησπέρα.

Στα αρχαία, ο όρος αρμονία έχει άλλη σημασία από την σημερινή, η σημερινή προέρχεται από τη δυτική μουσική με τις συγχορδίες, τετραφωνίες κλπ.

Ο Σόλωνας Μιχαηλίδης στην εγκυκλοπαίδεια της αρχαίας ελληνικής μουσικής λέει ότι μέχρι τον Αριστόξενο, οι συγγραφείς αναφέρονται σε ιωνική αρμονία, δωρική αρμονία κλπ αρμονία δηλαδή ήταν το διάστημα ογδόης και η διάταξη των φθόγγων μέσα σε αυτό. Από τον Αριστόξενο και μετά, η αρμονία χρησιμοποιείται με την έννοια του εναρμόνιου γένους (που το τετράχορδο του έχει διάστήμα μικρότερο του ημιτονίου και μεγαλύτερο του τριημιτονίου ). Αργότερα εμφανίζεται ο όρος «διαπασών» για το διάστημα ογδόης.

Για την αρμονία των σφαιρών δίνει μια αντιστοιχία ουρανίων σωμάτων με τη σειρά που τα αντιλαμβάνονταν τότε (Σελήνη, Αφροδίτη, Ερμής, Ήλιος, Άρης κλπ) προς τις νότες.

Μια χαρά αστρονόμος ήταν ο Τύχο Μπράχε για την εποχή του, κάτι που επιβεβαιώνεται και από το ότι οι παρατηρήσεις του οδήγησαν στους νόμους του Κέπλερ για τις τροχιές, που ήταν σημαντικότατο βήμα για την επιστήμη.

2 «Μου αρέσει»

Φυσικά και ήταν μια χαρά αστρονόμος.

Το επιστήμονας μπήκε (ίσως λανθασμένα) σε εισαγωγικά διότι τότε οι επιστήμονες ήταν λίγο απ’ όλα. Πίστευαν βαθύτατα στη μεταφυσική και συνήθως οι επιστημονικές τους ανακαλύψεις ήταν προσπάθεια απόδοσης βαθύτερων νοημάτων.

Κατά τ’ άλλα και οι δύο κάνανε τρομερή δουλειά που βάλανε τα θεμέλια για την εξήγηση των κινήσεων των ουρανίων σωμάτων.

δλδ αποκλειεται να ειχαν τηλεσκοπια οι αρχαιοι…? διοτι στην κρητη ανακαλυψαν λενε μεγενθετικους φακους…

Γυάλινοι ήταν, αυτοί οι μεγεθυντικοί φακοί; Αν ήταν αρχαίοι, δεν νομίζω. Αλλά και πάλι, από δύο φακούς να φτάσεις στην ιδέα του τηλεσκοπίου, ο δρόμος είναι πολύ μακρύς.

δεν ξερω τι υλικο, υποτιθεται οτι ηταν της μινωικης εποχης, κυρτοειδεις, διοτι βρηκαν και σφραγιδες με πολυ μικρα και λεπτα σχεδια χαραγμενα. αν δεν ειχε ανακαλυφθει ο υπολογιστης των αντικυθηρων και μας ελεγε καποιος οτι υπηρχε αυτο το 200 π.χ. θα τον πιστευαμε…?

Η λέξη αρμονία βγαίνει από το ρήμα αρμόζω = στερεώνω ένα πράγμα σ’ ένα άλλο (όπως σήμερα οι αρμοί=κλειδώσεις, ο αρμός=τσιμέντο ή άλλο συγκολλητικό υλικό, κλπ.).

Η οπτική εικόνα ενός μουσικού που κουρδίζει τον παρουσιάζει να πειράζει το δέσιμο / πιάσιμο / στερέωμα των χορδών πάνω στο όργανό του. Βέβαια ο σκοπός του δεν είναι απλώς να τις στερεώσει, αλλά να τις κουρδίσει μέχρι να δώσουν τη μία ή την άλλη επιθυμητή κλίμακα. Αυτό όμως περιγράφεται με τις λέξεις που μας δείχνουν τι τον βλέπουμε να κάνει. Δηλαδή μ’ ένα λεξιλόγιο τέρμα πρακτικό, άμεσο, κυριολεκτικό, απαλλαγμένο από οποιαδήποτε υπερβατικότητα μπορεί να μας φέρνει σήμερα στο μυαλό η λέξη «αρμονία».

Με άλλα λόγια, αναφέρονται σε Ιωνικό τρόπο, Δωρικό τρόπο κλπ.

2 «Μου αρέσει»

Εδώ είναι ένα σχετικό βιντεάκι για τη μουσική των σφαιρών. Αντιλαμβάνομαι ότι είναι δύσκολο να κάτσει να παρακολουθήσει κανείς το μιας ώρας βίντεο για αυτό θα προσπαθήσω να δώσω μια περίληψη. Πρόκειται για διάλεξη από δύο καθηγητές του Πανεπιστημίου Rice. Ο ένας είναι Κλασικών Σπουδών και ο άλλος Αστρονομίας. Ο πρώτος δίνει ιστορικά στοιχεία για τον Πυθαγόρα. Ο δεύτερος επικεντρώνεται πιο πολύ στον Κέπλερ και πώς αυτός αντιλήφθηκε τη μουσική των σφαιρών. Αξίζει τον κόπο να δει κάποιος το απόσπασμα αυτό το οποίο είναι μερικών λεπτών (γύρω στο 35:00).
Περιληπτικά, αφού ο Κέπλερ διατύπωσε τους νόμους του που χαρακτηρίζουν την κίνηση των πλανητών γύρω από των ήλιο προσπάθησε να βγάλει “μουσική” από αυτούς. Έφτασε μάλιστα στο σημείο να γράψει σε νότες αυτό που φαντάστηκε για κάθε πλανήτη (γύρω στο 38:00). Η πλάκα είναι ότι όταν παίχτηκε αυτή η μουσική, δεν ήταν και πολύ σόι. Θεωρήθηκε ότι δεν είναι και πολύ “αρμονική” (όπως το εννοούσαν) γιατί ακούγεται στη Γη. Αν ακουγόταν στον Ήλιο (ο οποίος αποτελεί το σημείο αναφοράς για τις κινήσεις των πλανητών) θα αναδεικνυόταν η αρμονία αυτή. Ο Κέπλερ πίστευε ότι υπήρχαν όντα εκεί.

ΥΓ. Μπράβο στο Χρήστο που έκανε χρήσιμες αναρτήσεις διευκρινίζοντας συγκεκριμένα ζητήματα

5 «Μου αρέσει»

Και επι σκηνής (δικό σας!)

2 «Μου αρέσει»

Να πούμε ότι σε αυτό το μπεγλέρι όταν ήμουν στο γυμνάσιο, περηφανευόμουν ότι ήμουν άσσος… :sweat_smile::rofl:

1 «Μου αρέσει»

Από μικρός θυμάμαι ότι η λέξη μπεγλέρι (από ρεμπέτικα, από τον Σταύρακα κλπ.), στο μυαλό μου σήμαινε κομπολόι. Όταν αργότερα βγήκε αυτό το μπεγλέρι που λέτε είπα: «α, ώστε αυτό είναι τελικά το μπεγλέρι, δεν είναι το ίδιο με το κομπολόι». Τότε που βγήκε όμως δεν ήξερα ότι πρόκειται για καινούργια εφεύρεση.

Τελικά το παλιό μπεγλέρι (αν είσαι φίνος μάγκας πού ‘ν’ τα μπεγλέρια σου) τι ήταν;