Βέργα αλουμινίου και ήχος

Το μόνο που έχω να πω σε αυτά,είναι ότι ο Χρήστος είχε πειραματιστεί αρκετά με απλές βέργες ανθρακονημάτων.ΔΕΝ ΕΚΑΝΑΝ. Συνέχισε όμως την έρευνα του και κατέληξε σε εξειδικευμένες βέργες,εξαιρετικά υψηλής τεχνολογίας που φέρνει απ ευθείας από συγκεκριμένο οίκο στο εξωτερικό.Τα όργανά του είναι εξαιρετικά σταθερά.Αλλά να πούμε και το άλλο.Αν μπορείς να κατασκευάσεις όργανο,χωρίς την προσθήκη βέργας ή οτιδήποτε άλλο,και να έίναι σταθερό,γιατί να μπεις σε όλη αυτή την διαδικασία;

Χωρις να ειμαι ειδικος, (και χωρις την ταση να γινω) πιστευω οτι ολο το θεμα ειναι ακομα ΥΠΟ ΜΕΛΕΤΗ…
Δεν μπορουμε να συγκρινουμε την ακαμψια σε ενα μπουζουκι (που εχει τοσο μεγαλο μηκος μπρατσου) με αυτη της κιθαρας (κοντο και πιο παχυ).
Ο Χρηστος πειραματιστηκε αρκετα, και τα πρωτα αποτελεσματα (προ ετων) ηταν μετρια.
Η ακαμψια της πρωτης βεργας, και η ποιοτητα της, δεν εχει καμμια σχεση με την τωρινη.
Δεν θελω να μιλησω πως την στηνει, πως την τοποθετει, η απο που την προμηθευεται.
Αυτο καλυτερα αν θελει να το αναφερει ο ιδιος, μιας και μοιραζεται τις γνωσεις του, για να προχωραει το πραγμα…:110:
Στο δικο μου οργανο τουλαχιστον, που εχουμε ζησει καλοκαιρια και χειμωνες η κλιση του μανικου εχει παραμεινει πληρως αμεταβλητη.
Οσον αφορα την βεργα αλουμινιου, την συναντησα στο δευτερο μου μπουζουκι. 220.000 χιλιαδες τοτε, με κρατησε 5-6 χρονια, ικανοποιητικα μεχρι που μου εφαγε το μπρατσο ενα σκουληκι!!!:112:
Επισης τα οργανα του Σταμκου που ειχα πιασει στο παραρτημα στην Αθηνα ειχαν πολυ καλη ταστιερα, χωρις ομως να γνωριζω την αντοχη στο χρονο.
Εχω δει ακαμπτα οργανα με σκετο ξυλο, η με βεργα, αλλα εχω δει και οργανα αρκετα επωνυμα και αρκετων βαλλαντιων με καπλαμαδες το χειμωνα (συμβουλη του μαστορα…) και με πολλα μπρος πισω…:080:
Δεν ειναι δυνατον στο δικο μου μυαλο, να πηγαινεις ταξιδι και να μην ξερεις αν θα παιζει σωστα το οργανο μολις κατεβεις απ’το αμαξι…:083:
Η “εξυπνακιστικη” νοοτροπια “θεου”, αρκετων μαστορων, καλο θα ηταν να σταματησει και να το ριξουν λιγο στη μελετη
γιατι 100% επιτυχια δεν υπαρχει, και δεν μιλαω ως προς τον ηχο που ειναι θεμα υποκειμενικο, αλλα ως προς την κατασκευη,
Και ας μην θελουμε να παραδεχτουμε τα ελαττωματα, (Νταξει μωρε ξυλο ειναι, τι θες να κανει?) επειδη τα εχουμε σκασει χοντρα.

Υ.Γ. Δεν θελω να παρεξηγηθω, ουτε υποστηριζω κατι.
Προσωπικα εχω απομυθοποιησει τα μεγαλα λογια αρκετων, με ακρως χειροπιαστα παραδειγματα…

1 «Μου αρέσει»

Φίλε Στράτο η τοποθέτηση σου με καλύπτει πλήρως…

1 «Μου αρέσει»

Απ’ ότι είδα ο κ. Σπουρδαλάκης (σε άλλα παρεμφερή θέματα) έχει αναφέρει αρκετά πράγματα από τις μέχρι τώρα εμπειρίες του.

Καλησπέρα σε όλους,

Σήμερα μόλις πληροφορήθηκα πως επανήλθε το θέμα της σύγκρισης των δύο μεθόδων σταθεροποίησης του μάνικου στα μπουζούκια. Το θέμα φαίνεται να επανέρχεται και να διχάζει έντονα στα όρια της αντιπαράθεσης μεταξύ αλουμινίου και ανθρακονήματος. Κατά τη δική μου γνώμη δεν είναι απαραίτητη η αντιπαράθεση εφόσον όπως φαίνεται πρόκειται για δυο αποτελεσματικές μεθόδους που η καθεμιά τους προτιμάται από διαφορετικούς κατασκευαστές. Το αλουμίνιο χρησιμοποιείται στα όργανα από το 1928. Μάλιστα πρόκειται για ελληνική πατέντα στην Αμερική από τον Σταθόπουλο. Τα ανθρακονήματα χρησιμοποιούνται τα τελευταία 25 χρόνια στα μπράτσα των οργάνων και προτιμώνται από κατασκευαστές και εταιρείες οι οποίες αντικατέστησαν το αλουμίνιο στα custom - ακριβά μοντέλα τους με το εξελιγμένο αυτό υλικό. Φαίνεται πως σκέφτηκαν οτι ο εχθρός του καλού είναι το καλύτερο. 

Αισθάνομαι την υποχρέωση οτι πρέπει να υπερασπιστώ την μέθοδο που χρησιμοποιούμε -δηλαδή τα ανθρακονήματα- χωρίς καθόλου να κατηγορήσω το αλουμίνιο. Αυτή η υποχρέωση μου προέκυψε από το απόσπασμα του niavent ο οποίος προτιμά το αλουμίνιο και έχει κάθε δικαίωμα όπως ο καθένας μας άλλωστε να έχει τις δικές του προτιμήσεις.

Όμως πέρα από τους υποκειμενισμούς υπάρχει και κάτι που είναι αντικειμενικό, δηλαδή απόλυτα μετρήσιμο με επιστημονική μέθοδο. Η υπεροχή στην ακαμψία που έχουν τα ανθρακονήματα έναντι του αλουμινίου και μάλιστα του ενισχυμένου αλουμινίου μπορεί εύκολα να διαπιστωθεί μέσα από πλήθος αντικειμενικών μετρήσεων που είναι διαθέσιμες στο διαδίκτυο. Σας παραθέτω μία από τις πολλές συγκριτικές μετρήσεις ακαμψίας:

[ol]
[li]Carbon Fiber has good Tensile Strength[/li]
Tensile strength or ultimate strength, is the maximum stress that a material can withstand while being stretched or pulled before necking, or failing. Necking is when the sample cross-section starts to significantly contract. If you take a strip of plastic bag, it will stretch and at one point will start getting narrow. This is necking. It is measured in Force per Unit area. Brittle materials such as carbon fiber does not always fail at the same stress level because of internal flaws. They fail at small strains. (in other words there is not a lot of bending or stretching before catastrophic failure) Weibull modulus of brittle materials
Testing involves taking a sample with a fixed cross-section area, and then pulling it gradually increasing the force until the sample changes shape or breaks. Fibers, such as carbon fibers, being only 2/10,000th of an inch in diameter, are made into composites of appropriate shapes in order to test.
Units are MPa This table is offered as a comparison only since there are a great number of variables.

Carbon steel 1090 3600
High density polyethylene (HDPE) 37
Polypropylene 19.7-80
High density polyethylene 37
Stainless steel AISI 302 860
Aluminium alloy 2014-T6 483
Aluminium alloy 6063-T6 248
E-Glass alone 3450
E-Glass in a laminate 1500
Carbon fiber alone 4127
Carbon fiber in a laminate 1600
Kevlar 2757
Pine wood (parallel to grain) 40

[/ol]Όπως βλέπουμε είναι απο 4 έως 10 (!) φορές πιο άκαμπτο υλικό από το αλουμίνιο και αυτό είναι κάτι το ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΙΚΟ, δηλαδή δεν επιδέχεται καμία λογική αμφισβήτηση.

Η εξήγηση λοιπόν για την αποτυχία του niavent αλλά και την δική μας όταν πρωτοασχοληθήκαμε με τα ανθρακονήματα πρέπει να αναζητηθεί στον τρόπο την εφαρμογής τους. Δυστυχώς τα ανθρακονήματα προϋποθέτουν την ύπαρξη εξειδικευμένης τεχνογνωσίας και τεχνολογικών - μηχανολογικών μέσων για να αντλήσουμε το μέγιστο της ακαμψίας που προσφέρουν. Δηλαδή δεν εφαρμόζονται σε ένα απλό σκάμμα στο μάνικο με την κόλλα τους (φυσικά κάποιος που δεν γνωρίζει για αυτό, όπως και εμείς αρχικά, κάπως έτσι θα ξεκινήσει αλλά θα αντλήσει πολύ λανθασμένα συμπεράσματα) αλλά πρέπει να εφαρμοστούν με βάση συγκεκριμένη -όχι απλή- τεχνογνωσία και τεχνολογία.

Επειδή σαν εργαστήριο θεωρούμε γραφικό και ξεπερασμένο το να κρατάει κανείς ζηλότυπα κάποιο μυστικό, δηλαδή γνώση που δεν θέλει να μοιράζεται με τους άλλους και να περηφανεύεται μάλιστα για αυτό. Προτίθεμαι μέσα στους επόμενους μήνες να δημοσιοποιήσουμε στο youtube ένα βίντεο (όπως το βίντεο “προεργασία σκάφους” που αναρτήσαμε προ διμήνου) στο οποίο θα παρουσιάζεται με εξαντλητική λεπτομέρεια πως ακριβώς εφαρμόζουμε τα ανθρακονήματα και με ποια μέθοδο δοκιμάζουμε κάθε μάνικο καθενός οργάνου. Έτσι θα μπορεί κανείς να εφαρμόσει τα ανθρακονήματα με το σωστό τρόπο και μόνο τότε θα διαθέτει συγκρίσιμα στοιχεία. Η υπόσχεση αυτή ας θεωρηθεί δεσμευτική μόνο που θα επικαλεστώ την υπομονή σας.

1 «Μου αρέσει»

Να σαι καλά Χρήστο.Το φόρουμ θα σε περιμένει.

Θα ειναι πραγματι ενα πολυ ενδιαφερον βιντεο κ.Σπουρδαλακη! :088:

Παντως αισθανομαι την υποχρεωση να πω -επειδη παρακολουθω το θεμα απο την αρχη και εχω συμμετασχει με ποστ μου, παροτι ησσονος σημασιας- οτι οσο το αντιληφθηκα εγω τουλαχιστον, ουδεποτε υπηρξε διαθεση αντιπαραθεσης. Κουβεντα κανουμε και μεσα απο αυτην ολοι πλουτιζουμε τις γνωσεις μας πανω στις διαφορες κατασκευαστικες λεπτομερειες των οργανων. Εξαλλου, οπως φαινεται μεχρι τωρα και οπως ειναι γενικα παραδεκτο, ειναι θεμα εξοικειωσης και ευχερειας του καθε μαστορα το τι μεθοδο θα χρησιμοποιησει. Εν προκειμενω, ο κ.Σταμκος εχει πειραματιστει περισσοτερο με τη βεργα αλουμινιου, ο κ.Σπουρδαλακης περισσοτερο με τα ανθρακονηματα. Ειμαι σιγουρος πως αρκετοι μεσα απο το φορουμ θα διαβεβαιωσουν οτι ενα αντιπροσωπευτικο δειγμα δουλειας του καθενος απο τους 2 ειναι οργανο αντοχης, και αυτο ειναι τελικως που εχει σημασια, η μαστορια στο τελικο οργανο και οχι τοσο η καθε επιμερους τεχνικη -μιλωντας παντα ως παικτης-κατοχος οργανου και οχι ως τεχνιτης οργανοποιος. Διοτι οπως ηδη αναφερθηκε, οργανα που δεν εχουν σκευρωσει και αποδειχτηκαν πολυ καλα, υπαρχουν και με ξυλινες κοντρες… προφανως και αυτο δε σημαινει οτι το ξυλο ειναι πιο ακαμπτο απο το αλουμινιο ή τα ανθρακονηματα.

Είναι πολύ μεγάλη η κουβέντα και καλά κρατεί τόσον καιρό.
Και από τις προηγούμενες φορές ήθελα και γω να εκφράσω την άποψη μου και ας μην έχω καταλήξει σε συμπέρασμα.
Ασχολούμαι και εγώ ερασιτεχνικά με την οργανοποιία εδώ και κανά εφτάρι χρόνια. Όντας παραδοσιακός στα σχέδια και στις μεθόδους με τάση να χρησιμοποιώ όσο το δυνατό λιγότερα ηλεκτρικά εργαλέια από άποψη, η επιλογή της βέργας ήταν για μένα απόρριπτέα από την αρχή και με φανατισμό μάλιστα. Όταν κάποια στιγμή έψαχνα για να αγοράσω μπουζούκι γύρισα πολλούς οργανοποιούς της Αθήνας και πέσανε στα χέρια μου διάφορα όργανα. Από περιέργεια και με μπόλικη προκατάληψη (αρνητική) δοκίμασα και όργανα με βέργα με σκοπό βέβαια να τα απορρίψω. Αν εξαιρέσω τα φθηνά όργανα με βέργα ενός κατασκευαστή που μου φανήκανε να είναι βαριά σε σχέση με τα δικά του χωρίς, η άποψη μου παρέμεινε αρνητική καθώς τα πιο ακριβά όργανα δεν είχανε κάποιο ήχο που να μου ταιριάζει. Τελικά κατέληξα στον Στάμκο που τουλάχιστον στο δικό μου χέρι τα όργανα του δεν μου φανήκανε καθόλου βαριά και παρήγγειλα ένα όργανο από παλλίσανδρο που μου είχε πει ο ίδιος ότι δεν θα μου το κάνει χωρίς βέργα. Πήρα την απόφαση και το δοκίμασα παρότι αντίθετος. Το τελικό αποτέλεσμα μου άρεσε πολύ και από ήχο και από ευκολία στο παίξιμο και από βάρος. Δεν το μετάνιωσα με τίποτα. Το όργανο το έχω πάνω από τρία χρόνια τώρα και παρόλο που δεν παίζω πολύ πάει κανόνι. Δεν έχω σφίξει - ξεσφίξει ούτε μια φορά την βέργα παρά μονάχα την πρώτη μέρα που μου το ρύθμισε ο Παναγιώτης. Βέβαια δεν το έχω παρει σε κανα παράξενο ταξίδι με έντονες κλιματικές αλλάγές. Στην δικιά μου περίπτωση η βέργα θα ήταν απαραίτητη; Δεν μπορώ να πώ με σιγουριά.
Νομίζω πως αυτό που πρέπει να μας ενδιαφέρει είναι ο ήχος και η αντοχή του στο χρόνο. Με όποια μέθοδο επιγχάνεται αυτό πρέπει να είναι αποδεκτή ασχέτως αν είναι παραδοσιακή η πρωτοποριακή. Όλα κρίνονται εκ του αποτελέσματος και αν το αποτέλεσμα είναι καλό σημασία έχει το χέρι του μάστορα και όχι η μέθοδος. Έχω δει μπακατέλες ή μέτρια όργανα με καλά υλικά, ακριβές τιμές ή και από ξακουστούς μάστορες και διαμάντια από λιγότερο γνωστούς. Πρέπει να έχουμε τα μάτια μας, τα αυτιά μας αλλά πάνω απ’όλα τα μυαλά μας ανοιχτά. Το καλό αποτέλεσμα μπορεί να βγεί και με καλές ισχυρές κόντρες και με ανθρακόνημα και με βέργα. Το ίδιο ακριβώς και το κακό.
Κλείνοντας αν με ρωτήσετε, στις δικές μου κατασκευές δεν θα έβαζα ούτε βέργα ούτε ανθρακόνημα όχι γιατί απορρίπτω τις μεθόδους αυτές αλλά γιατί έτσι εχω μάθει και μιας και δεν κάνω κανα τεράστιο αριθμό κατασκευών για να μπορώ να πειραματιστώ με τα αποτελέματα (χρείαζεται σημαντικό στατιστικό δείγμα για να καταλήξεις σε ασφαλή συμπεράσματα πράγμα απαγορευτικό για έναν ερασιτέχνη) δεν είναι στα άμεσα πλάνα μου αλλά ποτέ δεν ξέρεις.
Ελπίζω να μην κούρασα.

ΥΓ
Φίλε Χρήστο Σπουρδαλάκη (επέτρεψε μου τηνοικείότητα μιας και έχουμε μιλήσει και από κοντά αρκετές φορές), περιμένουμε το άρθρο σου αυτό με μεγάλο ενδιαφέρον και ανυπομονησία όπως και όλα τα άλλα προηγούμενα που έχεις κατά καιρούς γράψει. Να είσαι καλά.

Χαίρομαι ιδιαίτερα που επαναφέροντας στην επικαιρότητα του φόρουμ το συγκεκριμένο θέμα έγινα η αφορμή για την διεξαγωγή μιας τόσο όμορφης και γόνιμης συζήτησης, με την συμμετοχή μάλιστα δύο εξαίρετων οργανοποιών, του κ. Στάμκου και του κ. Σπουρδαλάκη. Αισθάνομαι οτι ο “στόχος” που εγώ είχα θέσει ξεκινώντας την συζήτηση επιτεύχθηκε και δεν ήταν άλλος απο την παράθεση “πραγματικών” στοιχείων πάνω σε καθαρά τεχνικά ζητήματα. Νομίζω πως όσο ο κ. Σπουρδαλάκης, όσο και ο κ. Στάμκος, πέραν των λοιπών στοιχείων που παρέθεσαν έκαναν σαφές ότι μιλούν βάση δεδομένων - ο καθένας φυσικά των δικών του - αλλά το κυριότερο προσεγγίζουν το θέμα με διάθεση ερευνητική και καλόπιστη. Χαίρομαι επίσης που η προσωπική μου “φιλολογική” έρευνα με επιβεβαίωσε αφού νομίζω πως το συμπέρασμα που σε πρώτη φάση μπορεί να λεχθεί είναι πως η χρήση της βέργας δεν προκύπτει απο πουθενά οτι αλλοιώνει τον ήχο (μήπως τον βελτιώνει κιόλας;). Προσωπικά είμαι κάτοχος ενός εξαίσιου οργάνου του κ. Στάμκου με βέργα και αυτό με έκανε ιδιαίτερα προσεκτικό και σε αυτά που έψαξα να βρώ αλλά και σε αυτά που προσπάθησα να πω μέσα απο το βήμα που μου δίνει το φόρουμ για ευνόητους λόγους…Αφορμή; Οι καφενειοκουβέντες του τύπου: “Εξαιρετικό όργανο! Τρομερός ήχος! Ήχος καμπάνα…αλλά…τί;…βέργα έχει;…χμμ, φίλε ποτέ βέργα στο μπουζούκι…καταστροφή!..”. Εκεί μένεις άναυδος και αρχίζεις να ψάχνεσαι…

Θα ήθελα να αναφέρω την ένσταση μου
όσον αφορά την άποψη του κ. Στάμκου, πως το carbon δεν προφέρει κάτι το ιδιαίτερο στον ήχο. Αν ισχύει κάτι τέτοιο πως ερμηνεύετε ο ίδιος την κατασκευή Τσέλο,βιολιών, κοντραμπάσων, κιθάρων ακόμα και δοξάρια από το υλικό αυτό ?

Ένας απο τους μεγαλύτερους σολίστες σε live ηχογράφηση με carbon τσέλο

Αν και υπάρχουν πειραματισμοί στην κατασκευή κλασικών οργάνων με χρήση carbon, δεν υπάρχει περίπτωση το υλικό αυτό να θεωρηθεί ισάξιο του ξύλου, όσων αφορά τις ακουστικές του ιδιότητες(κατά τη γνώμη μου). Φυσικά τα νέα υλικά είναι χώρος πειραματισμού και για τους ερμηνευτές.
Το πρόβλημα αντικατάστασης ξύλου με συνθετικά υλικά είναι ότι αυτά δεν εξελίσσονται . Ο ερμηνευτής δεν έχει χώρο να …δουλέψει…τον ήχο του οργάνου προς την κατεύθυνση που επιθυμεί γιατί απλά ένα τέτοιο όργανο, ακόμα και καλής ποιότητας, δεν θα αντιδράσει.
Τα δοξάρια είναι σίγουρα αξιόλογα και προσφέρουν ακρίβεια και ομοιογένεια αν και γενικά τους λείπει χρώμα.
Τα όργανα που έχω δει , γενικά αποδίδουν αλλά πάλι δεν σε …πάνε πουθενά…αν γίνομαι κατανοητός. Και με τα δύο, οι πρώτες εντυπώσεις είναι πολύ καλές, απλά , εγώ τουλάχιστον, δεν είδα πρόοδο στην επαφή οργάνου-μουσικού.

Φυσικά εδώ το θέμα μας είναι ίσως διαφορετικό και με τα παραπάνω δεν έχω σκοπό να λάβω θέση σε ζητήματα κατασκευής μπουζουκιού, πράγμα που γνωρίζω ελάχιστα.

Ο φιλος αλκ νομιζω οτι δινει κατα ενα μεγαλο μερος την απαντηση στην ερωτησης σου.
Δεν ειναι κακο να πειραματιζομαστε με καινουργια υλικα.Ο καθε μαστορας καταληγει ποια υλικα τον εκφραζουν στην δικη του κατασκευη.Η χρηση ανθρακονηματων σιγουρα εχει και καποια πλεονεκτηματα.
Στην δικη μου τεχνικη κατασκευης οργανων δεν ταιριαζει και για αυτο την αποριπτω.Στου κου Σπουρδαλακη η καποιου αλλου ταιριαζει και την ακολουθει.Περι ορεξεως κολοκυθοπιτα οπως λεει και το ρητο.
Αλλωστε η ιστορια και ο χρονος θα μας αποδειξουν ποια τεχνικη ειναι πιο σωστη και καλυτερη για την κατασκευη του μπουζουκιου.

Αν δεν κάνω λάθος η συζήτηση ξεκίνησε σε σχέση με τη χρήση των ανθρακονημάτων ως υλικό σταθεροποιήσης του μάνικου.
Η εξ ολοκλήρου κατασκευή οργάνων από ανθρακόνημα είναι εντελώς διαφορετική ιστορία.
Καταρχήν όταν αναφερόμαστε γενικώς στο “ανθρακόνημα” είναι σαν να αναφερόμαστε γενικά στα “ξύλα” ή στο “αλουμίνιο”.
Προφανώς όπως κάθε ξύλο έχει διαφορετικές ιδιότητες , διαφορετική αξία χρήσης και διαφορετική σκληρότητα, έτσι και το “ανθρακόνημα” δεν είναι ένα υλικό, μία κατηγορία. Οι δυνατότητες και οι διαφοροποιήσεις ανάλογα με τα υφάσματα, τις ρητίνες και την τεχνική πλέξης, είναι πιθανώς ακόμα περισσότερες και από τις διαφοροποιήσεις ανάμεσα στα είδη των ξύλων.
Το σίγουρο είναι ότι υπάρχουν κατασκευές από ανθρακόνημα με πολύ μεγαλύτερη σκληρότητα, ακαμψία και αντοχή από οποιοδήποτε ξύλο. Κατά πόσο το προφανές αυτό πλεονέκτημα κάποιων ανθρακονημάτινων κατασκευών , μπορεί να μεταφραστεί σε σταθερότερα μάνικα, είναι ζήτημα εμπειρίας, γνώσης της τεχνικής και επιλογής των κατάλληλων υλικών.
Κατά τη γνώμη μου αυτό που έχει μεγαλύτερη σημασία είναι η εγγύηση που παρέχει ο κατασκευαστής στα όργανα του, η ευθύνη του απέναντι σε αυτά και η υποστήριξη τους, ανεξάρτητα τεχνικής.
Προσωπικά ζώντας στα Χανιά όπου οι διαφοροποιήσεις στα επίπεδα υγρασίας είναι μεγάλες σε βαθμό που κάποια όργανα κάποιες μέρες απλά δεν παίζουν, επέλεξα μπουζούκι με ανθρακόνημα στο μάνικο. Από την επιλογή αυτή είμαι απόλυτα ικανοποιημένος.

Εχω ξανακάνει στο παρελθόν αυτή την ερώτηση

Υπηρξαν οργανοποιοι που τα μπουζούκια τους κατασκευασμένα απο κόντρες ξύλου παρέμειναν σταθερά κατα το πέρασμα του χρόνου ;

Εαν ναι , τότε τι το διαφορετικό είχαν εκείνα τα μπουζούκια ; Καλύτερα υλικά; Καλύτερη τεχνογνωσία απο το μάστορα ; Υπήρξαν κάποια που δεν μεταβληθηκαν με το πέρασμα του χρόνου αλλα ήταν καθαρη τύχη; Οι συνθήκες χρήσης , φύλαξης και συντήρησης απο τους κατόχους τους έπαιξε ρόλο ;

Διοτι εάν , λέω εάν στο τέλος το μπουζούκι ως κατασκευή ( και κυρίως το τριχορδο με τοσο μακρι μανίκι και τέτοιες τάσης) είναι όργανο σε συνέχεια αστάθεια και αστοχία , τότε ισως θα έπρεπε να γυρίσουμε σε 63 εκ κλίμακα, και πλατυτερο μρατσο όπως τα προπολεμικά μπουζούκια

Εαν όμως το μπουζούκι στη σημερινή του μορφή είναι όργανο σε ισορροπία , τότε να αναζητήσουμε τα αιτία γιατί κάποια όργανα παρέμειναν ανέπαφη στο πέρασμα του χρόνου

Προφανώς η έρευνα και οι πειραματισμοί γίνονται ώστε να εξελιχθεί η οργανοποιία, και το μπουζούκι (αφού για αυτό μιλάμε) να γίνει καλύτερο εργονομικά, στατικά, ηχητικά και αισθητικά. Έτοιμες συνταγές υπάρχουν πολλές και δοκιμασμένες, κι ό,τι πιο εύκολο είναι να διαλέξεις μια και να την εφαρμόσεις. Η ζωή εξελίσσεται, ευτυχώς -αν και τελευταία διάφορα εμπόδια μπαίνουν και στην πρακτική και στη νοητική της διάσταση-, και αυτή την εξέλιξη καλό είναι να την (με σειρά προτεραιότητας) παράγεις, να την ακολουθείς, να την παρακολουθείς και το πιο βασικό να την καταλαβαίνεις και να την απολαμβάνεις.

Κ.Σταμκο η ερώτηση μου δεν ήταν γιατί δε χρησιμοποιείτε ανθρακονηματα αλλά
πως ερμηνεύετε ο ίδιος σαν οργανοποιός που μας αναφέρατε ότι το ανθρακόνημα
δε προσφέρει κάτι στον ήχο πως έχει χρησιμοποιηθεί ίσως περισσότερο από κάθε άλλο υλικό (πέραν του ξύλου). Όσον αφορά τον κύριο Βρυζα μπορείτε ο ίδιος να βρείτε και άλλους λιγότερο καλούς ΠΑΙΧΤΕΣ από τον γιο γιο μα και θα βγάλετε τα δικά σαΣ συμπεράσματα. Οποίος θυμάται στην έκθεση κιθάρας και μαντολίνου έναν νέο οργανοποιό ο οποίος είχε κατέβει με μια κιθάρα εξολοκλήρου από ανθρακονημα.

Νομίζω ότι οι ακουστικές ιδιότητες των ανθρακονημάτων “συγγενεύουν” περισσότερο από κάθε άλλο υλικό με αυτές του ξύλου. Δε νομίζω αυτό το βιολί για παράδειγμα να είχε τόσο πιστό κλασικό, βιολιστικό ήχο αν ήταν από αλουμίνιο, πλαστικό ή οποιοδήποτε άλλο υλικό εκτός των ξύλων του κλασικού βιολιού.
Αλλά όπως αναφέρει και ο dimak έτσι και εγώ νομίζω η συζήτηση έχει να κάνει με τη σταθεροποίηση του μάνικου συγκρίνοντας-“αντιπαραθέτοντας” αλουμίνιο με ανθρακονήματα και όχι η εξ’ολοκλήρου κατασκευή και ο ήχος οργάνου με ανθρακόνημα ή κάποιο άλλο υλικό, αλουμίνιο κλπ.
Από ότι φαίνεται τα ανθρακονήματα (όταν αυτά είναι τοποθετημένα από εξειδικευμένο κατασκευαστή) συγκριτικά με τις αλουμινόβεργες στα μπράτσα των οργάνων, έχουν το πλεονέκτημα της μεγάλης ακαμψίας σε σχέση με το πολύ μικρό τους βάρος και δε χρειάζονται ποτέ ρύθμιση σε αντίθεση με τις αλουμινόβεργες.

Εγω τον θυμαμαι τον τυπο με την κιθαρα απο ανθρακονημα.Αν και ειμαι της παλιας σχολης, δηλαδη δεν μπορω να το καταπιω το οτι φτιαχνουμε βιολι απο εφημεριδες και ριτηνες, επαιξα την κιθαρα του κυριου και την βρηκα ενδιαφερουσα. Τωρα για την βεργα που λετε εχω να πω οτι βεργα ειναι σαν ενα παιδακι που ενω μπορει να περπαταει κανονικα, εμεις του δινουμε να φοραει πατεριτσες. Γιατι? Υπαρχει λογος? Ειχε πει παλια σε γνωστο φορουμ ενας φιλος οτι…η καλυτερη βεργα για το οργανο ειναι… τα ταστα του. Και ενοει οτι…Αμα χαραξουμε σωστα, και βαλουμε τα σωστα ταστα, ολα θα πανε μια χαρα.Τωρα…αμα πεσουμε στο χ κωλοξυλο που δεν λεει να ακουσει με τιποτα,και βεργα να βαζαμε ολη την ωρα θα ειμαστε με τα allen στο χερι και σφιξε ξεσφιξε.Κατα την γνωμη μου λοιπον η συνταγη ειναι μια…χαμηλο καβαλαρη, σωστο χαραγμα και τοποθετηση ταστων.

Απο την στιγμη που το μανικο δεν σταθεροποιειται η αναγκη ρυθμισης ειναι απαραιτητη.
Αυτος ειναι και ο βασικος λογος που θεωρω οτι η βεργα υπερτερει των ανθρακονηματων.Το κλιμα στο οποιο ζουν τα ξυλα στις μερες μας εχει αλαξει παρα πολυ.Δυστυχως ουτε τα ανθρακονηματα αλλα ουτε και κανενα αλλο υλικο δεν μπορει να σταθεροποιησει το μανικο εκτος και εαν ειναι εξ οκλοκληρου απο ανθρ.
Φιλε Ζαρκαδα δεν ξερω ποσες κατασκευες εχεις κανει αλλα οταν εισαι επαγγελματιας οργανοποιος το μονο που δεν θελεις ειναι να εχεις τους πελατες σου καθε λιγο στο μαγαζι για τον ιδιο λογο.Δηλ για το αναθεματισμενο μανικο το οποιο η κουναει η εχει σκευρωσει η εχει παει πισω κτλ.Εκει λοιπον θα πρεπει να διαλεξεις τι ειναι πιο σωστο για σενα και τους πελατες.
Επισης να τονισω οτι στα οργανα που δεν εχουν βεργα καθε αλλαγη ταστων προυποθετει και ενα νουμερο παραπανω δηλ στις δυο αλλαγες πας για ταστιερα.Το λεω αυτο γιατι πολλοι ξεκινουν απο 0,6 ταστο και αλλοι χρησιμοποιουν ταστο με δοντι.
Προσωπικα και καλυτερα να αποδειχτουν στον ηχο τα ανθρακονηματα θα προτιμησω να βαζω βεργα γιατι απλα μπορω να ρυθμισω το μανικο ανα πασα στιγμη.Μακαρι να βγει βεργα ανθρακονηματων που ρυθμιζει το μανικο τοτε θα το σκεφτω σοβαρα.