Ανησυχίες για τον δάσκαλό μου (μου μαθαίνει σωστά?)

Η επιμονή μου στην σοβαρή ενασχόληση με τους δρόμους έρχεται απο έναν γενικότερο προβληματισμό που έχει να κάνει με το λαικό τραγούδι και την πορεία- εξέλιξή του. Ενώ δηλαδή οι δρόμοι ήρθαν απο την ανατολή δώσαν χαρακτήρα και σημαδέψαν το λαικό , στην πορεία υποβαθμίστηκαν και πάθανε ότι έπαθε και η εν γένει ανατολική μας κουλτούρα. Ηταν εμπόδια στην εκδυτικοποίηση. Στο τραγούδι βέβαια αντέξανε σε μεγάλο βαθμό αλλά χάσανε την δύναμη που είχαν. Γιατι ένα τραγούδι δεν σε πάει τόσο εύκολα στην ανατολή όσο ο δρόμος του και η ανάπτυξή του. Αντέξανε δηλαδή όσο ‘‘αντέξαμε’’ και εμείς και ‘‘μπερδευτήκανε’’ όσο μπερδευτήκαμε και εμείς. Αν υποθέσουμε οτι το παραδεχόμαστε αυτό τότε και οι δρόμοι (όπως και τόσα άλλα μισοθαμένα της ανατολικής κουλτούρας μας) θα αποκτήσουν μιά άλλη σημασία. Μπορεί όλα αυτά να έχουν να κάνουν και με την λεγόμενη κρίση του λαικού τραγουδιού.

φιλε ταλφα καλησπερα.εχω δυο χρονια που ξεκινησα μονος να μαθαινω μπουζουκι με ενα βιβλιο και για δασκαλο 2 σι ντι.εμαθα τελικα και τους δρομους αλλα ειχα αλλο προβλημα.οταν πηγα σε ποιο δυσκολα τραγουδια ειχα ατελειες.οποτε ξαναγυρισα στις ασκησεις για να βελτιωσω τα αδυνατα σημεια μου αν αυτο ειναι δυνατον.γι’αυτο συμβουλη μου-εμπιστευσου το δασκαλο σου κατι παραπανω ξερει και οτι χρειαζεσαι θα ειναι εκει για σενα και θα σε βοηθαει.

1 «Μου αρέσει»

Μάλλον επειδή δεν υπάρχει στο μπουζούκι συγκεκριμένο σύστημα εκμάθησης, ο κάθε δάσκαλος εφαρμόζει του δικό τρόπο. Από προσωπική εμπειρία βλέπω ότι ξεκινάνε με το ζεϊμπέκικο της Ευδοκίας μετά την Φραγκοσυριανή, τα ματόκλαδα κλπ και σε κάθε κομμάτι μαθαίνουμε διάφορα σχήματα. Ούτε και μένα μου αρέσει διότι δεν έμαθα να πιάνω σωστά την πένα ούτε κατάλαβα εύκολα τους χρόνους. Έμαθα να δουλεύει καλύτερα το αριστερό χέρι και όχι η πένα. Χωρίς τον ρυθμό και τα τονίσματα εκεί που πρέπει, το μέλος ακούγεται άψυχο και άπνοο, δηλαδή ξερές νότες. Βέβαια για άλλους ίσως είναι καλύτερα έτσι, πάντως εγώ ακόμα ψάχνωμαι. Καλή εξάσκηση και υπομονή στους αρχάριους.

Μα για να εξασκηθείς και να γινεις μουσικός, χρειάζεσαι “καποιο υλικό”, να έχεις για εξάσκηση.
Αν εισαι μουσικός, θα εχεις αντίληψη της μουσικής τεχνης. Αλλιώς θα σου παρει αρκετά χρόνια για να τα μάθεις και τα δύο.
εχε υπομονή και να ξερεις πως οι δάσκαλοι ειναι τοσο καλοι οσο και οι μαθητές των.

Πολύ σημαντική επισήμανση, δυστυχώς όλοι κοιτάνε την ταστιέρα αντί για την πένα. Πρώτα στρώνουμε πενιά, και μετά έχουμε την δυνατότητα να χτίσουμε ό,τι θέλουμε στην ταστιέρα.

Ένα μήνυμα συγχωνεύτηκε σε ένα ήδη υπάρχον θέμα: Τεχνική πένας- καρπός

Ακόμα και οι απλές ασκησούλες αν εκτελούνται σωστά και μελωδικά έχουν ωραίο άκουσμα και με ευχαριστεί να παίζω. Σίγουρα ο στόχος είναι να παίζουμε τραγούδια. Είναι σαν να θέλω να διαβάσω λογοτεχνία χωρίς να γνωρίζω ανάγνωση. Οι νότες κλπ είναι τα μουσικά γράμματα. Σε κάθε περίπτωση μετράει το αποτέλεσμα και όχι ο τρόπος.