Μεγάλη αλήθεια φίλε Ρε μινόρε όμως να σου πω την αλήθεια αν παίζεις όχι καθαρά επαγγελματικά αλλά όπως εγώ για παράδειγμα που το κάνω για να βγάζω κάποια λεφτά παραπάνω , για να μην επιβαρύνω τους δικούς μου σε αυτούς του καιρούς , αν κάνεις σωστά την δουλεία σου κ στην ουσία το μαγαζί στηρίζετε στης πλάτες σου παρασκευοσάββατα πιστεύω πως έχεις το δικαίωμα να ζητήσεις κάτι παραπάνω και αν δεν σου τα δώσει αυτός θα το μετανιώσει γιατί ξέρεις αν έχεις κάνει θαμώνες γιατί θέλουν να βλέπουν εσένα έρχονται για εσένα .Όχι ότι είμαστε τίποτα ονόματα δεν θέλουμε να γίνουμε κιόλας αλλά το μαγαζί το γεμίζουν φίλοι μας στην προκειμένη περίπτωση. Το τράβηξα πολύ αυτό που θέλω να πω είναι πως όταν είσαι σωστός με την δουλειά σου πρέπει να ανταμείβεσαι κ ανάλογα κ δεν γίνετε αυτό… :108:
Μέχρι τώρα διάβασα προσεκτικά όλες τις παρατηρήσεις. Αλλά ας δούμε κάποια πράγματα ρεαλιστικά. Πρώτον, πάνω σε ποιο επίπεδο μιλάμε. Νομίζω ότι δε μιλάω για μαγαζί που επίκεντρό του είναι η μουσική, αλλά για κλασική ταβέρνα, που απλά βάζει έναν κιθαρίστα και έναν μπουζουκτση σαν εξτρα παροχή (οι έννοια παροχή δεν χρησιμοποιείται τυχία:089:). Σε αυτά τα μαγαζιά τα μεροκάματα παίζουν από 30 έως 40 και αυτό είναι επίσης στάνταρ, το επεσήμαναν πολύ.
Δεύτερον, είναι αλήθεια ότι πολλά τέτοια μαγαζιά αντιμετωπίζουν πρόβλημα επιβίωσης. Όχι τώρα αλλά τα τελευταία χρόνια. Δηλαδή ένα μαγαζί μπορεί μέσα σε ένα βράδυ να έχει 120 ευρώ τζίρο και να δίνει 70 ευρώ στους μουσικούς και 30 στο σερβιτόρο. Έτσι περιμένει ένα σαββατόβραδο να βγάλει τα σπασμένα. Δεν το λέω για να εξωραΐσω κανένα μαγαζάτορα, απλούστατα λέω την αλήθεια. Και μια λογική σε τέτοια μικρά μαγαζιά δε χωράει να λέμε πρόβλημά του, γιατί απλούστατα όταν δουλεύουμε εμείς με χάλια όρους, όλοι οι υπόλοιποι πρέπει να πουν πρόβλημά μας.
Τρίτον, οι μουσικοί δεν έχουν συλλογικό μεροκάματο. Δεν έχουν σωματείο (θα μου πεις ποιος έχει;) ώστε να υπάρχει ακόμα και σε τυπικό επίπεδο ένα κατώτατο μεροκάματο που θα διασφαλίζει πέντε πράγματα. Και να καταλάβουμε αυτό που λέει ο Πολίτης. Ότι όταν οι μουσικοί πολλές φορές δεν αισθάνονται συνάδελφοι, αλλά “χτυπάνε” ο ένας τα μεροκάματα του άλλου, υπάρχει τέτοιο πρόβλημα.
Τέλος, δούλευα σε έναν εκδοτικό οίκο (αποθηκάριος διανομέας). Φυσικά μαύρος. Αποφάσισα να γραφτώ στο σωματείο μου μπας και εξασφαλίσω πέντε πράγματα. Μέχρι που να γίνει αυτό, σταμάτησα να δουλεύω (αν και μοναδικός υπάλληλος της επιχείρησης) λόγω οικονομικής κρίσης. Δηλαδή σταμάτησαν να τυπώνονται νέα βιβλία και το αφεντικό μου επέλεξε να κάνει και το χαμαλίκι μόνος του. Αυτό το οποίο θέλω να ότι τα πράγματα ζορίζουν (για τους μεροκαματιάρηδες και του μισθωτούς) και είμαστε κατά κάποιο τρόπο αποδιοργανωμένοι. Επομένως, αν και καλώς γίνεται η όλη κουβέντα, δεν είναι να λέμε ανεδαφικά πράγματα. Ευτυχώς η οποιαδήποτε ενασχόλησή μου με τη μουσική δεν είναι για επαγγελματικούς λόγους, άσχετα αν τώρα θέλω να στηριχτώ λίγο οικονομικά από ένα 300αράκι το μήνα έχοντας επίγνωση ότι πρόκειται για κάτι παροδικό. Μέχρι να ενταχθώ απόλυτα και ενεργά στην παραγωγή δηλαδή.
:108:Η συμπεριφορά του κοινού δε μπορεί να κριθεί μεμονωμένα, δηλ δηλαδή πως συμπεριφέρεται μόνο στα στέκια που συχνάζουμε εμείς. Το πρόβλημα είναι πιστεύω πιο βαθύ .Δείτε πως οδηγεί , πως περπατάει ,πως συμπεριφέρεται τα καλοκαίρια στις παραλίες, πως συνδιαλέγεται .Πιστεύω ότι η ελληνική κοινωνία ,εδώ και δεκαετίες, διέρχεται μια κρίση. Κατ΄αρχήν ,κρίση ταυτότητος. Δεν έχουμε αποφασίσει ακόμη ,ποιοι είμαστε, τι θέλουμε και με ποιο τρόπο το θέλουμε .Η εξατομίκευση των πάντων έχει καταστεί θεσμός. Με λυπεί ιδιαίτερα το γεγονός ότι ,περίοπτη θέση σε αυτό το σκηνικό, έχουν νέοι άνθρωποι. Που κανονικά, θα έπρεπε να ήταν πιο ιδεαλιστές, και πιο ονειροπόλοι .Όχι ότι δεν υπάρχουν, αλλά είναι λίγοι. Από τη φύση της δουλειάς μου είμαι υποχρεωμένος να μιλάω με πολύ κόσμο. Για όλα τα δεινά , φταίει έτσι ισχυρίζονται ,και σε κάποιο βαθμό συμφωνώ, η παγκοσμιοποίηση .Ε λοιπόν αυτός ο ίδιος πήρε πλαστική σημαιούλα και κατέβηκε στην Ομόνοια να πανηγυρίσει την πρωτιά της Ελλάδος στο φεστιβάλ της ευρωβίζιον .Όταν του λες βεβαία, ότι στηρίζει ένα πολιτιστικό εξάμβλωμα της παγκοσμιοποίησης ,σου κάνει τη γνωστή χειρονομία με το μεσαίο δάχτυλο , οποία βέβαια και αυτή έχει αλλάξει αν έχετε προσέξει.
Μεσααααα …προχωρα η τεχνη θελει θυσιεs και ο δρομοs δεν ειναι με ανθοπεταλα στρωμενοs…θα βγειs και θα ta ξεπερασειs ολα γιατι θα στο μεταδωσει ο κοσμοs ,o διπλανοs soy ,:)και προπαντον η τσεπη σου … τα πρωτα σου λουλουδια :043:
Ολα θα πανε καλα :127:
Πώς ήταν παλιά και πώς είναι τώρα;
Με μόνο το πληκτρολόγιο ως εργαλείο, δεν εξηγείται εύκολα. Ούτε και με ζώσα φωνή, χωρίς τις απαραίτητες χειρονομίες…
Δυστυχώς ο Μπάμπης δεν είναι πια ανάμεσά μας για να μας κατατοπίσει…
Στις φατσούλες πάντως υπάρχουν όλα: 
με το συμπάθειο!
Νικόλα, θα σε κατατοπίσω εγώ σε επόμενη μάζωξη!
Όλα υπάρχουν στο διαδίκτυο. Ας γίνω και λίγο άσεμνος, χάριν της μορφώσεως 
Αυτό είναι το «παλιά» ή το «τώρα»;
Εεε… Το αλά παλαιά. Το όρθιο μεσαίο δάκτυλο, είναι εισαγόμενος τρόπος
Άλλοι ( 
Προσοχή πληθώρα άσεμνων φωτογραφιών εντός) πάλι θεωρούν πως είναι παλαιότερος και αρχαίος ελληνικός, αλλά μη κολλήσουμε εκεί.