Για να έχουμε μια ακόμα πιο πλουραλιστική εικόνα για το καθεστώς της μεταξικής λογοκρισίας παραθέτω μερικά επιπλέον στοιχεία:
- “Μούσα Πολύτροπος”, Βολιότης - Καπετανάκης, σελ. 407:
Αναφέρονται και άλλα τραγούδια τα οποία τσίμπησε η λογοκρισία:
α) “Φτωχέ διαβάτη”, 1950 (απαγορεύτηκε από τη λογοκρισία, μόλις κυκλοφόρησε ο δίσκος)
β) “Άγνωστε διαβάτη”, 1947 (απορρίφθηκε από την επιτροπή λογοκρισίας, επίσης)
γ) “Της κοινωνίας η διαφορά”, 1956
δ) “Μέχρι τα χαράματα”, 1949 (δεν το έστειλε καν η εταιρεία, θα ήταν σίγουρα κομμένο)
Σε προηγούμενες σελίδες, παραθέτει επίσης την πληροφορία ο ίδιος ο συγγραφέας και για τα 36 τραγούδια του Παπάζογλου που κόπηκαν από τη λογοκρισία, όπως και τη γνωστή στάση του Βαγγέλη ο οποίος δεν συνεμορφώθη προς τας υποδείξεις.
Προσωπικά, τουλάχιστον, καταλήγω στο συμπέρασμα πως λογοκρίθηκαν πολύ περισσότερα τραγούδια από όσα έχουμε βρει μέχρι στιγμής, στη νομοθεσία της εποχής, τα βρίσκουμε όμως σε γραπτές και προφορικές πηγές.
Και, θα συμφωνήσω, είναι τρομερά δύσκολο έως ακατόρθωτο να γίνει συστηματική αναζήτηση σε ΦΕΚ, αναγκαστικούς νόμους, διατάγματα κ.λπ. στο site του Εθνικού Τυπογραφείου.
Όσον αφορά στο "Κάνε λιγάκι υπομονή, μία ακόμα αναφορά, (σελ. 50)
και μια ακόμα.
Και η [b]μαρτυρία του Κουνάδη[/b] που ζητήθηκε. (2.30’ περίπου).