ΟΙ ΔΙΑΛΕΞΕΙΣ ΤΗΣ ΠΕΜΠΤΗΣ
ΧΟΡΟΣ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ
Θέμα: Η τσαμπούνα στις αιγαιοπελαγίτικες μουσικές. Τοπική ταυτότητα και υπερτοπική ενότητα.
Εισηγητής: Περικλής Σχινάς.
Ζωντανά μουσικά παραδείγματα από τον εισηγητή και τον Αλέξανδρο Κλειδωνά (τσαμπούνες, τουμπάκι, λύρα, λαούτο, τραγούδι).
Χρόνος: Πέμπτη 5 Απριλίου 2012, ώρα 9μμ
Τόπος: Σπίτι του χορού, στην Πλάκα, Σχολείου 8 (Πάροδος Αδριανού 122).
Πολύ ενδιαφέρον! Συγχαρητήρια και καλή επιτυχία, Περικλή!
Καλή επιτυχία Περικλή! Και επειδή το θέμα το ψάχνεις ενδελεχώς και υπερτοπικά, νομίζω ότι αξίζει να δεις (αν δεν την ξέρεις ήδη) και αυτή την περίπτωση ασκαύλου από την Κρήτη (ιδιαίτερη, εκτός της “πατέντας” με τον τσούκο, και γιατί έχει σταθερό ισοκράτη όπως η γκάιντα, χωρίς δυνατότητα για κόλπα με την υποτονική όπως στην Κάρπαθο). Ο Δαμιανός νομίζω ότι την έχει εντοπίσει στο παρελθόν στο Αβδού Πεδιάδος Ηρακλείου.
Παίδες, ευχαριστώ ειλικρινά!
Βιδία, ο Δαμιανός όντως βρήκε την πατέντα με τον τσούκο (κολοκύθα) στ’ Αβδού. Ο ισοκράτης όμως είναι δική του ιδέα. Πολύ καίρια και εύστοχη η επισήμανση για τη διαφορά από τσαμπούνες σαν της Καρπαθου. Ο τσούκος ο ίδιος ως ιδέα, μπορεί να είναι μια τυχαία ανακάλυψη των κατοίκων ενός κρητικού χωριού, μπορεί όμως και να είναι απομεινάρι μιας παράδοσης τόσο αρχαίας ώστε να μας φτάνει μέχρι το Ρατζαστάν!
Αυτό εξηγεί πολλά, thx Περικλή. Υπήρχε η παράδοση της “τζιμπραγιάς” (-> δίδυμης) μαντούρας, οπότε ο τσούκος θα ήταν μια καλή “αναβάθμιση” από το να δέσεις πρόχειρα δυο καλάμια, αλλά και πάλι οι τρύπες ήταν ίδιες (πρωτόγονα πράγματα).
ΥΓ. Ενώ για το Ρατζαστάν (βλέποντας και άλλα video)…κάθε άλλο παρά πρωτόγονα!
Ευχαριστώ πολύ όσους ήρθαν. Από τότε που πρωτογνώρισα την τσαμπούνα αρμενίζω σ’ έναν συναρπαστικό κόσμο γνώσεων -το είδος γνώσεων που είναι δίπλα μας-, που η καθεμιά τους με κάνει και λίγο πληρέστερο, λίγο πλουσιότερο, οπότε ελπίζω να μπόρεσα να μεταδώσω και στους ακροατές μια ψιλή από αυτό το πλούτος!
Πρέπει να πω ότι με συγκίνησε ιδιαίτερα η σύνθεση του ακροατηρίου. Εκτός από προσωπικούς φίλους και από κάποιους από το μόνιμο κοινό των εκδηλώσεων της Πέμπτης της Δόρας Στράτου, ήρθαν ακόμη: φίλοι από το ρεμπέτικο φόρουμ. μια μαθήτρια (όχι τσαμπούνας) και μια συνάδελφος από το Κοινωνικό Ωδείο. μια κατ’ ιδίαν μαθήτρια της τσαμπούνας. ένας συμπαίχτης από το συγκρότημα όπου έπαιζα μέχρι πρόσφατα, τους Τζίτζικες. μια συνοδοιπόρος των τσαμπουνικών ερευνών. Δεδομένου ότι όλο το περιεχόμενο της παρουσίασης ήταν προϊόν μιας διαδρομής προσωπικής μεν αλλά κάθε άλλο παρά μοναχικής, η παρουσία συνοδοιπόρων από όλους τους άλλους μουσικούς δρόμους που τραβάω ήταν απολύτως ταιριαστή.
Και για να συμπληρώσω μια από τις κουβέντες που ανοίξαμε μετά, στο κρασάκι που ακολούθησε, σας παρουσιάζω κι ένα βίντεο που πολύ πρόσφατα ανακάλυψα, 3-4 χρόνια αφότου συνέβη:
<a href=“http://www.youtube.com/watch?v=qeI6IgI34SI” target="_blank">
//youtu.be/qeI6IgI34SI
Τα παλικάρια από το χωριό «μου» στην Κάρπαθο, το Όθος. Ο Μιχάλης (τσαμπούνα) ήταν μαθητής μου στη μουσική. Ο Φραγκιός (τραγούδι) και ο Μανώλης (λύρα) επίσης, και επιπλέον και στο σχολείο. Ο Νίκος (λαούτο) είχε περάσει κι αυτός μια βόλτα από τα μαθήματα μουσικής στο Όθος, αλλά ήταν πολύ μικρούλης τότε και δεν έκατσε πολύ, οπότε δεν μπορώ ακριβώς να τον συγκαταμετρήσω στους μαθητές μου -αλλά δεν παύω να τον καμαρώνω κι αυτόν.
Αυτά. Συγγνώμη που χρησιμοποιώ το δημόσιο βήμα για προσωπικές ιστορίες, αλλά ποντάρω στην κατανόηση των περισσοτέρων από σας!