Με την ευκαιρία να ρωτήσω για τη σημασία λέξεων που συναντώνται στα σχετικά τραγούδια:
Μπουρούχα, σιλελές, κογιανό, γκρας (καμιά σχέση με όπλο) και κογιανό.
Εντύπωση προκαλεί η νοηματική μετάλλαξη της λέξης “τεκές” από τα τουρκικά στα ελληνικά.
Ειδικά αυτό, έχει λογικότατη εξήγηση: tekke σημαίνει στα τούρκικα (μουσουλμανικό, όχι χριστιανικό) μοναστήρι, με δερβίσιδες φυσικά. Στα μοναστήρια αυτά γινόταν ευρεία χρήση ευφορικών ουσιών. Η λέξη δεν πέρασε στην ελληνική γλώσσα αφού η λέξη μοναστήρι ποτέ δεν περιέπεσε σε αχρησία. Πέρασε όμως με τρόπο ώστε να υπονοεί το χώρο όπου συνάζονται οι δερβίσιδες για να πιούν χασίς. Σιγά σιγά, επεκτάθηκε και στους χώρους όπου οι χρήστες είναι κοσμικοί, όχι δερβίσηδες.
Στα μεγάλα αστικά κέντρα μάλιστα, όπου υπήρχαν και χώροι ειδικά για κατανάλωση ευφορικών ουσιών από κοσμικούς, οι χώροι αυτοί ήταν πολυτελέστατοι και με πληθώρα υπαλλήλων, σερβιτόρων κλπ. Υπήρχε ο “οτζακτζής” (οτζάκ = τζάκι), υπεύθυνος για το μαγκάλι με τα αναμμένα κάρβουνα προς τροφοδότησιν των λουλάδων, αλλά και ο μπουφετζής, υπεύθυνος για το μεγάλο μπουφέ με γλυκίσματα (απαραίτητα μετά το κάπνισμα). Εξ ού και ο μπουφετζής του Μπάτη.
Για τις υπόλοιπες λέξεις αδυνατώ να βοηθήσω…
«Μπουρούχα» σημαίνει κακής ποιότητας, τζούφιο, με ελάχιστη ή καθόλου ισχύ, και αναφέρεται κυρίως στο χασίσι. Χρησιμοποιείται ευρέως και σήμερα, όχι αποκλειστικά για ναρκωτικές ουσίες.
Ο «Σιλελές» είναι η πιάτσα.
Το «γκρας» πιθανότατα είναι μετάφραση τής λέξης «χόρτο».
Τον Σιλελέ δεν τον ήξερα. Η μπουρούχα και το γκρας (άκλιτο) χρησιμοποιούνται σήμερα ακριβώς όπως λέει ο Αθ.νάσις, αλλά δε μου κάνουν για πολύ παλιές λέξεις, ιδίως φυσικά η δεύτερη. Σε τι λογής τραγούδια υπάρχουν;
Να συμπληρώσω ότι “κογιανό” είναι το χασίς των Σαλονικιών.
Οι υπόλοιπες λέξεις αναφέρθηκαν ήδη, πολύ σωστά.
Έχω την εντύπωση πως σε ορισμένα μόνο μοναστήρια μουσουλμάνων μοναχών (τεκέδες) γινόταν περιστασιακά και μόνο χρήση αλκοόλ (και μόνο αλκοόλ). Έπιναν μόνο ρακί, το οποίο το βάπτιζαν “aslan sutu” , “γάλα λιονταριού”.
Δεν γινόταν χρήση άλλων ουσιών.
Θα διακινδύνευα να πω πως η νοηματική μετάλλαξη της λέξης “τεκές” από μοναστήρι , στα τουρκικά, σε χασισοποτείο, στη γλώσσα μας, οφείλεται στη μυσταγωγία και στην ησυχία που επικρατούσε και στους δυο χώρους, όπου το πρόσταγμα “τουμπεκί” ή “σαρμάκο” ακουγόταν συχνά στους χώρους αυτούς, στην πατρίδα μας.
Όπως, μετάλλαξη υπέστη και η λέξη “δερβίσης”, από καλόγερος του Ισλάμ σε “μάγκας” περίπου στη χώρα μας.
Άλλη μια λέξη που συνάντησα.
“Μπινελίκι” και σήμαινε όχι βρισιά / επίπληξη, αλλά τα γλυκίσματα (λουκούμια, παστέλια, σάμαλι, χαλβά κ.λπ.) τα οποία προσφέρονταν.
Για τη μετάβαση από την αρχική στη δεύτερη έννοια των λέξεων τεκές και δερβίσης, ίσως έχει παίξει ρόλο και κάποιος συσχετισμός ανάμεσα στην εκστατική/υπερβατική κατάσταση όπου φτάνει ο δερβίσης μέσω του στροβιλιστού χορού του, και στη μαστούρα.
!!! Αυτό με εκπλήσσει.
Πάντως για όλα αυτά υπάρχει το ρεμπέτικο γλωσσάρι εδωμέσα, καθώς και το slang.gr εκειέξω.
-Δε μου λέτε, δε μου λέτε, το χασίσι που πουλιέται;
-Το πουλάν οι δερβισάδες, στους απάνω μαχαλάδες.
Δεν νομίζω να είναι τυχαία η σύνδεση ουσίας και πωλητού, στο πασίγνωστο αυτό σμυρναίικο δίστιχο.
Μα δε νομίζω ότι εννοεί περιστρεφόμενους καλόγερους. Πάντα πίστευα ότι εννοεί “οι ντερβισόμαγκες”.
Οι περιστρεφόμενοι δερβίσηδες είναι μία μόνο σέκτα δερβίσηδων, υπήρχαν και μη “χορεύοντες”. Την ερώτηση, όπως το αντιλαμβάνομαι εγώ, την κάνει μάγκας καινούργιος και την απάντηση δίνει έμπειρος συνάδελφος. Στους απάνω μαχαλάδες διέμεναν Τούρκοι.
Όσο για το “μπινελίκι” εμπεριέχει υποθέτω και στις δύο διατυπώσεις την έννοια της προσφοράς…
Θα ακολουθήσει ενα σεντόνι με φαινομενικά μικρή σχέση με το θέμα, αλλα αν θέλουμε να συζητάμε για κάτι πρέπει να το καταλαβαίνουμε και πρώτα απ’όλα να διαλύουμε τους μύθους γύρω απο αυτό για να μπορούμε να το εξετάσουμε με νηφαλιότητα (τι ειρωνία!). Είδα απο πολλά μέλη διάφορες παρανοήσεις οπότε θα κάνω μια απόπειρα να ξεδιαλύνω τους όρους και το σκηνικό, για να ξέρουμε για τι μιλάμε.
Είναι παρανόηση οτι το χασίς είναι το ίδιο με το χόρτο-είναι ίδιας προέλευσης και με ίδια δραστική ουσία, αλλα έχουν άλλη μορφή και επεξεργασία, λίγο διαφορετική επίδραση και διαφορετικό τρόπο χρήσης (γενικώς). Συγκεκριμένα, το χόρτο ειναι το φυτό, αφού έχει ξεραθεί κλπ, μια διαδικασία αντίστοιχη με αυτή που ακολουθείται για τον καπνό και η φούντα, παρότι τη χρησιμοποιούμε με ισοδύναμη σημασία, πρέπει αρχικά να εννοούσε τις άκρες του φυτού (την κορυφή απο τα λουλούδια-τους παπάδες), τα οποία ειναι και πιο πλούσια στη δραστική ουσία, οπότε και καλύτερης ποιότητας.
Το χασίς απο την άλλη προκύπτει απο επεξεργασία του φυτού, ωστε να καταλήξουμε σε ενα προιόν με μεγαλύτερη συγκέντρωση σε THC (η βασική δραστική ουσία στην κάνναβη). Παραδοσιακά οι παραγωγοί χασίς έπαιρναν τα φυτά και τα δούλευαν με τα χέρια (σαν να τα τρίβουν? σα να κανουν μια μπάλα και να την πιλατεύουν? καπως έτσι φανταστείτε το), οπότε τελικά, υποβοηθούμενη απο την υγρασία(αν και πιθανότερα, τη λιπαρότητα του δέρματος) και τη ζέστη του σώματος, η δραστική ουσία (άσπρα “κρυσταλλάκια” πάνω στο φυτό-αρκετά προφανή σε καλής ποιότητας φούντα) καθότανε πάνω, και με ενα μαχαίρι το μαζεύανε και το πλάθανε. Το χρώμα του είναι απο σοκολάτί/πρασινοκαφέ μέχρι πολύ σκούρο, σχεδόν μαύρο.
Πέρα απο το προφανές πλεονέκτημα, οτι το προιόν είναι πιο δυνατό, το χασίς μπορεί να καπνιστεί εύκολα σε αργιλέ γιατι καίγεται πολύ πιο αργά απο τη φούντα, έχει δε πολύ ωραία γεύση (ακούγεται πράξενο, αλλα είναι πραγματικά εντυπωσιακή και η γεύση και η μυρωδιά-παραπέμπει έντονα σε λιβάνι). Επίσης, μιας και ειναι πολύ συγκεντρωμένο, είναι πιο εύκολο να το εμπορευτείς λαθραία, και λόγω της μορφής είναι και πιο εύκολο να το νοθεύσεις (με μη δραστικές ουσίες εννοώ, όχι με άλλα ναρκωτικά), ώστε να κλέψεις στο ζύγι και φυσικά είναι αρκετά ακριβότερο. Σήμερα το συναντάμε συνήθως ώς “σοκολάτα” ή “choco” (για κάποιο λόγο πολλοί το προφέρουν τσοκό αντί για τσόκο. άβυσσος η γραμματική του χασικλή), με τις απαραίτητες παρανοήσεις φυσικά (πχ, οτι είναι “ψημένο”, χημικό και δεν ξερω γω τι άλλο).
Με βάση τους ρεμπέτικους στίχους, οι παλιοί πρέπει κατα κανόνα να πίνανε χασίς (με την έννοια που εξήγησα παραπάνω, όχι φούντα), και το φυτό φρέσκο πρέπει να ήταν γενικώς σπάνιο. Το γιατί ίσως μπορει να μας το εξηγήσει άλλος-μια εικασία μου ειναι οτι το χασίς ήταν αρκετά πιο εύκολο να εισαχθεί παράνομα σε ποσότητα, ασε που η μαστούρα του ειναι πιο βαριά και κατασταλτική, κάτι που ίσως τους τραβούσε περισσότερο.
Τώρα για το scan που αναφέρθηκε πιο πάνω, που σιγά μην είναι και πλόττερ, ο συν-φορουμίτης προφανώς αναφερόταν στο skunk. Δεν υπάρχει καμιά “χημεία” (ότι και αν εννοούν με αυτό όσοι το λένε), καμιά μαγεία, τίποτα πιο παράξενο απ’ότι πχ ενα ασυνήθιστο είδος ντομάτας (μη γελάτε, είδα κατι περίεργες σε λαική στο παρίσι που δεν εχω ξανασυνατήσει ποτέ! χημείες, το δίχως άλλο). Skunk λοιπόν στα αγγλικά είναι το κουνάβι (ή ενα είδος κουναβιού), και η ρετσινιά στο χορταράκι βγήκε γιατι βρωμάει σα διάολος, συχνά δε με μια έντονη, λίγο καυστική μυρωδιά, η οποία είναι και η “κλασσική μπαφίλα” που όσοι έχουν περάσει έστω μια φορά βράδυ απο την πλατεία εξαρχίων, την έχουν μυρίσει. Αυτό που συνέβη είναι οτι τα είδη κάνναβης σε ανατολή/ασία μεριά είναι αρκετά διαφορετικά, έντονα indica ποικιλίες (σημείωση: γίνεται ενας γενικός διαχωρισμός σε indica και sativa-είναι μύθος οτι η sativa δε σε φτιάχνει), οι οποίες έχουν πολύ διαφορετική επίδραση απο τις sativa ξαδέρφες τους, βασική διαφορά η λιγότερο “εγκεφαλική” μαστούρα, και γενικώς μια νυστα, μια οκνηρία, ενα άραγμα και σωματική ευφορία. Αυτές κάναν φοβερή εντύπωση στους πρώτους δυτικούς που τις δοκιμάσανε κάπου στο '60 και πήρανε σπορια πίσω στις πατρίδες τους, οπότε και το καλλιεργήσανε και προωθήσανε. Ενα βασικό πλεονέκτημα του ειναι οτι γίνεται πιο κοντό (οπότε πιο εύκολο να καλλιεργηθει σε καθεστώς παρανομίας) και έχει και πολύ καλή απόδοση. Αυτά για την προέλευση του. Τα διάφορα σημερινά skunk που θα βρει κανεις απο τον έμπορο στο δρόμο μεχρι τα coffe shop είναι αποτέλεσμα διασταύρωσης ποικιλιών (όπως διασταυρώνεις σκυλάκια ή άλογα δηλαδή και κανεις νεες ράτσες) και επιλεκτικής προώθησης κάποιων απο αυτων. Νομίζω “αυθεντικό” skunk, δηλαδή οι ποικιλίες που βγάζανε (και υποθέτω βγάζουν ακόμα) στην ανατολή είναι σχεδόν αδύνατο να βρεθούν στη δύση. Επομένως τίποτε το “χημικό”. Το οτι σε κάνει “ζόμπι” έχει να κάνει με διάφορους παράγοντες και πραγματικά, η κακής ποιότητας φούντα (συμπεριλαμβανομένου και του skunk) είναι σα να σε ρίχνει σε μια οκνηρία, μια “ζομπίλα” αν θέλετε, το γιατί ακριβώς δε το γνωρίζω.
Συχνά θα ακούσετε χασικλίδες να ψέγουν τον “αλβανό”-όχι δεν εχουν πρόβλημα με τους κατα τα άλλα συμπαθείς γείτονες-μοναχά με την εισαγόμενη απο τα μέρη τους φούντα-κατα κανόνα κακής ποιότητας (κάκιστης για να μαστε ακριβείς), ψεκασμένης με φυτοφάρμακα και ο “μύθος” (που ισως να εχει και βάση) λέει οτι την κατουράνε κιολας για να εξουδετερώσουν τη μυρωδιά και να κλεψουν στο ζύγι. Αυτό χρησιμοποιείται σε αντιπαραβολή με τον “έλληνα”, ο οποίος, όπως άλλωστε δηλώνει το όνομα, είναι τοπικά φυτεμένο και συνήθως καλύτερης ποιότητας. Φυσικά, όταν έχεις να κάνεις με μια κουλτούρα παράνομη και “υπόγεια” οι έννοιες χάνουν τη όποια αρχική σημασία τους (και την όποια λογική), με αποτέλεσμα “αλβανός” να καλείται συχνα και το skunk ή ανάποδα (μιας τέτοιου τύπου ποικιλίες εισάγονται απο τη γείτονα, γιατι ειναι πιο συμφέρουσες στην καλλιέργεια και το εμπόριο) και “έλληνας” απλά η καλής ποιότητας φούντα, ανεξαρτήτως προέλευσης και η οποία συνήθως έχει πιο sativa χαρακτήρα. Επομένως, όσο όλα ειναι παράνομα, ο καθένας λεει οτι να ναι, πίνει οτι να ναι, πουλάει οτι νάναι και οι μύθοι, οι παρεξηγήσεις και τα συναφή δίνουν και παίρνουν.
Για τα περι νοθευμένης φούντας με ηρωίνη που διάβασα, σαν ιδέα δεν έχει πολύ νόημα. Καταρχάς, η ηρωίνη ειναι αρκετά πιο ακριβή, οπότε, εκτός αν κάποιος πουλά την υποτειθέμενη νοθευμένη φούντα πολύ πιο ακριβά σαν κάτι “σπέσιαλ”, μπαίνει μέσα. Να ξέρετε, κανεις δεν δίνει τζάμπα ναρκωτικά ;). Επίσης, αν και κρατάω μια επιφύλαξη, για να καπνιστεί η ηρωίνη και να χει καποιο αποτέλεσμα πρέπει να ναι αρκετά καλύτερης ποιότητας(ειδικά αν προσπαθείς να προκαλέσεις φτιάξιμο απο την ελάχιστη ποσόστητα που μπορει κανεις να “ραντίσει” πάνω στο χόρτο) απο την πρέζα που πουλιέται στην ομόνοια και χτυπάνε τα πρεζάκια με ενδοφλέβια-επομένως αρκετά (πολύ) πιο ακριβή και αρκετά λιγότερο προσιτή στο μέσο βαποράκι. Γιατί να χαραμίσεις τόσο πολύ καθαρό προιόν που όταν το “κόψεις” θα σου δώσει πολλαπλάσια ποσότητα (μιλάμε για πολλέεεες φορές παραπάνω τελικό προιόν), επομένως και πολλαπλάσια κέρδη? Για να τη ρίξεις σε μια φούντα και να την πουλήσεις στη διπλάσια η τριπλάσια τιμή (παραπάνω δεν πρόκειται να σου δώσει κανεις για χόρτο, ειναι βέβαιο)? Επομένως, η λογική λέει οτι αυτό δεν θα συμβεί γιατί είναι ασύμφορο. Άσε που ουτε η λογική του να σε εθίσουν έτσι μετράει, γιατι καπνιζόμενη η ηρωίνη είναι λιγότερο εθιστική (παραμένει φυσικά το ίδιο επικίνδυνη και ακόμα εθίζει εύκολα και γρήγορα, αλλα εφόσον δεν ξέρεις οτι πήρες και κάτι άλλο εκτος απο χόρτο, δεν μπορείς να το αναζητήσεις).
Επίσης, ένας χασικλής δε θα περάσει στην κόκα επειδή η φούντα “δε τον φτιάχνει πια” και θέλει κάτι πιο δυνατό. Η κοκαίνη είναι διεγερτικό, φέρνει “τσίτες”, υπερκινητικότητα κλπ, πράγματα όχι ιδιαιτέρα συμπαθή στο φίλο μας φουντόβιο-άλλωστε αν αυτό έψαχνε υπήρχαν ήδη οι αντίστοιχες ουσίες να πάρει, δε θα πινε χόρτο.
Υποθέτω ακροβατώ ανάμεσα στο τι είναι αποδεκτό και τι όχι να γράφει κανείς σε ενα δημόσιο χώρο συζήτησης, αλλά ελπίζω σε επιείκια.
Και για να καταλήξω στο βασικό θέμα-τι γίνεται τελικά με τα ναρκωτικά, γιατι να κυκλοφορούν ή όχι ελεγχόμενα απο το κράτος, πώς μπορούμε να χτυπήσουμε, εαν αυτό θέλουμε, τη χρήση τους κλπ.
Ίσως οι μεγαλύτεροι και πλέον κατασταλαγμένοι στη ζωή τους, ιδίως αυτοί που δεν παίρνουν τίποτα παράνομο, δε το συνειδητοποιούν, αλλα το να βρει κανεις παράνομες ουσίες είναι εύκολο. Για να πώ την αλήθεια είναι ίσως πιο εύκολο και απο το να αγοράσει κανείς μια σακοράφα για να κρεμάσει παστουρμά να στεγνώσει (το έζησα το δράμα, μη γελάς!). Και “άκρες” να μην έχεις, με 10-15 τηλέφωνα σε φίλους θα βρεις. Επομένως, η παρούσα λογική της απαγόρευσης δε μας οδήγησε ούτε σε δυσκολότερη πρόσβαση, ούτε σε λιγότερους χρήστες. Συμφωνώ ότι εφόσον ο στόχος είναι πράγματι να τα κυνηγήσεις ενεργά και με πυγμή, θα βρεις μεγαλοεμπόρους, θα κανεις θα ράνεις. Αλλά παιδιά στην τελική, η ντουλάπα ειναι μεγάλη και χωρά και μια και δυο καναβουριές, δηλαδή όποιος θέλει να φτιαχτεί τον τρόπο και τις άκρες θα τις βρει, μη γελιέστε.
Όπως φαίνεται απο το παραπάνω σεντόνι, ακόμα και ανάμεσα σε χρήστες, ακόμη και φανατικούς, υπάρχουν πλήθος παρανοήσεων για το τι ειναι τι, τι γίνεται και πώς. Επιλέξαμε, αντί για το δρόμο της ενημέρωσης χωρίς ταμπού το δρόμο του “ρίχτο κάτω απο το χαλί να μη φαίνεται”, αποφύγαμε δε να μάθουμε στους νέους (και τους μεγαλύτερους) να ψάχνουν, να συγκρίνουν πηγές, να κρίνουν όσα ακούν και όσα διαβάζουν. Επομένως κάποιος που ζει στο σκοτάδι, αλλα πίνει τα τσιγαράκια του, ναι μπορει να ψωνίσει και την ηρωίνη, και το (χωρίς συνταγή) xanax του και χίλια δυο άλλα που του υπόσχονται ίδιου τύπου κλάσιμο αλλά πιο δυνατό, αν τον ψήσει αρκετά ο έμπορας. Γίνεται συνήθως? Εγώ θα λεγα όχι (νομιζω το λενε και τα νούμερα-τα πραγματικά νούμερα), αλλα αυτό είναι επειδή οι περισσότεροι δεν ψάχνουν για το “παραπάνω” και δεν ειναι μόνιμα ανακατεμένοι με πρεζέμπορους για να ρθουν σε επαφή με αυτό(σημειώστε, οι περισσότεροι dealer χόρτου σπάνια πουλάνε και κάτι άλλο, και όταν πουλάνε ειναι ίσως mdma-το πάλαι ποτέ extacy-κανα τριπάκι κλπ. και αυτά guest “εμφανίσεις” στον “κατάλογο” )
Που με οδηγεί στο επόμενο, οτι με δεδομένο οτι αυτός που θέλει να ψωνίσει θα βρει τον τρόπο, έχοντας τον σε τόσο σκληρό καθεστώς τον σπρώχνεις κατευθείαν στην αγκαλιά του υποκόσμου. Αντί να τον αφήσεις να πάει σε ενα μέρος ελεγχόμενο να πάρει οτι ειναι να πάρει , τον στέλνεις μεσα σε ενα κύκλωμα απο βαποράκια να πάρει ότι να ναι, ψεκασμένο με ότι να ναι, να συνδιαλαγεί με κόσμο ότι να ναι (αλίμονο, οι dealer δεν είναι δα και ευχάριστοι άνθρωποι) και όλα αυτά με μαύρα λεφτά, τροφοδοτώντας ενα γιγάντιο, παράνομο δίκτυο.
Η προσωπική μου γνώμη είναι οτι το μόνο όπλο είναι η ενημέρωση, πλήρης και χωρίς ταμπού και επιφυλάξεις, ενίοτε και σκληρά ρεαλιστική, και η πολιτική της “μείωσης της βλάβης” (harm reduction το λένε οι εγγλέζοι). Σταδιακή μεταφορά του ελέγχου του εμπορίου απο τα κυκλώματα και τους εμπόρους στο κράτος, με πιστοποιήσεις, έρευνες κλπ και μια “δίκαιη” πολιτική τιμολόγησης, ώστε τελικά να μη καταντήσει η παράνομη οδός πιο συμφέρουσα απο τη νόμιμη (κλασσικό παράδειγμα ο καπνός που πλέον ο χύμα δίνει και παίρνει και συνήθως ειναι σκέτο δηλητήριο).
Και ενα μέρος που μπορεί να φωτίσει πολλούς για όποια ουσία δουν/ακούσουν/έχουν την περιέργια, http://www.drugs-forum.com . Με μια βόλτα απο την ενότητα των οποιούχων ή των prescription drugs νομίζω κανείς δε θα είχε την επιθυμία να τα πλησιάσει-εγώ τουλάχιστον κάθε φορά ανατριχιάζω όταν τα διαβάζω. Και ειναι χρήστες, άνθρωποι χωμένοι σε αυτό, όχι απλά ένας τύπος που με περισπούδαστο ύφος σου λέει πως νομίζει αυτός οτι ειναι τα ναρκωτικά. Ενημέρωση Ενημέρωση Ενημέρωση, τίποτε άλλο δε θέλει.
(και ας είναι παλιό το θέμα, ελπίζω να πρόσφερα κατι τις ακόμη)
1 «Μου αρέσει»
Καλά ρε μεγάλε, πρώτο σου μήνυμα και διάλεξες ένα ρεμπέτικο φόρουμ για να μιλήσεις για ντίλερ (τα ξέρεις καλά) και στο τέλος απο τόση ανάλυση που κάνεις, για ελεύθερα ναρκωτικά; Ε όχι ρε. ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΠΡΕΖΑ ΠΟΥ ΠΡΟΣΦΕΡΕΤΕ ΟΧΙ ΣΤΑ ΝΑΡΚΩΤΙΚΑ (και χαρακτήρισε τα όπως θες) και συμμαζέψου! Χωρίς καλημέρα.
εντάξει ρε νικόλα, ο άνθρωπος το γράφει καθαρά ότι ούτε την πρέζα γουατάρει ούτε τους ντίλερ. κατά τα άλλα δεν είμαι ο κατάλληλος να κρίνω την ορθότητα των πληροφοριών (κανένα κρασάκι ή τσιπουράκι που και που), μόνο μερικές επισημάνσεις.
πρώτον, έχω την εντύπωση ότι σήμερα κυκλοφορούν πολύ χειρότερης ποιότητας ουσίες, από αλκοόλ και καπνό μέχρι χασίσι και κόκα, χώρια τα συνθετικά που δεν υπήρχαν τότε. δηλαδή μιλάμε για πολύ πιο επικίνδυνες καταστάσεις για το χρήστη και μεγαλύτερο περιθώριο κέρδους για τον έμπορο.
δεύτερον, το κράτος πάντα είχε και θα έχει τον έλεγχο της αγοράς ουσιών, και για να έχει κάποιες νόμιμες και κάποιες παράνομες έχει τον λόγο του. πχ νόμιμος και ακριβός ο ψεκασμένος καπνός των βιομηχανιών, παράνομος ο φτηνός και βιολογικός. νόμιμο το αλκοόλ, παράνομη η πρέζα (και πάντα διαθέσιμη). δεν μπορούμε να βάλουμε τον λύκο να φυλάει τα πρόβατα.
Καλημέρα Νίκο.
Δεν σου πρόσφερα τίποτε. Επίσης, νομίζω οτι πουθενά σε όλο αυτό το μακρινάρι δεν είπα οτι τα ναρκωτικά είναι κάτι καλό που πρέπει να πάρεις, γύρνα και ξανακοίτα τι γράφω. Έχω σκεφτεί το θέμα και τα δεδομένα και αυτά καταρχάς μου λένε πώς ότι κάνουμε τώρα δε δουλεύει, αν δούλευε δε θα υπήρχαν ναρκωτικά και χρήστες μετά απο σχεδον 80 χρόνια παγκόσμιου πολέμου ενάντια στα ναρκωτικά.
Όχι μόνο δεν εξαφανίστηκαν, αλλα συνεχώς βγαίνουν νέες ουσίες (οι οποίες είναι και εξαιρετικά επικίνδυνες) και συνεχώς εμφανίζονται νέεοι χρήστες, κυρίως μαριχουάνας. Αν κάνει κανεις μερικές απλές συζητήσεις με τους περισσότερους θα διαπιστώσει πλήρη άγνοια, δυστυχώς. Αυτό που θεωρώ πιο σημαντικό απο όλα, άσχετα με τη θέση σου για τα ναρκωτικά, είναι η συνεχής ενημέρωση. Όπως είπα και στην αρχή του μηνύματος, για να μπορείς να αντιμετωπίσεις κάτι, πρέπει να το ξέρεις, και μάλιστα καλά. Αυτό δε συνεπάγεται απαραίτητα ούτε να το δοκιμάσεις ούτε να το παίρνεις, αλλα προυποθέτει να το κοιτάξεις κατάματα, αφήνοντας για λίγο στην άκρη τις προσωπικές σου εντυπώσεις και γνώμη. Αυτό δεν αναφέρεται μόνο σε όσους είναι κατά των ναρκωτικών αλλα και σε αυτούς που είναι υπέρ. Δεν μπορεις να φανταστείς πόσες βλακίες πιστεύει ο κόσμος για να δικαιολογήσει την απόφαση του να κάνει χρήση.
Οπότε, αφού η απαγόρευση και η περιθωριοποίηση δε δουλεύει, πρέπει να κάνουμε κάτι άλλο. Η διέξοδος που βρίσκω εγώ είναι καταρχάς η σοβαρή εξέταση του θέματος ώστε να ξέρουμε τελικά τι διάολο ειναι τα ναρκωτικά και πως δουλεύουν και στη συνέχεια ο έλεγχος του πράμματος αντι για τους ντιλερ και τα κυκλώματα διακίνησης, απο το κράτος. Αν είναι δυνατό εγω θα σου λεγα να απέχεις και απο το αλκοολ και τη νικοτίνη. Αλλα απέχεις δεν απέχεις, δεν αφήνεις την εμπορία τους στα χέρια μαφιόζων, όταν το κάνεις άλλωστε το αποτέλεσμα είναι κακό (μπομπες ποτά, στούκας τσιγάρα κλπ).
Για παράδειγμα, αν σου ζητούσα να μου πεις περίπου τι είναι το mdma, τι προκαλεί πανω κάτω και τι μακροχρόνιες παρενέργιες μπορεί να έχει, χωρίς να καταφύγεις στο google θα μπορούσες να μου πεις? Κι όμως, αυτή τη στιγμή πάρα πολλοί (περισσότεροι απ’ότι φαντάζεσαι) νεαροί (20-30) παίρνουν mdma και μάλιστα συχνά, ειδικά αυτοί που συχνάζουν σε κλαμπάκια κλπ. Αν δε ήσουν και λίγο μεγαλύτερος θα μπορούσαν να ναι και τα παιδιά σου μεσα σε αυτά σε λίγα χρόνια χωρίς να έχεις ιδέα. Για μένα αυτό δεν ειναι σοβαρή στάση.
1 «Μου αρέσει»
Ξεθάβω αυτό το νήμα, με αφορμή τις πρόσφατες συζητήσεις για το επίμαχο νομοσχέδιο. Βλέπω πως η συζήτηση από πάνω έγινε αρκετά ζεστά και επειδή είναι αρκετά μεγάλη μόνο διαγώνια μπόρεσα να ρίξω μια ματιά.
Απ’ότι φαίνεται από το επισυναπτόμενο PDF, η καλλιέργεια του χασίς την εποχή που έβγαιναν τα τραγούδια με εμπορική απεύθυνση ήταν όχι απλά ανεκτή αλλά πλήρως φυσιολογική για την κοινωνία, με το επίσημο κράτος και το υπουργείο να την υποστηρίζουν επίσημα.
Απαγορεύθηκε το 1936 αλλά φαντάζομαι θα πέρασαν αρκετά χρόνια ώστε να μπει αποδεκτά βαθύτερα στη συνείδηση της κοινωνίας ως κάτι απαγορευμένο - κάτι που συμβαίνει και σήμερα σε άλλα σύγχρονα επίπεδα ριζικών αλλαγών-απαγορεύσεων.
Οπότε φαντάζομαι όταν πχ ο Νταλγκάς φωνάζει “ε ρε χασίκλα” ή “σε πήρα πια χαμπάρι μάγκα μερακλή , γι’αυτό και τα χω μπλέξει με άλλο χασικλή” κλπ , αυτοί οι στίχοι είχαν εντελώς διαφορετικό αντίκτυπο και νόημα στην κοινωνία του τότε σε σχέση με τη σημερινή που άλλος θα πει “ρε το χασίκλα”
2 «Μου αρέσει»
Το πρόσφατο ν/σ αφορά στην καλλιέργεια φαρμακευτικής κάνναβης.
Ευτυχώς, εγκρίθηκε επί της αρχής και με ευρεία πλειοψηφία.
Στα παραμύθια υπάρχει ένας δικαστής, που με σοφή κρίση παραδίδει το παιδί στα χέρια της αληθινής του μάνας. Στην πραγματικότητα το παιδί το παίρνει εκείνη από τις δυο γυναίκες που είναι έτοιμη να τραβήξει το παιδί με όλη της τη δύναμη και να του ξεριζώσει τα μέλη, προκειμένου να αποδείξει ότι είναι δικό της.
Ο νομικός θετικισμός είναι ακατάλληλος, ζητήματα ψυχισμού δεν επιδέχονται νομική τυποποίηση, παρά μόνο σαν κοινωνική σύμβαση, μερικά ρυθμιστική έναντι κοινωνικών σχέσεων που οι συνέπειές τους επιβάλλονται νομοτελειακά και “αυθόρμητα”. Η σταδιακή σάρωση κάθε ίχνους συμβατικότητας από την επέλαση της κωδικοποιημένης κανονιστικότητας, αποσκοπεί στον ψυχικό έλεγχο, στον έλεγχο των συμπεριφορών, στην υπαγωγή του ψυχισμού στην υφιστάμενη οικονομική και πολιτική καθεστηκυία τάξη.
Η ρωγμή του χρόνου είναι γιορτή του πόνου.
Καθένας έχει τις εμπειρίες του και τρέφει τις πεποιθήσεις του ή τις ψευδαισθήσεις του.
Στην κόψη μεταξύ αλήθειας και ψέμματος, μεταξύ συναίσθησης και ψευδαίσθησης, γνώσης και εξαπάτησης, μαγείας και εφιάλτη, βρίσκεται το όνειρο.
Η κόψη του ονείρου είναι κοφτερή σαν ξυράφι.
Το κέντρο του κόσμου είναι ναρκοθετημένο. Αναγκαστικά βαδίζεις από νάρκη σε νάρκη.
Αντ’ αυτού συνιστάται η επιλογή της αποστροφής, της αποφυγής.
Όσον αφορά τα πρακτικά θέματα:
Τα εμπορικά κριτήρια (“ανάπτυξη” κλπ), αφενός δεν έχουν καμιά σχέση με την ουσία του ζητήματος. Με το να προτάσσονται αυτά, η ουσία του ζητήματος, υπαγόμενη σε αυτά, τοποθετείται στην προκρούστεια κλίνη τους.
Αφετέρου, η εποχή για την οποία γίνεται λόγος, έναν αιώνα+ πριν από τις μέρες μας, δεν υπάρχει πια. Αυτό που υπάρχει στη θέση της είναι ο μαζικός καταναλωτισμός, η βιομηχανοποίηση της κατανάλωσης, η ολοκληρωμένη “παραγωγή για την κατανάλωση”, το απρόσωπο εμπόρευμα που απευθύνεται στην απρόσωπη μάζα των μυριάδων καταναλωτών.
Σε κάθετη αντίθεση με τα παραπάνω, η ουσία του ζητήματος αφορά το πρόσωπο.
Το πάλαι ποτέ ανεκτό της κάθε είδους εμπορικής εκμετάλλευσης δεν εκπλήσσει, όπως δεν εκπλήσσει και η σημερινή πείνα για την κάθε είδους εμπορική εκμετάλλευση.
Από την άλλη, στα ίδια εκείνα χρόνια, οι στίχοι των τραγουδιών και οι όποιες μαρτυρίες, υποδηλώνουν μια κρίσιμη διαφορά μεταξύ εμπορικής και πολιτισμικής πρόσληψης του ζητήματος.
Υποδηλώνουν - πέρα από κάθε υπαρκτό ή μη νομικό πλαίο - μια πολιτισμική πρόσληψη εντελώς διαφορετική από τη μαζική-βιομηχανική παραγωγική-καταναλωτική κουλτούρα στην οποία με μαθηματική ακρίβεια οδηγούν το αντικείμενο της κουβέντας οι προωθούμενες “φαρμακευτικές” νομοθετικές ρυθμίσεις.
Στην αντίστροφη όψη της εμπορευματικής κανονικότητας, κανείς πλέον δε θα σου πει “τράβα κουπί”. Στο πλαίσιο της ίδιας αυτής μαζικής κουλτούρας και των εκλεπτυσμένων καταμερισμών της, ο ρόλος αυτός έχει ανατεθεί στη βιομηχανία της ψυχιατρικής, ως ακόμα ένα πεδίο μαζικής κατανάλωσης, τυποποίησης του ψυχισμού, θετικιστικού τετραγωνισμού του κύκλου. .
Το 25άρι κινγκ σάιζ του μέλλοντος δεν είναι “αγάπη”.
Δεν είναι ουτοπικό, αλλά δυστοπικό σχήμα.
Η ολοκλήρωση της δυστοπίας δεν το απαιτεί καν.
2 «Μου αρέσει»