Δεν είπα αυτό Νίκο. Είπα ότι επειδή ακριβώς το ρεμπέτικο ήταν ομοφοβικό, αυτό που ισχυρίζονταν το σχόλιο στο ΥΤ, ήταν εξαιρετικά απίθανο. ΑΝ ίσχυε οπότε, θα ήταν μια πολύ ενδιαφέρουσα ιστορία.
Ως προς την “αντιεπιστημονικότητα” συμφωνώ και γι’αυτό είπα ότι
Από τη στιγμή που κανείς δεν γνωρίζει κάτι για την εκπομπή που αναφέρεται στο σχόλιο (η οποία πιθανότατα δεν υπήρξε ποτέ), δεν έχει νόημα να συνεχίσουμε να κάνουμε υποθέσεις.
Τώρα αυτό με την ερμηνεία και την ομοφοβία δεν το κατάλαβα. Αν θες το εξηγείς. Μπορείς, αν θες, να μου στείλεις προσωπικό μήνυμα για να μην κουράζουμε πλέον τα άλλα μέλη με ένα ανούσιο θέμα.
Έτσι το αντιλαμβάνομαι κι εγώ. Στήθος = το στέρνο, και στήθος πέριστέρι = στέρνο σαν του περιστεριού. Ενώ τα λεμόνια σημαίνουν ειδικότερα τα βυζιά (1 λεμόνι = ένα βυζί, 2 λεμόνια = 2 βυζιά κ.ο.κ.), κάτι που δε θα έβγαζε νόημα με περιστέρια.
Τώρα θα μου πεις: άρα αν επιστρέψουμε στην κλασική ανάγνωση «πάρε με στα χέρια σου, τ’ άσπρα περιστέρια σου», σάμπως βγάζει νόημα; Σε τι θυμίζουν περιστέρια τα χέρια;
Όχι, δε βγάζει.
Μερικά τραγούδια έχουν όλη τους την έμπνευση συμπυκνωμένη σ’ ένα στίχο ή σε μία στροφή ή φράση (εδώ το Πού να βρω γυναίκα να σου μοιάζει), και όλο το υπόλοιπο είναι λίγο πολύ παραγέμισμα.
Μην αρχίσετε πάλι ότι είμαι σνομπ και βαστάω υποδεκάμετρο. Και οι κορυφαίοι συνθέτες μουσικής, συχνά έτσι δούλευαν: μ’ ένα βασικό μοτίβο των δύο ή τεσσάρων μέτρων + επεξεργασία + παραγέμισμα έγραφαν συμφωνίες.
(στην προκείμενη περίπτωση, “Πρέπει να βγεί η ρίμα”. Τίποτ’ άλλο. Εκτός, ίσως, από το ότι τα περιστέρια είναι πουλιά θετικά φορτισμένα, γενικώς και ειδικώς. Κακό δεν κάνουν.)
Δεν νομίζω ότι είναι σύνηθες λαϊκό ή δημοτικό τραγούδι( προ της νοθεύσεώς των για εθνικούς ή αισθητικούς λόγους) να είναι στο σύνολό του αισθητικά άρτιο. Αρκούν όμως ένας δυο στίχοι αληθινής έμπνευσης, για να απογειωθεί το τραγούδι. Κάτι τέτοιο συμβαίνει κι εδώ με την σπαραξικάρδια παράκληση ‘‘μη με διώχνεις, θα με καταστρέψεις’’ και βέβαια με την πρωτότυπη έναρξη του τραγουδιού ‘’ Πού να βρω γυναίκα να σου μοιάζει;’’ Δεν μπορώ να σκεφτώ άλλο τραγούδι πλην του εν λόγω και του μεταπολεμικού ‘‘Γιατί με ξύπνησες πρωί;’’,που να ξεκινούν με ερώτηση.
[ul]
[li]Χέζουν παντού.[/li][li]Κάθονται σα βλαμμένα μες στο δρόμο και κινδυνεύεις να τα πατήσεις με το αυτοκίνητο.[/li][li]Κάνουν ενοχλητικούς θορύβους στον ακάλυπτο.[/li][li]Είναι βρωμερά και τρισάθλια.[/li][/ul]
Ε, ναι. Μάζεφ’ τα περιστέρια σου, Αγγέλω, μαθαίναμε στου Καρά. Λερώνουν την αυλή μου κλπ κλπ. Και όμως, στο λαό και στα τραγούδια του, το περιστέρι είναι θετικότατα φορτισμένο. Άσε που (ε, σε νεαρά ηλικία μόνο) τρώγεται…[/li][/ul]
Βέβαια στη θετική φόρτιση, υπεύθυνη είναι κυρίως η εικόνα που δημιούργησε η Εκκλησία για τα Θεοφάνεια. Το Πνεύμα εν είδει περιστεράς το καταλαβαίνει και η πιό αμόρφωτη γριούλα.
Αν κάνουν, λέει, κακό τα περιστέρια; Πλέον, ονομάζονται «αρουραίοι του ουρανού» και αποτελούν κίνδυνο για τη δημόσια υγεία (στα περιττώματά τους έχουν ωραίο κρυπτόκοκκο). Στο Λονδίνο π.χ. πέφτει πρόστιμο εάν τους δίνεις τροφή…Σε μας εδώ (άσε δεν μιλάω για το Σύνταγμα…) η πρόσβαση π.χ. προς την Εθνική Βιβλιοθήκη είναι μια χαρά ναρκοθετημένη από δαύτα και τα περιττώματά τους (έτσι και γλιστρήσεις την πάτησες…)
εντάξει, είναι ένα από τα ζώα που έχει προσαρμοστεί πλήρως στο περιβάλλον της πόλης, όπως τα ποντίκια, οι κατσαρίδες κλπ. αυτό ενοχλεί τον ανθρωπο γιατί μοιράζεται τον χώρο του μαζί τους χωρίς να έχει άμεσα οφέλη αλλά και χωρίς να έχει δεσμούς αγάπης/υποταγής όπως με τα κατοικίδια.
σκεφτείτε λίγο τί θα λένε αυτά για τον άνθρωπο που ήρθε και έχτισε τις πόλεις του εκεί που ζούσανε τόσα εκατομμύρια χρόνια και τα ανάγκασε να ζούνε σε ένα τόο εχθρικό περιβάλλον. επίσης, αναλογιστείτε ότι οι ίδιες κατηγορίες εναντίον των περιστεριών, ακούγονται από επίσημα χείλη (ή παρα-επίσημα) για τους ρομά, για τους μετανάστες, για τους άστεγους…
αλίμονο, δεν θέλω να θίξω κανέναν σας και ξέρω σε τί ανθρώπους απευθύνομαι. απλά θέλει προσοχή όταν (έστω και σαν αστείο) βάλλουμε εναντίον εύκολων στόχων.
Μάζω- τα πε- μάζω- τα περιστέρια σου ΄ν Αγγέλω, γιεμ, κι έρχονται στην αυλή μου, Πατροκαλαματιανή μου. Μου τρώνε το σιτάρι μου ΄ν Αγγέλω, γιεμ, μου πίνουν το νερό μου, Πατροκαλαματιανό μου, Μου παίρνουν και στα νύχια τους Αγγέλω,
[i]γιεμ, το χώμ’ απ’ την αυλή μου, Πατροκαλαματιανή μου.
…Δέν ξέρω πολλά ζωά πού πάνε σέ ειδική τουαλέτα …( καί μήν μού πεί κανείς γιά τις σπιτικές γάτες…)
…Εχει χαθεί το φυσικό περιβάλλον τους καί εχουν χάσει τόν μπούσουλά τους
…Δέν κάνουν τίποτα αλλο από να μιλούν μεταξύ τους
…Ζώα τού Θεού είναι καί αυτά,καί αν εχουν καταντήσει ετσι μέσα στίς πόλεις, φταίει μόνο ο ανθρωπος καί κανένας αλλος!!!
( Δέν είμαι κανένας φανατικός φιλόζωος,αλλά αυτά πού εγραψες,καί οι λέξεις πού χρησιμοποίησες ,ακούγονται λίγο βαριά στά αυτιά μου)
Δηλαδή κάνανε πιάτσα στο Σύνταγμα πριν ακόμα χτιστεί η Αθήνα? Είναι έγκυρες οι πληροφορίες σου? Και διασταυρωμένες?
Κάποια φορά είχα αφήσει φρεσκοπλυμένο αμάξι κάτω από σύρματα της ΔΕΗ που έκανε πιάτσα ένα σμήνος. Δεν ξέρω τι μπορεί να είχαν φάει, αλλά μετά από μία ώρα περίπου που πήγα να πάρω το αμάξι, δεν το αναγνώρισα. Και έπρεπε να καθαρίσω και το παρμπρίζ για να φύγω, γιατί με τους καθαριστήρες δεν γινόταν τίποτα.
Πέρα από πλάκα τώρα, καλά όλα αυτά τα επιχειρήματα για τα περιστέρια, αλλά αν προσθέσεις άλλα τόσα για τους σκύλους κι άλλα τόσα για τις γάτες, στο τέλος δε θ’ απομείνει άλλο ζώο από τον άθρωπο. Αυτό βέβαια τους μισούς μπορεί να τους ευχαριστεί, αλλά…
Χέζουν παντού.
Κάθονται σα βλαμμένα μες στο δρόμο και κινδυνεύεις να τα πατήσεις με το αυτοκίνητο.
Κάνουν ενοχλητικούς θορύβους στον ακάλυπτο.
Είναι βρωμερά και τρισάθλια.
Καλά, ε, δεν το πιστεύω, το τερματίσαμε… :112:
Το περιστέρι είναι βαθιά ριζωμένο και στην αρχαία θρησκεία, ακόμα και στην επιστήμη (κυρίως γι’ αυτή τη δυνατότητα προσανατολισμού του),
αλλά και στην τέχνη που μάς ενδιαφέρει εδώ, [όπου χρησιμοποιήθηκε ως σύμβολο αγνότητας, αφοσίωσης, αγάπης], έγινε αντικείμενο έμπνευσης και υμνήθηκε.
Μόνο να θυμηθούμε την [b][u]“Paloma”[/b][/u] του Υραντιέ με τις χιλιάδες εκτελέσεις σε όλο τον κόσμο, θα έφτανε!
Γίνεται να άφηνε ανεπηρέαστο και το δικό μας δημοτικό και λαϊκό τραγούδι;
