ας εγκαινιάσω λοιπόν το άρτι ανοιχθέν θέμα που θα έλεγε και ο μποστ. όχι μόνο βάσει της αρχικής δημοσίευσης, αλλά έχοντας υπ΄όψιν την κουβέντα που προηγήθηκε εδώ.
είναι βολικό ίσως αλλά μακριά από την πραγματικότητα να πιστεύουμε πως όλοι οι αγαπημένοι μας μουσικοί και καλλιτέχνες γενικότερα ήταν προοδευτικοί ή αριστεροί ή ότι είναι πιο κοντά μας πολιτικά τελοσπάντων. ή ότι ήταν ακέραιοι άνθρωποι και σωστοί οικογενειάρχες, ή ό,τι θεωρεί καλό κανείς. χωρίς αυτό να μειώνει την αξία και την προσφορά τους -ίσως να την εξηγεί από μια σκοπιά. δηλαδή γιατί το ταλέντο τους εκδηλώθηκε με αυτή τη μορφή και όχι με κάποια άλλη.
ο μάρκος ήταν βασιλικός (χτυπούσε και τη γυναίκα του), ο περιστέρης βενιζελικός (έτσι κι αλλιώς τότε οι μισοί ήταν από δω και οι μισοί από κει). εντάξει, και ο παπάζογλου (και άλλοι φαντάζομαι) ήταν κομμουνιστής, αλλά ο τάδε ήταν δοσίλογος και ο δείνα μαυραγορίτης. πολλοί ήταν αυτό που θα ονομάζαμε σήμερα “λαϊκή δεξιά” - πχ ζαμπέτας. επίσης διάφορα στελέχη δισκογραφικών (πχ τούντας) ή εδραιωμένοι μουσικοί βάζανε το όνομά τους σε παραδοσιακά ή τούρκικα (αρμένικα, κλπ) τραγούδια, καθώς και σε τραγούδια άσημων συνθετών προκειμένου αυτά να εκδοθούν. άλλοι πεθάναν από την πείνα ενώ άλλοι διασκεδάζαν τους χίτες (και μετά πεθάναν στην ψάθα), άλλοι ήταν στην επιτροπή λογοκρισίας και πάει λέγοντας. κάποιους μπορεί να μην τους κάναμε παρέα αν ήταν στον κύκλο μας (ούτε κι εκείνοι εμάς). και για σημερινούς μουσικούς ισχύουν πάνω-κάτω τα ίδια νομίζω.
όλα αυτά καλό είναι να γίνονται γνωστά όχι για να τους κατηγοριοποιήσουμε και να διαλέξουμε ποιούς θα ακούμε και ποιανών τους δίσκους θα καταστρέψουμε, αλλά για να ερμηνεύσουμε την πορεία τους. γιατί γραφτήκαν κάποιοι στίχοι ή την πορεία κάποιων κοινών μελωδιών σε διαφορετικά επώνυμα τραγούδια. γιατί σε άλλους ψάχνουμε να αποδώσουμε κομμάτια και από άλλους να αφαιρέσουμε, ή γιατί έγιναν κάποιες συνεργασίες και δεν προχώρησαν κάποιες άλλες.
δεν υπάρχει λόγος ούτε να αγιοποιούμε ανθρώπους, καταστάσεις και συμπεριφορές, ούτε να κατακεραυνώνουμε και να καταδικάζουμε άλλες -όχι περισσότερο από ό,τι στους μη καλλιτέχνες. όλοι κρινόμαστε, μέσα στο ιστορικό πλαίσιο βέβαια. πάντα θα μερακλώνουμε με τα κομμάτια, απλά καλό είναι να σκεφτόμαστε λίγο παραπάνω τους στίχους και τη μουσική που ακούμε ή τραγουδάμε.
1 «Μου αρέσει»