Καλησπέρα Σε όλους από Καναδά Μόντρεαλ, ειμε ναιος σε αυτή την ιστοσελίδα και χαίρομαι που βλέπω τέτοιες προσπάθειες από όλους σας. Έχω αγοράσει πολλά βιβλία ελληνικά για θεωρία της μουσικής και για τους διάφορους δρόμους Και κλίμακες αλλά θα 'θελα να σας ρωτήσω εάν γνωρίζει κανένας εάν υπάρχει κανένα βιβλίο το οποίο εξηγεί την θεωρία του κτίσματος του Ταξίμι ; Δηλαδή πως χτίζεται και ποιες είναι οι βάσεις και τα λοιπά. Σας ευχαριστώ και αναμένω νέα σας
Π.
καλώς όρισες!
νομίζω το καλύτερο για να σε βάλει στην λογική των τετραχόρδων και πενταχόρδων, καθώς και στην κίνηση της μελωδίας (άρα και στα ταξίμια), είναι το βιβλίο των βούλγαρη-βανταράκη. μείνε μακριά από τον παγιάτη, πιο πολύ θα σε μπερδέψει παρά θα σε βοηθήσει.
βγάλε ακριβώς κάποια ταξίμια, όχι για να τα αντιγράψεις ακριβώς αλλά για να πάρεις ιδέες και να δεις τον χειρισμό. επίσης μπορείς να πάρεις κομμάτια και να αναπτύσσεις την μελωδία τους σε μορφή ταξιμιού. παίζε όσο πιο πολύ μπορείς και σιγά-σιγά θα βελτιωθείς.
καλή μελέτη!
νίκος
Νίκο σε ευχαριστώ πάρα πολύ για την βοήθεια σου. Έχω ένα άλλο βιβλίο του Πολυκανδριώτη που λέγεται λαϊκή αρμονία. Επίσης σου δείχνει πως να χτίζεις το ταξίμι και τα διάφορα περί των δρόμων. Ήθελα να μάθω πως αλλάζουν συγχορδες ανάμεσα στο ταξίμι είναι και πως φτάνουν στις νότες τις οποίες αλλάζετε η συγχωρδι. Θα 'θελα να βρω ένα βιβλίο Όχι μόνο για ρεμπέτικο αλλά και για το λαϊκό επίσης. Έχω επίσης μερικά βιβλία του Μπουκουβάλα αλλά αυτά Εξηγούν προπαντός στους δρόμους και ναι μεν έχει και για ταξίμια μέσα αλλά είναι τόσο δύσκολα να το διαβάσεις αυτά που γράφει που απελπίζομαι.
Αρης
Μακρυά!! Ψάξε για το “Η λαϊκή κιθάρα” του Δημήτρη Μυστακίδη.
Ti biblio eiani auto kai pou vreiskete. Paizo kai rembetika apla tha eithela na matho tin theoria tou taximiou.
Παρακαλούμε να μην γράφετε με greeklish
Η πτυχιακή αυτή εργασία περιέχει αρκετές χρήσιμες πληροφορίες σχετικές με τους δρόμους τα ταξίμια και τη θεωρία τους :
“Θεωρία ταξιμιού” δεν νομίζω να υπάρχει, σίγουρα πάντως δεν υπάρχει βιβλίο που να ασχολείται με “θεωρία ταξιμιού”. Το βιβλίο του Δ. Μυστακίδη πρέπει, λογικά, να κυκλοφορεί στα βιβλιοπωλεία στην Ελλάδα.
ενδιαφέρουσα πτυχιακή αφιερωμένη στη μελέτη του χρήστου ζώτου, ειδικά εκεί όπου συγκρίνει το πώς αναλύουν τους δρόμους/μακάμια διάφοροι θεωρητικοί (μαυροειδής, βούλγαρης, τσιαμούλης, μυστακίδης και άλλοι). όμως αναφέρεται αποκλειστικά σε τέτοιο ρεπερτόριο (κλαρίνο-λαούτο).
Εάν επιτρέπεται, γιατί μακριά από τα βιβλία του Παγιατη Και του Πολυκανδριώτη ; Προσπάθησα να βρω το βιβλίο λαϊκή κιθάρα του Δημήτρη Μυστακίδη αλλά πουθενά. Επίσης έψαξα όλα τα βιβλιοπωλεία μέσον του ίντερνετ της Ελλάδος και δεν το βρήκα. Μιλτιάδη σ’ ευχαριστώ πάρα πολύ για το link. Πήγα στην ιστοσελίδα και έχει πολύ ενδιαφέρον.
για τον πολυκανδριώτη δεν θα μιλήσω, γιατί δεν έχω το βιβλίο. πάντως δεν θα τον εμπιστευόμουνα αν κρίνω από την συνολική προσέγγισή του στο μπουζούκι (τετράχορδο και δύση).
ο παγιάτης έκανε μια πρώτη προσπάθεια σε μια εποχή που πέρα από την βυζαντινή επικρατούσε σκοτάδι σε σχέση με την τροπική μουσική (δηλαδή 4χορδα και 5χορδα, διαφορετικές βάσεις/τρόποι, έλξεις κλπ). νομίζω αναπαράγει τη άγνοια και το μπέρδεμα της εποχής, συν κάποια χοντρά λάθη. βέβαια σε πολλούς από μας έδωσε μια πρώτη ιδέα, πλέον όμως υπάρχουν καλά βιβλία για να μάθει κανείς.
αν θες ρίξε μια ματιά στην δημόσια ομάδα “συλλογή δρόμων”, εδώ και εδώ.
Καλησπέρα, από Γερμανία.
Σίγουρα τα βιβλία είναι ότι καλύτερο για αρχή, αλλά το ταξίμι σαν όρος είναι κάτι που σου βγαίνει και δε διδάσκετε, εκτός αν ακούς κάτι που σου αρέσει και θέλεις να το βγάλεις, τότε εγώ το βλέπω σαν τραγούδι που θέλω να βγάλω.
Καλή μελέτη!
Συζητήσιμο…
Το καλό, εμπνευσμένο ταξίμι δε διδάσκεται. Όπως καθετί καλό και εμπνευσμένο, είναι συνάρτηση ταλέντου, στιγμής και άλλων απροσδιόριστων παραγόντων.
Υπάρχουν όμως κάποια αρκετά συγκεκριμένα εργαλεία που θα μας δείξουν πώς, ακόμη και σε στιγμές όχι τόσο εξαιρετικές και εμπνευσμένες, μπορούμε να κάνουμε ένα ταξίμι που να είναι αποδεκτό και σωστό. Το αποτέλεσμα θα είναι όπως όταν ένας αξιοπρεπής, μελετημένος μουσικός, σε μια στιγμή συνηθισμένη και όχι εξαιρετική, παίζει ένα κανονικό τραγούδι: μπορεί να μη ζήσεις την έκσταση και τη μαγεία, αλλά πάντως θ’ ακούσεις καλοπαιγμένη μουσική.
Όποιος θεωρήσει ως δεδομένο ότι ο αυτοσχεδιασμός δεν έχει κανόνες, κινδυνεύει να πέσει σε μια από εκείνες τις αμήχανες στιγμές όπου, με πάθος και κατάθεση ψυχής, βαράει κουτουρού νότες στο όργανό του και ο ακροατής, χωρίς να μπορεί να συμμεριστεί το πάθος, αναγνωρίζει ξεκάθαρα ότι αυτό που ακούει δεν είναι παρά κουτουρού νότες.
Άλλο αν υπάρχουν μερικοί μουσικοί που έχουν τόσο πολύ εσωτερικεύσει τους κανόνες ώστε και οι κουτουρού νότες τους ακολουθούν ένα πρότυπο, χωρίς ίσως να το συνειδητοποιούν ούτε οι ίδιοι (όσοι δηλαδή έχουν παιδεία βαθιά μεν αλλά 100% πρακτική, χωρίς ούτε ονοματολογία ούτε θεωρία).
Φίλε μου η δικιά μου άποψη (που συμβαδίζει λίγο-πολύ με του Πέπε) είναι ότι το ταξίμι όντως δε διδάσκεται πολύ απλά γιατί λέγεται ‘‘ελεύθερος αυτοσχεδιασμός’’. Προφανώς το ρεμπέτικο έχει τους ‘‘κανόνες’’ του που το ξεχωρίζουν π.χ. από το μπλουζ σόλο ή ακόμα και από το λαϊκό. Σίγουρα πολλά βιβλία που προαναφέρθηκαν μπορεί να σε μπάσουν στον τρόπο σκέψης των δρόμων, αλλά μέχρι εκεί. Κανείς δε θα σου διδάξει πως να κάνεις εσύ ταξίμι, αλλά όπως κάνουν αυτοί και όπως αγκαλιάζουν αυτοί έναν λαϊκό δρόμο. Προφανώς ο Μυστακίδης και αυτοί είναι μουσικοί που παίζουν ρεμπέτικο και άρα το ταξίμι τους κινείται εκεί, αλλά αφού πάρεις μια ιδέα ή ακόμα και μια φρασεολογία που κολλάει στα γούστα σου, μετά είναι προσωπικό θέμα. Τώρα, κοίτα ποιοι ταξιμιτζήδες σαρέσουν (παλιοί και μοντέρνοι), άκου τι σε εκφράζει από αυτούς (μπορεί να μην είναι γραμμένο βιβλίο, αλλά είναι μουσική) και κολύμπα στους αχανείς συνδυασμούς και τις νότες που σε εκφράζουν. Επίσης να σου πω ότι όσο έχω δει, η συντριπτική πλειοψηφεία των μουσικών, όταν πρόκειται για ταξίμι σε ένα δρόμο (ή και πολλούς) έχουν πάνω κάτω τη φόρμα τους, που την παίζουν συχνά. Αλλά τυχαίνει (απίστευτες εκείνες οι στιγμές) ένα ταξίμι τους να ξεφεύγει και να παίζουν και πράγματα που είναι πέρα από τη νόρμα τους. Γενικά το ταξίμι είναι ταλέντο, εξάσκηση, ακούσματα και προσωπικότητα. Και κυρίως το τελευταίο για μένα. Τα άλλα σε πάνε σε ένα βαθμό και μετά βγάζεις τι είσαι. Μπορεί να ακούγοντα ρομάντζα αυτά τα ‘‘εκφράζω την προσωπικοτητα μου’’ αλλά είναι γεγονός… Τώρα να πω και την κακία μου (:Ρ) για μένα οι φόρμες, τα βιβλία κλπ δε βοηθούν στο ταξίμι και ίσως και να μαζοποιούν λίγο την κατάσταση, αλλά με καλή κριτική σκέψη και αισθητική που σε εκφράζει, θα πάρεις τα καλύτερα και μετά θα παίξεις όπως σου βγαίνει.
Peace