Άγη, έχεις δίκιο. Δεν είναι μόνο αυτή η σχέση και δεν θα μπορούσε να είναι.
Αναφέρθηκα στο τετράπτυχο παρακρατικός - ταγματασφαλίτης - τεκές - χασικλίδικο τραγούδι γιατί έτσι μου μεταφέρθηκε, αλλά και για να περιγράψω μια υπαρκτή κατάσταση.
Όπως πολύ παραστατικά περιγράφεις στο μήνυμα # 68 από την προηγούμενη συζήτηση “Αριστερά και ρεμπέτικο”, υπήρχε συγκεκριμένη αντιπαλότητα για συγκεκριμένους λόγους. Αυτοί οι λόγοι όμως δεν περιελάμβαναν το ρεμπέτικο.
Επίσης αυτό το οποίο προσπερνάμε χωρίς να του δώσουμε πιθανά την πρέπουσα σημασία είναι και το εξής. Μιλάμε για “περιθώριο” για “λούμπεν προλεταριάτο” για “ζιζάνια” και άλλα. Εδώ γίνεται το κλασικό λάθος κατά την γνώμη μου που ταυτίζει το ρεμπέτικο με το περιθώριο. Το ρεμπέτικο δεν ήταν περιθώριο, απλά εξέφραζε και το περιθώριο. Αν ήταν “περιθωριακό” όπως το θέλουν κάποιοι δεν θα μπορούσε να εκφράσει και να αγκαλιάσει την πλειοψηφία του λαού όπως και έκανε.
Και εδώ μια απλή επισήμανση. Αν αυτό το τραγούδι το πούμε “ρεμπέτικο”, ο καθένας μπορεί να το χαρακτηρίσει όπως θέλει, “περιθωριακό”, “λούμπεν”, ή οτιδήποτε άλλο. Αν όμως το πούμε “αστικό λαικό τραγούδι”, τότε αυτόματα χάνει τον “περιθωριακό”. “λούμπεν”, προσδιορισμό του.